ได้เริ่มกันซักทีกับ THE STAR Fanfic สำหรับปีนี้ ตามความต้องการของตัวเองและเพื่อนๆบางคนในห้องนี้ ส่วนปีนี้จะเขียนไปในแนวไหน และจะได้ถูกใจเพื่อนๆหรือไม่ ลองติดตามกันครับ
บอกกล่าว : นิยายฉบับนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวตนจริงๆของ THE STAR 9 ทั้ง ๘ คนแต่อย่างใด...กรุณารับชม(อ่าน) เพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ
--------------
ตอนที่ ๑
--------------
วันแรกในบ้าน THE STAR ...หลังจากทีพี่แฟรงค์เดินออกจากบ้านไป หนุ่มสาวทั้งแปดคนก็แยกย้ายกันไป บ้างก็ขึ้นไปจัดข้าวของเข้าที่ บ้างก็ยังคงนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น และบางคนก็เริ่มเดินออกไปข้างนอกเพื่อสำรวจบริเวณบ้าน
อ้น เดินเล่นรอบๆบ้านด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข เพราะทั้งบ้านที่สวยงาม สนามหญ้าสีเขียวๆ แถมยังได้อยู่กับเพื่อนๆที่มีความฝันเหมือนกันและยังสนิทกันอีกด้วย
"โอ๊ะ!!" แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะมัวเพลินกับการมองบ้านหลังใหม่มากไปหน่อย จนทำให้ขาของเขาไปสะดุุุดเข้ากับกระถางต้นไม้ที่อยู่ตรงหัวมุมบ้าน จนทำให้อ้นเซถลาและทำท่าจะล้ม โชคดีที่ดิวเดินมาพอดีจึงเข้าไปช่วยอ้นไว้ได้ทัน
"ระวังหน่อยสิอ้น" เจ้าของมือแกร่งที่ประคองหน้าอกของอ้นไว้พูดด้วยน้ำเสียงเข้มๆพร้อมด้วยสีหน้าที่ดูเป็นห่วงเล็กๆ
"ขอบใจนะดิว" อ้นยิ้มขอบคุณพร้อมกับขยับมายืนตามปกติ ในขณะที่ดิวนั้นย่อตัวลงเหมือนจะทำอะไรบางอย่าง
"เฮ้ย ทำไรอ่ะดิว?" อ้นทำหน้าเหวอเมื่อเห็นดิวทำเช่นนั้น
"ก็ดูข้อเท้านายไงว่าเจ็บหรือว่ามีแผลรึเปล่า" พูดแล้วดิวก็ทำท่าจะถกขากางเกงอ้นขึ้น แต่อ้นก็รีบทรุดตัวลงแล้วจับมือของดิวไว้
"อ้นไม่เป็นไรจริงๆ เชื่อดิ" ดิวมองมือของอ้นที่จับมือของตัวเอง ก่อนที่จะเงยหน้ามามองอ้นและพบว่าหน้าของอ้นอยู่ใกล้มาก จนจมูกทั้งสองคนเกือบจะชนกันเลยทีเดียว
"...โอเค ไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร" ในที่สุดดิวที่นิ่งไปเล็กน้อยจากการสบสายตากับอ้นก็ปล่อยมือแล้วลุกขึ้นยืน
"งั้นเรากลับไปข้างในกันเหอะ" ดิวเอ่ยชวน แต่ไม่ทันที่อ้นจะตอบ ก็มีเสียงใสๆจากข้างบนบ้านดังลงมา
"พี่อ้นนนน...ขึ้นมาจัดของได้แล้ว ถ้าไม่เสร็จเดี๋ยวเย็นนี้ไม่ให้กินข้าวด้วย" เชอรีนส่งเ้สียงพร้อมกับชะโงกหน้ามาจากหน้าต่างห้องนอนหนุ่มๆ
"จ้า ไปเดี๋ยวนี้ละคร้าบบบ" อ้นส่งเสียงตอบรับ ก่อนจะรีบตามเสียงเชอรีนเข้าไปในบ้าน โดยมีดิวมองตามไปครู่หนึ่งแล้วจึงเดินตามอ้นไป
"พี่อ้น วางของมั่วแบบนี้ไม่ได้นะ อยู่กันตั้งห้าคนเดี๋ยวของก็ปนกันหมดหรอก" เชอรีนทำหน้าบึ้งเล็กๆใส่อ้นเมื่อเดินมาแล้วเห็นอีกฝ่ายบางขวดนู่นี่ระเกะระกะไปหมด
"ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ ของเพื่อนพี่ก็ใช้ได้ ของพี่เพื่อนก็ใช้ไำด้" อ้นตอบกลับเสียงกวนๆ ทำให้เชอรีนอดหมั่นไส้ไม่ได้
"ยังมาพูดกวนอีกนะ เดี๋ยวตีเลยนี่" หญิงสาวพูดพร้อมกับยกมือขึ้นทำท่าจะตี แต่อ้นไม่กลัวแถมยังยิ้มให้พร้อมกับจิ้มไปที่ลักยิ้มของตัวเองแล้วบอกว่า "ถ้าจะตี ตีมาตรงนี้เลยนะ"
"ไอ้พี่อ้นนี่ อย่ามาหว่านเสน่ห์ใส่เชอรีนนะ คิดว่าจะได้ผลเหรอ..." เชอรีนพูดพร้อมกับตีไปที่แขนของอ้นหนึ่งทีอย่างอดไม่ได้
"ไม่ได้ผลจริงอะ..." อ้นยิ้มเจ้าเล่่ห์แล้วขยับเข้าหาหญิงสาว ทำเอาเจ้าตัวต้องหลบแล้วบอกว่า
"เอาไปใช้กับคนอื่นเถอะค่ะ" พูดจบเชอรีนก็หันหลังแล้วเดินออกไปจากห้อง
"อ้าว ถ้าไม่ได้ผลแล้วเดินหนีไมอะ เขินอ่ะดิ" พูดแล้วอ้นก็เดินยิ้มตามเชอรีนออกไป โดยที่มีคริสและบูรณ์มองดูพร้อมกับยิ้มขำ
"พี่น้องคู่เค้าน่ารักดีนะพี่" คริสหันมาพูดกับบูรณ์ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง
"เอ...พี่ไม่แน่ใจนะว่าคู่นี้เค้าจะแค่พี่น้องรึเปล่า" บูรณ์ตอบมายังงั้นทำให้คริสเลิกคิ้วอย่างสงสัย ทำให้เขาอธิบายต่ิอ
"ก็เห็นสองคนนี้สนิทกันออก แถมใครจะรู้ว่าที่อ้นมันหยอกน้องเค้าน่ะ มันเ้ล่นๆหรือเอาจริง แ้ล้วน้องเค้าอ่ะ คิดไรกับมันเปล่าก็ไม่รู้"
"อืม...แล้วงี้ถ้าผมกับพี่สนิทกัน จะมีใครคิดว่าเราเป็นมากกว่าพี่น้องมั้ยพี่" คริสทิ้งตัวลงข้างๆพร้อมกับถามคำถามมาแบบตรงๆ
"จะ้บ้าเหรอ ใครจะมาคิดยังงั้นเล่า!!" บูรณ์ตอบปฏิเสธพร้อมกับมองหน้าคริส...ดวงตาสีฟ้าที่มองมาแบบซื่อๆของคริสทำให้บูรณ์รู้สึกเหมือนใบหน้าร้อนขึ้นมานิดๆ จนทำให้เขาต้องรีบลุกขึ้น
"พี่ลงไปหาดิวข้างล่างดีกว่า" พูดจบบูรณ์ก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้คริสมองตามไปแบบงงๆ
"พี่บูรณ์เป็นไรของเขานะ" คริสพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแล้วหลับตาคิดอะไรต่ออะไรไปคนเดียว
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนแรกแล้วนะครับผม...เป็นอย่้่างไรกันบ้างครับ ฝีมือยังพอใช้ได้อยู่มั้ย แนะนำ ติชมได้นะครับ ^^
ปล.หากใครเคยติดตามนิยายผมในปีก่อนๆมา ก็คงจะรู้นะครับว่า เรื่องราวมันไม่ง่ายๆอย่างที่เห็นหรอก อิอิ
Fanfic : นิยายฉบับ THE STAR 9 ตอนที่ ๑
บอกกล่าว : นิยายฉบับนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวตนจริงๆของ THE STAR 9 ทั้ง ๘ คนแต่อย่างใด...กรุณารับชม(อ่าน) เพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ
--------------
ตอนที่ ๑
--------------
วันแรกในบ้าน THE STAR ...หลังจากทีพี่แฟรงค์เดินออกจากบ้านไป หนุ่มสาวทั้งแปดคนก็แยกย้ายกันไป บ้างก็ขึ้นไปจัดข้าวของเข้าที่ บ้างก็ยังคงนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น และบางคนก็เริ่มเดินออกไปข้างนอกเพื่อสำรวจบริเวณบ้าน
อ้น เดินเล่นรอบๆบ้านด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข เพราะทั้งบ้านที่สวยงาม สนามหญ้าสีเขียวๆ แถมยังได้อยู่กับเพื่อนๆที่มีความฝันเหมือนกันและยังสนิทกันอีกด้วย
"โอ๊ะ!!" แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะมัวเพลินกับการมองบ้านหลังใหม่มากไปหน่อย จนทำให้ขาของเขาไปสะดุุุดเข้ากับกระถางต้นไม้ที่อยู่ตรงหัวมุมบ้าน จนทำให้อ้นเซถลาและทำท่าจะล้ม โชคดีที่ดิวเดินมาพอดีจึงเข้าไปช่วยอ้นไว้ได้ทัน
"ระวังหน่อยสิอ้น" เจ้าของมือแกร่งที่ประคองหน้าอกของอ้นไว้พูดด้วยน้ำเสียงเข้มๆพร้อมด้วยสีหน้าที่ดูเป็นห่วงเล็กๆ
"ขอบใจนะดิว" อ้นยิ้มขอบคุณพร้อมกับขยับมายืนตามปกติ ในขณะที่ดิวนั้นย่อตัวลงเหมือนจะทำอะไรบางอย่าง
"เฮ้ย ทำไรอ่ะดิว?" อ้นทำหน้าเหวอเมื่อเห็นดิวทำเช่นนั้น
"ก็ดูข้อเท้านายไงว่าเจ็บหรือว่ามีแผลรึเปล่า" พูดแล้วดิวก็ทำท่าจะถกขากางเกงอ้นขึ้น แต่อ้นก็รีบทรุดตัวลงแล้วจับมือของดิวไว้
"อ้นไม่เป็นไรจริงๆ เชื่อดิ" ดิวมองมือของอ้นที่จับมือของตัวเอง ก่อนที่จะเงยหน้ามามองอ้นและพบว่าหน้าของอ้นอยู่ใกล้มาก จนจมูกทั้งสองคนเกือบจะชนกันเลยทีเดียว
"...โอเค ไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร" ในที่สุดดิวที่นิ่งไปเล็กน้อยจากการสบสายตากับอ้นก็ปล่อยมือแล้วลุกขึ้นยืน
"งั้นเรากลับไปข้างในกันเหอะ" ดิวเอ่ยชวน แต่ไม่ทันที่อ้นจะตอบ ก็มีเสียงใสๆจากข้างบนบ้านดังลงมา
"พี่อ้นนนน...ขึ้นมาจัดของได้แล้ว ถ้าไม่เสร็จเดี๋ยวเย็นนี้ไม่ให้กินข้าวด้วย" เชอรีนส่งเ้สียงพร้อมกับชะโงกหน้ามาจากหน้าต่างห้องนอนหนุ่มๆ
"จ้า ไปเดี๋ยวนี้ละคร้าบบบ" อ้นส่งเสียงตอบรับ ก่อนจะรีบตามเสียงเชอรีนเข้าไปในบ้าน โดยมีดิวมองตามไปครู่หนึ่งแล้วจึงเดินตามอ้นไป
"พี่อ้น วางของมั่วแบบนี้ไม่ได้นะ อยู่กันตั้งห้าคนเดี๋ยวของก็ปนกันหมดหรอก" เชอรีนทำหน้าบึ้งเล็กๆใส่อ้นเมื่อเดินมาแล้วเห็นอีกฝ่ายบางขวดนู่นี่ระเกะระกะไปหมด
"ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ ของเพื่อนพี่ก็ใช้ได้ ของพี่เพื่อนก็ใช้ไำด้" อ้นตอบกลับเสียงกวนๆ ทำให้เชอรีนอดหมั่นไส้ไม่ได้
"ยังมาพูดกวนอีกนะ เดี๋ยวตีเลยนี่" หญิงสาวพูดพร้อมกับยกมือขึ้นทำท่าจะตี แต่อ้นไม่กลัวแถมยังยิ้มให้พร้อมกับจิ้มไปที่ลักยิ้มของตัวเองแล้วบอกว่า "ถ้าจะตี ตีมาตรงนี้เลยนะ"
"ไอ้พี่อ้นนี่ อย่ามาหว่านเสน่ห์ใส่เชอรีนนะ คิดว่าจะได้ผลเหรอ..." เชอรีนพูดพร้อมกับตีไปที่แขนของอ้นหนึ่งทีอย่างอดไม่ได้
"ไม่ได้ผลจริงอะ..." อ้นยิ้มเจ้าเล่่ห์แล้วขยับเข้าหาหญิงสาว ทำเอาเจ้าตัวต้องหลบแล้วบอกว่า
"เอาไปใช้กับคนอื่นเถอะค่ะ" พูดจบเชอรีนก็หันหลังแล้วเดินออกไปจากห้อง
"อ้าว ถ้าไม่ได้ผลแล้วเดินหนีไมอะ เขินอ่ะดิ" พูดแล้วอ้นก็เดินยิ้มตามเชอรีนออกไป โดยที่มีคริสและบูรณ์มองดูพร้อมกับยิ้มขำ
"พี่น้องคู่เค้าน่ารักดีนะพี่" คริสหันมาพูดกับบูรณ์ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง
"เอ...พี่ไม่แน่ใจนะว่าคู่นี้เค้าจะแค่พี่น้องรึเปล่า" บูรณ์ตอบมายังงั้นทำให้คริสเลิกคิ้วอย่างสงสัย ทำให้เขาอธิบายต่ิอ
"ก็เห็นสองคนนี้สนิทกันออก แถมใครจะรู้ว่าที่อ้นมันหยอกน้องเค้าน่ะ มันเ้ล่นๆหรือเอาจริง แ้ล้วน้องเค้าอ่ะ คิดไรกับมันเปล่าก็ไม่รู้"
"อืม...แล้วงี้ถ้าผมกับพี่สนิทกัน จะมีใครคิดว่าเราเป็นมากกว่าพี่น้องมั้ยพี่" คริสทิ้งตัวลงข้างๆพร้อมกับถามคำถามมาแบบตรงๆ
"จะ้บ้าเหรอ ใครจะมาคิดยังงั้นเล่า!!" บูรณ์ตอบปฏิเสธพร้อมกับมองหน้าคริส...ดวงตาสีฟ้าที่มองมาแบบซื่อๆของคริสทำให้บูรณ์รู้สึกเหมือนใบหน้าร้อนขึ้นมานิดๆ จนทำให้เขาต้องรีบลุกขึ้น
"พี่ลงไปหาดิวข้างล่างดีกว่า" พูดจบบูรณ์ก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้คริสมองตามไปแบบงงๆ
"พี่บูรณ์เป็นไรของเขานะ" คริสพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแล้วหลับตาคิดอะไรต่ออะไรไปคนเดียว
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนแรกแล้วนะครับผม...เป็นอย่้่างไรกันบ้างครับ ฝีมือยังพอใช้ได้อยู่มั้ย แนะนำ ติชมได้นะครับ ^^
ปล.หากใครเคยติดตามนิยายผมในปีก่อนๆมา ก็คงจะรู้นะครับว่า เรื่องราวมันไม่ง่ายๆอย่างที่เห็นหรอก อิอิ