ผมโดนแฟนบอกเลิกด้วยเหตุผลที่ว่า ขอเวลาอยู่กับตัวเอง

ผมกับแฟนเราคบกันได้มาครึ่งปีแล้ว ด้วยวัยที่เราทำงานแล้ว ผมก็จริงจังกับเค้ามาก เพราะอยากเริ่มสร้างครอบครัว  อายุเราห่างกันแค่2ปี แรกๆเราคบกันและมีอะไรลึกซึ้งกัน มันทำให้ผมคิดว่า เค้าคือของผมแระ(เห็นแก่ตัวขึ้นมาทันที) แต่ความเป็นจริงไม่ใช่แบบนั้นเลย เค้าให้ผมไปอยู่กับเค้าพักนึง เราอยู่ด้วยกันก็มีความสุขมาก (ผมอาจมีความสุขคนเดียว) วันนึงเค้าก็บอกว่าได้เวลาเราต้องแยกกันอยู่แระ ด้วยเหตุผลที่ว่ามันยังไม่ถึงเวลาที่จะอยู่ด้วยกันและยังไม่ได้แต่งงานกัน อันนี้ผมก็เข้าใจ เค้าเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง ตอนที่ผมเข้ามาเค้าก็คงเหงา และไม่มีใคร  และเค้าอยากให้ผมรู้ว่าเค้าไม่มีใครใช้ชีวิตยังไง  ผ่านไปไม่ถึงอาทิต เค้ากลับบ้านตอนปีใหม่ ผมกะบอกเค้าผมไปเที่ยวบ้านเค้าได้ไหม นั่งรถทัวร์ตามไปทีหลังเพราะที่ทำงานผมปิดช้ากว่าเค้าไป2วัน เค้าบอกว่าได้ผมกะไป เพราะแฟนผมเค้าขับรถไปเอง ตอนนั้นคบกับได้เดือนนึงแระครับ ไปเจอพ่อแม่เค้า และให้เค้ารับรู้ว่าเราคบกันอยู่ แต่ไม่ได้บอกว่าอยู่ด้วยกัน  นิสัยผมเป็นคนขี้งอน แต่หายไว ง่ายๆคือเรียกร้องความสนใจ ช่วงแรกๆผ่านไปอะไรก็ดีหมดครับ แต่พอมาถึงเดือนเมษายนวันที่ 5 เค้าบอกผมว่า เราลองเลิกกันดูไหม 1เดือน แล้วถ้าเรายังคิดถึงกันอยู่  เราก็กลับมาคบกันตอนนั้นผมไม่ยอม เพราะเลิกกันนี่คือ ห้ามติดต่อกัน 1เดือน แต่ผมก็ต้องทำตาม เค้ากลับบ้านช่วงสงกรานต์ ผมกะไปดูแลบ้านให้เค้า รดน้ำต้นไม้ ทำความสะอาดบ้าน ให้ เค้าโมโหผมมาก เค้าบอกว่านี่บ้านเค้า มาทำอะไรในบ้านเค้า (เค้าบอกก็ดีใจนะมีคนมาทำให้แต่ยังไม่ถึงเวลาที่ต้องทำให้ป่าว)อันนี้ผมก็ยอมรับผิดและขอโทษเค้าไป มาถึงวันที่20เมษายน เค้าไม่อยู่บ้านผมเอามะม่วงไปแขวนให้เค้าที่หน้าบ้าน ไม่กล้าเข้าไปในบ้านก็เจอคนดูแลบ้านเช่า มาบอกว่าเจ้าของขายที่ได้ ให้ย้ายออกภายในสิ้นเดือน  ช่วงนั้นผมก็โทรหาแฟนผม และบอก ตอนนั้นข้อตกลง1เดือนกลายเป็นไม่มีผล ที่จริงมันไม่มีผลกับผมมากผมแหกกฎไปหลายครั้งแระ555 วันที่21-25ผมช่วยเค้าหาบ้านใหม่ขับรถวนดูทั่วเมือง แล้วก็ได้บ้านเช่าแถวๆเดียวกะที่เดิม ห่างไป100เมตร ตอนนั้นผมคิดว่า คงกลับมาดีกันแระ ช่วงที่หาบ้านผมก็พักกับเค้านะครับ ช่วยกันทำความสะอาด ช่วยกันย้ายของ จนพ่อแม่เค้ามาจากต่างจังหวัดมาช่วยขนของอีก ตอนที่พ่อแม่เค้ามา ผมก็กลับไปนอนบ้าน ช่วงนั้นผมคิดว่า เราคงไม่ห่างกันแระ ผมก็ชวนพ่อแม่เค้าไปเที่ยวบ้านผม ไปรู้จักพ่อแม่ผม พอพ่อแม่น้องเค้ากลับไป ผมก็ไปพักกับเค้าเหมือนเดิม ผ่านไป3วัน คือวันพุธที่ผ่านมานี่แหละครับ เค้าก็คุยกับผมเรื่องเดิมที่เคยพูดไว้ ว่าขอเวลาอยู่คนเดียว และจะไปเที่ยว3วันให้ผมรดน้ำต้นไม้ ดูแลบ้านให้ด้วย  กำหนดกลับคือวันเสาร์หรือเมื่อวาน  ผมไม่ได้ติดต่อเค้าไปเลย3วัน จนเมื่อวานผมไลน์ไปถามว่า ตกลงจะกลับวันนี้ไหม เพราะวันนี้มีทริปไปเที่ยว(สัญญากันไว้) เค้าก็อ่านแล้วตอบว่า ขอโทษด้วยคงกลับไม่ทันให้ผมไปคนเดียวไม่ต้องห่วงเค้า ผมก็บอกว่าไม่ไปแระ ผมรู้ว่าผมมั่นงี่เง่าเวลาอยู่กับเค้า เค้าบลอคเบอร์ผมตอนที่ไลน์กลับมา และปิดเครื่องไป  พอเช้ามาวันนี้เค้าบอกเค้าขอโทษ เค้าอยากอยู่คนเดียวซักพัก และบอกว่า(เลิกกับหนูเถอะ ลองเลิกกันจริงๆ แล้วดูสิว่าถ้าเลิกกันเรายังจะคิดถึงกันมั้ย) เค้าบอกว่ารักผม แต่เค้ายังรักไม่มากพอที่จะใช้ชีวิตร่วมกับผม ผมก็บอกเค้าไปว่างั้นเรามาเริ่มใหม่ให้เหมือนตอนเจอกันครั้งแรก ไม่ต้องเจอกันแต่คุยกันทุกวันก็พอ ไม่ใช่หายไปเลย เค้าก็ไม่ยอม บอกว่า(อย่างที่หนูเคยบอก คนเราถ้ามันคู่กัน มันก้อจะคู่กัน การที่ให้เรากลับไปอยู่กะตัวเองอีกครั้ง ถ้าถามตัวเองละว่าอยากอยู่ อยากรักมั้ย ความรักมันกะคงทำให้กลับมาหากัน หนูขอเวลาให้ตัวเองได้คิดหน่อยนะ ขอบคุณที่เฮียดี ดูแล เอาใจใส่ หนูบอกเลยไม่มีใครทำได้เท่าเฮีย และนี่มันอาจจะเปนสิ่งที่ทำให้เรากลับมาหากันก้อได้) ตอนนี้ผมก็ได้แต่เคารพการตัดสินใจของเค้า อีกอย่างผมก็มีหนี้สินกับแฟนคนเก่าเมื่อ2ปีที่แล้ว ที่ค้างคา ผมเลยตัดสินใจกู้เงินจากเจ้านายที่ทำงาน(ไม่คิดดอก)มาปิดหนี้แล้ว ให้เค้าหักเงินเดือนเอาเป็นเวลา1ปี ผมคงไม่มีแม้แต่ค่าน้ำมันรถขับมาหาเค้าบ่อยๆไม่ได้ อาจเป็นอาทิตล่ะ1ครั้ง และหวังไว้ว่าวันนี้จะเป็นทริปสุดท้ายที่ได้ไปด้วยกัน แต่มันก็ล่มไม่เป็นท่า ไม่ว่าจะเลิกกันยังไง เฮียก็ยังคงรักหนูนะ ความสุขของหนูก็คือความสุขของเฮีย อะไรที่หนูมีความสุข เฮียก็มีความสุขตามไปด้วย แหะๆ...
ปล.ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับกระทู้แรกที่ตั้งเรื่องราวตัวเอง ถึงมันจะแค่6เดือน แต่สำหรับผมมันคือความรักและคิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนกับผู้หญิงที่ผมเคยผ่านมา ขอบคุณมากครับสำหรับพื้นที่เล็กๆที่ให้เล่าเรื่องราว