{{Isshuukan Friends}} Ep.12 ตอนอวสาน ได้โปรดเป็นเพื่อนกับชั้นเถอะ

มาถึงตอนอวสาน (บังคับจบ) กันแล้วครับ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามชมมาตลอด
แม้เราจะไม่ได้ทำ Spoil เรื่องนี้ตั้งแต่ต้นเรื่องก็ตามเช่นเดียวกับเรื่องอื่นๆที่เคยทำครับ


ต่อเนื่องจากคราวที่แล้ว


ยามเย็นหลังเลิกเรียน



ฟูจิมิยะ ผู้เดี่ยวดายท่ามกลางพระอาทิตย์ซึ่งใกล้จะตกดินเต็มที เธอกำลังรอใครบางคนอยู่ในบรรยากาศอันเงียบเหงาเช่นนี้  แล้วไม่ทันไรเค้าคนนั้นก็ปรากฎตัวออกมา ซึ่งไม่ใช่ทั้ง ฮาเสะ หรือ ซากิ แต่เป็น โชโกะ

ฟูจิ - ขอโทษนะ..คิริวคุงที่ต้องรบกวนให้นัดเจอกันนะ
โชโกะ - (โชโกะไม่ถือสาอะไร)

สาเหตุที่ขอคำปรึกษากับ โชโกะ ก็ไม่พ้นเรื่องของ ฮาเสะคุง เมื่อตอนที่แล้วว่า ทำไมจู่ๆ ทั้งพฤติกรรมและการแสดงออกของเค้ากลับดูแปลกไปจากทุกครั้ง เหมือนกับคนที่กำลังพยายามตีตัวออกห่างไม่อยากเข้าใกล้ด้วย  



โชโกะ - (ถอนหายใจเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างหลัง) เรื่องแบบนี้ ชั้นว่าลองไปถามเจ้านั้นเลยจะเหมาะกว่านะ
ฟูจิ - ถ้าชั้นพูดกับเค้าเอง คิดว่า..เค้าคงไม่อยากพูดกับชั้นนะ

โชโกะ - บางที..เจ้านั้นคงกลัวที่จะอยู่กับเธอนะ

โชโกะก็เช่นเดิมที่ไม่มีอะไรต้องปิดบังทั้งสิ้นเพราะวันนี้ตอนอวสานแล้ว บอกไปหมดว่า ความจริงฮาเสะรู้เรื่องของคุโจวเกี่ยวกับตัวฟูจิมิยะมาหมดแล้ว
ทั้งจากที่ฟังเมื่อตอนที่แล้ว (ช่วงท้าย) ฮาเสะหลังรู้เรื่องนี้ตัวเองก็เริ่มหวาดกลัวว่า สักวันตนเองจะเป็นอีกคนรึเปล่าที่ต้องทำให้ฟูจิมิยะต้องสูญเสียความทรงจำไป และ ฟูจิมิยะก็จะต้องร้องห่มร้องไห้เจ็บปวดอีก



หลังฟังความจริงจนหมด ฟูจิมิยะที่ทราบได้แต่เพียงเข้าใจ ทั้งน้ำตาที่ไหลออกมา และ คำพูดของเธอที่บอกแค่ว่า ทั้งที่ตนเองเป็นเพื่อนกับฮาเสะคุงแต่กลับไม่มีความเห็นใดๆในสิ่งที่ตนเองได้รู้มาเลย  ก่อนจะขอบคุณและบอกลาโชโกะไป


วันนี้ไม่มี Op


วันที่ 19 ธันวาคม วันศุกร์



ยามเช้าอันแสนเรียบง่ายและปกติของ ภาพนักเรียนในเครื่องแบบหน้าหนาว เดินมาโรงเรียน อันเห็นเป็นอาจิณ วันนี้ก็เช่นเคย แม้ฟูจิมิยะจะทักทายยามเช้ากับ ฮาเสะและคุโจว แต่สิ่งที่ทั้ง 2 ว่ากลับมาก็แค่ การทักทายแบบผิวเผินเท่านั้น เช่น

ฮาเสะ - อะ..อรุณสวัสดิ์
คุโจว - อืม..อรุณสวัสดิ์

ถ้าฮาเสะตามปกติคงไม่มีแค่ อณุสวัสดิ์ อย่างเดียวแน่ พฤติกรรมแบบนี้มันเห็นอย่างชัดเจน เพราะหลังจากฟูจิมิยะบอกว่าจสมุดจดไปคืนเพื่อน ฮาเสะก็ตีตัวกลับเป็นปกติ เริ่มทักทายยามเช้าตามนิสัยตัวเองแต่พูดใส่คุโจวแทน



เริ่มต้นชั่วโมง โฮมรูม วันนี้อาจารย์มีแก้วใส่ไม้สั้นไม้ยาวมาด้วย โดยบอกว่า วันนี้จะ จับฉลากคนที่ต้องออกไปทำความสะอาดที่ดาดฟ้า กัน  ซึ่งเหล่าผู้โชคดีที่ต้องขึ้นไปกวาดดาดฟ้าโรงเรียนก็คือ กลุ่มของฮาเสะยกทีม และ คุโจว



เรื่องบางเรื่องหากได้ลองพูดคุยกันครั้งนึงอาจจะทำให้ใครสักคนที่ไม่ค่อยถูกชะตากันหรือไม่ค่อยสนิทกัน กลายมาเป็นเพื่อนคุยกันถูกปากก็ได้ เพราะ หลังจบเหตุการณ์นั้น (ตอนที่แล้ว) ทั้งคุโจวและฮาเสะ กลับดูมีความสัมพันธ์กันมากกว่าแต่ก่อน อย่างเช่นว่า พูดคุยกันตามประสาเพื่อนนักเรียน

คุโจว - นี่...ชั้นกลายเป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มพวกนายตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ?
ฮาเสะ - ก็ไม่มีอะไรมากหรอก...ก็นายนั่ง (เก้าอี้นักเรียน) ถัดจากชั้นไปเองเท่านั้นแหละ

ตรงนี้ คุโจวเองก็อีกคนที่เห็นพฤติกรรมแปลกๆของฮาเสะว่า ไหนถึงไม่ไปคลุกคลีกับฟูจิมิยะแต่แยกตัวออกมาแบบนี้กัน  เมื่อถามเช่นนี้ฝั่งฮาเสะก็ตอบให้แค่ว่า ไม่มีอะไรหรอก  (คุโจวถามไปเท่าไรก็ได้คำตอบเดิมว่า ไม่มีอะไรจริงๆ)



ฝั่งโชโกะและซากิ วันนี้ก็ยังเช่นเคยที่ ซากิ ซึ่ง คิดเอง เออเอง ว่าไปทำให้โชโกะโมโหเข้า ยังไม่กล้าที่จะพูดขอคืนดีด้วย  ทั้งดชโกะยื่นถุงขยะมาให้เธอก็เลี่ยงไม่ตอบแล้วเดินลงล่างบอกจะเอาถุงขยะไปทิ้ง

โชโกะ - (เฮ้ออ)


ณ บันไดทางเดิน



หลังโชโกะพูดกับเธอไปไม่เท่าไรก็ขอมาว่ากันในประเด็นหลักเลยก็คือ

โชโกะ - ทำไมถึงพยายามหลบหน้าชั้นด้วยละ ?
ซากิ - (ตกใจทำถุงขยะตก) ว็ากกก!!! ปะปะ เปล่าหรอก...ชั้นเปล่าหลบหน้าเธอนะ!!
โชโกะ - ก็ท่าทางของเธอมันออกหมดเลยนิ



สำหรับโชโกะ ตัวเองคิดว่า ถ้าซากิไม่ชอบตัวเองนัก ตัวโชโกะก็จะเลี่ยงไม่พูดคุยหรือเข้าหาด้วยเพื่อให้ซากิรู้สึกสบายใจ
แต่สำหรับซากิ เมื่อได้ยินคำๆนี้ออกมาถึงกับน้ำตาไหลออกมาด้วยความเศร้าในความรู้สึกของซากิ ถ้าเธอไม่ได้ชอบโชโกะจริง ก็คงไม่มามัวนั่งเป็นห่วงแบบนี้หรอก

ในตอนนั้นซากิแค่บอกว่า คนอย่างโชโกะน่าจะเป็นคุณสามีที่แสนดีสำหรับครอบครัวของตัวเองได้ แต่เพราะที่ว่ามาเช่นนั้นกลับทำให้โชโกะมีน้ำโหจนตนเองกลุ้มใจตามไปด้วย



วันนั้นเธอเพียงพูดตามความรู้สึกของตัวเองไป ไม่ได้ต้องการจะล้อเลียนหรือเหน็บใส่แต่อย่างใด สิ่งเดียวที่คนนิสัยอย่างซากิคิดได้ก็คือ ถ้าต้องไม่ได้พูดคุยกับโชโกะ หรือ ไม่ได้เล่นสนุกตามประสาตัวเองพร้อมๆกับโชโกะ ตัวเองจะไม่เอาเด็ดขาด


( ซากิดูเป็นตัวละครที่บางอย่างก็ไม่เข้าใจความคิดได้อยู่เหมือนกันหรืออาจจะเพราะนิสัยแบบเด็กๆของเธอก็ได้ ที่พอมีเรื่องกับเพื่อนก็กลัวว่าเค้าจะไม่คบกันอีก )



โชโกะ - งั้น..ชั้นขอโทษด้วยนะ
ซากิ - (หยุดร้องไห้ทำหน้า งง) อ้าว ?
โชโกะ - คงเป็นความผิดของชั้นเองแหละ...ขอโทษด้วยนะ

สุดท้ายแล้วสิ่งที่โชโกะพูดกับซากิไปให้ ลงเอ๋ยไปได้ด้วยดีเพียงแค่ว่า คืนดีกับตัวเอง ก็พอแค่นั้นไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว



การได้ปรับความเข้าใจกันเพียงครั้งเดียวทำให้ความสัมพันธ์และความรู้สึกของ 2 คนกลับมาคืนดีเป็นอย่างเดิม  รอยยิ้มและความสดใสของซากิกลับมาบนใบหน้าของเธออีกครั้ง

ซากิ - Roger!!!!

การได้ปรับความเข้าใจกันเพียงครั้งเดียวทำให้ความสัมพันธ์และความรู้สึกของ 2 คนกลับมาคืนดีเป็นอย่างเดิม รอยยิ้มและความสดใสของซากิกลับมาบนใบหน้าของเธออีกครั้ง


ตกเย็น



ท่าทีของซากิกลับมาเป็นดั่งเดิม ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องคิดแบบนั้น ฮาเสะเองรู้สึกแบบเดียวกันนั้น แล้วเรื่องต่อไปที่โชโกะต้องมาพูดด้วยก็คือ ฝั่งฮาเสะเนี่ยแหละ ตรงที่ว่า คนอื่นสังเกตกันหมดแล้วว่าความสัมพันธ์ของฮาเสะกับฟูจิมิยะมันดูแปลกๆไปจากทุกครั้ง



ทว่าฮาเสะก็ไม่ได้คิดอะไรกลับกันที่รู้สึกว่า เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้ว เพราะ ในตอนนี้ฟูจิมิยะมีทั้งซากิและเพื่อนคนอื่นอยู่ข้างๆ ทั้งเธอก็มีความสุขมากที่ได้เป็นตัวของตัวเองในชั้นเรียนอีก ไม่ว่ายังฮาเสะก็คิดในแง่ดีแบบนั้น

ฮาเสะ - ชั้นอยากให้คุณฟูจิมิยะมีความสุขแบบนี้
ฮาเสะ - และไม่อยากให้ต้องทุกข์ใจอีกแล้วละ

ด้วยที่เป็นเพื่อนจึงต้องมีเตือนด้วยความหวังงดีว่า เรื่องแบบนี้มันก็ดีอยู่หรอก แต่ในเรื่องความรู้สึกของฮาเสะไม่คิดเหรอว่าทำแบบนี้ตัวเองจะไม่เสียใจนะ

ฮาเสะ - ชั้นบอกไปแล้วไง..ชั้นไม่เสียใจหรอก


วันที่ 24 ธันวาคม วันพุธ



อีกไม่กี่วัน วันหยุดฤดูหนาวก็จะมาถึงแล้ว  กลุ่มเพื่อนฟูจิมิยะเริ่มนัดกันว่าจะไปเที่ยวที่ไหนกันดี  ตัวฟูจิมิยะบอกว่า มีแผนจะไปเที่ยวกับครอบครัวแล้วเลยไปเที่ยวกับทุกคนไม่ได้ เช่นกันฮาเสะเองก็บอกว่าไม่ว่างเหมือนกัน


ก่อนจบครึ่งแรก



ณ บ้านฟูจิมิยะ ในช่วงเวลาใกล้อาหารเย็น สำหรับความรู้สึกของเธอที่คิดถึงเรื่องความสัมพันธ์อันค่อยๆห่างเหินไปของตนกับฮาเสะ ทั้งมองดูหิมะที่ค่อยๆตกลงมา ในใจนึกคำพูดออกเพียงว่า

ฟูจิ - อย่างนี้คงดีแล้วสินะ

จบครึ่งแรก