สมัครใหม่เพื่อปัญหาโดยเฉพาะนะคะ
พ่อของจขกทเป็นคนดี เป็นพ่อที่ดีมากๆสำหรับลูกและครอบครัวหนึ่งเลยค่ะ ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ ทำงานหนักเพื่อครอบครัว ใจดี อยากได้อะไรก็ให้ตลอด ทำงานบ้านด้วยค่ะ
แต่พ่อเป็นคนโมโหร้ายและควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
เท้าความไปสมัยตอนจขกทและพี่สาวยังเด็กพ่อเคยสอนการบ้านให้แต่พี่ไม่เข้าใจ พ่อโมโหเลยจับโยนลงบนเตียงและโยนลงมาจากบันไดบ้าน
หรือเวลาโกรธอะไรมากๆจะทำลายข้าวของ ชอบด่าแม่เวลาที่ไม่พอใจ ชอบขึ้นเสียง เสียงดัง คิดว่าตัวเองถูกตลอดเวลา เพราะเวลาคนอื่นทำพลาด จะชอบด่าว่าโง่บ้าง เซ่อบ้าง แต่พอตัวเองทำผิดพลาดบ้าง กลับไม่อะไร
เวลาพ่อไม่สบายหรือเป็นอะไร พอถาม พ่อก็ไม่ตอบ พอพ่อเหนื่อยมากๆก็โมโห หาว่าจขกท แม่ ไม่สนใจ หรือพูดประมาณว่า พวกไม่เคยรู้หรอกกูเป็นอะไร กูเครียดขนาดไหน พอตอบแบบนี้แล้วมันทำให้เราไม่อยากถาม เป็นห่วงค่ะ แต่พอถามไม่เคยได้รับคำตอบที่ดีสักครั้ง
แต่เวลาอยู่ข้างนอกบ้านอยู่กับเพื่อนจะค่อนข้างเป็นอีกคนนะคะ
ปัจจุบัน ย่าของจขกทเป็นโรคอัลไซเมอร์ แต่ค่อนข้างรุนแรง ขี้ลืม ชอบเก็บของเสียๆเข้าบ้าน ด่ากราดเกือบตลอด
จขกทก็เข้าใจค่ะ ว่าส่วนนี้ด้วยที่ทำให้พ่อเครียดมากขึ้น ต้องทำอะไรหลายๆอย่าง
แต่ที่จขกทตัดสินใจมาตั้งกระทู้เพราะ ความโมโหร้ายและควบคุมตัวเองไม่ได้ของพ่อ เริ่มทำร้ายสุนัขไปด้วย
มันต้องมีบ้างที่สุนัขจะกัดจะเล่น จะอะไรก็ตามเพราะบางทีสุนัขไม่รู้เรื่อง แต่พ่อของจขกทไม่เข้าใจ บางทีพ่ออารมณ์ไม่ดีอยู่สุนัขเข้ามาเล่นด้วย
ก็ถีบบ้าง ตบบ้าง ทั้งๆที่สุนัขยังอายุ5เดือน จขกทเสียใจมากๆนะคะ มีหลายครั้งที่ทั้งโกรธทั้งเกลียดพ่อตัวเองมากๆ
แต่ทำไม่ได้ เพราะคำว่าพ่อนี่แหละค่ะ และส่วนอื่นๆของเขาก็ดี แต่ที่รับไม่ได้ก็ตรงนิสัยแบบนี้ค่ะ
สรุปคือเจ้าของกระทู้ควรทำอย่างไรดีคะ
ปรึกษาเรื่องการควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ของพ่อค่ะ
พ่อของจขกทเป็นคนดี เป็นพ่อที่ดีมากๆสำหรับลูกและครอบครัวหนึ่งเลยค่ะ ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ ทำงานหนักเพื่อครอบครัว ใจดี อยากได้อะไรก็ให้ตลอด ทำงานบ้านด้วยค่ะ
แต่พ่อเป็นคนโมโหร้ายและควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
เท้าความไปสมัยตอนจขกทและพี่สาวยังเด็กพ่อเคยสอนการบ้านให้แต่พี่ไม่เข้าใจ พ่อโมโหเลยจับโยนลงบนเตียงและโยนลงมาจากบันไดบ้าน
หรือเวลาโกรธอะไรมากๆจะทำลายข้าวของ ชอบด่าแม่เวลาที่ไม่พอใจ ชอบขึ้นเสียง เสียงดัง คิดว่าตัวเองถูกตลอดเวลา เพราะเวลาคนอื่นทำพลาด จะชอบด่าว่าโง่บ้าง เซ่อบ้าง แต่พอตัวเองทำผิดพลาดบ้าง กลับไม่อะไร
เวลาพ่อไม่สบายหรือเป็นอะไร พอถาม พ่อก็ไม่ตอบ พอพ่อเหนื่อยมากๆก็โมโห หาว่าจขกท แม่ ไม่สนใจ หรือพูดประมาณว่า พวกไม่เคยรู้หรอกกูเป็นอะไร กูเครียดขนาดไหน พอตอบแบบนี้แล้วมันทำให้เราไม่อยากถาม เป็นห่วงค่ะ แต่พอถามไม่เคยได้รับคำตอบที่ดีสักครั้ง
แต่เวลาอยู่ข้างนอกบ้านอยู่กับเพื่อนจะค่อนข้างเป็นอีกคนนะคะ
ปัจจุบัน ย่าของจขกทเป็นโรคอัลไซเมอร์ แต่ค่อนข้างรุนแรง ขี้ลืม ชอบเก็บของเสียๆเข้าบ้าน ด่ากราดเกือบตลอด
จขกทก็เข้าใจค่ะ ว่าส่วนนี้ด้วยที่ทำให้พ่อเครียดมากขึ้น ต้องทำอะไรหลายๆอย่าง
แต่ที่จขกทตัดสินใจมาตั้งกระทู้เพราะ ความโมโหร้ายและควบคุมตัวเองไม่ได้ของพ่อ เริ่มทำร้ายสุนัขไปด้วย
มันต้องมีบ้างที่สุนัขจะกัดจะเล่น จะอะไรก็ตามเพราะบางทีสุนัขไม่รู้เรื่อง แต่พ่อของจขกทไม่เข้าใจ บางทีพ่ออารมณ์ไม่ดีอยู่สุนัขเข้ามาเล่นด้วย
ก็ถีบบ้าง ตบบ้าง ทั้งๆที่สุนัขยังอายุ5เดือน จขกทเสียใจมากๆนะคะ มีหลายครั้งที่ทั้งโกรธทั้งเกลียดพ่อตัวเองมากๆ
แต่ทำไม่ได้ เพราะคำว่าพ่อนี่แหละค่ะ และส่วนอื่นๆของเขาก็ดี แต่ที่รับไม่ได้ก็ตรงนิสัยแบบนี้ค่ะ
สรุปคือเจ้าของกระทู้ควรทำอย่างไรดีคะ