ต้องบอกก่อนเลยว่าทริปของพวกเราสี่สหายท่องโลกเกิดขึ้นเพราะจขกท.อยากไปเที่ยว “ซาปา” ตามรอยพี่นิ้วกลม
เพราะเคยเห็นพี่แกโพสต์รูปตอนไปซาปาหน้าฝน โอ้โห!!! พระเจ้าจอร์จมันยอดมากกกก
วิวสวย อากาศดี ทิวทัศน์แจ่ม แหล่มมากนะพูดเลย พอได้โอกาสเหมาะ ตั๋วเครื่องบินโลว์คอสกำลังมีโปรโมชั่น
อิชั้นเลยรวบรวมลูกทีมอีก 3 คน พร้อม (โบ้ย) ให้เพื่อนสาวผู้เชี่ยวชาญจัดการจองตั๋ว
โดยกำชับกับนางอย่างดีว่า “เวียดนามเลยนะแกรรรรรรรรร อย่าให้พลาดดดดดด”

    หลังจากจองตั๋วจ่ายตังค์ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เพื่อนสาวนางนี้ก็มาบอกในกรุ๊ปว่าเครื่องจะไปลงโฮจิมินห์นะ
เดี๋ยวๆๆ ฮัลโหลลล แล้วไหนซาปาของชั้นล่ะ??? คือตอนนั้นร้องเ-ี้ย เอ้ยยย!!! #ร้องไห้หนักมาก งอนนาง
เพราะเคยไปเว้ ดานัง ฮานอย ฮอยอันกับทัวร์มาแล้วรู้สึกไม่ประทับใจ เลยไม่อยากไปที่อื่นในเวียดนามอีกแล้ว
นอกจากซาปาเท่านั้น!!! แต่ในเมื่อจองตั๋วไปแล้วชั้นจะทำอะไรได้ นอกจากทำใจ ปลอบตัวเอง โอ๋ๆ ไม่ดราม่าโน๊ะ

    แต่ แต่ แต่!!! ผิดคาดจ้า ยิ่งใกล้ถึงวันที่จะเดินทางยิ่งตื่นเต้น เพราะเป็นการเที่ยว
แบบแบ็คแพ็กของพวกเราสี่คนเป็นครั้งแรก แค่คิดก็น่าสนุกแล้วสิ ยิ่งเห็นรีวิวอื่นๆ ในพันทิพด้วยแล้วล่ะก็
'ทะเลทรายมุยเน่ก็เก๋นะแกรรรรร ชั้นจะไปถ่ายแฟชั่นเซ็ตที่นั่น ฮ่าๆๆ' (นี่คือสิ่งที่คิดไว้)

    พอถึงวันเดินทาง พวกเราสี่สหายท่องโลกมาพร้อมกัน (โดยนัดหมาย)
ที่สนามบินดอนเมืองตอน 6 โมงเช้า 7.45 น. เครื่องพร้อมออกแล้วจ้า ฟิ้ววววว