สวัสดีทุกๆนะครับ ก่อนอื่นผมขอท้าวความเดิมเป็นข้อมูลก่อน
ตอนนี้ผมอายุ 30 ปี ประวัติด้านการศึกษา จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาจากโรงเรียนมัธยมเล็กๆในทวีปอเมริกาเหนือ แล้วบินกลับมาต่อปริญญาตรีที่เมืองไทยในสายวิทยาศาสตร์ หลักสูตรนานาชาติของมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่งครับ ระหว่างเรียนก็ทำงานติวมาตลอดเพื่อหาเงินใช้ ให้พ่อแม่จ่ายเฉพาะค่าเทอมครับ ส่วนค่ากินอยู่ผมหาเอง จนพอจบปริญญาตรีก็คิดว่ารักงานสายการสอนแน่ๆ จึงเดินหน้าเข้าสู่วงการกระดานดำ เป็นติวเตอร์ TOEIC, TOEFL, IELTS อยู่ในสถาบันสอนภาษา รับหน้าที่สอนคนทำงาน คนเตรียมสอบแอร์ ฯลฯ (ผมไม่ได้เก่งทุก skill นะครับ ทางสถาบันจะมอบหมายให้ผมสอนเป็นทักษะๆไป ส่วนตัวผมถนัดด้าน writing และ reading) ทำงานหนักมากๆอยู่ 2 ปีครับแต่ก็ happy ก็เกิดความคิดอยากเข้าไปเป็นครูในระบบ จึงร่อนจดหมายสมัครงาน สุดท้ายได้งานเป็นครูใน English Program ของโรงเรียนขนาดใหญ่พิเศษแห่งหนึ่ง ค่าตอบแทนทั้งหมดตอนผ่านการทดลองงานอยู่ที่ 27K ครับ จากนั้นก็ได้รับทุนให้ไปเรียนหลักสูตรป.บัณฑิต จนได้ใบประกอบวิชาชีพ เป็นครูที่ถูกต้องตามกฎหมาย
จนถึงตอนนี้ผมเป็นครูมา 7 ปีแล้ว พบว่า career path เริ่มหยุดนิ่ง (อันนี้ผมรู้มานานแล้วว่าการเป็นครูเอกชนนั้นไม่มี career path หรอก ตำแหน่งหัวหน้าต่างๆก็จะสลับกันเป็น ได้เป็นอะไรปีไหนก็ได้เงินค่าตำแหน่ง พอถูกปลดเงินตำแหน่งก็ถูกปลดตาม กลับมาเป็นครูผู้สอนตามเดิม) และยังพบว่าการตัดสินขั้นเงินเดือนต่างๆนั้นค่อนข้างจะเป็นไปตามอำเภอใจของผู้ใหญ่ไม่กี่คน ถามมากก็ไม่ได้ จนตอนนี้ 7 ปีผ่านมาเงินเดือนของผมก็ยังนิ่งอยู่ที่ไม่ถึง 30K ดี (คือใน salary slip นั้นก็ขึ้นทุกปีนะครับ เหมือนตามที่รัฐบาลประกาศขึ้นเงินเดือนครูเอกชน) แต่โรงเรียนก็มีหักนั่นหักนี่จนสุดท้ายก็เหลือพอๆกับเงินเดือนเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ลาหยุดได้ไม่เกิน 5 วัน (ลากิจ + ลาป่วย) หากลาเกินนี้เจอหักโบนัส แถมถ้าลามากๆเข้าก็เจอไม่จ่ายโบนัสให้ซะเลย มีเคสเพื่อนผมท่านนึงป่วยเป็นเนื้องอก admit เข้าโรงพยาบาลไปเป็นเดือน ก็ไม่จ่ายโบนัสทั้งปี !! ด้วยเหตุนี้ผมเลยต้องหา plan B ให้ชีวิต เพื่อดูแลครอบครัวผมครับ ไม่งั้นอดตายแน่ๆ บางเดือนเช่นช่วงปิดเทอม รร ไม่มีเงินพิเศษให้ เงินเดือนของผมก็มีแค่เงินพื้นฐานคือเดือนละ 15K หักนั่นหักนี่อีก สรุปผมเหลือ 11K ครับ อยู่แทบไม่ได้เลย
อีกเหตุผลหนึ่งคือลักษณะของระบบการศึกษาที่กำหนดโดยกระทรวงฯครับ ก็น่าจะที่หลายๆคนคงทราบดีว่าเด็กไทยนั้นเรียนหนักแต่ผลสัมฤทธิ์ต่ำ ผมเองในฐานะครูผู้ปฏิบัติ ทราบสาเหตุของปัญหานี้ดีแต่พูดไม่ได้ มันจุกอยู่ในอกครับ เพราะโรงเรียนเอกชนก็ต้องปฏิบัติตามหลักสูตรฯที่ทางราชการกำหนดมา
เรื่อง Plan B ของชีวิต ผมเองรับงานสอนพิเศษเรื่อยๆช่วงหลังเลิกงาน เด็กๆชอบผมมาก (แต่ผมไม่ใช่พวกครูแย่ๆ ที่เอาข้อสอบมาปล่อย ในห้องไม่สอน ชวนเด็กให้มาเรียนข้างนอก แบบที่เห็นลงข่าวในหลายๆเคสนะครับ) ผมเป็นคนไม่ปล่อยข้อสอบ (จนเด็กๆและผู้ปกครองบ่นเลย) แต่ผมจะสอนวิชาการและทักษะให้เด็กจนกว่าจะเป็นครับ สอนแบบ bilingual ตามที่ผมถนัด นักเรียนส่วนใหญ่ก็คือลูกศิษย์ของผมที่ผู้ปกครองโทรมาขอร้องให้สอนครับ (ผมไม่เคย offer อะไรให้ผู้ปกครองก่อนทั้งสิ้นนะครับ) และมีนักเรียนส่วนน้อยที่นักเรียนที่จบไปแล้วบอกต่อๆกัน ส่วนที่ไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยก็กลับมาให้ผมสอน TOEFL, IELTS, TOEIC หรือแม้กระทั่งให้ตรวจ essay ก็ยังมีครับ ค่าเรียนคิดชั่วโมงละ 500 ต่อคนต่อชั่วโมง รับเป็น small class ไม่เกินกลุ่มละ 10 คนเพราะไม่งั้นดูแลไม่ทั่วถึง งานสอนมีไม่ขาดมือจนบางทีถึงกับต้องปฏิเสธเคสใหม่ๆที่เข้ามาให้สอนครับ เป็นแบบนี้ตั้งแต่ปีที่ 2-3 ที่ผมทำงานจนถึงตอนนี้ จันทร์-ศุกร์ก็สอนช่วงเย็น ส่วนเสาร์และอาทิตย์มีสอนเต็มทั้งวันครับ
ณ ตอนนี้ เงินเดือนของผมอยู่ที่ประมาณ 27K - 28K ครับ ส่วนค่าสอนพิเศษพาร์ทไทม์ของผมตอนนี้อยู่ที่ราวๆ 35K - 40K และมีช่วง Peak บางช่วงได้ถึง 45K (เช่นช่วงใกล้สอบ) ครับ คุยกับภรรยาแล้วภรรยาก็อยากให้ลาออกมาสอนที่บ้านเต็มตัว หากออกมาก็ถือว่าเป็น freelance tutor สอนที่บ้านไป โดยอาศัยนักเรียนที่เรียนกับเราแล้วได้ผลบอกกันไปปากต่อปากครับ อนาคตก็คงขยับขยายและเปิดเป็นสถาบันสอนเสริมให้เป็นกิจจะลักษณะอีกทีครับ หากออกมาทำเองก็ได้มีเวลาดูแลลูกที่ยังเล็กด้วย
เลยขอปรึกษาหลายๆคนใน Pantip ครับ ถ้าออกมาสอนหนังสือที่บ้าน เป็นติวเตอร์อิสระแบบนี้ จะเป็นการเสี่ยงมากไหมครับในยุคปัจจุบันที่เศรษฐกิจไม่ดีแบบนี้
ปล. แฟนผมก็ยังทำงานประจำอยู่เหมือนเดิม ไม่ได้ลาออกมาเหมือนผมครับ
กำลังคิดจะผันตัวเองจากการเป็นครูในระบบมาเป็นติวเตอร์ฟรีแลนซ์ พอเป็นไปได้ไหมครับ?
ตอนนี้ผมอายุ 30 ปี ประวัติด้านการศึกษา จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาจากโรงเรียนมัธยมเล็กๆในทวีปอเมริกาเหนือ แล้วบินกลับมาต่อปริญญาตรีที่เมืองไทยในสายวิทยาศาสตร์ หลักสูตรนานาชาติของมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่งครับ ระหว่างเรียนก็ทำงานติวมาตลอดเพื่อหาเงินใช้ ให้พ่อแม่จ่ายเฉพาะค่าเทอมครับ ส่วนค่ากินอยู่ผมหาเอง จนพอจบปริญญาตรีก็คิดว่ารักงานสายการสอนแน่ๆ จึงเดินหน้าเข้าสู่วงการกระดานดำ เป็นติวเตอร์ TOEIC, TOEFL, IELTS อยู่ในสถาบันสอนภาษา รับหน้าที่สอนคนทำงาน คนเตรียมสอบแอร์ ฯลฯ (ผมไม่ได้เก่งทุก skill นะครับ ทางสถาบันจะมอบหมายให้ผมสอนเป็นทักษะๆไป ส่วนตัวผมถนัดด้าน writing และ reading) ทำงานหนักมากๆอยู่ 2 ปีครับแต่ก็ happy ก็เกิดความคิดอยากเข้าไปเป็นครูในระบบ จึงร่อนจดหมายสมัครงาน สุดท้ายได้งานเป็นครูใน English Program ของโรงเรียนขนาดใหญ่พิเศษแห่งหนึ่ง ค่าตอบแทนทั้งหมดตอนผ่านการทดลองงานอยู่ที่ 27K ครับ จากนั้นก็ได้รับทุนให้ไปเรียนหลักสูตรป.บัณฑิต จนได้ใบประกอบวิชาชีพ เป็นครูที่ถูกต้องตามกฎหมาย
จนถึงตอนนี้ผมเป็นครูมา 7 ปีแล้ว พบว่า career path เริ่มหยุดนิ่ง (อันนี้ผมรู้มานานแล้วว่าการเป็นครูเอกชนนั้นไม่มี career path หรอก ตำแหน่งหัวหน้าต่างๆก็จะสลับกันเป็น ได้เป็นอะไรปีไหนก็ได้เงินค่าตำแหน่ง พอถูกปลดเงินตำแหน่งก็ถูกปลดตาม กลับมาเป็นครูผู้สอนตามเดิม) และยังพบว่าการตัดสินขั้นเงินเดือนต่างๆนั้นค่อนข้างจะเป็นไปตามอำเภอใจของผู้ใหญ่ไม่กี่คน ถามมากก็ไม่ได้ จนตอนนี้ 7 ปีผ่านมาเงินเดือนของผมก็ยังนิ่งอยู่ที่ไม่ถึง 30K ดี (คือใน salary slip นั้นก็ขึ้นทุกปีนะครับ เหมือนตามที่รัฐบาลประกาศขึ้นเงินเดือนครูเอกชน) แต่โรงเรียนก็มีหักนั่นหักนี่จนสุดท้ายก็เหลือพอๆกับเงินเดือนเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ลาหยุดได้ไม่เกิน 5 วัน (ลากิจ + ลาป่วย) หากลาเกินนี้เจอหักโบนัส แถมถ้าลามากๆเข้าก็เจอไม่จ่ายโบนัสให้ซะเลย มีเคสเพื่อนผมท่านนึงป่วยเป็นเนื้องอก admit เข้าโรงพยาบาลไปเป็นเดือน ก็ไม่จ่ายโบนัสทั้งปี !! ด้วยเหตุนี้ผมเลยต้องหา plan B ให้ชีวิต เพื่อดูแลครอบครัวผมครับ ไม่งั้นอดตายแน่ๆ บางเดือนเช่นช่วงปิดเทอม รร ไม่มีเงินพิเศษให้ เงินเดือนของผมก็มีแค่เงินพื้นฐานคือเดือนละ 15K หักนั่นหักนี่อีก สรุปผมเหลือ 11K ครับ อยู่แทบไม่ได้เลย
อีกเหตุผลหนึ่งคือลักษณะของระบบการศึกษาที่กำหนดโดยกระทรวงฯครับ ก็น่าจะที่หลายๆคนคงทราบดีว่าเด็กไทยนั้นเรียนหนักแต่ผลสัมฤทธิ์ต่ำ ผมเองในฐานะครูผู้ปฏิบัติ ทราบสาเหตุของปัญหานี้ดีแต่พูดไม่ได้ มันจุกอยู่ในอกครับ เพราะโรงเรียนเอกชนก็ต้องปฏิบัติตามหลักสูตรฯที่ทางราชการกำหนดมา
เรื่อง Plan B ของชีวิต ผมเองรับงานสอนพิเศษเรื่อยๆช่วงหลังเลิกงาน เด็กๆชอบผมมาก (แต่ผมไม่ใช่พวกครูแย่ๆ ที่เอาข้อสอบมาปล่อย ในห้องไม่สอน ชวนเด็กให้มาเรียนข้างนอก แบบที่เห็นลงข่าวในหลายๆเคสนะครับ) ผมเป็นคนไม่ปล่อยข้อสอบ (จนเด็กๆและผู้ปกครองบ่นเลย) แต่ผมจะสอนวิชาการและทักษะให้เด็กจนกว่าจะเป็นครับ สอนแบบ bilingual ตามที่ผมถนัด นักเรียนส่วนใหญ่ก็คือลูกศิษย์ของผมที่ผู้ปกครองโทรมาขอร้องให้สอนครับ (ผมไม่เคย offer อะไรให้ผู้ปกครองก่อนทั้งสิ้นนะครับ) และมีนักเรียนส่วนน้อยที่นักเรียนที่จบไปแล้วบอกต่อๆกัน ส่วนที่ไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยก็กลับมาให้ผมสอน TOEFL, IELTS, TOEIC หรือแม้กระทั่งให้ตรวจ essay ก็ยังมีครับ ค่าเรียนคิดชั่วโมงละ 500 ต่อคนต่อชั่วโมง รับเป็น small class ไม่เกินกลุ่มละ 10 คนเพราะไม่งั้นดูแลไม่ทั่วถึง งานสอนมีไม่ขาดมือจนบางทีถึงกับต้องปฏิเสธเคสใหม่ๆที่เข้ามาให้สอนครับ เป็นแบบนี้ตั้งแต่ปีที่ 2-3 ที่ผมทำงานจนถึงตอนนี้ จันทร์-ศุกร์ก็สอนช่วงเย็น ส่วนเสาร์และอาทิตย์มีสอนเต็มทั้งวันครับ
ณ ตอนนี้ เงินเดือนของผมอยู่ที่ประมาณ 27K - 28K ครับ ส่วนค่าสอนพิเศษพาร์ทไทม์ของผมตอนนี้อยู่ที่ราวๆ 35K - 40K และมีช่วง Peak บางช่วงได้ถึง 45K (เช่นช่วงใกล้สอบ) ครับ คุยกับภรรยาแล้วภรรยาก็อยากให้ลาออกมาสอนที่บ้านเต็มตัว หากออกมาก็ถือว่าเป็น freelance tutor สอนที่บ้านไป โดยอาศัยนักเรียนที่เรียนกับเราแล้วได้ผลบอกกันไปปากต่อปากครับ อนาคตก็คงขยับขยายและเปิดเป็นสถาบันสอนเสริมให้เป็นกิจจะลักษณะอีกทีครับ หากออกมาทำเองก็ได้มีเวลาดูแลลูกที่ยังเล็กด้วย
เลยขอปรึกษาหลายๆคนใน Pantip ครับ ถ้าออกมาสอนหนังสือที่บ้าน เป็นติวเตอร์อิสระแบบนี้ จะเป็นการเสี่ยงมากไหมครับในยุคปัจจุบันที่เศรษฐกิจไม่ดีแบบนี้
ปล. แฟนผมก็ยังทำงานประจำอยู่เหมือนเดิม ไม่ได้ลาออกมาเหมือนผมครับ