พ่อแม่อยากให้กลับไปทำธุรกิจที่บ้าน แต่เราไม่อยากทำ ดูเหมือนอกตัญญูมั้ย

คือเราเพิ่งเรียนจบ น้องชายเราแต่งงานพอดีแล้วไปทำธุรกิจอยู่บ้านแฟนเค้า พ่อเลยอยากให้เรามาทำธุรกิจแทนน้อง แต่เราไม่อยากทำเลยตะเวนหาสมัครงานใน กทม ตลอด พ่อก็ถามจะหางานทำไม ธุรกิจที่บ้านก็มี ตอนนี้คนที่บ้านก็ขาด  ไม่มีใครช่วย แล้วยังจะทิ้งพ่อแม่ไปทำงานที่อื่นอีกเหรอ เราจุกเลยคะ พอขึ้นห้องน้ำตาเราไหลเลย แต่เราไม่อยากทำจริงๆในตอนนี้ เราอยากหางานทำที่ตรงกะสายเรียนก่อน เราหาเงินได้ด้วยตัวเองถึงแม้จะได้น้อยนิด แต่ที่บ้านก็ให้เรามาสัมภาษงานนะ สุดท้ายได้งาน  พ่อบอกจะให้เราทำงานแค่รับปริญญา ครึ่งปี เราเลยตอบตกลง ทั้งที่ในใจไม่อยากให้เป็นแบบนั้น ทุกครั้งที่พ่อโทรหา พ่อจะบอกเราตลอดว่าที่บ้านงานเยอะ เหนื่อย ลูกสาวก็ดันไปทำงานที่อื่นปล่อยให้พ่อแม่ยุกันสองคน ทุกครั้งที่เราได้ฟัง รู้สึกเหมือนเป็นลูกอกตัญญู เห็นแก่ตัวตลอด เราไม่สบายใจเลยทุกครั้งที่ทำงาน ก็มักจะนึกถึงเรื่องพวกนี้ตลอด เรายอมรับส่วนหนึ่งที่มาทำงานกทม เราได้อาจจะได้เจอแฟนบ่อย แต่ก็ไม่บ่อยนัก แต่นั่นเป็นเพียงส่วนนึงเท่านั้น ที่สำคัญอยู่ที่ เราอยากทำงานมีเวลาพักเป็นของตัวเอง มีอิสระในการใช้ชีวิต หาเงินเองโดยไม่ต้องเพิ่งทางบ้านได้ อยากทำงานซื้อบ้านหลังโตๆให้ตัวเองและครอบครัว อยากเจอโลกภายนอก แต่ตอนนี้เราก็อยู่แบบไม่มีความสุขเลย เราสงสารพ่อแม่ แต่เราไม่รู้จะทำไงดี เราเคยบอกเค้าาว่จะทำแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น สุดท้ายเราก็ต้องกลับไป แต่ทางบ้านบอกเราหาประสบการณ์มาหลายปีแล้วรวมที่เรียนมหาลัย เราไม่รู้จะทำไงดี เราไม่มีกำลังใจที่จะทำไรเลย  ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำไงคะ