ใครอ่านจีนออกคงรู้กันไปหมดแล้วแฮะว่างานนี้มีเงิบอะไร ส่วนท่านใดที่รอเวอร์ชั่นญี่ปุ่นก็มาตามอ่านไปด้วยกันเลยครับ
ต่อจากตอนที่แล้วที่อาจารย์ถามพระเอกว่ามาแอบเป็นแฟนกันไม่ให้คนอื่นรู้เอามั้ย พระเอกก็งงไปแว่บหนึ่งว่าหมายความว่ายังไง
ระหว่างที่พระเอกกำลังงง อาจารย์ก็จับมือพระเอกลากเดินลงไปในทะเลด้วยกัน พระเอกก็ตกใจร้องว่าอาจารย์ทำอะไร แต่อาจารย์ก็ยังเดินต่อไป จนกระทั่งไปถึงจุดที่น้ำลึกถึงเอวก็หยุดหันมาบอกพระเอกว่า ถ้าพวกเราสองคนเป็นแฟนกัน มันจะกลายเป็นแบบนี้แหละ มีแต่จะต่างฝ่ายต่างลากอีกฝ่ายไปตายด้วยกันเท่านั้นแหละ ต่อให้พยายามปิดบังหลบๆ ซ่อนๆ แค่ไหน สักวันความจริงก็ต้องเปิดเผยอยู่ดี และถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ ต่างฝ่ายต่างก็มีแต่ต้องทิ้งบ้าน ทิ้งโรงเรียน ทิ้งฐานะทางสังคมทั้งหมดไปเท่านั้นถึงจะได้อยู่ด้วยกัน ซึ่งก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับการกอดคอกันตายเลย
พูดถึงตรงนี้ อาจารย์ก็หันมาถามพระเอกว่า
"เธอเตรียมใจได้ขนาดนั้นรึเปล่า?"
ฝ่ายพระเอกได้ยินอาจารย์บอกแบบนั้นก็เริ่มออกอาการลังเลไม่แน่ใจ อาจารย์อ่านสีหน้าพระเอกออกก็ยิ้มเศร้าๆ แล้วบอกพระเอกว่า ถ้าเงื่อนไขหนักเกินกว่าจะรับไหวจริงก็ไม่เป็นไร จะกลับเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมอย่างที่ผ่านๆ มาก็ได้ ขอแค่เดินกลับขึ้นฝั่งไปเท่านั้น พระเอกนิ่งคิดอยู่พักหนึ่งก็พูดออกมาว่า ก่อนจะจากกันเขามีเรื่องอยากขออาจารย์เป็นครั้งสุดท้าย
ว่าจบ พระเอกก็เดินเข้าไปกอดอาจารย์ไว้จนแน่นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะตัดสินใจทำตามเงื่อนไขของอาจารย์...กลับไปเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมในที่สุด
นอกเรื่อง...เห็นฉากนี้แล้วนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาเชียว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หลังจากนั้น ทั้งอาจารย์กับพระเอกก็กลับไปเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมโดยพยายามทำเหมือนว่าเรื่องทั้งหมดที่ทะเลในวันนั้นไม่เคยเกิดขึ้น แต่ถึงแม้ต่อหน้าจะทำเป็นร่าเริงทำเป็นพี่น้องธรรมดาแค่ไหน แต่ในใจของพระเอกกลับไม่สามารถลืมเหตุการณ์ในวันนั้นได้เลย ยิ่งหลังจากอาจารย์อ่านนิยายที่เจ้าพระเอกใช้อาจารย์เป็นต้นแบบนางเอกจบ แล้วส่งคืนมาพร้อมแนบกระดาษโน้ตเขียนขอบคุณมาด้วยก็ยิ่งแล้วใหญ่
พระเอกออกอาการซึมกะทือไปเป็นวันๆ จนน้องหัวเหลืองอึ๋มออกปากทักว่าเป็นอะไรไป พระเอกก็บ่นๆ ปรับทุกข์ให้น้องหัวเหลืองฟัง (แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดที่เกิดขึ้น แค่สมมติเหตุการณ์คล้ายๆ กันเท่านั้น) ว่าเป็นยังไง
และสิ่งที่น้องหัวเหลืองทำหลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมดจบก็คือ...
เจอจูบกะทันหันเข้าไปแบบนี้พระเอกก็ทำท่าตกใจ น้องหัวเหลืองก็บอกว่าตัวเองไม่อยากเห็นพระเอกทำหน้าเศร้าแบบนี้เลย ว่าจบก็เอนหัวซบไหล่พระเอก แล้วยื่นมือไปกุมมือพระเอกแล้วกระซิบบอกว่า
"วันนี้มาบ้านเค้ามั้ย...?"
สรุปว่างานนี้รูทเทครัวเหลวนะครับ
เรียกว่าเงิบเป็นแถบๆ เลยแฮะ อุตส่าห์นึกว่ามันจะเป็นแฟนอาจารย์แล้วทั้งที ดันกลายเป็นแบบนี้ไปซะได้
แต่คิดในแง่ความเป็นจริง อาจารย์แกก็พูดถูกนั่นละ คงพูดในฐานะคนมีประสบการณ์รักแบบหลบๆ ซ่อนๆ มาก่อนด้วย ถึงได้เตือนพระเอกแบบนั้นไป
ส่วนพระเอกนี่ผมไม่โทษมันนะ เด็กธรรมดาๆ อายุแค่นี้ เจอเงื่อนไขแบบนี้เข้าไป ไม่ออกอาการลังเลอะไรสิถึงจะแปลก ได้แต่บอกมันละนะว่าต้องเรียนรู้อีกเยอะละ กว่าจะรับผิดชอบหญิงคนหนึ่งได้น่ะ
ตอนหน้ารอดูหัวเหลืองรุกกันละครับว่าจะออกมาอีรูปไหน
[Spoil] Domestic na Kanojo #15 - อ้าวเป็นงั้นไป...
ต่อจากตอนที่แล้วที่อาจารย์ถามพระเอกว่ามาแอบเป็นแฟนกันไม่ให้คนอื่นรู้เอามั้ย พระเอกก็งงไปแว่บหนึ่งว่าหมายความว่ายังไง
ระหว่างที่พระเอกกำลังงง อาจารย์ก็จับมือพระเอกลากเดินลงไปในทะเลด้วยกัน พระเอกก็ตกใจร้องว่าอาจารย์ทำอะไร แต่อาจารย์ก็ยังเดินต่อไป จนกระทั่งไปถึงจุดที่น้ำลึกถึงเอวก็หยุดหันมาบอกพระเอกว่า ถ้าพวกเราสองคนเป็นแฟนกัน มันจะกลายเป็นแบบนี้แหละ มีแต่จะต่างฝ่ายต่างลากอีกฝ่ายไปตายด้วยกันเท่านั้นแหละ ต่อให้พยายามปิดบังหลบๆ ซ่อนๆ แค่ไหน สักวันความจริงก็ต้องเปิดเผยอยู่ดี และถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ ต่างฝ่ายต่างก็มีแต่ต้องทิ้งบ้าน ทิ้งโรงเรียน ทิ้งฐานะทางสังคมทั้งหมดไปเท่านั้นถึงจะได้อยู่ด้วยกัน ซึ่งก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับการกอดคอกันตายเลย
พูดถึงตรงนี้ อาจารย์ก็หันมาถามพระเอกว่า "เธอเตรียมใจได้ขนาดนั้นรึเปล่า?"
ฝ่ายพระเอกได้ยินอาจารย์บอกแบบนั้นก็เริ่มออกอาการลังเลไม่แน่ใจ อาจารย์อ่านสีหน้าพระเอกออกก็ยิ้มเศร้าๆ แล้วบอกพระเอกว่า ถ้าเงื่อนไขหนักเกินกว่าจะรับไหวจริงก็ไม่เป็นไร จะกลับเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมอย่างที่ผ่านๆ มาก็ได้ ขอแค่เดินกลับขึ้นฝั่งไปเท่านั้น พระเอกนิ่งคิดอยู่พักหนึ่งก็พูดออกมาว่า ก่อนจะจากกันเขามีเรื่องอยากขออาจารย์เป็นครั้งสุดท้าย
ว่าจบ พระเอกก็เดินเข้าไปกอดอาจารย์ไว้จนแน่นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะตัดสินใจทำตามเงื่อนไขของอาจารย์...กลับไปเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมในที่สุด
นอกเรื่อง...เห็นฉากนี้แล้วนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาเชียว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หลังจากนั้น ทั้งอาจารย์กับพระเอกก็กลับไปเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมโดยพยายามทำเหมือนว่าเรื่องทั้งหมดที่ทะเลในวันนั้นไม่เคยเกิดขึ้น แต่ถึงแม้ต่อหน้าจะทำเป็นร่าเริงทำเป็นพี่น้องธรรมดาแค่ไหน แต่ในใจของพระเอกกลับไม่สามารถลืมเหตุการณ์ในวันนั้นได้เลย ยิ่งหลังจากอาจารย์อ่านนิยายที่เจ้าพระเอกใช้อาจารย์เป็นต้นแบบนางเอกจบ แล้วส่งคืนมาพร้อมแนบกระดาษโน้ตเขียนขอบคุณมาด้วยก็ยิ่งแล้วใหญ่
พระเอกออกอาการซึมกะทือไปเป็นวันๆ จนน้องหัวเหลืองอึ๋มออกปากทักว่าเป็นอะไรไป พระเอกก็บ่นๆ ปรับทุกข์ให้น้องหัวเหลืองฟัง (แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดที่เกิดขึ้น แค่สมมติเหตุการณ์คล้ายๆ กันเท่านั้น) ว่าเป็นยังไง
และสิ่งที่น้องหัวเหลืองทำหลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมดจบก็คือ...
เจอจูบกะทันหันเข้าไปแบบนี้พระเอกก็ทำท่าตกใจ น้องหัวเหลืองก็บอกว่าตัวเองไม่อยากเห็นพระเอกทำหน้าเศร้าแบบนี้เลย ว่าจบก็เอนหัวซบไหล่พระเอก แล้วยื่นมือไปกุมมือพระเอกแล้วกระซิบบอกว่า
"วันนี้มาบ้านเค้ามั้ย...?"
สรุปว่างานนี้รูทเทครัวเหลวนะครับ
เรียกว่าเงิบเป็นแถบๆ เลยแฮะ อุตส่าห์นึกว่ามันจะเป็นแฟนอาจารย์แล้วทั้งที ดันกลายเป็นแบบนี้ไปซะได้
แต่คิดในแง่ความเป็นจริง อาจารย์แกก็พูดถูกนั่นละ คงพูดในฐานะคนมีประสบการณ์รักแบบหลบๆ ซ่อนๆ มาก่อนด้วย ถึงได้เตือนพระเอกแบบนั้นไป
ส่วนพระเอกนี่ผมไม่โทษมันนะ เด็กธรรมดาๆ อายุแค่นี้ เจอเงื่อนไขแบบนี้เข้าไป ไม่ออกอาการลังเลอะไรสิถึงจะแปลก ได้แต่บอกมันละนะว่าต้องเรียนรู้อีกเยอะละ กว่าจะรับผิดชอบหญิงคนหนึ่งได้น่ะ
ตอนหน้ารอดูหัวเหลืองรุกกันละครับว่าจะออกมาอีรูปไหน