[CR] [Review] ตรัง#Slow Life in Town

     
                 วันนี้ก็จะขอมา Review การเที่ยวครั้งแรกของชีวิตนี้เลยนะ!! ก็ถามมาเยอะแล้วครับ อยากจะแบ่งปันบ้างครับ เผื่อว่ามีประโยชน์ต่อคนที่มาเที่ยวทีหลัง มีข้อผิดพลาดอะไรขอกราบงามๆสามคราไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับผม  

                 เอาหล่ะ   มาเริ่มกันเลยดีกว่าเนอะ!! ในกระทู้นี้ก็ขอรีวิวการไปเที่ยว"ตรัง" แต่เป็นส่วนใน"ตัวเมือง"นะครับ ซึ่งผมเองเนี่ยก็ไม่ได้ไปแค่ในเมืองอย่างเดียว แต่ได้ซื้อทริปไปทัวร์ 4 เกาะด้วยแต่จะขอแยกไปอีกรีวิวนึง เพราะรายละเอียดที่อยากเล่าค่อนข้างจะเยอะสักหน่อยครับ

                ก็ในตัวเมืองตรังเนี่ย ทีแรกกก เลยผมกะว่ามันคงไม่ค่อยมีอะไรเพราะเป็นเมืองเล็กๆไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ แต่เนื่องจาก "เวลา" ที่ผมมาถึงตัวเมืองมันประมาณบ่ายสามเข้าไปแล้ว จะไปไหนไกลๆมันคงลำบากผมเลยหาที่เที่ยวแถวนี้ บวกกับอาการหิวโซ!!! จากการอดอาหารกลางวันด้วย

               เราเริ่มทริปนี้ด้วยการที่ โรงแรมวัฒนาพาร์ค http://www.wattanaparkhotel.com/ ก็เป็นโรงแรมชื่อดังในจังหวัดแหละ และแบบว่าประเด็นสำคัญที่พูดถึงโรงแรมนี้คือออออออ!!!  "มีจักรยานให้ขับฟรี" ..... . ...  เหมาะแก่"หมูน้อย"ที่หิวโซและไม่มีรถประจำตัวมาด้วยน่ะสิ 55 +



               สวมวิญญานนักปั่น"ทูเดอะฟอง" ขึ้นคร่อมจักรยานทันใดนั้นเองง!! จักรยานก็"ยางแบน" เหมือนฟ้าเป็นใจอย่างไรก็ไม่ทราบ ลูกหมูหิวโซ!! ลากจักรยานเดินหาร้านเติมลม (โรงแรมไม่มีที่เติมลม และไม่มีที่ท่าที่จะหวงแหนจักรยานซักนี๊ดด อารมห์ประมาณมืงจะใช้ก็ใช้เห๊อะะ!!) ก็ต๊อกแต๊กๆ ออกมาหน้าโรงแรม ก็บังเอิ๊ญญญ จริงๆครับเจอร้านเติมลม เราก็ เอ้า!!! ไหนๆก็เติมลมละถามคนพื้นที่เนี่ยแหละว่าแถวนี้มีไรกินมั่ง!!!

ผม :ลุงครับผมอยากไปหาอะไรกินแถวนี้เห็นว่ามันมีตลาดคนเดิน ลุงรู้มั๊ยครับ
ลุงหันขึ้นมามองขณะที่มือกำลังหมุนฝาจุกจักรยานเพื่อเติมลมจักรยานที่ล้อแบนแต๊ดแต๋
ลุง :มาจากไหนกันล่ะ
ผม :กรุงเทพครับลุง
ลุง :อ๋ออ เอ้อ เอ็งขี่ตรงไปนะแยกนี้แล้วเลยไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะทีนี้ก็เลี้ยวซ้ายอีกที มาตอนนี้มันยังตั้งร้านอยู่นะยังไม่มีอะไรหรอก โน่น ตีสี่ครึ่งตึห้าครึ่งโน้นนกว่าจะคึกคัก
                      ลุงพูดด้วยสำเนียง"คนใต้"จ๋าาาา จนผมไม่แน่ใจว่าจะฟังรู้เรื่อง จนต้องเงี่ยหูฟังอีกที จนมาสะดุดว่าลุงแกพูดไม่ผิดแน่ ตีสีตีห้าแน่ๆ ผมเริมกระวนกระวายว่าจะไม่ได้กินข้าวมือนี้เสียแล้วหลังจากอดมื้อกลางวันมาตอนนั้นบ่ายสามเกือบบ่ายสี่ท้องไส้ปั่นป่วนหิวโซ

... หรือว่า

.......   ตีสี่ ตีห้าของลุงนี่คือ สี่ห้าโมงเย็นนน อ๋อออ ใช่แน่ๆ ผมถามเพื่อความแน่ใจ .... ลุงหันมาพร้อมกับอธิบายอีกครั้งอย่างละเอียดแล้วชี้มือไปที่นาฬิกาบุ้ยไบ้ว่าอีกแค่ ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นนเอง
ลุง :เอ้าเส็ดแล้ว
ผม :เติมลมเท่าไหร่ครับ
ลุง :โอ้ยย ไม่เอาๆๆ
ผม :เห้ยลุงจะไม่เอาได้ไงเอาไปเหอะครับ
ลุง :โอ้ยย ที่นี่เขาไม่เอากันหรอกเติมลมน่ะ ใครมาเติมก็ไม่เอาทั้งนั้นแหละที่นี่เขาไม่เอากัน แต่บ้านเอ็งเขาเอารึป่าวนี่ไม่รู้นะ แต่ที่นี่ไม่เอา
ผม :โหลุง ที่บ้านผมนี่เรื่องใหญ่เลยนะเนี่ย
ผมก็พยายามจะขยั้นขยอให้แกเอาค่าเติมลมเถอะจักรยานตั้งสามคันแต่แกไม่ยอมเอาจริงๆแกบอกว่าคนแถวนี้เขาไม่เอากันหรอกค่าเติมลมเราเลยจำใจจากลา
ผม :ขอบคุณลุงมากๆเลยนะครับลุง
ลุง :เอ้อๆๆโชคดีๆเดินทางปลอดภัยๆ



            ใครแวะไปเที่ยวผ่านไปแถวนั้นก็อย่าลืม "ยางแตก" ไปให้แกปะให้หน่อยละกันนะครับ ถือว่าสนับสนุนคนใจดีมีน้ำใจ  ......
หลังจากเติมลมแล้วเราก็ ปั่นจักรยานต๊อกแต๊กๆๆ ไปตามเมืองตรัง ตามคำของลุงคนนั้น ... ..
'
'
' เราทอดน่องบนบันไดจักรยานแล้วขับผ่านบรรยากาศเมืองตรังกับร้านค้าเก่าๆ ที่เหมือนมมันจะถูกหยุดเวลาไว้ยังไงหยั่งงั้น รู้สึกว่าเวลาในตอนนั้นมันช่างเหลือเฟือเสียนี่กะไร!!! และนี่ล่ะมั๊งครับที่ผมเลยตั้งชื่อทริปนี้ว่า "TrangSlowLife"



...... "จักรยานของพี่ราคาไม่กี่ร้อยบาท ถึงช้าอืดอาดแต่ก็พาเจ้าปลอดดภัยย" เพลงของยอดรักสลักใจดังก้องอยู่ในหัวของผม เหมือนทุกวินาทีมันเป็นของผมจริงๆ แต่ . . . . . . . . . . . . . . . . มีบางอย่างที่ไม่เคยปราณีใคร!!! กูหิวโว้ยยยยยย!!! ไม่เห็นมันมีร้านอาหารอะไรกินเลยว๊าาาาาา !!!!

        ผมขอเตือนไว้เลยนะครับว่าการขี่จักรยานในตัวเมืองตรังนี่ชิวจิงชิวจัง!!  แต่เหนื่อยจริงเหนื่อยจังนะครับ!! เพราะในตัวเมืองเนี่ยมีทั้งชันทั้งทางลาด!! บอกเลยว่าคุณมีลิ้นห้อยได้แน่นอน!!



สรุปสุดท๊ายยก็ได้รับประทานอาหารตามสั่ง ผัดกระเพราสิ้นคิดกันไปตามระเบียบบ ..

หลังจากที่เราได้เติมน้ำมันให้เต็มท้องแล้วเนี่ย "หมูก็กลายเป็นหมี" ที่พร้อมจะลุยทุกสรรพสิ่ง เราจึงเดินหน้าปั่นจักรยานกินลมชมวิวกันต่อไป



รูปด้านบนเนี่ยก็เป็น"อนุสาวรีย์พระยารัษฎานุประดิษฐ์" รับตรงๆว่า Search Googleครับตอนไปก็ไม่รู้ ) ซึ่งเป็นสวนสาธารณะอยู่ในตัว ... บรรยากาศร่มรื่นมากครับ อยากจะเข้าไปนั่งสักพักเหมือนกันแต่ มติในที่ประชุมสรุปว่า ไป Robinson แอร์เย็นๆกันเต๊อะ!!



ก็ได้ความช่วยเหลือจากพี่รักษาความปลอดภัยบริเวณฝากรถมอเตอร์ไซให้เราเข้าไปจอดได้เลยไม่ต้องรับบัตรจอดรถใดๆ คนใต้ใจดีจังหู้วว!!
จริงๆไปRobinson เพื่อหาร้านกาแฟเย็นๆอร่อยๆนั่งเสิชหาร้านสำหรับมื้อเย็น(ข้ออ้างคนติดกาแฟ) ซึ่ง!! กูไม่พลาดอีกรอบแน่ ขอหาใน Wongnai ตามสูตรก็พบกับร้านนึงอยู่ห่างจาก Robinson ไปไม่ไกลครับ แล้วก็ได้ยินมาว่าร้านนี้อร่อยชัวร์เราเลยตกลงว่า โอเค๊ Let's go move move move!!!  (เสียงแบบหนังทหาร)





            ระหว่างทาง เป็นอะไรที่ฟินสุดๆแต่เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้ครับ แสงอาทิตย์อ่อนๆ สาดแสงลงมาบนพื้นถนน กระทบกับฟุตบาสข้างทางดูแล้วแบบ ชีวิตเรามี Contrast ขึ้นเยอะ รู้สึกถึงความสุขที่ได้อยู่กับเวลาของเราเอง เรา"เลือก"เองทุกวินาทีจริงๆ พอมาถึงร้านฟ้าก็มืดพอดีครับ ร้านจะอยู่ตรงข้ามกับ "วัดกะพังสุรินทร์" วัดนี้หาใน Google เจอแน่นอนครับ



บรรยากาศที่ร้านชิวได้เรื่องเลยครับ มาถึงก็สั่งๆ กำหนดงบไว้สัก 500 - 600 บาท ก็ได้สั่งไปทั้งหมด 3 คน 3 เมนูครับ

1.ปูนิ่มทอดกระเทียมมาพร้อมกับน้ำจิ้ม2รสชาติ(แนะนำให้สั่ง) ราคา 150 บาท

2. ผัดฉ่าหอยนางรม 100 บาท

3.แกงส้มปูไข่ 250 บาท


               ถ้าหากคุณเป็นคนภาคกลางที่ชอบอาหารรสจัดจ้าน...และเแปลกใหม่รับรองว่าคุณจะได้ส่งเสียงซี๊ดซ๊าดกับร้านนี้แน่นอน เพราะอาหารแต่ละชนิดนั้นสุดยอดมาก อร่อย และเผ็ดแต่ยิ่งทานยิ่งอร่อยจนหยุดไม่อยู่เลยทีเดียว อีกทั้งรสชาตินี้ไม่ใช่รสของคนภาคกลางแน่นอนเพราะฉนั้นมันจะแปลกแต่อร่อย!!! แต่ผมขอให้ 4 ดาวเต็ม 5 ดาว เพราะอาจจะหาทางมายากนิดนึง ยังไงก็ติดต่อสอบถามได้จากเบอร์โทร 075215272 ก็จะมีพนักงานเสียงหวานคอยนำทางคุณได้ทันที มากินกันเยอะๆนะจ๊ะ อ่านต่อได้ที่





หลังจากรับประทานอาหารเย็นกันเรียบร้อยแล้วเนี่ย ... เราจะทำการย่อยนะครับ ด้วยการปั่นจักรยานชมเมือง ประมาณ 4 กิโลเศษ ... ซึ่งมั่นใจได้เลยว่าอาหารในมื้อเย็นย่อยสลายกลายเป็นธุรีไปหมดแล้วว .. สิ่งที่ห้ามพลาด ถ้าไม่ได้มาถือว่าผิด!!! กันเลยทีเดียวก็ คืออ



https://goo.gl/maps/aRpCX

      พิกัดก็จะอยู่บริเวณสถานีรถไฟตรงเลยครับ ... แล้วก็จะมีอีกที่นึงแต่ตรงซอยข้างๆสถานีตำรวจ https://goo.gl/maps/y6w1q ตามลิงค์นะครับ ก็แวะทั้งสองที่แต่ตรงสถานีตำรวจเนี่ย ... จะค่อนข้างเน้นหนักไปทางเสื้อผ้าและอาหารประปรายคล้ายตลาดนัดครับ ... แต่ Highlight เลยคือที่สถานีรถไฟ ... เพราะว่าสถานีรถไฟตรังเนี่ยถือว่าศูนย์รวมความเจริญของตรังยุคก่อนเลยครับ(อ่านในคู่มือท่องเที่ยว) เพราะงั้นร่องรอยของวิถีชีวิตยังคงอยู่ .. และทิ้งกลิ่นอายความชิวว เอาไปเต็มๆๆๆ!! ..



                   ของบริเวณนี้ก็จาเน้นหนักไปทางด้านอาหารซะส่วนใหญ่นะครับ .. ก็มีของใช้น่ารักๆก็พอมีอยู่บ้าง ... แต่ที่ชอบเลยคือตลาดเดินไม่แออัดคนไม่เยอะมากเอาพอครื้นเครง ... แล้วก็มีการแสดงเล็กๆอยู่บริเวณสถานีรถไฟ ...

                    ˷ "เห็นนางเงียบๆ กิ๊กเพียบนะคะ เห็นนางเงียบๆ นางฟาดเรียบระวังไว้นะ" ˷ เสียงเพลงดังก้องกังวาลฟังเพลินๆ (เพลินตรงไหน??!?!?! ) มาจากด้านในของสถานีรถไฟ คงเป็นสาวเสียงใส .. ที่กำลังบรรเลงเพลงออกมาจาก ลูกคออันไพเราะของเธอแน่นอน .
                     ˷"ขอเสียงปรบมือเป็นกำลังใจหน่อยค๊าบบบบ ต่อไปนะครับจะเป็นเพลง ... ˷" ..พีธีกรเสียงหล่อกำลังกล่าวส่งให้นักร้องคนต่อไปขึ้นมาร้องเพลงถัดไป ..  ผมค่อยๆก้าวผ่านแผงร้านค้าจนจะพ้นเห็นเวทีการแสดง แต่ภาพที่เห็นคือ






หลังจากเดินกันมาจนสาวๆก็ได้ชุดกันไปคนละตัวสองตัว .. ก่อนจะกลับโรงแรมที่พักเพื่อเก็บแรงไว้เที่ยวต่อวันพรุ่งนี้ ...
... ตรังเป็นเมืองที่น่าหลงไหลจริงๆครับ ทั้งจิตใจของผู้คนวิถีชีวิตที่น่าค้นหา .. ไม่ว่าจะเป็นประวัติอันยาวนานทั้งขนบทำเนียมประเพณี อาหารการกิน ... ล้วนน่าค้นหาจริงๆ ... แม้ไม่มีความสะดวกสะบายร้านอาหารหารแอร์เย็นเหมือนจังหวัดอื่น แต่ตรังเป็นจังหวัดที่เราได้ใช้ชีวิตอย่างเชื้องช้า ... และคุ้มค่าทุกวินาทีจริงๆครับ @TrangSLowlife