ปอลิงงงงง - นี่คือแฟนฟิคจากละครเรื่อง "ตะวันตัดบูรพา" เวอร์ชั่น 2015
แต่งขึ้นมาเพื่อความจิ้นส่วนตัวเท่านั้นขอรับกระผมมมมมม


(แฟนอาร์ต บาย ข้าเจ้าเอง หึๆๆๆ)

บางที...ชีวิตมันก็พลิกผันแบบตั้งตัวไม่ทันได้เหมือนกัน
เมื่อจากการปกป้อง...นำพาไปสู่ความรัก
แม้คนที่ปกป้องนั้นจะกลายเป็น “คนร้าย” ก็ตาม...

http://pantip.com/topic/34097118
[ทู้แนะนำเรื่องย่อค้าบบบ]

--------------------------------------------------------------------------------------------

และคืนนี้ จะเริ่มตอนแรกแล้วนะขอรับกระผม //เริ่มก่อนละครมานิดนึงเนอะ
งั้นอย่ารอช้า ไปอ่านกันเลยยยยยยยย

--------------------------------------------------------------------------------------------

           พ.ศ.2542

           "ตะวันฉายเอ๊ย...มาเปิดประตูรั้วให้พ่อหน่อยเร็ว"
           เสียงแหบห้าวตะโกนเรียกผู้เป็นลูกชายให้มาเปิดประตูรั้วบ้าน ทันทีที่เสียงตะโกนจบลง เสียงฝีเท้าดังตับๆก็ดังออกมาจากในบ้าน
    พร้อมกับร่างบางที่เดินตามเสียงฝีเท้ามาติดๆ
           แกร๊ก...เมื่อลูกบิดประตูรั้วถูกไขกุญแจ เจ้าของเสียงฝีเท้าเมื่อครู่ก็วิ่งออกมาจากบ้าน ตรงเข้าไปกอด "จ่าเวศ" ผู้เป็นพ่อทันที
           หมับ!
           "พ่อครับ...ไปต่างจังหวัดคราวนี้ทำไมไปนานจังเลยครับ? พ่อรู้มั้ยว่าผมคิดถึงพ่อจะแย่อยู่แล้วน่ะ?"
           เวศก้มหน้าลงจูบหน้าผากของ "ตะวันฉาย" ผู้เป็นลูกชายหนึ่งทีก่อนที่จะตอบออกมาว่า
           "พ่อมีธุระที่โคราชพอดี พ่อเลยแวะไปที่นั่น..."
           เวศเว้นคำไปขณะที่ตะวันฉายผละร่างออกมายืนข้างๆผู้เป็นแม่
           "...วันนี้พ่อมีเซอร์ไพรส์สำหรับลูกและที่รักของผมด้วย..."
           "เซอร์ไพรส์เรื่องอะไรหรือคะเวศ? ฉันชักอยากจะรู้ซะแล้วสิเนี่ย"
           "เดี๋ยวคุณพาตะวันฉายเข้าบ้านก่อนเถอะ แล้วจะได้รู้พร้อมกัน เรื่องดีแน่นอน เชื่อผมสิ"
           เวศพูดพร้อมรีบดันหลังให้ตะวันฉายและภรรยาเดินกลับเข้าบ้านไปทันที

           -------------------------------------------------------------------------------------------

           หลังเวลาอาหารเที่ยงผ่านไป เวศก็พาเด็กคนหนึ่งเข้ามาในห้องรับแขกพร้อมกับแนะนำเด็กคนนี้ให้ครอบครัวได้รู้จัก
           "ที่รัก เด็กคนนี้ชื่อบูรพา ผมเพิ่งไปรับเด็กคนนี้มาเลี้ยงจากโคราช บูรพากำพร้าครอบครัว อยู่ตัวคนเดียวมาตั้งแต่ปีที่แล้วละ
    ท่าทางเด็กคนนี้ดูเข้มแข็งกว่าที่คิด ผมเลยอยากรับบูรพามาเลี้ยงด้วยอีกคน คุณจะว่าอะไรไหม?"
           ภรรยาของเวศจ้องมองเด็กตัวเล็กตรงหน้าแล้วก็ยิ้มออกมาพร้อมเอ่ย
           "ได้สิคะเวศ อย่างน้อยตะวันฉายของเราจะได้ไม่เหงาล่ะค่ะ"
           จากนั้นเวศก็หันหน้าไปคุยกับตะวันฉายซึ่งนั่งเล่นอยู่ข้างๆแม่บ้าง
           “ตะวันฉาย นี่บูรพา พ่อเพิ่งรับเด็กคนนี้มาเลี้ยงจากโคราช...ทักบูรพาหน่อยสิ”
           เด็กหนุ่มลุกขึ้นมายืนมอง “บูรพา” เด็กกำพร้าครอบครัวที่พ่อตนเพิ่งไปรับมาเลี้ยงจากนครราชสีมาด้วยความสนใจ
           “บูรพา เราชื่อตะวันฉายนะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
           ตะวันฉายยื่นมือออกไปให้บูรพาจับพร้อมแนะนำตัวด้วยสายตายิ้มแย้มอารมณ์ดี
       “...”
       สิ่งที่ตะวันฉายได้รับกลับมา...คือความเงียบของเด็กที่มีบุคลิกโตเกินอายุอย่างบูรพา
           "เอ่อ...พ่อครับ"
           "มีอะไรรึ ตะวันฉาย?"
           ตะวันฉายถามเวศด้วยความสงสัยตามประสาเด็กๆ
           "ทำไมบูรพาเขา...นิ่งจังเลยครับ? ไม่คุยกับผมเลย"
           "พ่อว่าบูรพาเขาคงยังไม่ชินกับการมาอยู่กรุงเทพล่ะมั้ง...ถึงได้เงียบขนาดนั้น ถ้าอย่างนั้นตะวันฉายลองคุยกับบูรพาหน่อยแล้วกันนะ
    พ่อคิดว่าถ้าจะมีใครที่สามารถผูกมิตรกับเด็กคนนี้ได้ก่อนใครก็คงจะเป็นลูกนี่แหละ"
           ตะวันฉายฟังคำของพ่อก็เข้าใจอยู่เพียงนิดเดียวตามประสาของเด็กอายุ 7 ขวบ ว่า "คุยกับบูรพา จะได้เป็นเพื่อนกัน เป็นญาติกัน"
           "ตกลงครับพ่อ ผมจะคุยกับบูรพา ผมจะเป็นเพื่อน เป็นพี่ชายของบูรพาเองครับ"
           "เอ้า ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวตะวันฉายพาบูรพาไปที่ห้องนอนของลูกซะเลยแล้วกันนะ"
           เวศสั่งทิ้งท้าย ตะวันฉายจึงรีบเดินเข้าไปจับมือบูรพาพร้อมเดินพาไปที่ห้องนอนของตัวเองทันที
           หมับ!
           "ปล่อยมือเราเดี๋ยวนี้"
           คำพูดแรกของบูรพาดังขึ้น ซึ่งถ้าหากไม่เงี่ยหูฟังใกล้ๆ ก็คงจะไม่ได้ยิน เพราะเสียงนั้นดังเพียงเสียงกระซิบเท่านั้นเอง
           "โธ่ ไม่เอาน่าบูรพา เรามาอยู่บ้านเดียวกันแล้วนะ เรามาสนิทกันดีกว่า เนอะ?"
           ตะวันฉายโต้กลับทันทีด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม มือยังจับมือขาวซีดของบูรพาให้เดินตามตัวเองต่อไป

           ------------To be continue------------

           ปล.1 - เรากำหนดอายุของทั้งสองหนุ่มตามนี้เลยค่ะ

           ตะวันฉาย (ปี 2542) อายุ 7 ขวบ
                       (ปี 2558) อายุ 23 ปี

           บูรพา (ปี 2542) อายุ 6 ขวบ
                   (ปี 2558) อายุ 22 ปี

           ปล.2 - ขอไปเคลียร์แฟนอาร์ตภาพที่แปะไว้บนหัวทู้ต่อก่อนนะคะ ฮะๆๆ เหลือระบายอีกเยอะเลย แว้กกกก

           ปล.3 - คืนนี้เรามารอดูเฮียตะวันฉายกับน้องชายบูรพากันต่อเนอะ