ผมขอให้หลานสมัครบัญชีนี้ไว้ชัวคราว เล่นไม่เป็นเหมือนกันขออภัยแค่อยากให้กำลังใจคุณแคร์นะครับ
สังคมมีเรื่องราวที่มากมาย ปัญหาเยาะแยะมากกว่านี้เพียงแต่เขาเหล่านั้นอาจจะไม่ได้มีโอกาสในโลกของโชว์เชียว
เรื่องราวที่เกิดขึ้นมา หวังว่ามันจะเป็นบทเรียนที่ดีเพื่อให้คนรุ่นหลังจะไม่ต้องพบเจอกับเหตุการณ์แบบนี้อีก
คือเอาสั้นๆนะครับ "พ่อผมเป็นพ่อของลูกผม" คือผมเป็นหมั่นครับ ทำงานเกี่ยวกับพวกไฟฟ้า คอมพิวเตอร์ นานๆหลายปีรวมเรียนคงเป็นหมั่น
เรื่องราวตอนนั้นผมก็จำไม่ค่อยได้แล้วละครับมันผ่านไปนาน 10 กว่าปีแล้ว ลูกผมก็โตเป็นสาวละ เอาเป็นว่าตอนนั้นผมจับได้คาหนังคาเขาเลย
ตอนเกิดเรื่องใหม่ ๆ ผมก็เจ็บปวดทรมาณมาก เหมือนโดนมีดแทงเป็นพันๆเล่ม อยากจะตายไปจากโลกนี้
แต่ตอนนี้ก็ผ่านไปนานหลายสิบปีแล้วละครับ เวลาจะช่วยเยียวยาเรา ผมก็ค่อย ๆ ปรับตัวและแก้ปัญหาไป
ปัจจุบัน ผมก็รักลูกของผมมากๆ คิดว่าเป็นลูกแท้ๆเลย (บางครั้งที่ท้อแท้ก็คิดว่าเป็นน้องสาวเราคนหนึ่ง)
ส่วนพ่อผมก็ใหม่ๆผมก็ไม่คุยด้วยอะไรเลย หลายปี แต่หลายปีนี้ท่านก็แก่ตัวลงมากแล้ว เป็นคนชราคนหนึ่งที่ต้องการคนดูแล ผมก็ใจอ่อนอโหสิกรรมให้ท่านไปหมดแล้ว ส่วนภรรยาผม เธอก็เป็นแม่บ้านที่ดี เลี้ยงดูเป็นอย่างดี ดูแลบ้าน ดูแลพ่อผมอย่างดี แต่ผมไม่นอนกับเธอนะ ไม่มีอะไรกันจนถึงทุกวันนี้ ผมทำใจไม่ได้จริงๆครับ คือภาพของพ่อขึ้นมา แต่หลังจากเกิดเรื่องเธอก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมเลย ทำอาหาร ทำความสะอาดบ้านเหมือนแม่บ้านและภรรยาในนามแค่นั้นละครับ แล้วถ้าผมเกิดอารมผมยอมรับว่าผมก็ไปหาเศษหาเลยเอา เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย แต่ก็ผมก็ไม่ได้ทำให้มีปัญหาอะไร ก็ให้เธอเป็นภรรยาในนามของผมต่อไป ดูแลครอบครัวต่อไป เพราะผมตอนนี้ก็มีหน้ามีตาในสังคมมีฐานะ อยู่ในระดับผู้บริหาร ลูกของผม(น้องสาว)ผมรักและคิดว่าเป็นลูกคนหนึ่งเหมือนแก้วตาดวงใจของผม ยอมรับเลยผมอยู่ได้ถึงทุกวันนี้เพราะลูกสาวคนนี้ของผม รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ฯลฯ ตอนนี้ครอบครัวผมก็มีความสุขดีครับ ^_^
สุดท้ายนี้ ทุกชีวิตย่อมมีปัญหามีอุปสรรคที่ต่างกัน ครั้งหนึ่งผมเคยคิดจะหนีปัญหาด้วยการฆ่าตัวตาย แต่มันไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอกครับ ผมอยากให้ทุกๆคนไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไร ก็คิดซะว่ามันจะทำให้เราเติบโตและแข็งแกร่งขึ้นนะครับ คุณไม่ใช้คนเดียวที่มีปัญหาคนเดียวในโลก สู้ๆครับคุณแคร์ ถึงตอนนี้จะพายุโหมกระหน่ำแต่สักวันฟ้าจะต้องสดใสครับ
Club Friday ลูกสาว - แม่ และ ผู้ชายของเรา อยากให้กำลังนะครับ ผมก็มีพ่อเป็นพ่อของลูกผมครับ แต่ผมก็ผ่านมาได้ครับ
สังคมมีเรื่องราวที่มากมาย ปัญหาเยาะแยะมากกว่านี้เพียงแต่เขาเหล่านั้นอาจจะไม่ได้มีโอกาสในโลกของโชว์เชียว
เรื่องราวที่เกิดขึ้นมา หวังว่ามันจะเป็นบทเรียนที่ดีเพื่อให้คนรุ่นหลังจะไม่ต้องพบเจอกับเหตุการณ์แบบนี้อีก
คือเอาสั้นๆนะครับ "พ่อผมเป็นพ่อของลูกผม" คือผมเป็นหมั่นครับ ทำงานเกี่ยวกับพวกไฟฟ้า คอมพิวเตอร์ นานๆหลายปีรวมเรียนคงเป็นหมั่น
เรื่องราวตอนนั้นผมก็จำไม่ค่อยได้แล้วละครับมันผ่านไปนาน 10 กว่าปีแล้ว ลูกผมก็โตเป็นสาวละ เอาเป็นว่าตอนนั้นผมจับได้คาหนังคาเขาเลย
ตอนเกิดเรื่องใหม่ ๆ ผมก็เจ็บปวดทรมาณมาก เหมือนโดนมีดแทงเป็นพันๆเล่ม อยากจะตายไปจากโลกนี้
แต่ตอนนี้ก็ผ่านไปนานหลายสิบปีแล้วละครับ เวลาจะช่วยเยียวยาเรา ผมก็ค่อย ๆ ปรับตัวและแก้ปัญหาไป
ปัจจุบัน ผมก็รักลูกของผมมากๆ คิดว่าเป็นลูกแท้ๆเลย (บางครั้งที่ท้อแท้ก็คิดว่าเป็นน้องสาวเราคนหนึ่ง)
ส่วนพ่อผมก็ใหม่ๆผมก็ไม่คุยด้วยอะไรเลย หลายปี แต่หลายปีนี้ท่านก็แก่ตัวลงมากแล้ว เป็นคนชราคนหนึ่งที่ต้องการคนดูแล ผมก็ใจอ่อนอโหสิกรรมให้ท่านไปหมดแล้ว ส่วนภรรยาผม เธอก็เป็นแม่บ้านที่ดี เลี้ยงดูเป็นอย่างดี ดูแลบ้าน ดูแลพ่อผมอย่างดี แต่ผมไม่นอนกับเธอนะ ไม่มีอะไรกันจนถึงทุกวันนี้ ผมทำใจไม่ได้จริงๆครับ คือภาพของพ่อขึ้นมา แต่หลังจากเกิดเรื่องเธอก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมเลย ทำอาหาร ทำความสะอาดบ้านเหมือนแม่บ้านและภรรยาในนามแค่นั้นละครับ แล้วถ้าผมเกิดอารมผมยอมรับว่าผมก็ไปหาเศษหาเลยเอา เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย แต่ก็ผมก็ไม่ได้ทำให้มีปัญหาอะไร ก็ให้เธอเป็นภรรยาในนามของผมต่อไป ดูแลครอบครัวต่อไป เพราะผมตอนนี้ก็มีหน้ามีตาในสังคมมีฐานะ อยู่ในระดับผู้บริหาร ลูกของผม(น้องสาว)ผมรักและคิดว่าเป็นลูกคนหนึ่งเหมือนแก้วตาดวงใจของผม ยอมรับเลยผมอยู่ได้ถึงทุกวันนี้เพราะลูกสาวคนนี้ของผม รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ฯลฯ ตอนนี้ครอบครัวผมก็มีความสุขดีครับ ^_^
สุดท้ายนี้ ทุกชีวิตย่อมมีปัญหามีอุปสรรคที่ต่างกัน ครั้งหนึ่งผมเคยคิดจะหนีปัญหาด้วยการฆ่าตัวตาย แต่มันไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอกครับ ผมอยากให้ทุกๆคนไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไร ก็คิดซะว่ามันจะทำให้เราเติบโตและแข็งแกร่งขึ้นนะครับ คุณไม่ใช้คนเดียวที่มีปัญหาคนเดียวในโลก สู้ๆครับคุณแคร์ ถึงตอนนี้จะพายุโหมกระหน่ำแต่สักวันฟ้าจะต้องสดใสครับ