ชีวิตนี้ไม่เคยคิดจะต้องขับรถเลยคะ  แต่มีเหตุให้ "จำเป็นต้องขับ"  เลยต้องไปเรียน เรียนปุ๊บไปสอบใบขับขี่ได้ใบขับขี่เมื่อ ธ.ค.ปี 57 คะ (หลังจากเรียนจบคอร์สแล้วก็ขับเองคนเดียวเพียวๆไม่มีคนสอนแล้วคะ) แต่ก็ยังไม่กล้าขับออกถนนใหญ่...นั่งมองรถอยู่เกือบ 2 เดือน  ถึงทำใจกล้าขับออกมา  เริ่มกล้าขับออกถนนคนเดียวกลางเดือน ก.พ.58 คะ  แต่จนถึงตอนนี้ ปลายเม.ย.แล้ว  ยังไม่กล้าและสามารถขับรถเข้าซองตามห้างหรือที่จอดรถแคบๆได้เลยคะ  เคยไปเจอที่จอดรถแคบๆครั้งนึงทำใจกล้าเลี้ยวเข้าไปจอดแต่เอาหน้าเข้าคะ  ด้วยความที่ เก่งมากกกกกก...ตรงที่จอดเป็นมุมถนนพอดี เกยเข้าไปตรงมุมเป๊ะ  เดินหน้าไม่ได้...ถอยหลังไม่ได้  สุดท้าย  เราต้องไปยกมือไหว้ขอร้องให้พี่ผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆ เอารถออกจากจุดเกิดเหตุให้...(พี่คนที่เราไปขอร้องเดินมาดูพร้อมทำหน้าประมาณ...เข้าไปได้ยังไงนั่น???...แต่ก็ใจดีขับออกมาให้จนได้....ต้องขอบคุณอีกครั้งนะคะถ้าบังเอิญพี่คนนั้นได้เข้ามาอ่าน  คุณพี่ใส่เสื้อม่วง ที่ประกันสังคมนนทบุรี  ที่เดินมาถอยรถให้ผู้หญิงตัวดำๆเก้ๆกังๆวันนั้น )....นั่นครั้งแรกคะ ...กลัวมากกกก
          ครั้งที่  2  ไปซื้อของที่ห้างคะ เหตุการณ์คล้ายกัน ไม่สามารถเลี้ยวเข้าจอดได้เราขยับอยู่เป็น 10 รอบคะ จนรถคันหลังคงจะรำคาญ  เราเลยไปหาที่จอดใหม่ที่มันกว้างกว่านั้น แต่ก็เจ็บใจที่ทำไมได้ซักที..จริงๆมีอีกหลายครั้งที่เราพยายามจะเข้าซองให้ได้  ถ้ามีคนบอกท้ายจะพอได้คะ  แต่ก็หลายขยักหน่อยเดินหน้าถอยหลังหลายรอบ
          ทุกวันนี้เลยหลีกเลี่ยงทุกเส้นทางที่มีที่จอดรถรัศมีแคบๆ  คะ จะไม่เฉียดเข้าไปเลย เราขับรถไป-กลับทำงานทุกวัน  ขับรถไปตจว.ใกล้ๆได้  แต่มีปัญหากับเรื่องที่จอดรถจริงๆคะ  กลับบ้านเราจอดรถหน้าบ้าน  เวลาเทียบก็ใช้เวลาเล็กน้อยคะ  ตอนนี้เริ่มชิน  แต่ถ้ามีรถจอดกันเยอะๆ ก็จะเก้ๆกังๆหน่อย  เวลาเห็นคนอื่นๆ เลี้ยวเข้าจอดกันแบบมืออาชีพ..อิจฉาจังคะอยากทำได้บ้างคะ  ฝึกยังไงดีคะ รบกวนแนะนำด้วยนะคะ  ขอบคุณล่วงหน้าคะ

อ้อ...รถเราเป็นรถเกียร์กระปุกเก่าๆ คะ ^^