สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก จะขอพูดถึงความในใจที่มีทั้งหมด กับคนเงียบๆ ที่โดดเดี่ยวมากๆคนหนึ่ง ขอแท็กเรื่องสั้น ปัญหาชีวิต และศาสนา ที่เกี่ยวข้องเนอะ ^^
จขกท.เป็นคนที่เงียบๆค่ะ มากจนถึงขั้นที่ว่าถ้าไม่สนิทจริงๆอยู่ด้วยแล้วอาจจะอึดอัดเลย หรือจะเรียกว่าโลกส่วนตัวสูง ก็น่าจะใช่..
ที่ไม่พูดไม่ใช่ว่าไม่ชอบใครหรืออะไรนะคะ แต่เหมือนไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่า ก็จะทักทาย ถามไถ่ แล้วก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้ว ไม่ชอบเล่าเรื่องของตัวเอง ไม่ชอบนินทาใคร เวลาเพื่อนพูดอะไร จขกท.ก็จะนั่งฟัง บางคนบอกว่า จขกท.เป็นคนเรียบร้อย หรือขี้อาย แต่คงจะเกินไปจนอยู่กับใครไม่ได้เลย มีเพื่อนที่พอคุยได้ ไปไหนด้วยกันแค่สองคน แต่ก็ยังพูดไม่ได้ทุกเรื่อง คนอื่นเหมือนเพื่อนที่ห่างมากๆ เจอกันไม่ค่อยทัก เคยมีคนบอกว่าเขากลัว ไม่กล้าพูดด้วย จขกท.เงียบจนเขาไม่รู้ว่าคิดอะไร ด่าเขาในใจหรือเปล่า แต่จริงๆจขกท.ไม่ได้คิดอะไรค่ะ แค่ไม่อยากให้เขาอึดอัด เลยไม่ทักก่อนแค่นั้นเองน่ะ
เรื่องต่อไป เกี่ยวกับเรื่องการเที่ยวและสังคม จขกท.เป็นคนที่ไม่เคยดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ และไม่เที่ยวกลางคืน ยกเว้นกินบุฟเฟ่ และตัวนี้ ทำให้จขกท.เป็นคนที่ห่างเพื่อน และสังคมแคบมากๆ มันมีความคิดอย่างเดียว คือแค่คิดก็รู้แล้วว่าเป็นยังไง เช่น ในผับก็มีเหล้า คนเต้นกันเยอะๆ ไฟยุบยับๆ 555 เขาบอกว่าความรู้สึกมันต่างจากที่คิดน่ะ แต่ยังไง จขกท.ก็ไม่อยากไปอยู่ดีค่ะ ไม่ชอบเสียงดังๆ ไม่ชอบคนเยอะๆ แอบคิดว่าบางทีตัวเองก็แปลกมากไป..
อันนี้สำคัญและเป็นปัญหามากเลยค่ะ คือจขกท.เป็นคนแบบนี้ แต่อยากมีแฟน.. --"
จขกท.เคยคบกับผู้ชายคนหนึ่ง คบได้เจ็ดเดือน เลิกกันเพราะเขาขอมีอะไรด้วย และจขกท.ไม่ยอมค่ะ ขอเขาจนถึงแต่งงานได้มั้ย เขาบอกเขาอายเพื่อน ประมาณว่า เพื่อนเขาจะพูด คบมาตั้งหลายเดือน ยังไม่ได้อีกหรอว่ะ เพื่อนเขาได้ตั้งแต่เดือนแรกแล้ว ประมาณนี้ค่ะ.. ก็เลยเลิกกันไป คงจะเพราะจขกท.หัวโบราณ บวกกับกลัวอะไรหลายๆอย่างด้วยค่ะ เรียนอยู่ด้วย ไม่เคยด้วย ตอนนั้นกับแฟนจขกท.แค่ชอบ แต่ยังไม่ถึงกับรัก ไม่อยากให้.. เวลาใครรู้ จขกท.ยังซิงน่ะ เขาก็จะตกใจ นี่อายุเท่าไหร่แล้ว TT
จขกท.อยากเจอคนที่เข้าใจจริงๆค่ะ ในชีวิตจขกท.หาคนที่เข้าใจไม่มีเลย ยกเว้นแม่ที่สามารถพูดบางเรื่องได้ ..แปลกนะคะ แม่จขกท.ไม่ใช่คนเงียบ ออกจะสังคมมากหน่อย พ่อก็ไม่ใช่ แต่จขกท.กลับคนละขั้วเลย จขกท.สนิทกับแม่มากค่ะ แต่ด้วยนิสัยที่ต่าง บางเรื่องจึงไม่สามารถพูดได้ทั้งหมด สนิทแต่ไม่ถึงกับยอมทุกอย่างนะคะ บางเวลาจขกท.ก็ดื้อ วันไหนอยากจะไปเที่ยวบ้าง(ตอนกลางวัน) แม่ไม่อยากให้ไป เพราะจขกท.ชอบไปคนเดียว จขกท.ก็จะพูดกล่อม ยกเหตุผลนู่นนี่ พูดไปเรื่อย โน้มน้าวจนแม่ยอมแหละค่ะ คือจขกท.ไม่ยอมแม่เหมือนกัน -0- แอบรู้สึกว่าเป็นลูกไม่ดี –“
ต่อไปเนอะ จขกท.สนใจด้านธรรมะค่ะ ไม่ได้ปฏิบัติเป็นเรื่องเป็นราวนะคะ และยังควบคุมสติเต็มร้อยไม่ได้ ยังไงดี คือเหมือนกับใจไปด้านนี้ แต่ไม่ค่อยได้ปฏิบัติ เช่น จขกท.อยากไปวัด วันปกติก็อยากไปถวายนั่นนี่ คือใจอยากไป แต่ก็ไม่ได้ไปค่ะ เพราะจขกท.ต้องไปคนเดียว ไม่รู้ต้องถวายของยังไง ต้องเรียกพระยังไง มีขั้นตอนอะไรบ้าง ถ้าเอาที่ปฏิบัติจริงๆตอนนี้ก็คือสวดมนต์ นั่งสมาธิ ถือศีลห้าค่ะ จขกท.เคยเจอพี่คนหนึ่ง ในโลกออนไลน์ พี่เขาเป็นคนที่ถือศีลและปฏิบัติธรรม มาแนะนำจขกท.ว่าให้ทำแบบนี้ๆ ตอนนั้นไม่รู้ว่าทำไมถึงเจอนะคะ อยู่ๆพี่เขาก็เข้ามาทัก เหมือนจะรู้เลยค่ะ 555 ตอนนั้นจขกท.คิดอยากปฏิบัติจริงจังมาก เริ่มนั่งสมาธิ สวดมนต์ นับลมหายใจ อ่านเรื่องธรรมะ แต่ทำได้ไม่นานค่ะ เหมือนกิเลสชนะ นั่งสมาธิก็ไม่นิ่งเลย จนท้อ แล้วเลิกทำไป แล้วพี่เขาก็หายไปเช่นกัน..
จขกท.เคยกินเจทุกวันพระ ในอาทิตย์หนึ่งจะมีวันพระหนึ่งวันค่ะ ก็กินอาทิตย์ละวัน ช่วงเปิดเทอมทำง่าย เซเว่นหรือร้านอื่นมีอาหารเจขาย แต่ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว จะทำกินเองก็ยาก ต้องซื้อหม้อ ทัพพี จานชามช้อน ชุดใหม่ทั้งชุดเลย วัตถุดิบหลายๆอย่าง แต่จขกท.ไม่มีเงินมาก ตอนนี้ก็ไม่ได้กินแล้วค่ะ รอเปิดเทอมอีกที..
**** ถ้าใครปฏิบัติธรรมอยู่ จขกท.อยากได้คำแนะนำหน่อยค่ะ อยากปฏิบัติจริงจัง ถ้าใครสักคนเมตตา หลังไมค์มาหน่อยนะคะ ****
เพื่อนจขกท.ไม่มีใครคิดด้านนี้เลย รู้สึกทำไมตัวเองแตกต่างจากคนอื่น จขกท.อายุ 21 นะคะ ความจริงวัยนี้เขาต้องลั้ลลา เฮฮาประสาวัยรุ่นไม่ใช่หรอ ทำไมเราต่าง เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ แต่คิดอีกทีก็ว่าช่างมันเถอะ เราทำดีแล้ว มันเป็นนิสัยเรา ปลอบใจตัวเอง
ต่อเนอะ จขกท.อยากเจอคนที่เข้าใจ ถ้าจขกท.จะอยู่กับเขาโดยไม่พูดอะไรเลยก็เข้าใจ คนที่สามารถนำได้ แนะนำ สอนได้ จขกท.เป็นคนที่ยอมได้นะคะถ้าไม่ร้ายแรง ขี้เกียจเถียงด้วย มันไม่ได้อะไร ชอบโดนสอน ชอบฟังคนพูดมีเหตุผล เป็นผู้ใหญ่ หน้าตาไม่ค่อยคิดนะคะ ขอกลางๆดีกว่า เพราะจขกท.ก็ไม่ใช่คนสวย ไม่รู้ว่าเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้หาแฟนไม่เจอรึเปล่า >6< ..สูงกว่าจขกท. (จขกท.สูง 165-168 วัดเมื่อหลายปีที่แล้ว) อยากเจอคนที่การศึกษาใกล้ๆกัน คือจขกท.เรียนป.ตรีอยู่นะคะ และคิดว่าจะต่อโทด้วย ขอไม่บอกว่าสาขาอะไร กลัวเพื่อนรู้ >//< อนาคตจขกท.จะทำสองงาน คือด้านที่เรียนมา และธุรกิจควบอีกอย่างหนึ่งค่ะ จขกท.อยากเจอคนที่สามารถทำกับจขกท.ได้ พากันทำให้งานรุ่งได้ ประมาณนี้เนอะ อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรแล้วค่ะ รักจขกท.มากๆก็พอ รักยาวๆไม่ต้องเลิกเลย
ส่วนตัวจขกท.เอง เอาย่อๆนะคะ เป็นคนไม่สวย –“ ตอนนี้เรียนปริญญาตรีที่ไม่ใช่มหาวิทยาลัยยอดนิยมนะคะ แต่จะต่อโท และทำธุรกิจควบ เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยยุ่งกับใคร ไม่สุงสิงกับคนเยอะ เป็นคนที่ชอบตามมากกว่า แต่ก็นำได้ถ้าจำเป็น ทำอาหารได้บ้าง(คือถ้าสอนก็ทำได้ค่ะ ถ้าไม่สอนก็ทำไม่เป็น) ชอบไปไหนคนเดียว มันสบายแต่บางเวลาโดดเดี่ยวมาก ฐานะปานกลางค่ะ แต่อนาคตรวยแน่นอน 5555 ไม่รู้จะพูดเรื่องอะไรดี อยากรู้ก็ถามได้นะคะ
เรื่องนี้มันสำคัญก็เพราะว่า จขกท.ไม่รู้จะไปหาคนในฝันแบบนั้นที่ไหนค่ะ โลกจขกท.ออกจะแคบไปหน่อย ไปเรียนกลับบ้าน ไปเที่ยวก็เดินผ่านๆจะทักใครก็ไม่กล้า แอบหวังว่าจะเจอในนี้ แต่ก็รู้ว่าคนในฝันแบบนั้น คงไม่อ่านกระทู้แนวนี้เนอะ ใครพอจะรู้ว่าต้องทำยังไง ไปที่ไหนจะเจอ หรือจขกท.ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงบ้าง แนะนำหน่อยนะคะ อยากเจอมากจริงๆ อยากมีคนเข้าใจ คนเดียวก็ยังดี...
ทุกๆอย่างที่จขกท.เป็น ทุกๆสิ่งที่เจอตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ มันหล่อหลอมเป็นความโดดเดี่ยว แม้จขกท.จะเป็นคนโลกส่วนตัวสูงระดับหนึ่ง สามารถไปที่ไหนต่อไหนคนเดียวได้ หรือชอบอยู่คนเดียว แต่มันรู้สึกเคว้งคว้างมากเลย คิดว่า เราไม่เหมือนคนอื่น แตกต่างมากจนเหมือนไม่ใช่ วันหนึ่งเจอปัญหาขึ้นมา มองหากลับไม่พบใครสักคน.. มันเป็นอะไรที่อธิบายยากจริงๆค่ะ TT
คนแถวๆบ้านก็พูดกันว่าจขกท.แปลกเกินไปน่ะ ไม่เหมือนเด็กคนอื่น จขกท.คิดว่าแม่หนักใจที่ลูกเป็นแบบนี้ แม่จขกท.เคยบอก ให้ออกไปสังคมบ้าง ไปเที่ยว ไปกับคนเยอะๆบ้าง ออกมาจากโลกส่วนตัวน่ะ เพราะแม่จขกท.เป็นคนสังคม คงจะไม่เข้าใจความรู้สึกที่จขกท.เป็นอ่ะเนอะ แต่จขกท.ก็ดื้อ(อีกแล้ว) พยายามพูดกับแม่ ว่าที่จขกท.เป็นมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร ลูกไม่ได้ไปทำอะไรผิด แต่ก็ยังรู้สึกเสียใจ ว่าแม่ก็คงจะอายคนอื่นเขาเหมือนกัน...
เวลาอยู่กับเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ๆไม่สนิท ด้วยจขกท.เป็นคนไม่พูดมาก ก็ไม่มีใครพูดด้วย ไม่มีใครสนใจ แอบน้อยใจหน่อยนึงน่ะ แต่ก็ยังดีชีวิตไม่วุ่นวาย จนรู้สึกชัดๆเมื่อไม่นานมานี้เอง... จขกท.มีปัญหาที่ใหญ่มากๆปัญหาหนึ่ง เรื่องที่แก้ไม่ได้ ตอนนั้นรู้สึกว่าโลกช่างโหดร้ายมากเลยค่ะ ไม่รู้จะแก้ไขยังไง จะคุยกับใคร จะระบายกับใคร จะให้กำลังใจตัวเองยังไม่ได้ .....ล้ม ชีวิตพัง แทบลุกไม่ไหวอีกเลย...... แต่ผ่านมาได้ก็เพราะยังรักตัวเอง พระคุ้มครอง ^^
จขกท.มีความฝัน มีเป้าหมาย มีอะไรหลายๆอย่างที่วางแผนเอาไว้..
แต่กับความรัก กับความสัมพันธ์ ความรู้สึกโดดเดี่ยวแบบนั้น มันกลับเป็นเรื่องที่ยากมากๆ ไม่สามารถวางแผนได้ ตั้งใจแค่ไหนก็ทำไม่ได้ นอกเหนือการควบคุม...
สุดท้าย.. กระทู้นี้ขอเป็นคำแนะนำ+ระบายเนอะ ว่า ...ความแตกต่าง ทำให้คนๆหนึ่งรู้สึกโดดเดี่ยว อยากมีคนเข้าใจบ้าง.. แม้จะแค่หนึ่งคนก็ยังดี...
ขอคำแนะนำ จขกท.ต้องเปลี่ยนอะไร คิดแบบไหน ยังไงจะดี
และหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ ไม่รู้จะมีใครเป็นเหมือนจขกท. แล้วรู้สึกแปลกแยกบ้างมั้ยน้อ หลังไมค์มาเป็นเพื่อนกันน่ะ ^^
ติชมได้นะคะ ด่าก็ได้เน้อ 555 จขกท.ไม่เคยด่าใครค่ะไม่ต้องกลัว
### คิดไว้อาจจะไม่มีคนอ่าน เพราะมันเนิบและยาวมาก แต่ก็ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
..
เมื่อความแตกต่าง ทำให้คนๆหนึ่งรู้สึกโดดเดี่ยว อยากมีคนเข้าใจบ้าง.. แม้จะแค่หนึ่งคนก็ยังดี
จขกท.เป็นคนที่เงียบๆค่ะ มากจนถึงขั้นที่ว่าถ้าไม่สนิทจริงๆอยู่ด้วยแล้วอาจจะอึดอัดเลย หรือจะเรียกว่าโลกส่วนตัวสูง ก็น่าจะใช่..
ที่ไม่พูดไม่ใช่ว่าไม่ชอบใครหรืออะไรนะคะ แต่เหมือนไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่า ก็จะทักทาย ถามไถ่ แล้วก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้ว ไม่ชอบเล่าเรื่องของตัวเอง ไม่ชอบนินทาใคร เวลาเพื่อนพูดอะไร จขกท.ก็จะนั่งฟัง บางคนบอกว่า จขกท.เป็นคนเรียบร้อย หรือขี้อาย แต่คงจะเกินไปจนอยู่กับใครไม่ได้เลย มีเพื่อนที่พอคุยได้ ไปไหนด้วยกันแค่สองคน แต่ก็ยังพูดไม่ได้ทุกเรื่อง คนอื่นเหมือนเพื่อนที่ห่างมากๆ เจอกันไม่ค่อยทัก เคยมีคนบอกว่าเขากลัว ไม่กล้าพูดด้วย จขกท.เงียบจนเขาไม่รู้ว่าคิดอะไร ด่าเขาในใจหรือเปล่า แต่จริงๆจขกท.ไม่ได้คิดอะไรค่ะ แค่ไม่อยากให้เขาอึดอัด เลยไม่ทักก่อนแค่นั้นเองน่ะ
เรื่องต่อไป เกี่ยวกับเรื่องการเที่ยวและสังคม จขกท.เป็นคนที่ไม่เคยดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ และไม่เที่ยวกลางคืน ยกเว้นกินบุฟเฟ่ และตัวนี้ ทำให้จขกท.เป็นคนที่ห่างเพื่อน และสังคมแคบมากๆ มันมีความคิดอย่างเดียว คือแค่คิดก็รู้แล้วว่าเป็นยังไง เช่น ในผับก็มีเหล้า คนเต้นกันเยอะๆ ไฟยุบยับๆ 555 เขาบอกว่าความรู้สึกมันต่างจากที่คิดน่ะ แต่ยังไง จขกท.ก็ไม่อยากไปอยู่ดีค่ะ ไม่ชอบเสียงดังๆ ไม่ชอบคนเยอะๆ แอบคิดว่าบางทีตัวเองก็แปลกมากไป..
อันนี้สำคัญและเป็นปัญหามากเลยค่ะ คือจขกท.เป็นคนแบบนี้ แต่อยากมีแฟน.. --"
จขกท.เคยคบกับผู้ชายคนหนึ่ง คบได้เจ็ดเดือน เลิกกันเพราะเขาขอมีอะไรด้วย และจขกท.ไม่ยอมค่ะ ขอเขาจนถึงแต่งงานได้มั้ย เขาบอกเขาอายเพื่อน ประมาณว่า เพื่อนเขาจะพูด คบมาตั้งหลายเดือน ยังไม่ได้อีกหรอว่ะ เพื่อนเขาได้ตั้งแต่เดือนแรกแล้ว ประมาณนี้ค่ะ.. ก็เลยเลิกกันไป คงจะเพราะจขกท.หัวโบราณ บวกกับกลัวอะไรหลายๆอย่างด้วยค่ะ เรียนอยู่ด้วย ไม่เคยด้วย ตอนนั้นกับแฟนจขกท.แค่ชอบ แต่ยังไม่ถึงกับรัก ไม่อยากให้.. เวลาใครรู้ จขกท.ยังซิงน่ะ เขาก็จะตกใจ นี่อายุเท่าไหร่แล้ว TT
จขกท.อยากเจอคนที่เข้าใจจริงๆค่ะ ในชีวิตจขกท.หาคนที่เข้าใจไม่มีเลย ยกเว้นแม่ที่สามารถพูดบางเรื่องได้ ..แปลกนะคะ แม่จขกท.ไม่ใช่คนเงียบ ออกจะสังคมมากหน่อย พ่อก็ไม่ใช่ แต่จขกท.กลับคนละขั้วเลย จขกท.สนิทกับแม่มากค่ะ แต่ด้วยนิสัยที่ต่าง บางเรื่องจึงไม่สามารถพูดได้ทั้งหมด สนิทแต่ไม่ถึงกับยอมทุกอย่างนะคะ บางเวลาจขกท.ก็ดื้อ วันไหนอยากจะไปเที่ยวบ้าง(ตอนกลางวัน) แม่ไม่อยากให้ไป เพราะจขกท.ชอบไปคนเดียว จขกท.ก็จะพูดกล่อม ยกเหตุผลนู่นนี่ พูดไปเรื่อย โน้มน้าวจนแม่ยอมแหละค่ะ คือจขกท.ไม่ยอมแม่เหมือนกัน -0- แอบรู้สึกว่าเป็นลูกไม่ดี –“
ต่อไปเนอะ จขกท.สนใจด้านธรรมะค่ะ ไม่ได้ปฏิบัติเป็นเรื่องเป็นราวนะคะ และยังควบคุมสติเต็มร้อยไม่ได้ ยังไงดี คือเหมือนกับใจไปด้านนี้ แต่ไม่ค่อยได้ปฏิบัติ เช่น จขกท.อยากไปวัด วันปกติก็อยากไปถวายนั่นนี่ คือใจอยากไป แต่ก็ไม่ได้ไปค่ะ เพราะจขกท.ต้องไปคนเดียว ไม่รู้ต้องถวายของยังไง ต้องเรียกพระยังไง มีขั้นตอนอะไรบ้าง ถ้าเอาที่ปฏิบัติจริงๆตอนนี้ก็คือสวดมนต์ นั่งสมาธิ ถือศีลห้าค่ะ จขกท.เคยเจอพี่คนหนึ่ง ในโลกออนไลน์ พี่เขาเป็นคนที่ถือศีลและปฏิบัติธรรม มาแนะนำจขกท.ว่าให้ทำแบบนี้ๆ ตอนนั้นไม่รู้ว่าทำไมถึงเจอนะคะ อยู่ๆพี่เขาก็เข้ามาทัก เหมือนจะรู้เลยค่ะ 555 ตอนนั้นจขกท.คิดอยากปฏิบัติจริงจังมาก เริ่มนั่งสมาธิ สวดมนต์ นับลมหายใจ อ่านเรื่องธรรมะ แต่ทำได้ไม่นานค่ะ เหมือนกิเลสชนะ นั่งสมาธิก็ไม่นิ่งเลย จนท้อ แล้วเลิกทำไป แล้วพี่เขาก็หายไปเช่นกัน..
จขกท.เคยกินเจทุกวันพระ ในอาทิตย์หนึ่งจะมีวันพระหนึ่งวันค่ะ ก็กินอาทิตย์ละวัน ช่วงเปิดเทอมทำง่าย เซเว่นหรือร้านอื่นมีอาหารเจขาย แต่ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว จะทำกินเองก็ยาก ต้องซื้อหม้อ ทัพพี จานชามช้อน ชุดใหม่ทั้งชุดเลย วัตถุดิบหลายๆอย่าง แต่จขกท.ไม่มีเงินมาก ตอนนี้ก็ไม่ได้กินแล้วค่ะ รอเปิดเทอมอีกที..
**** ถ้าใครปฏิบัติธรรมอยู่ จขกท.อยากได้คำแนะนำหน่อยค่ะ อยากปฏิบัติจริงจัง ถ้าใครสักคนเมตตา หลังไมค์มาหน่อยนะคะ ****
เพื่อนจขกท.ไม่มีใครคิดด้านนี้เลย รู้สึกทำไมตัวเองแตกต่างจากคนอื่น จขกท.อายุ 21 นะคะ ความจริงวัยนี้เขาต้องลั้ลลา เฮฮาประสาวัยรุ่นไม่ใช่หรอ ทำไมเราต่าง เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ แต่คิดอีกทีก็ว่าช่างมันเถอะ เราทำดีแล้ว มันเป็นนิสัยเรา ปลอบใจตัวเอง
ต่อเนอะ จขกท.อยากเจอคนที่เข้าใจ ถ้าจขกท.จะอยู่กับเขาโดยไม่พูดอะไรเลยก็เข้าใจ คนที่สามารถนำได้ แนะนำ สอนได้ จขกท.เป็นคนที่ยอมได้นะคะถ้าไม่ร้ายแรง ขี้เกียจเถียงด้วย มันไม่ได้อะไร ชอบโดนสอน ชอบฟังคนพูดมีเหตุผล เป็นผู้ใหญ่ หน้าตาไม่ค่อยคิดนะคะ ขอกลางๆดีกว่า เพราะจขกท.ก็ไม่ใช่คนสวย ไม่รู้ว่าเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้หาแฟนไม่เจอรึเปล่า >6< ..สูงกว่าจขกท. (จขกท.สูง 165-168 วัดเมื่อหลายปีที่แล้ว) อยากเจอคนที่การศึกษาใกล้ๆกัน คือจขกท.เรียนป.ตรีอยู่นะคะ และคิดว่าจะต่อโทด้วย ขอไม่บอกว่าสาขาอะไร กลัวเพื่อนรู้ >//< อนาคตจขกท.จะทำสองงาน คือด้านที่เรียนมา และธุรกิจควบอีกอย่างหนึ่งค่ะ จขกท.อยากเจอคนที่สามารถทำกับจขกท.ได้ พากันทำให้งานรุ่งได้ ประมาณนี้เนอะ อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรแล้วค่ะ รักจขกท.มากๆก็พอ รักยาวๆไม่ต้องเลิกเลย
ส่วนตัวจขกท.เอง เอาย่อๆนะคะ เป็นคนไม่สวย –“ ตอนนี้เรียนปริญญาตรีที่ไม่ใช่มหาวิทยาลัยยอดนิยมนะคะ แต่จะต่อโท และทำธุรกิจควบ เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยยุ่งกับใคร ไม่สุงสิงกับคนเยอะ เป็นคนที่ชอบตามมากกว่า แต่ก็นำได้ถ้าจำเป็น ทำอาหารได้บ้าง(คือถ้าสอนก็ทำได้ค่ะ ถ้าไม่สอนก็ทำไม่เป็น) ชอบไปไหนคนเดียว มันสบายแต่บางเวลาโดดเดี่ยวมาก ฐานะปานกลางค่ะ แต่อนาคตรวยแน่นอน 5555 ไม่รู้จะพูดเรื่องอะไรดี อยากรู้ก็ถามได้นะคะ
เรื่องนี้มันสำคัญก็เพราะว่า จขกท.ไม่รู้จะไปหาคนในฝันแบบนั้นที่ไหนค่ะ โลกจขกท.ออกจะแคบไปหน่อย ไปเรียนกลับบ้าน ไปเที่ยวก็เดินผ่านๆจะทักใครก็ไม่กล้า แอบหวังว่าจะเจอในนี้ แต่ก็รู้ว่าคนในฝันแบบนั้น คงไม่อ่านกระทู้แนวนี้เนอะ ใครพอจะรู้ว่าต้องทำยังไง ไปที่ไหนจะเจอ หรือจขกท.ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงบ้าง แนะนำหน่อยนะคะ อยากเจอมากจริงๆ อยากมีคนเข้าใจ คนเดียวก็ยังดี...
ทุกๆอย่างที่จขกท.เป็น ทุกๆสิ่งที่เจอตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ มันหล่อหลอมเป็นความโดดเดี่ยว แม้จขกท.จะเป็นคนโลกส่วนตัวสูงระดับหนึ่ง สามารถไปที่ไหนต่อไหนคนเดียวได้ หรือชอบอยู่คนเดียว แต่มันรู้สึกเคว้งคว้างมากเลย คิดว่า เราไม่เหมือนคนอื่น แตกต่างมากจนเหมือนไม่ใช่ วันหนึ่งเจอปัญหาขึ้นมา มองหากลับไม่พบใครสักคน.. มันเป็นอะไรที่อธิบายยากจริงๆค่ะ TT
คนแถวๆบ้านก็พูดกันว่าจขกท.แปลกเกินไปน่ะ ไม่เหมือนเด็กคนอื่น จขกท.คิดว่าแม่หนักใจที่ลูกเป็นแบบนี้ แม่จขกท.เคยบอก ให้ออกไปสังคมบ้าง ไปเที่ยว ไปกับคนเยอะๆบ้าง ออกมาจากโลกส่วนตัวน่ะ เพราะแม่จขกท.เป็นคนสังคม คงจะไม่เข้าใจความรู้สึกที่จขกท.เป็นอ่ะเนอะ แต่จขกท.ก็ดื้อ(อีกแล้ว) พยายามพูดกับแม่ ว่าที่จขกท.เป็นมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร ลูกไม่ได้ไปทำอะไรผิด แต่ก็ยังรู้สึกเสียใจ ว่าแม่ก็คงจะอายคนอื่นเขาเหมือนกัน...
เวลาอยู่กับเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ๆไม่สนิท ด้วยจขกท.เป็นคนไม่พูดมาก ก็ไม่มีใครพูดด้วย ไม่มีใครสนใจ แอบน้อยใจหน่อยนึงน่ะ แต่ก็ยังดีชีวิตไม่วุ่นวาย จนรู้สึกชัดๆเมื่อไม่นานมานี้เอง... จขกท.มีปัญหาที่ใหญ่มากๆปัญหาหนึ่ง เรื่องที่แก้ไม่ได้ ตอนนั้นรู้สึกว่าโลกช่างโหดร้ายมากเลยค่ะ ไม่รู้จะแก้ไขยังไง จะคุยกับใคร จะระบายกับใคร จะให้กำลังใจตัวเองยังไม่ได้ .....ล้ม ชีวิตพัง แทบลุกไม่ไหวอีกเลย...... แต่ผ่านมาได้ก็เพราะยังรักตัวเอง พระคุ้มครอง ^^
จขกท.มีความฝัน มีเป้าหมาย มีอะไรหลายๆอย่างที่วางแผนเอาไว้..
แต่กับความรัก กับความสัมพันธ์ ความรู้สึกโดดเดี่ยวแบบนั้น มันกลับเป็นเรื่องที่ยากมากๆ ไม่สามารถวางแผนได้ ตั้งใจแค่ไหนก็ทำไม่ได้ นอกเหนือการควบคุม...
สุดท้าย.. กระทู้นี้ขอเป็นคำแนะนำ+ระบายเนอะ ว่า ...ความแตกต่าง ทำให้คนๆหนึ่งรู้สึกโดดเดี่ยว อยากมีคนเข้าใจบ้าง.. แม้จะแค่หนึ่งคนก็ยังดี...
ขอคำแนะนำ จขกท.ต้องเปลี่ยนอะไร คิดแบบไหน ยังไงจะดี
และหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ ไม่รู้จะมีใครเป็นเหมือนจขกท. แล้วรู้สึกแปลกแยกบ้างมั้ยน้อ หลังไมค์มาเป็นเพื่อนกันน่ะ ^^
ติชมได้นะคะ ด่าก็ได้เน้อ 555 จขกท.ไม่เคยด่าใครค่ะไม่ต้องกลัว
### คิดไว้อาจจะไม่มีคนอ่าน เพราะมันเนิบและยาวมาก แต่ก็ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ