ด้วยอายุที่ไม่น้อยแล้ว (สังเกตได้จากคำว่าจ๊าบ) กับชีวิตที่ติดแหงกกับภาวะ ผมก็ตระหนักได้ว่า คำถาม “หนูโตไปอยากเป็นอะไรจ๊ะ” ที่เราได้ยินบ่อยๆตอนสมัยเด็กนั้น ที่จริงแล้วเป็นคำถามสุดสำคัญ (1 million dollar question) ของชีวิตเลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องน่าเสียดายที่ระบบการศึกษาของบ้านเรา (และอีกๆหลายประเทศ) นั้นกลับไม่ได้มีส่วนส่งเสริมให้คนเราสามารถตอบคำถามนี้ได้เท่าที่ควร
ตอนเป็นเด็กน้อย พวกเราแทบทุกคนก็จะต้องมีช่วงเวลาที่เปิดหนังเรียนไปเจอตัวการ์ตูน ในชุดต่างๆ พร้อมคำอธิบายว่า ตัวการ์ตูนตัวนี้ทำอาชีพอะไรบ้าง และคุณครูก็จะถามเราว่า โตไปอยากเป็นอะไร อย่างไรก็ตาม อาชีพที่โผล่มาให้เห็นในหนังสือเด็กนั้น เป็นอาชีพเฉพาะทางเสียส่วนใหญ่ แถมอาชีพยอดนิยมของบรรดาเด็กๆนั้น ก็กลับเป็นอาชีพที่ไม่ได้เป็นที่นิยมของคนวัยหางานนัก (อย่างเด็กผู้ชาย ส่วนใหญ่จะเลือกอยากเป็นทหาร หรือตำรวจ เพราะว่าในหนังสือจะถือปืนกล ปืนพกดูเท่มาก ส่วนวิศวกร กับหมอนั้นไม่ค่อยมีเด็กคนไหนอยากเป็นนัก เพราะเครื่องแบบดูเชยๆ ใส่หมวกอะไรก็ไม่รู้ ) พอกาลเวลาล่วงเลยไปจนถึงสมัย ม ปลาย ก็จะมีวีชาแนะแนวที่ ก็ไม่ค่อยได้แนะนำอะไรเป็นเรื่องเป็นราวมากนัก และสิ่งที่แนะนำมักจะเป็นตัวคณะในมหาวิทยาลัยเสียมากกว่า อย่างไรก็ดี ในความเป็นจริงนั้น ก็ใช่ว่าคนเราจะได้อาชีพที่ตรงสายกับคณะที่เรียนกันทุกคน และใช่ว่าทุกคนจะได้ลงเรียนวิชาที่ตัวเองขอบแต่อย่างใด
ด้วยเหตุนี้ นักศึกษาจบใหม่ก็เจอคำถามที่ตอบยากอีกคำถามหนึ่งเพิ่มเข้ามาในชีวิตว่า “ถ้าไม่ได้งานตรงสายแล้ว เราจะไปทำอะไรดีล่ะ”
สำหรับคนจำนวนไม่น้อยที่ตอบคำถามนี้ไม่ได้นั้น ผลที่ได้ก็คือโศกนาฎกรรมย่อยๆของชีวิตเลยทีเดียว เพียงเพราะไม่รู้คำตอบว่า เราสามารถไปทำงานอะไรได้บ้าง คนบางคนต้องทนมาทำงานต๊อกต๋อยทั้งๆที่อุตส่าห์จบสูง หรือไม่ทนทำงานที่ไม่ชอบมาเป็นปีๆ กับงานเงินเดือนที่น้อยนิด ทั้งๆที่ถ้าเลือกงานได้ถูกที่ก็จะมีความก้าวหน้ากว่าที่เป็นอยู่มาก
ที่ญี่ปุ่นเองก็มีปัญหาเรื่องการเลือกสายอาชีพเช่นเดียวกันครับ และอาจจะหนักกว่าไทยเสียด้วยซ้ำเพราะ บริษัทญี่ปุ่นใหญ่ๆไม่ค่อยท่าทีเปิดกว้างกับการเปลี่ยนงานเท่าไรนักเมื่อเทียบกับบริษัทต่างชาติ การเลือกทำงานผิดที่แม้เพียงที่เดียว ก็อาจจะทำให้เดินเป๋ไปทั้งชีวิต ด้วยเหตุนี้ จึงมีกลุ่มนักคิดนักวิชาการต่างๆ พยายามรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับอาชีพต่างๆ พร้อมเงินเดือน เพื่อให้ผู้สนใจสามารถนำมาใช้อ้างอิงได้ หนึ่งในนั้นก็คือ องค์กรที่ชื่อว่า คิวเรียวแบงค์ (แปลว่าธนาคารข้อมูลเงินเดือน)ครับ โดยองค์กรนี้จะมีความแหวกแนวต่างกับ Think-tank หรือสื่อสิ่งพิมพ์ทางธุรกิจอื่นๆตรงที่ ข้อมูของคิวเรียวแบงค์ จะไม่ได้มีแค่การสรุปข้อมูล และตัวเลขทางสถิติอต่อย่างเดียว หากแต่จะมีภาพประกอบสไตล์เกม RPG ประกอบเข้าไปด้วย ทำให้ผู้อ่านรู้สึกอยากติดตามว่า อาชีพนี้มันจะหน้าตาออกมาอย่างไรดีนะ ภาพนี้หมายถึงอาชีพอะไรกันแน่ แล้วก็เปิดดูข้อมูลไปเรื่อยๆ ไม่หลับและเลิกอ่านไปก่อน
เร็วๆนี้ผมเอง บังเอญไปเจอหนังสือของคิวเรียวแบงค์ ที่แผงหนังสือในเซเว่น ตอนแรกมองผ่านๆนึกว่าเป็นหนังสือเกมออนไลน์ แต่พอเห็นหัวเรื่องก็รู้สึกทึ่งในไอเดีย และจัดการซื้อมาหนึงเล่มครับ อ่านไปก็ได้ความรู้แบบเพลินๆ แล้วก็ฮากับความเวอร์ของรูปประกอบครับ แต่หนังสือก็ไม่ได้เน้นขายแค่รูปเท่านั้น หากยังมีข้อมูลที่น่าสนใจหลายอย่าง อาทิ เงินเดือนเฉลี่ยเริ่มต้น กราฟเงินเดือนเฉลี่ยในแต่ละช่วงอายุเทียบกับรายได้เฉลี่ยของคนทั้งญี่ปุ่น รายละเอียดของงาน และคุณสมบัติที่ต้องมีในการทำงานนั้นๆ
ผมขอเอารายละเอียดคร่าวๆของงานบางอย่างไปดูเป็นน้ำจิ้มกันนะครับ
(นอกจากหนังสือแล้ว ผู้ที่สนใจและอ่านญี่ปุ่นออก สามารถอ่านข้อมูลได้ที่เว็บไซต์ของคิวเรียวแบงค์ได้โดยตรงครับ แถมจะว่าไปแล้ว เขียนละเอียดกว่าตัวหนังสืออีก
http://kyuryobank.com/ )
ญี่ปุ่นนี่มันช่างญี่ปุ่นจริงๆ กับหนังสือแนะแนวอาชีพสุดจ๊าบ สไตล์เกม RPG
ตอนเป็นเด็กน้อย พวกเราแทบทุกคนก็จะต้องมีช่วงเวลาที่เปิดหนังเรียนไปเจอตัวการ์ตูน ในชุดต่างๆ พร้อมคำอธิบายว่า ตัวการ์ตูนตัวนี้ทำอาชีพอะไรบ้าง และคุณครูก็จะถามเราว่า โตไปอยากเป็นอะไร อย่างไรก็ตาม อาชีพที่โผล่มาให้เห็นในหนังสือเด็กนั้น เป็นอาชีพเฉพาะทางเสียส่วนใหญ่ แถมอาชีพยอดนิยมของบรรดาเด็กๆนั้น ก็กลับเป็นอาชีพที่ไม่ได้เป็นที่นิยมของคนวัยหางานนัก (อย่างเด็กผู้ชาย ส่วนใหญ่จะเลือกอยากเป็นทหาร หรือตำรวจ เพราะว่าในหนังสือจะถือปืนกล ปืนพกดูเท่มาก ส่วนวิศวกร กับหมอนั้นไม่ค่อยมีเด็กคนไหนอยากเป็นนัก เพราะเครื่องแบบดูเชยๆ ใส่หมวกอะไรก็ไม่รู้ ) พอกาลเวลาล่วงเลยไปจนถึงสมัย ม ปลาย ก็จะมีวีชาแนะแนวที่ ก็ไม่ค่อยได้แนะนำอะไรเป็นเรื่องเป็นราวมากนัก และสิ่งที่แนะนำมักจะเป็นตัวคณะในมหาวิทยาลัยเสียมากกว่า อย่างไรก็ดี ในความเป็นจริงนั้น ก็ใช่ว่าคนเราจะได้อาชีพที่ตรงสายกับคณะที่เรียนกันทุกคน และใช่ว่าทุกคนจะได้ลงเรียนวิชาที่ตัวเองขอบแต่อย่างใด
ด้วยเหตุนี้ นักศึกษาจบใหม่ก็เจอคำถามที่ตอบยากอีกคำถามหนึ่งเพิ่มเข้ามาในชีวิตว่า “ถ้าไม่ได้งานตรงสายแล้ว เราจะไปทำอะไรดีล่ะ”
สำหรับคนจำนวนไม่น้อยที่ตอบคำถามนี้ไม่ได้นั้น ผลที่ได้ก็คือโศกนาฎกรรมย่อยๆของชีวิตเลยทีเดียว เพียงเพราะไม่รู้คำตอบว่า เราสามารถไปทำงานอะไรได้บ้าง คนบางคนต้องทนมาทำงานต๊อกต๋อยทั้งๆที่อุตส่าห์จบสูง หรือไม่ทนทำงานที่ไม่ชอบมาเป็นปีๆ กับงานเงินเดือนที่น้อยนิด ทั้งๆที่ถ้าเลือกงานได้ถูกที่ก็จะมีความก้าวหน้ากว่าที่เป็นอยู่มาก
ที่ญี่ปุ่นเองก็มีปัญหาเรื่องการเลือกสายอาชีพเช่นเดียวกันครับ และอาจจะหนักกว่าไทยเสียด้วยซ้ำเพราะ บริษัทญี่ปุ่นใหญ่ๆไม่ค่อยท่าทีเปิดกว้างกับการเปลี่ยนงานเท่าไรนักเมื่อเทียบกับบริษัทต่างชาติ การเลือกทำงานผิดที่แม้เพียงที่เดียว ก็อาจจะทำให้เดินเป๋ไปทั้งชีวิต ด้วยเหตุนี้ จึงมีกลุ่มนักคิดนักวิชาการต่างๆ พยายามรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับอาชีพต่างๆ พร้อมเงินเดือน เพื่อให้ผู้สนใจสามารถนำมาใช้อ้างอิงได้ หนึ่งในนั้นก็คือ องค์กรที่ชื่อว่า คิวเรียวแบงค์ (แปลว่าธนาคารข้อมูลเงินเดือน)ครับ โดยองค์กรนี้จะมีความแหวกแนวต่างกับ Think-tank หรือสื่อสิ่งพิมพ์ทางธุรกิจอื่นๆตรงที่ ข้อมูของคิวเรียวแบงค์ จะไม่ได้มีแค่การสรุปข้อมูล และตัวเลขทางสถิติอต่อย่างเดียว หากแต่จะมีภาพประกอบสไตล์เกม RPG ประกอบเข้าไปด้วย ทำให้ผู้อ่านรู้สึกอยากติดตามว่า อาชีพนี้มันจะหน้าตาออกมาอย่างไรดีนะ ภาพนี้หมายถึงอาชีพอะไรกันแน่ แล้วก็เปิดดูข้อมูลไปเรื่อยๆ ไม่หลับและเลิกอ่านไปก่อน
เร็วๆนี้ผมเอง บังเอญไปเจอหนังสือของคิวเรียวแบงค์ ที่แผงหนังสือในเซเว่น ตอนแรกมองผ่านๆนึกว่าเป็นหนังสือเกมออนไลน์ แต่พอเห็นหัวเรื่องก็รู้สึกทึ่งในไอเดีย และจัดการซื้อมาหนึงเล่มครับ อ่านไปก็ได้ความรู้แบบเพลินๆ แล้วก็ฮากับความเวอร์ของรูปประกอบครับ แต่หนังสือก็ไม่ได้เน้นขายแค่รูปเท่านั้น หากยังมีข้อมูลที่น่าสนใจหลายอย่าง อาทิ เงินเดือนเฉลี่ยเริ่มต้น กราฟเงินเดือนเฉลี่ยในแต่ละช่วงอายุเทียบกับรายได้เฉลี่ยของคนทั้งญี่ปุ่น รายละเอียดของงาน และคุณสมบัติที่ต้องมีในการทำงานนั้นๆ
ผมขอเอารายละเอียดคร่าวๆของงานบางอย่างไปดูเป็นน้ำจิ้มกันนะครับ
(นอกจากหนังสือแล้ว ผู้ที่สนใจและอ่านญี่ปุ่นออก สามารถอ่านข้อมูลได้ที่เว็บไซต์ของคิวเรียวแบงค์ได้โดยตรงครับ แถมจะว่าไปแล้ว เขียนละเอียดกว่าตัวหนังสืออีก http://kyuryobank.com/ )