สวดมนต์ ภาวนาจิต นั่งสมาธิ อ่านหนังสือธรรมมะ ตั้งใจจะบวช

สวัสดีพี่ๆ ทุกท่านในกระทู้พันทิปครับ ผมมีเรื่องอัศจรรย์ใจอย่างจะมาแชร์และสอบถามจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ เรื่องมีอยู่ว่า ผมตั้งใจและเตรียมจะบวชพระในเร็วๆ นี้ ดังนั้นช่วงระยะเวลาที่ผ่านมานี้เลยพยายามรักษาศีล 5 สวดมนต์ ภาวนาจิต นั่งสมาธิ อ่านหนังสือธรรมมะ และที่สำคัญจุดประสงค์ในการบวชครั้งนี้หลักๆ คือ เพื่อแทนคุณพ่อกับแม่และสงเคราะห์ญาติๆ ในกุศลนี้ และนอกจากนั้นอยากจะปฏิบัติธรรม โดยผมเองเคยไปสวดมนต์ไหว้พระมาในหลายๆ สถานที่ และมักจะภาวนาจิตทุกครั้งหลังจากการสวดมนต์ภาวนา ว่าการบวชในครั้งนี้ขอให้บรรลุเป้าหมาย อย่าได้มีอุปสรรคใดๆ มาขัดขวาง และใจผมลึกๆ อยากบวชและจำวัดในวัดป่า ที่มีพระอาจารย์สายปฏิบัติ ผมเคยตั้งจิตอธิษฐาน ขอให้ได้บวชและปฏิบัติธรรมในสายของหลวงปู่มั่น มีวัดหลายๆ ที่ ที่ผมลองเซิร์ชข้อมูล และก็เคยอ่านประวัติพระอริยสงฆ์หลายๆ องค์ จนมาวันหนึ่งได้มีโอกาสอ่านหนังสือประวัติโดยย่อของหลวงปู่ฝั้น อาจาโร จนจบเล่ม แต่ขณะนั้นการยืมหนังสือธรรมมะมาอ่าน จะไม่มีค่าบริการ ช่วงนั้นผมก็ยืมมาค้างไว้ที่ห้อง นานพอสมควร ประมาณเกือบ 2 สัปดาห์ได้ (ซึ่งตอนนั้นรู้สึกผิดมากและเตรียมตัวจะจ่ายค่าปรับให้กับทางร้านแล้ว) อ่านไปอ่านมา ก็รู้ว่าหลวงปู่ฝั้นท่านเป็นศิษย์ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต และวันนั้นผมก็เอาหนังสือไปคืน โดยมีเงินติดตัวอยู่ประมาณ 60 บาท ซึ่งถ้าหากคืนหนังสือและจ่ายค่าปรับจะไม่เหลือตังค์กินข้าวเลยในวันนั้น เพราะมีเงินติดตัวอยู่ทั้งหมดแค่นั้น ผมก็เลยส่งหนังสือให้พร้อมกับธนบัตรใบ 50 ให้กับ เจ้าของร้าน แต่เจ้าของร้านกลับบอกว่าไม่ปรับค่าบริการ แต่แกกลับเอ่ยคำขออนุโมทนาบุญด้วย ตอนนั้นไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า อยู่ๆ มันก็สึกว่าจิตมันบอกได้ว่านี่คงเป็นเพราะกุศลผลบุญแห่งการครองธรรมมะ (แต่ตอนนั้นก็คิดในใจคนเดียวน่ะครับ) หลังจากนั้นผมก็กำลังจะกลับแล้ว แต่ใจมันลังเลอะไรอยู่บางอย่าง อยู่ๆ ก็เดินไปหยิบหนังสือชีวประวัติอีกเล่มหนึ่งมาโดยอัตโนมัติ ซึ่งยังไม่ได้ค้นเลย เล่มที่หยิบมารู้ไหม๊ครับ ว่าเป็นหนังสืออะไร เป็นหนังสือแนวเดียวกันที่ผมอ่าน แต่เล่มนั้น เป็น "หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต" ผมก็เลยได้กลับมาอ่านที่ห้อง คืนนั้นยังไม่ทันได้เปิดอ่าน เอากลับไปไว้ที่ห้องนอน เพราะตอนเช้าต้องเดินทางไปจังหวัดกาฬสินธุ์ ก่อนนอนคืนนั้น ผมก็สวดมนต์ ไหว้พระ นั่งสมาธิ ภาวนาจิต เหมือนทุกคืนที่เคยทำ ตอนนั่งสมาธิจนจิตนิ่งไป อยู่ๆ ก็ปรากฏภาพของหลวงปู่มัน ในท่านั่งขัดสมาธิ ขึ้นมาชัดเจนมาก (ภาพเป็นภาพสี) ซึ่งก่อนหน้านั้น ผมไม่ได้มองภาพของหลวงปู่ที่เป็นภาพสีเลยครับ ภาพหน้าปกหนังสือเล่มที่ยืมมา เป็นภาพร่าง/เสก๊ตของหลวงปู่แสดงเฉพาะส่วนใบหน้าและช่วงบนของท่านเพียงเล็กน้อย ภาพท่านมาปรากฏในจิตอยู่พักหนึ่ง จากนั้นผมก็เลยออกจากสมาธิและเข้านอน รุ่งเช้าผมเลยออกเดินทางไปจังหวักาฬสินธุ์ และไม่ทราบก่อนเลยว่าพี่ที่แกเป็นไกด์อยู่นั่นจะพาไปที่ไหนบ้างในเขตจังหวัดกาฬสินธุ์ จนช่วงเกือบเที่ยงก็ได้ไปไหว้สัการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตามที่ต่าง และลงเอยด้วย วัดป่ามัชฌิมาวาส จังหวัดกาฬสินธุ์ ซึ่ง ณ ตอนนั้นพวกเราก็พากันไปเดินชมบรรยากาศของวัด ที่ค่อนข้างเงียบสงบมาก ผมไม่เคยทราบประวัติวัดนี้มาก่อน ซึ่งพอผมได้เดินเข้าถึงบริเวณหน้าวัดแห่งนี้ ประโยคแรกที่ผมพูดกับพี่สาวคนหนึ่งที่มาด้วยกันคือ "ที่นี่เหมาะแก่การปฏิบัติธรรมมาก" เพราะรายล้อมไปด้วยป่าไม้ที่ร่มรื่นและบวกกับเสียงนก เสียงกาจากธรรมชาติ จากนั้นก็เดินลึกเข้าไปภายในตัววัดก็ต้องไปพบกับจุดที่พระท่านแแสดงธรรม จุดนั้นสายตาแว๊บแรกที่ผมมองไปเจอ คือ รูปปั้นที่น่าจะเป็นพระสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่อยู่ในอริยาบทการบำเพ็ญภาวนาโดยการทรมานร่างกายด้วยการอดข้าวปลาอาหาร จนร่างกายซูบผอม จากนั้นก็ได้เดินเข้าไปชมโซนพิพิธภัณฑ์แสดงศพ (อาจารย์ใหญ่) ต่อจากนั้นน่าจะเป็นโซนสุดท้ายที่ได้เข้าไปเดินชม คือ ห้องโถงที่จัดแสดงพระธรรมวินัยต่างๆ รูปหล่อ หุ่นขี้ผึ้งของพระอริยสงฆ์หลายๆ องค์ ได้แก่ หลวงตามหาบัว ข้าวของเครื่องใช้ ของหลวงตามหาบัว วัตถุมงคลต่างๆ ของเก่าแก่ ของโบราณ ภาพวาดแสดงการปฏิบัติธรรมของพระธุดงธ์ สายพระป่า ฯลฯ ซึ่งหนึ่งในนั้นที่ทำให้ผมถึงกับอึ้งและจิตหยุดนิ่ง สายตาเพ่งและมองไปยังจุดๆ นั้นโดยไม่กระพริบตาเลย และผมก็ก้มลงกราบท่าน นั่นก็คือ "รูปปั้นหุ่นขี้ผึ้งของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต" ซึ่งหลวงปู่อยู่ในอริบทท่านั่งขัดสมาธิเหมือนกับตอนที่ท่านมาปรากฏให้ผมเห็นในจิตเลยครับ ผมก็เลยก้มลงกราบท่านและขอพรจากท่าน ความรู้สึกของผมตอนนั้นมันรู้สึกตื้นตันใจและอธิบายไม่ถูก จะบอกเพื่อนๆ พี่ๆ ที่มาด้วยกันก็กลัวเขาจะหาว่างมงาย เเละที่สำคัญกว่านั้น เชื่อไหม๊ว่าผมเอาหนังสือเล่มนั้นติดตัวไปที่จังหวัดกาฬสินธุ์ด้วย "หนังสือหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต" จากนั้นไม่นานผมก็ลาท่านกลับบ้าน ก็เลยอยากมาเล่าและแชร์ประสบการณืในครั้งนี้ให้ทุกท่านได้ฟังกัน เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันและกันครับผม ส่วนตัวแล้วผมเชื่อว่าหากเราปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ บางสิ่งบางอย่างมันก็อยู่ที่จิตเราครับผม ขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทูนี้ครับผม