สวัสดีครับมิตรรักแฟนเพลงทุกท่าน จากกระทู้เดิมนะครับ
http://pantip.com/topic/33322183
ต่อกันที่ ผมเข้าไปสมัครแข่งขันรายการ(กึ่ง)เรียลลิตี้ค้นหาดาวตลกครับ
รอบแรกนี่เขาให้ผู้แข่งขันยืนเล่นตลกให้คณะกรรมการดูครับ ถ้าผ่านก็จะได้เข้ารอบต่อไป อันเป็นรอบที่จะได้ออกทีวีเลยครับ
แต่ถ้าไม่ผ่าน ก็จะตกลงไปในหลุม (ประมาณ ฮารูฟรึ่บ มั้งครับ)
ตัวผมนี่จำได้ว่าไปถึงสถานีโทรทัศน์นั้นด้วยความตื่นเต้น เตรียมชุดเบสบอลไปใส่ให้อุ่นใจ (เบสบอลเป็นกีฬาที่ผมเล่นมาแต่เด็กครับ และเห็นรายการ โหดมันฮา ของญี่ปุ่น ก็มีคนใส่ไปแข่งกันเยอะ) เอกสารกรอกอะไรบ้าง ผมก็ลืมไปแล้วครับ
มุกที่เตรียมไปเนี่ย ก็หาเอาจากอินเตอร์เนทครับ เป็นมุกที่หลานไปเที่ยวญี่ปุ่นแล้วซื้อวิทยุมาฝากยาย ยายพอรู้ว่าซื้อมาจากเมืองปลาดิบเนี่ย ยายด่าหลานเลยครับ หาว่าซื้อของมาเสียเงินเปล่าๆ ก็ยายไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นนะว้อย!! แล้วจะฟังวิทยุญี่ปุ่นรู้เรื่องได้ยังไง!!!
ไม่น่าเชื่อครับ ผมเข้ารอบ!!! อาจจะด้วยทรงผมที่แหว่งๆ ชุดประหลาดๆ ก็เป็นด้ายยยยยย...
มาที่รอบสองครับ พวกเราจะถูกแบ่งกลุ่มๆละ 10 หรือ 6 คนนี่ล่ะ จำไม่ได้ แล้วก็จะเข้ารับการเรียนแอคติ้ง,พื้นฐานการเล่นตลกฯลฯ
ระหว่างนั้นทางรายการก็นำเสนอกิจกรรมของพวกเราออกทีวีครับ ผมนี้ถึงกับขนลุกเลย!!! 555 ดีใจครับที่ได้ออกทีวีโดยเป็นตัวเอง
แล้วก็มาถึงการแข่งรอบสาม ทีมงานบอกกติกาการเข้ารอบไว้ดังนี้ครับ คะแนนโหวต sms จากทางบ้านนับเป็น 70หรือ80เปอร์เซนต์ ที่เหลือคือคะแนนจากคณะกรรมการ
พอได้ยินแบบนี้ ผมนี้เลียปากแผล่บๆ รีบบอกบุญให้พี่ๆน้องๆเพื่อนๆที่เป็นแฟนคลับบิ๊กบราเธอร์ด้วยกันช่วยส่ง sms ทันทีเลยครับ!!!
รอบนี้จะให้แข่งสองครั้งครับ แบบกลุ่ม กับ เเบบเดี่ยว แล้วคัดคนตกรอบออกไปครึ่งหนึ่ง โดยมีลุงๆป้าๆตาๆยายๆมานั่งดูพวกเราเล่น
รอบกลุ่มก็ผ่านไปได้แบบกลางๆครับ ส่วนรอบเดี่ยวนี่ ผมได้คิดไว้สองแผน คือ เล่นเต็มที่ไปเลย กับเล่นแบบเบสิกมุกกลางๆ
โดยพิจารณาจากเพื่อนๆที่เล่นกันไปก่อนครับ ซึ่งพอผมเห็นว่ามีคนเล่นแล้วแป้กอยู่บ้าง ผมจึงงัดแผนสองมาใช้ ด้วยคิดว่า คะแนนกลางๆของผมบวกกับ sms ก็น่าจะเพียงพอให้ผ่านไปรอบต่อไปไม่ยาก
นั่นคือ...ความประมาท!!!
แม้การแสดงของผมจะผ่านไปตามคาด มีเสียงหัวเราะบ้างเป็นระยะ .......แต่ผมตกรอบครับ!!!
ด้วยความข้องใจ ผมจึงถามทีมงานเรื่องคะแนนจากทางบ้าน ได้ข้อสรุปว่า เปลี่ยนแปลงการคิดคะแนนครับ โดยใช้คะแนนจากคณะกรรมการมากกว่า sms
ก็เงิบสิครับไอ้เอ้....
แล้วผมก็เอาเรื่องนี้มาแฉที่พันทิบในตอนนั้น ทีมงานยังเคยโทรมาบอกให้ผมลบเลยครับ แต่ผมก็ตอบไปแบบหล่อๆว่า
"มันคือเรื่องจริงครับพี่... ผมขอไม่ลบนะครับ" (เอ้ เมิงยังเด็กจังเลย คำว่า "ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่คนเราจะตายเพราะพูดความจริง" เอ็งคงไม่เคยได้ยินมั้ง)
แต่จากรายการนั้น ผมก็ได้เจอเพื่อนๆหลายคนเลยครับ ที่ดังสุดก็คงเป็นดีเจบุ๊คโกะแห่ง EFM ตามมาด้วย น้องดอยสาวสวยอ่านข่าวบันเทิงทีวีช่องหนึ่ง(จำไม่ได้),น้องด๊ะนักแสดงประจำของเวิร์คพอยท์และเพื่อนอีกคนที่เพิ่งได้เจอกันที่โรงพยาบาลโดยบังเอิญก็ได้เป็นอาจารย์พิเศษมหาวิทยาลัยเอกชน,น้องท้อปหนุ่มไฟแรงเจ้าเสน่ห์ฯลฯ
บทเรียนที่ได้มาก็คือ อย่าประมาท และจงตั้งใจทำทุกอย่างด้วยกำลังเท่าที่มี ทุกอย่างมันจะดี ถ้ามันไม่ดีก็คิดซะว่า ได้ทำเต็มที่แล้ว
ตอนต่อไป จะมาเล่าเรื่องเบื้องหน้าที่ผมกำลังทำอยู่บ้าง สลับกันไปนะครับ
ขอบคุณครับที่อ่านกันมาถึงตรงนี้ ศึกไหม!!!
เอ้ ลูกแม่อ้วน
ป.ล. ฝากรายการใหม่ที่ผมทำเองด้วยนะครับ
http://pantip.com/topic/33341385
บันทึกฟรีแลนซ์ ก้าวแรกสู่สังเวียนตลก,บทเรียนจากวงการบันเทิงและได้เจอดีเจบุ๊คโกะด้วยน๊ะ
ต่อกันที่ ผมเข้าไปสมัครแข่งขันรายการ(กึ่ง)เรียลลิตี้ค้นหาดาวตลกครับ
รอบแรกนี่เขาให้ผู้แข่งขันยืนเล่นตลกให้คณะกรรมการดูครับ ถ้าผ่านก็จะได้เข้ารอบต่อไป อันเป็นรอบที่จะได้ออกทีวีเลยครับ
แต่ถ้าไม่ผ่าน ก็จะตกลงไปในหลุม (ประมาณ ฮารูฟรึ่บ มั้งครับ)
ตัวผมนี่จำได้ว่าไปถึงสถานีโทรทัศน์นั้นด้วยความตื่นเต้น เตรียมชุดเบสบอลไปใส่ให้อุ่นใจ (เบสบอลเป็นกีฬาที่ผมเล่นมาแต่เด็กครับ และเห็นรายการ โหดมันฮา ของญี่ปุ่น ก็มีคนใส่ไปแข่งกันเยอะ) เอกสารกรอกอะไรบ้าง ผมก็ลืมไปแล้วครับ
มุกที่เตรียมไปเนี่ย ก็หาเอาจากอินเตอร์เนทครับ เป็นมุกที่หลานไปเที่ยวญี่ปุ่นแล้วซื้อวิทยุมาฝากยาย ยายพอรู้ว่าซื้อมาจากเมืองปลาดิบเนี่ย ยายด่าหลานเลยครับ หาว่าซื้อของมาเสียเงินเปล่าๆ ก็ยายไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นนะว้อย!! แล้วจะฟังวิทยุญี่ปุ่นรู้เรื่องได้ยังไง!!!
ไม่น่าเชื่อครับ ผมเข้ารอบ!!! อาจจะด้วยทรงผมที่แหว่งๆ ชุดประหลาดๆ ก็เป็นด้ายยยยยย...
มาที่รอบสองครับ พวกเราจะถูกแบ่งกลุ่มๆละ 10 หรือ 6 คนนี่ล่ะ จำไม่ได้ แล้วก็จะเข้ารับการเรียนแอคติ้ง,พื้นฐานการเล่นตลกฯลฯ
ระหว่างนั้นทางรายการก็นำเสนอกิจกรรมของพวกเราออกทีวีครับ ผมนี้ถึงกับขนลุกเลย!!! 555 ดีใจครับที่ได้ออกทีวีโดยเป็นตัวเอง
แล้วก็มาถึงการแข่งรอบสาม ทีมงานบอกกติกาการเข้ารอบไว้ดังนี้ครับ คะแนนโหวต sms จากทางบ้านนับเป็น 70หรือ80เปอร์เซนต์ ที่เหลือคือคะแนนจากคณะกรรมการ
พอได้ยินแบบนี้ ผมนี้เลียปากแผล่บๆ รีบบอกบุญให้พี่ๆน้องๆเพื่อนๆที่เป็นแฟนคลับบิ๊กบราเธอร์ด้วยกันช่วยส่ง sms ทันทีเลยครับ!!!
รอบนี้จะให้แข่งสองครั้งครับ แบบกลุ่ม กับ เเบบเดี่ยว แล้วคัดคนตกรอบออกไปครึ่งหนึ่ง โดยมีลุงๆป้าๆตาๆยายๆมานั่งดูพวกเราเล่น
รอบกลุ่มก็ผ่านไปได้แบบกลางๆครับ ส่วนรอบเดี่ยวนี่ ผมได้คิดไว้สองแผน คือ เล่นเต็มที่ไปเลย กับเล่นแบบเบสิกมุกกลางๆ
โดยพิจารณาจากเพื่อนๆที่เล่นกันไปก่อนครับ ซึ่งพอผมเห็นว่ามีคนเล่นแล้วแป้กอยู่บ้าง ผมจึงงัดแผนสองมาใช้ ด้วยคิดว่า คะแนนกลางๆของผมบวกกับ sms ก็น่าจะเพียงพอให้ผ่านไปรอบต่อไปไม่ยาก
นั่นคือ...ความประมาท!!!
แม้การแสดงของผมจะผ่านไปตามคาด มีเสียงหัวเราะบ้างเป็นระยะ .......แต่ผมตกรอบครับ!!!
ด้วยความข้องใจ ผมจึงถามทีมงานเรื่องคะแนนจากทางบ้าน ได้ข้อสรุปว่า เปลี่ยนแปลงการคิดคะแนนครับ โดยใช้คะแนนจากคณะกรรมการมากกว่า sms
ก็เงิบสิครับไอ้เอ้....
แล้วผมก็เอาเรื่องนี้มาแฉที่พันทิบในตอนนั้น ทีมงานยังเคยโทรมาบอกให้ผมลบเลยครับ แต่ผมก็ตอบไปแบบหล่อๆว่า
"มันคือเรื่องจริงครับพี่... ผมขอไม่ลบนะครับ" (เอ้ เมิงยังเด็กจังเลย คำว่า "ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่คนเราจะตายเพราะพูดความจริง" เอ็งคงไม่เคยได้ยินมั้ง)
แต่จากรายการนั้น ผมก็ได้เจอเพื่อนๆหลายคนเลยครับ ที่ดังสุดก็คงเป็นดีเจบุ๊คโกะแห่ง EFM ตามมาด้วย น้องดอยสาวสวยอ่านข่าวบันเทิงทีวีช่องหนึ่ง(จำไม่ได้),น้องด๊ะนักแสดงประจำของเวิร์คพอยท์และเพื่อนอีกคนที่เพิ่งได้เจอกันที่โรงพยาบาลโดยบังเอิญก็ได้เป็นอาจารย์พิเศษมหาวิทยาลัยเอกชน,น้องท้อปหนุ่มไฟแรงเจ้าเสน่ห์ฯลฯ
บทเรียนที่ได้มาก็คือ อย่าประมาท และจงตั้งใจทำทุกอย่างด้วยกำลังเท่าที่มี ทุกอย่างมันจะดี ถ้ามันไม่ดีก็คิดซะว่า ได้ทำเต็มที่แล้ว
ตอนต่อไป จะมาเล่าเรื่องเบื้องหน้าที่ผมกำลังทำอยู่บ้าง สลับกันไปนะครับ
ขอบคุณครับที่อ่านกันมาถึงตรงนี้ ศึกไหม!!!
เอ้ ลูกแม่อ้วน
ป.ล. ฝากรายการใหม่ที่ผมทำเองด้วยนะครับ http://pantip.com/topic/33341385