คือแบบว่านะ ... เรื่องมีอยู่ว่า ...
จากเมื่อก่อนครับ จากคนที่ครั้งหนึ่ง เราคุ้นเคยกันมากๆครับ ... มีเรื่องอะไรเราก็จะคุยกันอยู่เสมอๆ
จนเมื่อถึงความรู้สึก ความรู้สึกหนึ่งครับ ก็ตามฟอร์มเดิมๆของคนหน้าตาดีนั่นแหละฮะ ...
แบบว่าไม่อยากให้ความหวังใครอีกแล้ว ... ผมก็เลยตัดสินใจเงียบๆหายไปซะเฉยๆ ...
และจนวันดีคืนดีเนี่ย ... ก็มีหลังไมค์ของเธอคนนั้นเข้ามาหาผมครับ ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ก็ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันครับ เพราะผมคิดว่าเธอคนนี้น่าจะลืมความหลังเก่าๆไปหมดแล้ว ...
แต่ก็อย่างที่เห็นครับ ... และผม ถึงจะไม่ใช่พระเอกในนิยายก็เหอะนะ
และผมก็ไม่ใช่คนใจร้ายไส้ระกำที่ไหนเนอะ ด้วยความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กัน ก็ค่อยๆกลับมาทีละนิดทีละนิด
จนถึงวันนี้เราก็ยังคุยๆกันเรื่อยมา ผ่านตัวหนังสือสีขาว พื้นหลังสีน้ำเงิน นี่แหละครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ไม่ว่าผมจะโพสอะไร พิมพ์อะไรไป เธอคนนี้ก็คอยเก็บรายละเอียดของผมอยู่ตลอดเวลา
จนผมค่อนข้างคิดไปเองอีกแล้วว่า ... เธอต้องเพี้ยนแน่ๆ เย้ยย ผมว่าเธอต้องคิดอะไรสักอย่างกะผมแน่ๆครับ !!?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และเธอก็แสนจะแปลกคน ชอบส่งรูปอาหารที่เธอทำ เอามาอวดผมอยู่บ่อยๆ
จนผมคิดว่า เธอน่าจะบอกผมนัยๆนะ ว่าเธอทำข้าวเป็น !!? โอ้วววว แต่จะอร่อยไม่อร่อยนั้นอีกเรื่องนึงเนอะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ก็ไม่รู้นะครับ ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ...
แต่อาการแบบเนี้ยอ่ะ เธอชอบทักเข้ามาหาผมประจำครับ
อีกทั้งเวลาที่มีปัญหาเล้กๆน้อยๆ เธอก็คอยช่วยเหลือผมไม่เคยบ่น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[/img]
แถมเธอ ... ท่าทางจะเป็นคนขี้หึงเล็กๆนะเนี่ย ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แต่ด้วยผมเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างเรื่องมากไปสักหน่อยครับ ... ขอเก็บความสงสัยไว้แค่นั้นดีกว่า
ผมว่า ผมจะพยายามรักษาสิ่งดีดีทั้งหมดที่เธอมีให้เสมอมาทั้งหมดนี้ ไว้อย่างดีครับ
ให้ความรู้สึกทั้งหมดดำเนินไปตามธรรมชาติ มีอะไรดีดี ก็มอบให้แก่กัน ส่งยิ้มให้กัน
ว่างๆก็อยากให้เธอพักผ่อนเยอะๆนะครับผม ... แล้วก็น่ารักๆสมวัยอย่างนี้ไปอีกนานแสนนานนะครับผม
Everything you gave me I should make it worth. .....
☼ ~ ทู้นี้ สีอะไรดี ( ep4 ) ~ ♥
จากเมื่อก่อนครับ จากคนที่ครั้งหนึ่ง เราคุ้นเคยกันมากๆครับ ... มีเรื่องอะไรเราก็จะคุยกันอยู่เสมอๆ
จนเมื่อถึงความรู้สึก ความรู้สึกหนึ่งครับ ก็ตามฟอร์มเดิมๆของคนหน้าตาดีนั่นแหละฮะ ...
แบบว่าไม่อยากให้ความหวังใครอีกแล้ว ... ผมก็เลยตัดสินใจเงียบๆหายไปซะเฉยๆ ...
และจนวันดีคืนดีเนี่ย ... ก็มีหลังไมค์ของเธอคนนั้นเข้ามาหาผมครับ ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ก็ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันครับ เพราะผมคิดว่าเธอคนนี้น่าจะลืมความหลังเก่าๆไปหมดแล้ว ...
แต่ก็อย่างที่เห็นครับ ... และผม ถึงจะไม่ใช่พระเอกในนิยายก็เหอะนะ
และผมก็ไม่ใช่คนใจร้ายไส้ระกำที่ไหนเนอะ ด้วยความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กัน ก็ค่อยๆกลับมาทีละนิดทีละนิด
จนถึงวันนี้เราก็ยังคุยๆกันเรื่อยมา ผ่านตัวหนังสือสีขาว พื้นหลังสีน้ำเงิน นี่แหละครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ไม่ว่าผมจะโพสอะไร พิมพ์อะไรไป เธอคนนี้ก็คอยเก็บรายละเอียดของผมอยู่ตลอดเวลา
จนผมค่อนข้างคิดไปเองอีกแล้วว่า ... เธอต้องเพี้ยนแน่ๆ เย้ยย ผมว่าเธอต้องคิดอะไรสักอย่างกะผมแน่ๆครับ !!?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และเธอก็แสนจะแปลกคน ชอบส่งรูปอาหารที่เธอทำ เอามาอวดผมอยู่บ่อยๆ
จนผมคิดว่า เธอน่าจะบอกผมนัยๆนะ ว่าเธอทำข้าวเป็น !!? โอ้วววว แต่จะอร่อยไม่อร่อยนั้นอีกเรื่องนึงเนอะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ก็ไม่รู้นะครับ ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ...
แต่อาการแบบเนี้ยอ่ะ เธอชอบทักเข้ามาหาผมประจำครับ
อีกทั้งเวลาที่มีปัญหาเล้กๆน้อยๆ เธอก็คอยช่วยเหลือผมไม่เคยบ่น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แถมเธอ ... ท่าทางจะเป็นคนขี้หึงเล็กๆนะเนี่ย ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แต่ด้วยผมเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างเรื่องมากไปสักหน่อยครับ ... ขอเก็บความสงสัยไว้แค่นั้นดีกว่า
ผมว่า ผมจะพยายามรักษาสิ่งดีดีทั้งหมดที่เธอมีให้เสมอมาทั้งหมดนี้ ไว้อย่างดีครับ
ให้ความรู้สึกทั้งหมดดำเนินไปตามธรรมชาติ มีอะไรดีดี ก็มอบให้แก่กัน ส่งยิ้มให้กัน
ว่างๆก็อยากให้เธอพักผ่อนเยอะๆนะครับผม ... แล้วก็น่ารักๆสมวัยอย่างนี้ไปอีกนานแสนนานนะครับผม
Everything you gave me I should make it worth. .....