สวัสดีครับ ผมอายุ 25 ปี ส่วนแฟนของผมอายุ 20 ปี เราคบกันมาได้ 3 ปี
ตั้งแต่เธอ เรียน ม.6 เราอยู่ด้วยกันครับ ใช้ชีวิตกันที่บ้านของผม
เธอเรียนที่ โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดอ่างทอง ซึ่งมีผมคอยไปรับไปส่งทุกๆเช้า ทุกๆเย็น
จากกรุงเทพ - อ่างทอง เพื่อที่จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะๆ พ่อและแม่ของผมรักเธอมากครับ
เธอเป็นคนหน้าตาดี ผิวขาว ตัวเล็ก ส่วนผม หน้าตาไม่หล่อ ไม่น่ารัก ซึ่งผมก็ชอบน้อยใจเสมอ
เมื่อเวลาได้ยินคนพูดว่า แฟนผมสวย แต่ทำไมได้แฟนไม่หล่อ แต่เธอก็จะคอยบอกผมเสมอ
ว่าอย่าคิดมากนะ มีแค่เราที่เข้าใจกันก็พอ เธอเข้าใจผมมากๆครับ เข้าใจทุกๆเรื่อง
เราคบกันจนเธอเข้ามหาวิทยาลัย เธอก็มาเรียนที่เดียวกับผม ( ซึ่งผมเป็นเด็กโข่ง )
ตลอดเวลาเราช่วยเหลือกันมาตลอด เธอเป็นคนเรียนไม่เก่งเอาซะเลย ดื้อ
และไม่มีพื้นฐานในภาษาอังกฤษเลย เรียกว่า แทบจะต้องสะกดกันทีละตัวเลยล่ะ
แต่นั่นคือความน่ารักของเธอสำหรับผมครับ ทุกๆฤดูแห่งการสอบ ผมรู้ว่าเธอเป็นคนไม่ชอบอ่าน
หนังสือมากๆ ผมก็จะเอาชีท เอาตำรา ของเธอมาสรุปใส่กระดาษ a4 ให้เธออ่านง่ายๆ
บางครั้งก็จะแอบเขียนบอกรักเธอไว้ใน a4 ที่ผมเขียน ให้เธอมาอ่านเจอ
เธอก็จะเขินทุกครั้งที่อ่านถึง คีย์เวิร์ดเล็กๆที่ผมได้เขียนลงไป ตอนเธอเข้าปี 1 ที่นี่
เธอได้คัดเลือกเป็นดาวคณะ และ เป็นรองดาวมหาวิทยาลัย ของเรา ยอมรับว่าคนจีบเธอเยอะ
แต่เธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะหยิ่ง จะไม่คุยกับผู้ชายที่ทักมาในเฟส เรื่องราวมันก็ดูเหมือนจะดีนะครับ
แต่เมื่อมันเดินมาถึงจุดเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่ของเรา พักหลังๆเธอเริ่มตีตัวออกห่างผม
เริ่มอยากไปนอนหอเพื่อน อยากไปไหนมาไหนโดยที่ไม่มีผม เริ่มมีข้ออ้างเรื่องงานมากขึ้น
ทั้งๆที่ แต่ก่อนไปไหนมาไหนเราไปด้วยกัน นอนห้องเพื่อนก็จะให้ผมไปด้วย
ทำงาน ถ่ายงานผมก็จะไปดูแลเธอเสมอ รักของเราคลุมเครือแบบนี้ มา 2 อาทิตย์
จนผมรู้มาว่าเธอมีคนอื่น เป็นผู้ชายรุ่นเดียวกับเธอที่มหาวิทยาลัย ซึ่งเขาเป็นคนหล่อ ระดับเดือนคณะ เลย
ตอนนั้นผมยังช็อคและชากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เสียใจนะแต่ไม่มากเพราะผมได้มีเวลาทำใจไว้
ในช่วงที่เธอคลุมเครือกับผม ผมมีลางสังหรณ์ไว้แล้ว แต่คิดว่ายังไง เธอคงเลือกผม
เพราะคิดว่ายังไงคงไม่มีใครที่ทำอะไรให้เธอเท่าผมอีกแล้ว ทั้งซักผ้า ซักถุงเท้า รีดผ้า
เธอตื่นเช้ามาแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ชุดนักศึกษารีดเสร็จ ติดกระดุม ติดเข็มพร้อม วางไว้ให้
อย่างเป็นระเบียบ อยากได้อะไรก็ซื้อให้เสมอ คอยดูแลกันเป็นอย่างดี
เมื่อเราเลิกกันไป ผมก็ยังพอทำใจได้ เลยคุยกับผู้หญิงอีกคนนึง พอเธอได้รู้ว่าผมมีอีกคนเข้ามาแล้ว
เธอก็ได้กลับมาง้อผม มาบ้านผมตอนดึกๆ เพื่อมาขอคืนดี แต่ตอนนั้นผมยังฝังใจกับเรื่องราวที่เธอทำกับผม
ผมบอกกับเธอไปว่า " พี่รักคนอื่นแล้ว... "
เธอพูดกับผมมาคำนึงว่า " คิดว่าจะมีใครเข้าใจพี่มากกว่าหนูมั้ย ? "
ผมยังดึงดันฝืนใจพูดคำนี้ออกไป " ถ้าพี่จะเจ็บพี่ขอเจ็บกับเรื่องใหม่ คนใหม่ ดีกว่ากลับไปเจ็บกับเรื่องเดิมๆ"
ผมจำคำพูดของผมได้แม่น เพราะมันยังเป็นตราบาปติดตรึงตัวผมอยู่เรื่อยมา
เธอเลิกกับคนนั้นเพื่อมาง้อผม แต่ผมกลับไล่เธอไป กลับไม่ใยดีเธอ ด้วยเพราะอารมณ์แท้ๆ
เธอทิ้งท้ายคำพูดคำนึงก่อนจะจากผมไปว่า " ยังรักพี่เหมือนเดิมนะ จะรอ "
หลังจากนั้น สามสี่วัน ที่ผมได้คิดอย่างถี่ถ้วน ตอนนี้ผมได้คำตอบแล้วครับ
ว่าคนที่ดีที่สุดสำหรับผมนั้นคือเธอ คนที่ผมรักมากที่สุด และอยากดูแลเขามากที่สุด
ผมกลับไปง้อเธอ แต่คำตอบที่ผมได้มา คือคำตอบที่ผมไม่อยากรับรู้
เทอกลับไปคบกันคนนั้น คนที่เป็นต้นเหตุให้รักของเรามันจบลง
เธอบอกกับผมว่า " เธอจะเลิกกับเขาได้ยังไง ในเมื่อเขาไม่ได้ทำอะไรผิด "
ตอนนี้ผมก็ได้แต่หวังว่าเธอจะรู้สึกเหมือนกันกับผม แต่เมื่ออาทิตย์ก่อน
เธอกลับมาเก็บของของเธอไปหมดบ้านของผม เก็บไปร้องไห้ไป
ผมก็ร้อง เธอก็ร้อง ผมมาเล่าให้เพื่อนๆฟังในวันนี้ เพราะผมมีข้อความบางอย่างอยากให้เธอมาอ่านเจอ
และกลับมาหาผม ผมไม่ได้หวังให้เธอกลับมาในตอนที่เธอเห็นข้อความนี้
แต่ผมอยากให้เธอได้รู้เอาไว้ ว่าความรู้สึกของผมต่อเธอ ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
- พี่คิดถึงนะ คุณจำได้ไหมในวันที่เราลำบากด้วยกัน วันที่เราได้กินข้าวกล่องกล่องเดียวกัน ได้แบ่งเงินกันไปมหาลัย
ในวันที่คุณลำบาก คุณเคยไม่เห็นพี่อยู่ข้างๆคุณมั้ย พี่ไม่เคยหวังจะร่วมสุขของคุณนะ พี่อยากอยู่ข้างคุณในวันที่คุณทุกข์มากกว่า
คุณจำเงินนางฟ้าของคุณได้ไหม ที่คุณจะคอยซ่อนเงินไว้ตามที่ต่างๆ เวลาเงินเราหมด คุณก็จะคอยบอกว่าเงินนางฟ้า
อยู่ที่ไหน แล้วคุณก็หยิบออกมา คุณเป็นเด็กที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่กว่าพี่ซะอีกในบางเรื่อง ตอนนี้คุณมีคนใหม่อยู่ข้างๆคุณ
คุณคงกำลังมีความสุขด้วยกัน แต่ขอให้คุณรู้เอาไว้นะ ว่าพี่สม่ำเสมอกับความรักของเราตลอด ไม่เคยละเลยคุณ
วันแรกเป็นยังไงทุกวันนี้พี่ก็เป็นแบบนั้น พี่ช่วยคุณได้ทุกๆเรื่อง พี่ขอโทษที่ทำให้คุณคิดว่าพี่เป็นคนไม่ดี แล้วทิ้งพี่ไป
พี่ขอโทษที่พี่ดูแลความรักของเราไว้ให้มันนานกว่านี้ไม่ได้ พี่ขอโทษที่วันนั้นพี่ไม่รั้งคุณไว้ พี่รักคุณเสมอนะ
" ประตูบ้านของพี่ไม่เคยปิด ยังเปิดรอรับคุณกลับมา " คุณอย่าฝืนตัวเองเลย พี่รู้คุณเหนื่อย พี่รู้ตอนนี้คุณท้อ
คุณอาจจะเจอคนที่ดีกว่าพี่ แต่คุณจะไม่เจอผู้ชายที่รักคุณและยอมคุณเท่าพี่อีกแล้ว
ขอบคุณครับสำหรับพื้นที่ในการเขียนเรื่องราวของผม
อาจจะยาวซักหน่อยแต่มันคือการถ่ายทอดความรู้สึกของตัวผมที่มีต่อเขา
ขอให้เขาได้มาอ่านเรื่องราวของผม ขอให้เขากลับมาหาผม
และผมจะไม่มีทางทำให้เขาไปจากผมอีก
ถ้ารู้ว่าวันนั้น..จะเป็นวันสุดท้าย ผมจะ...
ตั้งแต่เธอ เรียน ม.6 เราอยู่ด้วยกันครับ ใช้ชีวิตกันที่บ้านของผม
เธอเรียนที่ โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดอ่างทอง ซึ่งมีผมคอยไปรับไปส่งทุกๆเช้า ทุกๆเย็น
จากกรุงเทพ - อ่างทอง เพื่อที่จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะๆ พ่อและแม่ของผมรักเธอมากครับ
เธอเป็นคนหน้าตาดี ผิวขาว ตัวเล็ก ส่วนผม หน้าตาไม่หล่อ ไม่น่ารัก ซึ่งผมก็ชอบน้อยใจเสมอ
เมื่อเวลาได้ยินคนพูดว่า แฟนผมสวย แต่ทำไมได้แฟนไม่หล่อ แต่เธอก็จะคอยบอกผมเสมอ
ว่าอย่าคิดมากนะ มีแค่เราที่เข้าใจกันก็พอ เธอเข้าใจผมมากๆครับ เข้าใจทุกๆเรื่อง
เราคบกันจนเธอเข้ามหาวิทยาลัย เธอก็มาเรียนที่เดียวกับผม ( ซึ่งผมเป็นเด็กโข่ง )
ตลอดเวลาเราช่วยเหลือกันมาตลอด เธอเป็นคนเรียนไม่เก่งเอาซะเลย ดื้อ
และไม่มีพื้นฐานในภาษาอังกฤษเลย เรียกว่า แทบจะต้องสะกดกันทีละตัวเลยล่ะ
แต่นั่นคือความน่ารักของเธอสำหรับผมครับ ทุกๆฤดูแห่งการสอบ ผมรู้ว่าเธอเป็นคนไม่ชอบอ่าน
หนังสือมากๆ ผมก็จะเอาชีท เอาตำรา ของเธอมาสรุปใส่กระดาษ a4 ให้เธออ่านง่ายๆ
บางครั้งก็จะแอบเขียนบอกรักเธอไว้ใน a4 ที่ผมเขียน ให้เธอมาอ่านเจอ
เธอก็จะเขินทุกครั้งที่อ่านถึง คีย์เวิร์ดเล็กๆที่ผมได้เขียนลงไป ตอนเธอเข้าปี 1 ที่นี่
เธอได้คัดเลือกเป็นดาวคณะ และ เป็นรองดาวมหาวิทยาลัย ของเรา ยอมรับว่าคนจีบเธอเยอะ
แต่เธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะหยิ่ง จะไม่คุยกับผู้ชายที่ทักมาในเฟส เรื่องราวมันก็ดูเหมือนจะดีนะครับ
แต่เมื่อมันเดินมาถึงจุดเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่ของเรา พักหลังๆเธอเริ่มตีตัวออกห่างผม
เริ่มอยากไปนอนหอเพื่อน อยากไปไหนมาไหนโดยที่ไม่มีผม เริ่มมีข้ออ้างเรื่องงานมากขึ้น
ทั้งๆที่ แต่ก่อนไปไหนมาไหนเราไปด้วยกัน นอนห้องเพื่อนก็จะให้ผมไปด้วย
ทำงาน ถ่ายงานผมก็จะไปดูแลเธอเสมอ รักของเราคลุมเครือแบบนี้ มา 2 อาทิตย์
จนผมรู้มาว่าเธอมีคนอื่น เป็นผู้ชายรุ่นเดียวกับเธอที่มหาวิทยาลัย ซึ่งเขาเป็นคนหล่อ ระดับเดือนคณะ เลย
ตอนนั้นผมยังช็อคและชากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เสียใจนะแต่ไม่มากเพราะผมได้มีเวลาทำใจไว้
ในช่วงที่เธอคลุมเครือกับผม ผมมีลางสังหรณ์ไว้แล้ว แต่คิดว่ายังไง เธอคงเลือกผม
เพราะคิดว่ายังไงคงไม่มีใครที่ทำอะไรให้เธอเท่าผมอีกแล้ว ทั้งซักผ้า ซักถุงเท้า รีดผ้า
เธอตื่นเช้ามาแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ชุดนักศึกษารีดเสร็จ ติดกระดุม ติดเข็มพร้อม วางไว้ให้
อย่างเป็นระเบียบ อยากได้อะไรก็ซื้อให้เสมอ คอยดูแลกันเป็นอย่างดี
เมื่อเราเลิกกันไป ผมก็ยังพอทำใจได้ เลยคุยกับผู้หญิงอีกคนนึง พอเธอได้รู้ว่าผมมีอีกคนเข้ามาแล้ว
เธอก็ได้กลับมาง้อผม มาบ้านผมตอนดึกๆ เพื่อมาขอคืนดี แต่ตอนนั้นผมยังฝังใจกับเรื่องราวที่เธอทำกับผม
ผมบอกกับเธอไปว่า " พี่รักคนอื่นแล้ว... "
เธอพูดกับผมมาคำนึงว่า " คิดว่าจะมีใครเข้าใจพี่มากกว่าหนูมั้ย ? "
ผมยังดึงดันฝืนใจพูดคำนี้ออกไป " ถ้าพี่จะเจ็บพี่ขอเจ็บกับเรื่องใหม่ คนใหม่ ดีกว่ากลับไปเจ็บกับเรื่องเดิมๆ"
ผมจำคำพูดของผมได้แม่น เพราะมันยังเป็นตราบาปติดตรึงตัวผมอยู่เรื่อยมา
เธอเลิกกับคนนั้นเพื่อมาง้อผม แต่ผมกลับไล่เธอไป กลับไม่ใยดีเธอ ด้วยเพราะอารมณ์แท้ๆ
เธอทิ้งท้ายคำพูดคำนึงก่อนจะจากผมไปว่า " ยังรักพี่เหมือนเดิมนะ จะรอ "
หลังจากนั้น สามสี่วัน ที่ผมได้คิดอย่างถี่ถ้วน ตอนนี้ผมได้คำตอบแล้วครับ
ว่าคนที่ดีที่สุดสำหรับผมนั้นคือเธอ คนที่ผมรักมากที่สุด และอยากดูแลเขามากที่สุด
ผมกลับไปง้อเธอ แต่คำตอบที่ผมได้มา คือคำตอบที่ผมไม่อยากรับรู้
เทอกลับไปคบกันคนนั้น คนที่เป็นต้นเหตุให้รักของเรามันจบลง
เธอบอกกับผมว่า " เธอจะเลิกกับเขาได้ยังไง ในเมื่อเขาไม่ได้ทำอะไรผิด "
ตอนนี้ผมก็ได้แต่หวังว่าเธอจะรู้สึกเหมือนกันกับผม แต่เมื่ออาทิตย์ก่อน
เธอกลับมาเก็บของของเธอไปหมดบ้านของผม เก็บไปร้องไห้ไป
ผมก็ร้อง เธอก็ร้อง ผมมาเล่าให้เพื่อนๆฟังในวันนี้ เพราะผมมีข้อความบางอย่างอยากให้เธอมาอ่านเจอ
และกลับมาหาผม ผมไม่ได้หวังให้เธอกลับมาในตอนที่เธอเห็นข้อความนี้
แต่ผมอยากให้เธอได้รู้เอาไว้ ว่าความรู้สึกของผมต่อเธอ ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
- พี่คิดถึงนะ คุณจำได้ไหมในวันที่เราลำบากด้วยกัน วันที่เราได้กินข้าวกล่องกล่องเดียวกัน ได้แบ่งเงินกันไปมหาลัย
ในวันที่คุณลำบาก คุณเคยไม่เห็นพี่อยู่ข้างๆคุณมั้ย พี่ไม่เคยหวังจะร่วมสุขของคุณนะ พี่อยากอยู่ข้างคุณในวันที่คุณทุกข์มากกว่า
คุณจำเงินนางฟ้าของคุณได้ไหม ที่คุณจะคอยซ่อนเงินไว้ตามที่ต่างๆ เวลาเงินเราหมด คุณก็จะคอยบอกว่าเงินนางฟ้า
อยู่ที่ไหน แล้วคุณก็หยิบออกมา คุณเป็นเด็กที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่กว่าพี่ซะอีกในบางเรื่อง ตอนนี้คุณมีคนใหม่อยู่ข้างๆคุณ
คุณคงกำลังมีความสุขด้วยกัน แต่ขอให้คุณรู้เอาไว้นะ ว่าพี่สม่ำเสมอกับความรักของเราตลอด ไม่เคยละเลยคุณ
วันแรกเป็นยังไงทุกวันนี้พี่ก็เป็นแบบนั้น พี่ช่วยคุณได้ทุกๆเรื่อง พี่ขอโทษที่ทำให้คุณคิดว่าพี่เป็นคนไม่ดี แล้วทิ้งพี่ไป
พี่ขอโทษที่พี่ดูแลความรักของเราไว้ให้มันนานกว่านี้ไม่ได้ พี่ขอโทษที่วันนั้นพี่ไม่รั้งคุณไว้ พี่รักคุณเสมอนะ
" ประตูบ้านของพี่ไม่เคยปิด ยังเปิดรอรับคุณกลับมา " คุณอย่าฝืนตัวเองเลย พี่รู้คุณเหนื่อย พี่รู้ตอนนี้คุณท้อ
คุณอาจจะเจอคนที่ดีกว่าพี่ แต่คุณจะไม่เจอผู้ชายที่รักคุณและยอมคุณเท่าพี่อีกแล้ว
ขอบคุณครับสำหรับพื้นที่ในการเขียนเรื่องราวของผม
อาจจะยาวซักหน่อยแต่มันคือการถ่ายทอดความรู้สึกของตัวผมที่มีต่อเขา
ขอให้เขาได้มาอ่านเรื่องราวของผม ขอให้เขากลับมาหาผม
และผมจะไม่มีทางทำให้เขาไปจากผมอีก