รายได้ไม่เสถียร ความเสี่ยงเยอะจากภาคการเกษตร
ค่าครองชีพสูงขึ้นมากตั้งแต่ทฤษฏีสองสูง เพราะผู้ประกอบการผลักภาระต้นทุนมาที่ปชช.
ต้นทุนในที่นี้หลักๆคือค่าแรง เงินเดือน มากกว่านั้นคือผลกระทบจากค่าเช่าอีกอัน รวมถึงการฉวยโอกาสเนียนขึ้นตามทั้งที่ไม่กระทบโดยตรง
แต่ก็ได้รับผลกระทบเหมือนกันเพราะถ้ารายได้เท่าเดิม แต่ค่าครองชีพเพิ่มขึ้น กำลังซื้อก็ลดลงตาม ก็เลยต้องป้องกันตัวเองด้วย แต่ก็ยังขึ้นมากไป

การกระตุ้นภาคการบริโภคของปชช.มากเกินไป จนทำให้ปชช.มีพฤติกรรมการใช้จ่ายมากเกินตัว อยากได้อยากมี บัตรพลาสติกช่วยท่านได้
ผลสุดท้ายหนี้ท่วมหัว ยอดบิลมาก็ล่อไปซะเกินครึ่งของเงินเดือ ผลกระทบคือ กำลังซื้อลดลง (แต่ความอยากยังมี แต่ขาดเงิน)
ตรงส่วนนี้กำลังกระทบต่อพนง.กินเงินเดือนมากขึ้นเรื่อยๆ

การเติบโตในอนาคต เมื่อเทียบกับเพื่อนบ้านแล้วเหมือนจะเริ่มหาจุดแข็งไม่เจอ
แต่ก่อนบ.เอกชนที่เป็นผู้รับจ้างผลิต หรือ OEM ยังพอบอกได้ว่า บ้านเรามีทักษาแรงงานดีกว่าเพื่อนบ้าน
แต่นะด้วยความที่ต้นทุนขึ้นมา ก็มีผลต่อราคาขายให้กับลูกค้า ข้อได้เปรียบตรงนี้เริ่มไม่จูงใจเหมือนแต่ก่อน
เราจำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองจาก OEM เป็นประเทศที่มีนวัตกรรมเพื่อสามารถทำราคาขายสินค้าได้สูงสะท้อนกับค่าแรง และเงินเดือนที่เพิ่มด้วย
แต่มันไม่มี
รวมถึงสถานการณ์การเมืองที่ไม่นิ่ง และความเสื่อมของสังคม

เรื่องราคาพืชผลการเกษตร เราเอาแต่บอกว่าราคาต่ำ ซึ่งถ้ามองให้ดี มันคือโอกาส ในการพยายามสร้างสินค้าต่อยอดให้เปรี้ยงปร้างในระดับโลก
การแปรรูป หรือการสร้างสิ่งของที่เกินจากจินตนาการให้ล้ำๆในแบบการเกษตร มันต้องมี มันต้องเกิด
อันนี้ต้องการภาครัฐ เข้ามาสสนับสนุนอย่างมากเพราะใช้เงินเยอะ


(เดี๋ยวมาต่อ)