เราเพิ่งเลิกกับแฟนได้ 2 สัปดาห์ค่ะ คบกันมา 8 จะ 9 ปี รู้จักกันตั้งแต่สมัยเด็กๆ บ้านใกล้ๆกัน
เราทั้งคู่มาเรียนมหาลัยที่กทม. แล้วก็เริ่มอยู่ด้วยกันตั้งแต่เข้าปีที่ 2
ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ก็มีปัญหาระหองระแหงกันมาเรื่อยๆเรื่องที่เขาติดพนันค่ะ
แต่เราก็โอเค แก้ปัญหากันไปตามสเต็ปเท่าที่ทำได้
จนเข้าปีที่ 7 ช่วงปิดเทอม เราไปทำงานที่อเมริกา ด้วยความเหงา และด้วยปัญหาเรื่องเงินทองกับแฟน
ทำให้เราเซงๆ และนอกใจเขาที่นั่น แต่ไม่ถึงขั้นมีอะไรกัน แฟนเราเห็นเราเงียบๆ ไม่ HBD เขา
เขาเลยเข้าไปอ่าน FB เรา แล้วก็เจอที่เราคุยเรื่องนอกใจกับเพื่อนค่ะ เขาเสียใจมาก
เพราะ เขารักเรามาก ต้องบอกก่อนว่าเขาเป็นคนดีมาก มีปัญหาแค่เรื่องเดียวคือการพนัน
ที่ทำให้เขากลายเป็นคนขี้โมโหร้ายบ่อยๆ พอเขารู้เรื่องที่เรานอกใจ เราคิดว่าเขาจะไม่ให้อภัยเรา
เราเลยบอกว่า 'เลิกกันก็ได้นะ' คือเราไม่ได้อยากเลิกจริงๆ แต่เราละอายใจในการกลับไปเจอเขา
สุดท้ายเขาก็ให้อภัยค่ะ เรากลับไปก็อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เราไม่เคยนอกใจวอกแวกอีกเลย
จนปิดเทอมที่ผ่านมา เราไปทำงานที่อเมริกาอีกครั้ง ตอนแรกเขาไม่อยากให้ไปแล้ว เพราะเขาระแวง
เขาเคยบอกว่าถ้าไปก็เลิกกัน เราก็นึกว่าเขาพูดเล่น เราอยากไปจริงๆ เพราะเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายแล้ว
จนเขายอมให้ไป จนเดือนกันยาที่ผ่านมา เรากลับมาที่กทม. รอรับปริญญา
เขาซึ่งย้ายไปกลับบ้านไปแล้ว ก็ขึ้นไปหาเราที่กทม. เขาปฏิบัติกับเราเหมือนเดิม เราซะอีกที่เย็นชาใส่เขาบ้าง
เพราะ เราเริ่มชอบวัฒนธรรมที่นู่น พอกลับมาเลยเกิดอารมณ์ป่วยกับวัฒนธรรมไทย กำลังปรับตัวให้เข้าที่
เขาอยู่กับเราได้ 1 อาทิตย์ เขาก็กลับบ้าน หลังจากนั้นเขาก็เริ่มเงียบๆไป และปรากฎว่าเราเห็นมีผญ.โพสในหน้าวอลเขา
พอเราโทรถาม เขาเลยบอกเลิกเรา เขาบอกว่าเขารู้สึกว่าเป็นเพื่อนกันไปแล้ว เขากำลังเริ่มคุยกับ ผญ.คนนั้น
เรารับปริญญาเสร็จเราเลยรีบกลับบ้าน เมื่อวันก่อนเพิ่งมีโอกาสได้คุยกันจริงๆ เพราะเขาเอ็นเข่าฉีก เราเลยหาเรื่องไปดูแล
เขาบอกว่าเขาลืมเรื่องที่เราเคยนอกใจไม่ได้ เขาเจ็บกับครั้งนั้นมาก พอเราไปอเมริกาอีกรอบ เขาเลยพยายามตัดใจ
เขาพูดไปก็ร้องไห้ไปด้วย เราก็ร้องไห้อ้อนวอนให้เขากลับ เขาบอกว่าไม่ใช่ไม่รัก แต่กลับไปไม่ได้ เขาตัดสินใจไปแล้ว
เราถามเรื่องผญ.คนนั้น เพราะเห็นเขาโพสถึงผญ.คนนั้นทั้ง FB ทั้งไลน์ เขาปฏิเสธเต็มที่ว่า 'มันไม่มีอะไรเลย
แค่คุยเฉยๆ ผญ.คนนั้นก็คุยกับเขาแบบเพื่อนเลย สิ่งที่เห็นไม่ใช่อย่างที่คิด' เราร้องไห้หนักเขากอดปลอบเรา
จนสุดท้ายเขาก็จูบเรา แล้วก็มีอะไรกัน ก่อนมีเขาถามเราว่าแน่ใจแล้วหรอ คือเราแน่ใจ เพราะเรารักเขา
เราถามเขาว่าแล้วเขาล่ะ แน่ใจไหม เขาบอกว่า 'เรายังรู้สึกดีกับแกอยู่' ซึ่งทั้งน้ำเสียงและใบหน้า เป็นแบบเดียวกับ
ที่เขาบอกรักเราก่อนนอนทุกคืนสมัยปีแรกๆ
เราควรจะทำอย่างไรดีคะ เราอยากได้เขาคืนมา จนวันนี้เขาก็ยังขึ้นสเตตัสเกี่ยวกับผญ.คนนั้นอยู่ ทั้งๆที่พวกเขาเพิ่งคุยกันได้ 2-3 สัปดาห์
เขาบอกว่าผญ.คนนั้นถ้าใช่ก็ใช่ ถ้าไม่ใช่เขาก็อยู่คนเดียวได้ เขาชินกับความโสด กับการอยู่คนเดียวแล้ว
ส่วนเรื่องของเรา เขากลับไปไม่ได้ แต่อนาคตก็ให้เป็นเรื่องของอนาคต ถ้าคู่กันก็ไม่แคล้วกัน
เราอยากง้อเขา อยากให้เขาเห็นว่าเราอยู่ข้างเขา รักเขาเสมอมา แต่เรากลัวว่าเขาจะหนีแล้วเราจะยิ่งเจ็บ
เราสับสนไปหมดว่าเราควรให้เวลาเขา เราควรอยู่เฉยๆ หรือเราควรง้อเขาเต็มที่ หรือแค่พอประมาณดีคะ?
ทุกวันนี้ตื่นเช้ามาเราทรมาณมาก แต่เราก็ทักไลน์เขาไปพอประมาณ ก็มีเอาของไปให้อยู่บ้าง เขาก็ปฏิบัติกับเราเหมือนปกติเลยค่ะ
อยากให้แฟนเก่ากลับมา ง้อยังไงดีคะ ยังมีความหวังอยู่ไหม?
เราทั้งคู่มาเรียนมหาลัยที่กทม. แล้วก็เริ่มอยู่ด้วยกันตั้งแต่เข้าปีที่ 2
ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ก็มีปัญหาระหองระแหงกันมาเรื่อยๆเรื่องที่เขาติดพนันค่ะ
แต่เราก็โอเค แก้ปัญหากันไปตามสเต็ปเท่าที่ทำได้
จนเข้าปีที่ 7 ช่วงปิดเทอม เราไปทำงานที่อเมริกา ด้วยความเหงา และด้วยปัญหาเรื่องเงินทองกับแฟน
ทำให้เราเซงๆ และนอกใจเขาที่นั่น แต่ไม่ถึงขั้นมีอะไรกัน แฟนเราเห็นเราเงียบๆ ไม่ HBD เขา
เขาเลยเข้าไปอ่าน FB เรา แล้วก็เจอที่เราคุยเรื่องนอกใจกับเพื่อนค่ะ เขาเสียใจมาก
เพราะ เขารักเรามาก ต้องบอกก่อนว่าเขาเป็นคนดีมาก มีปัญหาแค่เรื่องเดียวคือการพนัน
ที่ทำให้เขากลายเป็นคนขี้โมโหร้ายบ่อยๆ พอเขารู้เรื่องที่เรานอกใจ เราคิดว่าเขาจะไม่ให้อภัยเรา
เราเลยบอกว่า 'เลิกกันก็ได้นะ' คือเราไม่ได้อยากเลิกจริงๆ แต่เราละอายใจในการกลับไปเจอเขา
สุดท้ายเขาก็ให้อภัยค่ะ เรากลับไปก็อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เราไม่เคยนอกใจวอกแวกอีกเลย
จนปิดเทอมที่ผ่านมา เราไปทำงานที่อเมริกาอีกครั้ง ตอนแรกเขาไม่อยากให้ไปแล้ว เพราะเขาระแวง
เขาเคยบอกว่าถ้าไปก็เลิกกัน เราก็นึกว่าเขาพูดเล่น เราอยากไปจริงๆ เพราะเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายแล้ว
จนเขายอมให้ไป จนเดือนกันยาที่ผ่านมา เรากลับมาที่กทม. รอรับปริญญา
เขาซึ่งย้ายไปกลับบ้านไปแล้ว ก็ขึ้นไปหาเราที่กทม. เขาปฏิบัติกับเราเหมือนเดิม เราซะอีกที่เย็นชาใส่เขาบ้าง
เพราะ เราเริ่มชอบวัฒนธรรมที่นู่น พอกลับมาเลยเกิดอารมณ์ป่วยกับวัฒนธรรมไทย กำลังปรับตัวให้เข้าที่
เขาอยู่กับเราได้ 1 อาทิตย์ เขาก็กลับบ้าน หลังจากนั้นเขาก็เริ่มเงียบๆไป และปรากฎว่าเราเห็นมีผญ.โพสในหน้าวอลเขา
พอเราโทรถาม เขาเลยบอกเลิกเรา เขาบอกว่าเขารู้สึกว่าเป็นเพื่อนกันไปแล้ว เขากำลังเริ่มคุยกับ ผญ.คนนั้น
เรารับปริญญาเสร็จเราเลยรีบกลับบ้าน เมื่อวันก่อนเพิ่งมีโอกาสได้คุยกันจริงๆ เพราะเขาเอ็นเข่าฉีก เราเลยหาเรื่องไปดูแล
เขาบอกว่าเขาลืมเรื่องที่เราเคยนอกใจไม่ได้ เขาเจ็บกับครั้งนั้นมาก พอเราไปอเมริกาอีกรอบ เขาเลยพยายามตัดใจ
เขาพูดไปก็ร้องไห้ไปด้วย เราก็ร้องไห้อ้อนวอนให้เขากลับ เขาบอกว่าไม่ใช่ไม่รัก แต่กลับไปไม่ได้ เขาตัดสินใจไปแล้ว
เราถามเรื่องผญ.คนนั้น เพราะเห็นเขาโพสถึงผญ.คนนั้นทั้ง FB ทั้งไลน์ เขาปฏิเสธเต็มที่ว่า 'มันไม่มีอะไรเลย
แค่คุยเฉยๆ ผญ.คนนั้นก็คุยกับเขาแบบเพื่อนเลย สิ่งที่เห็นไม่ใช่อย่างที่คิด' เราร้องไห้หนักเขากอดปลอบเรา
จนสุดท้ายเขาก็จูบเรา แล้วก็มีอะไรกัน ก่อนมีเขาถามเราว่าแน่ใจแล้วหรอ คือเราแน่ใจ เพราะเรารักเขา
เราถามเขาว่าแล้วเขาล่ะ แน่ใจไหม เขาบอกว่า 'เรายังรู้สึกดีกับแกอยู่' ซึ่งทั้งน้ำเสียงและใบหน้า เป็นแบบเดียวกับ
ที่เขาบอกรักเราก่อนนอนทุกคืนสมัยปีแรกๆ
เราควรจะทำอย่างไรดีคะ เราอยากได้เขาคืนมา จนวันนี้เขาก็ยังขึ้นสเตตัสเกี่ยวกับผญ.คนนั้นอยู่ ทั้งๆที่พวกเขาเพิ่งคุยกันได้ 2-3 สัปดาห์
เขาบอกว่าผญ.คนนั้นถ้าใช่ก็ใช่ ถ้าไม่ใช่เขาก็อยู่คนเดียวได้ เขาชินกับความโสด กับการอยู่คนเดียวแล้ว
ส่วนเรื่องของเรา เขากลับไปไม่ได้ แต่อนาคตก็ให้เป็นเรื่องของอนาคต ถ้าคู่กันก็ไม่แคล้วกัน
เราอยากง้อเขา อยากให้เขาเห็นว่าเราอยู่ข้างเขา รักเขาเสมอมา แต่เรากลัวว่าเขาจะหนีแล้วเราจะยิ่งเจ็บ
เราสับสนไปหมดว่าเราควรให้เวลาเขา เราควรอยู่เฉยๆ หรือเราควรง้อเขาเต็มที่ หรือแค่พอประมาณดีคะ?
ทุกวันนี้ตื่นเช้ามาเราทรมาณมาก แต่เราก็ทักไลน์เขาไปพอประมาณ ก็มีเอาของไปให้อยู่บ้าง เขาก็ปฏิบัติกับเราเหมือนปกติเลยค่ะ