เห็นเรื่องของคนอื่นมาเยอะแล้ว ก็คิดว่าเรื่องของเรา น่าจะพอส่งมาให้อ่านได้เหมือนกัน ก็เลยลองส่งมาดูครับ
หลังจากกดผิดๆถูกๆ กระทู้หายไป 2-3 รอบ เพราะเพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก (โพสท์จากสมาร์ทโฟนด้วยครับ พิมไม่ค่อยถนัดเท่าไร)
พอดีเพื่อนๆ แนะนำให้ลองส่งเรื่องมาในนี้ก่อน ก็เลยลองดูครับ
ขอรับรองว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ คือเรื่องจริงครับ ที่เกิดขึ้นกับผมจริงๆ เป็นประสบการ์ณตรง บุคคลในเรื่องราวล้วนมีตัวตนอยู่จริง ทั้งหมดครับ จึงขออนุญาต ใช้นามแฝงนะครับ
สวัสดีครับ ผมชื่อ นิก อายุ 30 กว่าปี แฟนชื่อ(สมมุติว่า C นะครับ) อายุ 35 เราเป็นเกย์ครับ คบกันมาได้ 6-7 ปี. เราสนิทกันเหมือนเพื่อน ทำทุกอย่างด้วยกัน ไปไหนไปด้วยกัน เค้าย้ายมาอยู่บ้านนิก ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนคู่รักทั่วๆไป ชีวิตของเราถือว่าสมบูรณ์มากๆ ถ้าไม่นับรวมเรื่อง "เพื่อนๆ" ของเขา เพื่อนๆของเค้าไม่ชอบเรามากๆ คอยชิงดีชิงเด่นต่างๆนาๆกับเรา เวลาไปไหนด้วยกัน ก็ต้องไปด้วย แฟนซื้ออะไรให้เรา เราถ่ายลงเฟสบุ๊ค พอไปเจอก็ต้องคอยพูดจากระแนะกระแหน ทำกลุ่มแชทลับ เป็นกลุ่มที่เรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วย แล้วก็สุมหัวนินทาเรา (เรารู้เพราะเคยยืมโทรศัพท์ เพื่อนเค้าคนนึงมาส่งรูป แล้วไปเจอเข้า) ยังไม่นับเวลาไปเที่ยว ไปตจว. ไปต่างประเทศ เราโดนแกล้งเสมอๆ เช่น ตอนไปฮ่องกง เราเป็นคนชอบสะสมของเล่น แต่แฟนเราจะแยกไปดูเสื้อผ้า พวกเค้าก็อาสาบอกจะพาเราไปดูของเล่น ให้แฟนเราพาพวกเพื่อนๆอีกกลุ่มนึงแยกไปอีกที่หนึ่ง เราก็เห็นว่าคงจะไม่มีอะไร ก็เลยไว้ใจ แต่ตอนที่จะแยกกัน มันมีลางสังหรณ์แปลกๆอยู่แล้ว คือมันรู้สึกใจหายมากๆ เหมือนใจจะขาด แล้วในที่สุด สิ่งที่เรากลัว...มันก็เป็นจริง...
คือเราถูกพาไปปล่อยไว้ที่ตึก CTMA ย่านมงก๊ก เป็นตลาดกลางคืน ซึ่งคนเยอะมากๆเพราะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ คือเค้าบอกเราว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แล้วก็หายไปเลย แล้วมันคือต่างแดน เครื่องเราไม่ได้เปิดโรมมิ่ง เราติดต่อใครไม่ได้ เรากลัวมาก ไม่รู้จะทำยังไง ดีที่แฟนเราเอาโทรศัพท์ของเค้าทิ้งไว้ที่เรา เราเลยโทรไปหาเพื่อนเค้า โทรหลายหนมาก บางครั้งก็ตัดสาย เราเลยตัดสินใจไปนั่งรอร้านมะม่วงปั่น แล้วเราไปคนเดียว นั่งสักพักเค้าก็มาขอรวมโต๊ะ แล้วเราซื้อของมาเยอะมาก สักพักแฟนเราโทรกลับมาบอกให้เราออกมายืนรอที่ริมถนน (คนเยอะเหมือนสงกรานต์ที่สีลม) เราก็ออกมายืนรอ สรุปแล้วเรารออยู่ที่นั่นสองชม. ดราม่าลงเฟสไปเรื่อยๆ เหนื่อย หิว เครียด พอแฟนเรามา เราร้องไห้แบบปล่อยโฮเลย คือตอนนั้นทั้งกลัว ทั้งโล่งใจ ก็โอเค ถือว่ารอดมาได้...
นี่ยังแค่บทแรกนะครับ ยังมีอีกหลายเหตุการ์ณ เดี๋ยวมาต่อให้ครับ
คิดว่าผมส่งเรื่องนี้ไป Club Friday จะดีไหมครับ???
หลังจากกดผิดๆถูกๆ กระทู้หายไป 2-3 รอบ เพราะเพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก (โพสท์จากสมาร์ทโฟนด้วยครับ พิมไม่ค่อยถนัดเท่าไร)
พอดีเพื่อนๆ แนะนำให้ลองส่งเรื่องมาในนี้ก่อน ก็เลยลองดูครับ
ขอรับรองว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ คือเรื่องจริงครับ ที่เกิดขึ้นกับผมจริงๆ เป็นประสบการ์ณตรง บุคคลในเรื่องราวล้วนมีตัวตนอยู่จริง ทั้งหมดครับ จึงขออนุญาต ใช้นามแฝงนะครับ
สวัสดีครับ ผมชื่อ นิก อายุ 30 กว่าปี แฟนชื่อ(สมมุติว่า C นะครับ) อายุ 35 เราเป็นเกย์ครับ คบกันมาได้ 6-7 ปี. เราสนิทกันเหมือนเพื่อน ทำทุกอย่างด้วยกัน ไปไหนไปด้วยกัน เค้าย้ายมาอยู่บ้านนิก ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนคู่รักทั่วๆไป ชีวิตของเราถือว่าสมบูรณ์มากๆ ถ้าไม่นับรวมเรื่อง "เพื่อนๆ" ของเขา เพื่อนๆของเค้าไม่ชอบเรามากๆ คอยชิงดีชิงเด่นต่างๆนาๆกับเรา เวลาไปไหนด้วยกัน ก็ต้องไปด้วย แฟนซื้ออะไรให้เรา เราถ่ายลงเฟสบุ๊ค พอไปเจอก็ต้องคอยพูดจากระแนะกระแหน ทำกลุ่มแชทลับ เป็นกลุ่มที่เรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วย แล้วก็สุมหัวนินทาเรา (เรารู้เพราะเคยยืมโทรศัพท์ เพื่อนเค้าคนนึงมาส่งรูป แล้วไปเจอเข้า) ยังไม่นับเวลาไปเที่ยว ไปตจว. ไปต่างประเทศ เราโดนแกล้งเสมอๆ เช่น ตอนไปฮ่องกง เราเป็นคนชอบสะสมของเล่น แต่แฟนเราจะแยกไปดูเสื้อผ้า พวกเค้าก็อาสาบอกจะพาเราไปดูของเล่น ให้แฟนเราพาพวกเพื่อนๆอีกกลุ่มนึงแยกไปอีกที่หนึ่ง เราก็เห็นว่าคงจะไม่มีอะไร ก็เลยไว้ใจ แต่ตอนที่จะแยกกัน มันมีลางสังหรณ์แปลกๆอยู่แล้ว คือมันรู้สึกใจหายมากๆ เหมือนใจจะขาด แล้วในที่สุด สิ่งที่เรากลัว...มันก็เป็นจริง...
คือเราถูกพาไปปล่อยไว้ที่ตึก CTMA ย่านมงก๊ก เป็นตลาดกลางคืน ซึ่งคนเยอะมากๆเพราะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ คือเค้าบอกเราว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แล้วก็หายไปเลย แล้วมันคือต่างแดน เครื่องเราไม่ได้เปิดโรมมิ่ง เราติดต่อใครไม่ได้ เรากลัวมาก ไม่รู้จะทำยังไง ดีที่แฟนเราเอาโทรศัพท์ของเค้าทิ้งไว้ที่เรา เราเลยโทรไปหาเพื่อนเค้า โทรหลายหนมาก บางครั้งก็ตัดสาย เราเลยตัดสินใจไปนั่งรอร้านมะม่วงปั่น แล้วเราไปคนเดียว นั่งสักพักเค้าก็มาขอรวมโต๊ะ แล้วเราซื้อของมาเยอะมาก สักพักแฟนเราโทรกลับมาบอกให้เราออกมายืนรอที่ริมถนน (คนเยอะเหมือนสงกรานต์ที่สีลม) เราก็ออกมายืนรอ สรุปแล้วเรารออยู่ที่นั่นสองชม. ดราม่าลงเฟสไปเรื่อยๆ เหนื่อย หิว เครียด พอแฟนเรามา เราร้องไห้แบบปล่อยโฮเลย คือตอนนั้นทั้งกลัว ทั้งโล่งใจ ก็โอเค ถือว่ารอดมาได้...
นี่ยังแค่บทแรกนะครับ ยังมีอีกหลายเหตุการ์ณ เดี๋ยวมาต่อให้ครับ