☺ The Side Story ☺ "พันธะเหนือลิขิต"
ตอน.. .. Ibirin's Diary ..
เรื่องมีอยู่ว่า..
มนุษย์ต่างดาวสาว ผู้มีความเป็นมาเป็นถึงเจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิดวงดาวแสนไกล วันหนึ่งเธอเกิดมีอันพลัดหลงมายังดาวโลก แล้วก็เปิดไปเจอเวบไดอารี่แห่งหนึ่งเข้า มีหรือเจ้าหญิงจอมซนผู้นี้เธอจะยอมพลาดกับการได้เขียนอะไรสนุกๆ เล่าให้พวกเราอ่าน.. ว่าแล้วก็ไปอ่านไดอารี่ของเธอกันเถอะค่ะ...
☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼
☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼ ☼
เกริ่นมาแล้ว.. งั้นเริ่มเรื่องเลยนะ ...
บนหน้าจอเครื่อง Laptop ซึ่งเด็กสาวเพิ่งได้มากำลังต่อเข้าอินเตอร์เนตและเปิดหน้าเวบไซต์ Diary Online แห่งหนึ่ง
เธอคลิ๊กเข้าไปอ่านดูอย่างสนใจ ก่อนที่จะนึกสนุกสมัครเข้าเป็นสมาชิกโดยใช้ชื่อ " Little Princess "
จากนั้นก็พิมพ์ข้อความลงไปบนหน้าแรกใน ไดอารี่ของเธอ
@...............................//..\\..........................@
" สวัสดี...
ยังงงๆอยู่เลยนะ นี่มันอะไรเนี่ย...
ของเล่นของชาวโลกเหรอ..
อืม.. ก็น่าสนใจดี
กำลังอยู่ว่างๆ ขอเข้ามาคุยด้วยหน่อย
ฉันก็มีเรื่องมากมายอยากเล่าให้ฟังเหมือนกัน
เรื่องราว และการผจญภัยของฉัน..คิดว่าคงไม่เหมือนใครแน่
แต่สิ่งที่ฉันอยากบันทึกไว้ในความทรงจำของฉันมากที่สุด
ก็คือความคิดและความรู้สึกที่ฉันมีต่อเขาไง
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่า..มันคืออะไร
บางครั้งมันก็อึดอัด ..อยากบอกให้เขารู้แต่ก็ไม่กล้า
จึงขอมาเล่าให้เธอช่วยรับฟังหน่อย
ถ้ามีความเห็นอะไรจะแนะนำ ก็บอกมาได้เลย
แค่ฟังเฉยๆก็ได้..ไม่ว่าไรหรอก
อย่างไรก็ขอขอบใจมาก ... ที่เข้ามาฟัง.. อ้อไม่ใช่สิ..เข้ามาอ่านเรื่องของฉัน ^_^ "
@...............................//..\\..........................@
ก่อนอื่นของแนะนำตัวก่อนนะ…
ฉันชื่อไอบิริน เกิดที่กรุงราบายาร์ต เมืองหลวงของเอลลาโก ก่อนมาที่นี่ ฉันเพิ่งจบชั้นสูงสุดของการศึกษาระดับสามัญ (โง่ไปหน่อยอ่ะ..เลยเรียนช้าไปนิด..) กำลังอยู่ระหว่างตัดสินใจว่าจะเลือกเรียนสาขาไหนของหอซากินญ่าดี ใจฉันอยากเรียนสาขายุทธศาสตร์การบินนะ เพราะฝันอยากเป็นทหารอวกาศ เคยไปเล่นเกมขับยานรบต่อสู้กับพวกไซบาที่ฐานทัพอวกาศสนุกที่สุดเลย.. ติดใจมากๆ
แต่ฉันรู้..เสด็จพ่อคงไม่พอพระทัยหรอก พระองค์อยากให้ฉันเรียนแพทย์มากกว่า เฮ้อ..ว่าแต่เจ้าหญิงหยิบโย่งแสนซุ่มซ่ามอย่างฉัน ถ้าไปเป็นหมอผ่าตัดคนไข้ ฉันว่า…ฉันคงทำคนไข้ตายหมดโรงพยาบาลแน่ๆ พูดถึงเสด็จพ่อแล้วก็อดน้อยใจไม่ได้ ฉันรู้นะว่าทรงรักเจ้าพี่ราโอมินมากกว่าฉัน คงเพราะเขาเป็นผู้ชายมั้ง ทั้งยังเป็นพระโอรสของพระราชินีผู้ล่วงลับ มีตำแหน่งเป็นถึงองค์รัชทายาท เสด็จพ่อจึงทรงรักเขามากและฝากความหวังไว้กับเจ้าพี่เกือบทั้งหมด ส่วนฉัน..แค่พระธิดาที่ประสูติจากพระชายาเท่านั้น จะมีความสำคัญอะไรกัน พระราชินีสิ้นพระชนม์ไปหลายปีแล้ว (ตั้งแต่ฉันยังไม่เกิดมั้ง) เสด็จพ่อยังทรงอาลัยถึง ไม่ยอมแต่งตั้งพระราชินีองค์ใหม่เลย ท่านแม่จึงยังมีตำแหน่งเป็นเพียงแค่พระชายาเท่านั้น
แต่ถึงฉันจะน้อยใจเสด็จพ่อ ฉันก็ไม่เคยอิจฉาเจ้าพี่ราโอมินหรอกนะ เจ้าพี่เขาเป็นคนดี เขาแก่กว่าฉันเกือบห้าปี เป็นพี่ชายที่ใจดีมากๆ ฉันรู้ว่าเขารักฉัน และก็ให้เกียรติยกย่องท่านแม่ของฉัน เรียกท่านแม่ว่า “แม่” ทุกคำอีกด้วย ไม่เคยถือตัวว่าเป็นมกุฏราชกุมารในองค์ราชินีเลย คำพูดของเจ้าพี่ที่ฉันซึ้งใจที่สุดก็คือ
“ เรามีด้วยกันแค่สองพี่น้อง จะแม่ไหนก็ไม่สำคัญ สำคัญก็แต่ เธอคือน้องสาวร่วมสายเลือดคนเดียวของพี่ก็พอ “
ปกติเจ้าพี่ทรงดีต่อฉันมาก ทุกปีในวันเกิดของฉัน เขาต้องมาที่ตำหนักของฉันเพื่อร่วมงานเลี้ยงอวยพรให้ แต่ว่าในปีนั้น.. ปีที่ฉันกำลังจะฉลองวันเกิดครบ 15 ปี ฉันกลับต้องพบกับความรู้สึกเหงาอย่างที่สุด เพราะก่อนหน้านั้นเพียงไม่กี่วันพี่ชายก็ต้องเดินทางร่วมกับคณะของสถาบันอวกาศและยานบินที่เขากำลังศึกษาอยู่ ไปทัศนศึกษาที่สถานีอวกาศเซโอน่าโน่นแน่ะ ก่อนเดินทางเขาสัญญานะว่าจะกลับมาให้ทันวันเกิดของฉัน …แต่แล้วก็เกิดมีเหตุสุดวิสัยจนได้
จะอะไรเสียอีก… พวกโปกาดอนมันยกทัพมาประชิดที่ชายแดนระบบดาวของเราแล้วน่ะสิ
พวกนี้มันร้ายนะ ชะตากรรมของพวกมันฉันไม่นึกสงสารเลยสักนิดเดียว จริงอยู่..ถึงแม้ดาวโปกาดอนจะถึงกาลวิบัติ แต่สภาพมลพิษของที่นั่นก็ล้วนเกิดจากการที่พวกมันมัวแต่ทำสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์กันเองมิใช่หรือ ถึงทำให้เกิดละอองนิวเคลียร์เกลื่อนจนอยู่ไม่ได้แบบนั้น ต้องกลายเป็นชนเผ่าเร่ร่อนอพยพอยู่ในอวกาศเที่ยวทำสงครามแย่งดินแดนกับระบบดาวเพื่อนบ้านให้คนอื่นเขาพลอยเดือดร้อนไปทั่ว แล้วตอนนี้ก็มารุกรานระบบดาวเอลลาโกของเรา ฉันไม่เพียงเกลียดพวกโปกาดอน ทั้งยังแค้นจนเข้ากระดูกดำเลยเชียวล่ะ.. โดยเฉพาะ..เจ้าแม่ทัพใหญ่ของพวกมันที่ชื่อ …เอซาลอส
เพราะคนๆนี้ไม่เพียงนำทัพมารุกรานดาวของฉัน ไม่เพียงพรากพี่ชายที่รักยิ่งไปจากฉัน .. ทั้งยังทำร้ายคนที่ฉันรักให้ต้องเจ็บปวดเสียใจถึงขนาดนั้น ฉันแค้นมัน..เอซาลอส.. จะไม่มีคำว่าเห็นใจหรือให้อภัยสำหรับเจ้าอสูรร้ายแห่งดวงดาวผู้นี้อย่างเด็ดขาด !!
อาจมีแค่เพียงเรื่องเดียวที่ฉันพอจะรู้สึกขอบใจคนผู้นี้.. นั่นก็คือเรื่องที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับเขาเท่านั้น
เพราะถ้าไม่มีการมารุกรานของโปกาดอน.. ชาตินี้ฉันก็คงอาจไม่มีโอกาสได้พบเจอเขาแน่
แหมก็..ระบบดาวที่เราทั้งสองอาศัยอยู่นั้นห่างกันตั้งสามร้อยกว่าปีแสง…
ใกล้กันซะที่ไหนจริงมั้ย
เธอคงสงสัยแล้วแน่ๆเลยใช่มั้ย..ว่าเขาเป็นใคร…
^O^..
เขาก็คือคนที่ฉันกำลังจะเล่าให้เธอฟังอยู่นี่ไง
.
หมายเหตุ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้( ขออนุญาตมาลงต่อในกระทู้นี้เรื่อยๆนะคะ
หนูไอเธออาจจะไม่ค่อยชินกับการพิมพ์ไดอารี่
ผิดๆถูกๆยังไง หวังว่าโปรดให้อภัยเธอด้วยนะคะ
: ผู้เขียน)
☼☼☺☺.. Ibirin's Diary ..☺☺☼☼
ตอน.. .. Ibirin's Diary ..
มนุษย์ต่างดาวสาว ผู้มีความเป็นมาเป็นถึงเจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิดวงดาวแสนไกล วันหนึ่งเธอเกิดมีอันพลัดหลงมายังดาวโลก แล้วก็เปิดไปเจอเวบไดอารี่แห่งหนึ่งเข้า มีหรือเจ้าหญิงจอมซนผู้นี้เธอจะยอมพลาดกับการได้เขียนอะไรสนุกๆ เล่าให้พวกเราอ่าน.. ว่าแล้วก็ไปอ่านไดอารี่ของเธอกันเถอะค่ะ...
เกริ่นมาแล้ว.. งั้นเริ่มเรื่องเลยนะ ...
บนหน้าจอเครื่อง Laptop ซึ่งเด็กสาวเพิ่งได้มากำลังต่อเข้าอินเตอร์เนตและเปิดหน้าเวบไซต์ Diary Online แห่งหนึ่ง
เธอคลิ๊กเข้าไปอ่านดูอย่างสนใจ ก่อนที่จะนึกสนุกสมัครเข้าเป็นสมาชิกโดยใช้ชื่อ " Little Princess "
จากนั้นก็พิมพ์ข้อความลงไปบนหน้าแรกใน ไดอารี่ของเธอ
@...............................//..\\..........................@
ยังงงๆอยู่เลยนะ นี่มันอะไรเนี่ย...
ของเล่นของชาวโลกเหรอ..
อืม.. ก็น่าสนใจดี
กำลังอยู่ว่างๆ ขอเข้ามาคุยด้วยหน่อย
ฉันก็มีเรื่องมากมายอยากเล่าให้ฟังเหมือนกัน
เรื่องราว และการผจญภัยของฉัน..คิดว่าคงไม่เหมือนใครแน่
แต่สิ่งที่ฉันอยากบันทึกไว้ในความทรงจำของฉันมากที่สุด
ก็คือความคิดและความรู้สึกที่ฉันมีต่อเขาไง
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่า..มันคืออะไร
บางครั้งมันก็อึดอัด ..อยากบอกให้เขารู้แต่ก็ไม่กล้า
จึงขอมาเล่าให้เธอช่วยรับฟังหน่อย
ถ้ามีความเห็นอะไรจะแนะนำ ก็บอกมาได้เลย
แค่ฟังเฉยๆก็ได้..ไม่ว่าไรหรอก
อย่างไรก็ขอขอบใจมาก ... ที่เข้ามาฟัง.. อ้อไม่ใช่สิ..เข้ามาอ่านเรื่องของฉัน ^_^ "
@...............................//..\\..........................@
ฉันชื่อไอบิริน เกิดที่กรุงราบายาร์ต เมืองหลวงของเอลลาโก ก่อนมาที่นี่ ฉันเพิ่งจบชั้นสูงสุดของการศึกษาระดับสามัญ (โง่ไปหน่อยอ่ะ..เลยเรียนช้าไปนิด..) กำลังอยู่ระหว่างตัดสินใจว่าจะเลือกเรียนสาขาไหนของหอซากินญ่าดี ใจฉันอยากเรียนสาขายุทธศาสตร์การบินนะ เพราะฝันอยากเป็นทหารอวกาศ เคยไปเล่นเกมขับยานรบต่อสู้กับพวกไซบาที่ฐานทัพอวกาศสนุกที่สุดเลย.. ติดใจมากๆ
แต่ฉันรู้..เสด็จพ่อคงไม่พอพระทัยหรอก พระองค์อยากให้ฉันเรียนแพทย์มากกว่า เฮ้อ..ว่าแต่เจ้าหญิงหยิบโย่งแสนซุ่มซ่ามอย่างฉัน ถ้าไปเป็นหมอผ่าตัดคนไข้ ฉันว่า…ฉันคงทำคนไข้ตายหมดโรงพยาบาลแน่ๆ พูดถึงเสด็จพ่อแล้วก็อดน้อยใจไม่ได้ ฉันรู้นะว่าทรงรักเจ้าพี่ราโอมินมากกว่าฉัน คงเพราะเขาเป็นผู้ชายมั้ง ทั้งยังเป็นพระโอรสของพระราชินีผู้ล่วงลับ มีตำแหน่งเป็นถึงองค์รัชทายาท เสด็จพ่อจึงทรงรักเขามากและฝากความหวังไว้กับเจ้าพี่เกือบทั้งหมด ส่วนฉัน..แค่พระธิดาที่ประสูติจากพระชายาเท่านั้น จะมีความสำคัญอะไรกัน พระราชินีสิ้นพระชนม์ไปหลายปีแล้ว (ตั้งแต่ฉันยังไม่เกิดมั้ง) เสด็จพ่อยังทรงอาลัยถึง ไม่ยอมแต่งตั้งพระราชินีองค์ใหม่เลย ท่านแม่จึงยังมีตำแหน่งเป็นเพียงแค่พระชายาเท่านั้น
แต่ถึงฉันจะน้อยใจเสด็จพ่อ ฉันก็ไม่เคยอิจฉาเจ้าพี่ราโอมินหรอกนะ เจ้าพี่เขาเป็นคนดี เขาแก่กว่าฉันเกือบห้าปี เป็นพี่ชายที่ใจดีมากๆ ฉันรู้ว่าเขารักฉัน และก็ให้เกียรติยกย่องท่านแม่ของฉัน เรียกท่านแม่ว่า “แม่” ทุกคำอีกด้วย ไม่เคยถือตัวว่าเป็นมกุฏราชกุมารในองค์ราชินีเลย คำพูดของเจ้าพี่ที่ฉันซึ้งใจที่สุดก็คือ
“ เรามีด้วยกันแค่สองพี่น้อง จะแม่ไหนก็ไม่สำคัญ สำคัญก็แต่ เธอคือน้องสาวร่วมสายเลือดคนเดียวของพี่ก็พอ “
ปกติเจ้าพี่ทรงดีต่อฉันมาก ทุกปีในวันเกิดของฉัน เขาต้องมาที่ตำหนักของฉันเพื่อร่วมงานเลี้ยงอวยพรให้ แต่ว่าในปีนั้น.. ปีที่ฉันกำลังจะฉลองวันเกิดครบ 15 ปี ฉันกลับต้องพบกับความรู้สึกเหงาอย่างที่สุด เพราะก่อนหน้านั้นเพียงไม่กี่วันพี่ชายก็ต้องเดินทางร่วมกับคณะของสถาบันอวกาศและยานบินที่เขากำลังศึกษาอยู่ ไปทัศนศึกษาที่สถานีอวกาศเซโอน่าโน่นแน่ะ ก่อนเดินทางเขาสัญญานะว่าจะกลับมาให้ทันวันเกิดของฉัน …แต่แล้วก็เกิดมีเหตุสุดวิสัยจนได้
จะอะไรเสียอีก… พวกโปกาดอนมันยกทัพมาประชิดที่ชายแดนระบบดาวของเราแล้วน่ะสิ
พวกนี้มันร้ายนะ ชะตากรรมของพวกมันฉันไม่นึกสงสารเลยสักนิดเดียว จริงอยู่..ถึงแม้ดาวโปกาดอนจะถึงกาลวิบัติ แต่สภาพมลพิษของที่นั่นก็ล้วนเกิดจากการที่พวกมันมัวแต่ทำสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์กันเองมิใช่หรือ ถึงทำให้เกิดละอองนิวเคลียร์เกลื่อนจนอยู่ไม่ได้แบบนั้น ต้องกลายเป็นชนเผ่าเร่ร่อนอพยพอยู่ในอวกาศเที่ยวทำสงครามแย่งดินแดนกับระบบดาวเพื่อนบ้านให้คนอื่นเขาพลอยเดือดร้อนไปทั่ว แล้วตอนนี้ก็มารุกรานระบบดาวเอลลาโกของเรา ฉันไม่เพียงเกลียดพวกโปกาดอน ทั้งยังแค้นจนเข้ากระดูกดำเลยเชียวล่ะ.. โดยเฉพาะ..เจ้าแม่ทัพใหญ่ของพวกมันที่ชื่อ …เอซาลอส
เพราะคนๆนี้ไม่เพียงนำทัพมารุกรานดาวของฉัน ไม่เพียงพรากพี่ชายที่รักยิ่งไปจากฉัน .. ทั้งยังทำร้ายคนที่ฉันรักให้ต้องเจ็บปวดเสียใจถึงขนาดนั้น ฉันแค้นมัน..เอซาลอส.. จะไม่มีคำว่าเห็นใจหรือให้อภัยสำหรับเจ้าอสูรร้ายแห่งดวงดาวผู้นี้อย่างเด็ดขาด !!
อาจมีแค่เพียงเรื่องเดียวที่ฉันพอจะรู้สึกขอบใจคนผู้นี้.. นั่นก็คือเรื่องที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับเขาเท่านั้น
เพราะถ้าไม่มีการมารุกรานของโปกาดอน.. ชาตินี้ฉันก็คงอาจไม่มีโอกาสได้พบเจอเขาแน่
แหมก็..ระบบดาวที่เราทั้งสองอาศัยอยู่นั้นห่างกันตั้งสามร้อยกว่าปีแสง…
ใกล้กันซะที่ไหนจริงมั้ย
เธอคงสงสัยแล้วแน่ๆเลยใช่มั้ย..ว่าเขาเป็นใคร…
^O^..
เขาก็คือคนที่ฉันกำลังจะเล่าให้เธอฟังอยู่นี่ไง
.
หมายเหตุ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้