คนเดือดร้อนหรือมิจฉาชีพ ต้องดูต้องระวังให้ดี

เหตุเกิดเมื่อวันที่ พฤหัส 7/8/2014 เวลาประมาณ 21.25

ผมเจอชายคนนึงแต่งตัวค่อยข้างดีใส่เสื้อเชิดลายจุดมีเสื้อเหมือนเสื้อกั๊กคลุมกางเกงคล้ายสแล้กน่าจะสีกรมรองเท้าวาวๆเหมือนหนังแก้ว บริเวณ หน้าตลาดรามอินทรา กม.4
ท่าทางลอกแลก เหมือนคนมีปัญหาเดินผ่านเหมือนจะถามอะไรผม ผมเลยหยุดแล้วคุยกะเขา
น้องพอจะคุยกับพี่แปปนึงได้ไหม อย่ากลัวพี่นะพี่ไม่ได้มาร้าย พี่ชื่อ น.อ.กีรติ กันต์กุล อยู่กองพันทหารอากาศโยธิน เชียงใหม่ เรียกพี่ว่ากันต์
พอจะทราบไหมว่า ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิต ไปยังไง
ผม : พี่ก็นั่งรถเมล์สาย 26 หรือ รถตู้ BTS ไปเลยครับพี่ ไปลงเซ็นทรัลลาดพร้าว(สถานีพหลโยธิน) ต่อรถไฟฟ้าเอาครับ
ทำไมต้องลงเซ็นทรัล เซ็นทรัลมีรถไฟฟ้าเหรอ
ผม : มีครับพี่ ถ้าพี่ไปถึง BTS พี่เสียเงินมากกว่า แล้วยังต้องนั่งย้อนกลับมาผ่านเซ็นทรัลอีก
แล้วตอนนี้จะปิดยัง คือพอดีพี่มางาน(สัมมนาหรืออะไรสักอย่าง ฟังดูเหมือนงานประชุม)แล้วพี่ออกมา
คืองานเลิก 17.30 พวก Organizer เขาจะกลับกันยัง
ผม : โอยผมว่าเขากลับแล้วล่ะพี่ 4 ชั่วโมงแล้ว ปกติงานที่นั้นเขาเลือกประมาณ 20.00-21.00
เอาไงดีเนี่ย พี่โทรติดต่อใครไม่ได้เลย มือถือพี่แบตหมด พี่ไปโทรศัพท์ที่ตู้หน้าพันทิพย์ แล้วพี่สะเพร่าเอง พี่ลืมกระเป๋าไว้ พอกลับไปก็ไม่อยู่แล้ว
ไปติดต่อที่พันทิพย์เขาก็ไม่มีใครเอามาคืน พี่จะต้องกลับเชียงใหม่
คือพี่เนี่ยไม่ใช่คนกรุงเทพ พี่อยู่เชียงใหม่ พอดีพี่มางาน แล้วที่มาตรงนี้พี่แวะมาหาเพื่อนในซอยนี้(เขาชี้ไปทางซอยรามอินทรา8) เพราะเขาเป็นอาจารย์อยู่ มก.
พี่มาถึงคุยกับที่หอพัก เขาว่าย้ายไปสอนที่ สุราษฎร์ธานี แล้ว
ผม : คือพี่จะให้ผมช่วยอะไร
เคยไปเชียงใหม่ไหม
ผม : ไม่เคย
มีเที่ยวบิน รอบ5ทุ่มที่สนามบินกองทัพพี่จะต้องใช้เงิน พี่จะยืมเราได้ไหมเดี๋ยวพี่คืนให้เมื่อพี่ลงเครื่องพี่จะโทรมาถามเลขบัญชีเราพี่จอดรถไว้ที่สนามบินเชียงใหม่(พูดเร็ว)
ผม : ค่าตั่วเท่าไหร่
1650 ใช้เวลาบิน 45 นาที ก็ประมาณเที่ยงคืน
ผม : อืม เราไปกดเงินตรงโน้นก่อน (อะไรดลใจกุวะ)
อูย ข ขะ ขอบคุณน้องมากจริงๆ ถ้ามีงานอยากลองทำงานสนามบินบอกพี่นะ หรือไปเที่ยวเชียงใหม่ก็โทรหาพี่นะ
น้องชื่ออะไร ทำงานที่ไหน เรียนจบจากไหน
เดี่ยวพี่ถึงแล้วพี่จะโอนมาให้น้องใช้ธนาคารอะไร
เดี๋ยวพี่โอนมาเท่าไหร่ก็รับไว้นะ เราเป็นพี่น้องกัน มีไรให้พี่ช่วยก้บอกพี่ (ผมก็พยักหน้าทำหน้าเอือมๆอืมๆไป คือผมไม่ได้สนใจ)
ผม : ~ผมก็ตอบไปตามที่เขาถาม จากนั้นเขาก็หยิบสมุดที่หน้าแรกมีรูปเขาแปะอยู่เหมือนเป็นสมุดประจำตัว แล้วจดชื่อกับเบอร์ผมไป
ถ้าน้องยังไม่นอนเดี่ยวพี่โทรไป ถ้าไม่สะดวกเดี๋ยวพี่โทรไปซักกี่โมงดี
ผม : 8-9 โมงก็ได้พี่ เช้ามากผมไม่สะดวก ผมนั่งรถอยู่

ระหว่างเดินเขาก็ถามไปเรื่อย
น้องอยู่แถวนี้เหรอ
ผม : ครับบ้านผมอยู่ตรงซอยนี้เอง
ทำงานกี่ปีแล้ว
ผม : 2 ปีครับตั้งแต่เรียนจบ ผมก็ไม่ค่อยมีเงินนะ ตอนเรียนจบผมก็บวช บวชเสร็จ ผมก็ทำงานทำได้ไม่ถึงปี แม่อยากได้บ้านผมเลยซื้อบ้านตรงนี้ให้แม่ ผมเห็นพี่ลำบาก
โหย พี่จะไม่ทำกับน้องแน่นอน
ผม : (เขาพูดสวนมา ผมก็งงๆ)
ผม : พี่ชื่อไรนะ กี?
เอ่อพี่ชื่อกันต์ครับ พี่ชื่อกีรติ เพื่อนเรียก กี น้องจะเรียก กี ก็ได้

ระหว่างกดเงินเขาก็หยิบสมุดมาจดอีกรอบ ยืนห่างatm มาประมาณ 3-4 ก้าวไปท้ายซ้ายของตู้
กดเงินเสร็จก็เดินไปหาเขา เอาหยิบสมุดที่เขียนมะกี้มาฉีกแล้วยื่นให้ เป็นที่อยู่ กับเบอร์โทร เห็นมีแต่ตำแหน่งกับชื่อ เลยบอกขอนามสกุลด้วย

ผม :  2000 พอไหมพี่
พอๆ ขอบคุณน้องมากจริงๆ (ยื่นให้ไป)

จากนั้นเดินพาพี่เขาไปขึ้นรถแท็กซี่ ระหว่างนั้นเดินมาขึ้นสะพานลอย อยุ่ๆก็นึกได้ เลยขอถ่ายรูปไว้ เขาก็ไม่ได้อิดออดเลยแม้แต่น้อย ยืนหาแสงให้ถ่าย
พอแท็กซี่มาเขาก็พูดอ่ำอึ้งๆกับแท็กซี่ "+@#^ ด ดะ ดอน เมือง" ผมฟังไม่ถนัด เหมือนพุดไม่จบดีก้หันมาขอบคุณผม มาลูบหัวแล้วจับมือแน่นมาก สบตา ขอบคุณน้องจริงๆ
ผม : พี่ไปถุกใช่ไหม
ถูกๆ
จากนั้นพอถึงบ้าน ผมก็นอนไปแปปนึง

ตื่นมาก็คิดได้ เห้ยให้ไปทำไมวะ ถึงเขาจะดูสุภาพ พุดจากนิ่มนวล แต่ตัวดี ทำไมหลายๆคำถามผมไม่ถามไว้ ทำไม่ผมไม่รอบคอบกว่านี้นะ ติดบั๊กสุดๆ
เช่น
- งานที่เขาไปชื่ออะไร
- เขาไปพันทิพย์ยังไง
- เขามาตรงนี้ได้ยังไง  
- ตกลงเขาขึ้นเครื่องก็กองทัพ หรือว่า เครื่องสนามบินดอนเมือง
หรือบางอย่างที่ไม่ได้ทำเช่น
- ทำไมไม่ดุทะเบียนแท็กซี่ไว้โทรไปถามว่าเขาลงไหน
- ทำไมไม่ขอโทรศัพท์เขาดู
- ทำไมไม่ขอสมุดนั้นมาดูชัดๆ
- ทำไมไม่เปิดดูรอบบิน

จริงๆความตั้งใจแรกจะพาไป สน. เลยด้วยก็คิดนะ ทำไมทำไมต้องมาเดินด่อมๆถามใครก็ไม่รู้ ทำไมไม่ไป สน. หรือไปที่ๆน่าจะได้รับความช่วยเหลือแน่ๆ
ผมก็ไม่ได้เมานะ ไม่โดนอะไรป้าย ผมแค่นอนเที่ยงคืนตื่น6โมง 7โมงถึง office แล้วนั่งแก้งาน ปรับงาน improve คิดทั้งวันใช้สายตาทั้งวัน ออกจากที่ทำงานมา19.00นิดๆ
นั่งรถถึงบ้านประมาณ21.15 เพลียกลิ่นคนกลิ่นรถ รวมทั้งคิดๆงานไปด้วย  เลยมึนๆเบลอๆมาก ประกอบกับรีบกลับบ้าน
ถ้าไม่เพลียตั้งใจว่าจะพาไปให้ตำรวจช่วย ไม่ก็นั่งรถไปส่งสนามบินละ

ก็ลองเช็คอะไรบางอย่างดู
- สนามบินดอนเมือง ไม่มีไปเชียงใหม่รอบ 23.00 รอบสุดท้าย 20.00 หรือ 21.00 เนี่ยแหละ อีกทีก็ 8.00
- เครื่องบินของกองทัพไป ตจว มีแต่ไม่ได้มีตลอดไม่ได้เป็นเวลา  เหมือนเขาจะบินกันก็ขอติดไปด้วยได้โดยไม่เสียเงิน สำหรับทหาร
- ลองค้น ชื่อ ในกูเกิ้ลไม่มีแววจะเจอเลย แต่ดันไปนึกถึง ชื่อคุณ พิสิฐ กีรติการกุลซะงั้น

ตอนนี้ผ่านหลายวันละ โทรศัพท์เงียบ ลองโทรไปเบอร์ให้มา ก็สาวรับแล้วบอกให้ฝากข้อความ
ผมเลยตีความว่า เขาเป็น มิจฉาชีพ และขอบอกเลยว่า "พี่แล้วครับ"


****ถ้าคุณรุ้จักผู้ชายคนนี้ รบกวนติดต่อให้หน่อยครับ เขามีปัญหาอะไร อยากรุ้ว่าจะพูดว่าอะไร ตกลงมาหลอกขอเงินเฉยๆ?
***ถ้าคุณไม่รู้จักชายคนนี้ แล้วเขาเดินเข้ามาถามบางอย่าง ให้เลี่ยงแล้วเดินหนีออกมาเลยครับ

Keyword : ไม่ต้องกลัวนะ หรือ ช่วยฟังหน่อย +กระเป๋าหาย + มาจากต่างจังหวัด + ต้องกลับบ้าน
เจอ 3 ประโยค พาไป สน. เลยครับ ไม่ได้จับนะ ให้ตำรวจส่งกลับบ้านไป

ผมไม่ได้เสียดายเงินเท่าไหร่ เงินไม่ตายก็หาใหม่ได้ แต่ผมเห็นว่าคนเดือดร้อนก็ช่วยเท่าที่ช่วยได้ ถ้า2000มันทำให้เขากลับไปหาครอบครัวได้ ผมไม่ mind ตอนคนมันจะช่วยมันก็คิดแค่จะช่วยอ่ะ
อย่างน้อยตอนนี้ถ้าเขาเป็นมิจฉาชีพจริงๆ ผมก็อยากจะขอให้คนที่อ่าน ระวังและไม่โดนนายคนนี้หลอกซ้ำกับผมครับ เงินเสียไปแล้วก็ถือว่าทำบุญไป มีมือมีตีนครบผมหาเงินแบบสุจริตใหม่ได้ครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ดูแล้วก็ระวังไว้นะครับ
http://image.ohozaa.com/i/gdd/PMt4eu.JPG
http://image.ohozaa.com/i/349/rA84S1.JPG


ปล. แจ้งจับคงไม่ได้ ไม่ผิดกฎหมายนิ ให้เขาเอง ผมถือว่าเสียค่าเรียนรู้(โง่)ไป จริงๆมุกเดิมๆแบบนี้ผมน่าจะนึกออกนะ ประมาทไปหน่อย เจออีกกุจูงเข้า สน. เลยมุกนี้ไม่ช่วยละ