ดูละครอย่าลืมฉันมาถึงตอนเมื่อคืน เริ่มเข้าใจการกลับมาในชีวิตเขมของสุริยาวดีละ แต่ก็เริ่มตะหงิดๆว่าทำไมผู้แต่งใช้ชื่อเรื่องว่า อย่าลืมฉัน
เพราะถ้าเรื่องนี้หมายถึงชีวิตของสุริยาวดี การกลับมาหาเขมก็เพียงเพื่อให้เขมได้รำลึกถึงความทรงจำที่ดีๆที่เคยมีให้กัน
และหวังว่าเขมจะสามารถเก็บมันไว้เป็นความทรงจำที่สวยงามที่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเหมือนที่สุริยาวดีรู้สึกเช่นกัน
ซึ่งถ้าเป็นตามนี้ มันจะให้ความรู้สึกว่าเป็น"Forget Me Not" มากกว่า ซึ่งฟังดูจะซอฟต์กว่าถ้าแปลเป็นไทยก็น่าจะได้อารมณ์ประมาณ "ได้โปรดอย่าลืมฉันนะ"
ในขณะที่ "อย่าลืมฉัน" หรือตามภาษาอังกฤษเป๊ะๆ ก็เป็น "Don't forget me!" ซึ่งให้อารมณ์อีกแบบหนึ่งเลย ออกแนวจิตๆ ถือมีดปังตอ ไล่จี้ก้น
พอดูมาถึงตอนคืนนี้ ก็เริ่มบางอ้อ ว่า เอ หรือจะให้มองอีกมุม มองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของเขมชาติ ซึ่งตอนนี้ออกแนวจิตๆ มากขึ้นๆทุกที เหมาะกับชื่อเรื่องมาก
ซึ่งจะว่าไป คนแต่ง หรือ คุณทมยันตี แต่งเรื่องนี้ได้มีมิติทีเดียว คือมองได้สองแบบ สองอารมณ์ จะมองเป็น Forget me not หรือ อย่าลืมฉัน ก็ได้
การกระทำของคู่พระนางก็ดูจะคล้ายๆกัน จะว่าเป็นกระจกกลับด้านก็ไม่เชิงเพราะไม่เหมือนกันทีเดียวในแง่เจตนาและอารมณ์ ออกแนว หยินหยาง มากกว่า
อ่านมาถึงตรงนี้ คงมีคนงงล่ะสิ เราก็เง็งเหมือนกัน แต่ถ้าลองย้อนไปต้นเรื่องนะ สิ่งที่สุริยาวดีทำตั้งแต่เขียนจดหมายที่ดูเลือดเย็นเพื่อตัดสัมพันธ์ นางก็ปวดใจมาตลอดแหละ จนมาถึงวันที่ต้องเสียรู้และตัวเพราะเปิดใจไว้ใจในเขมชาติ
ณ ตอนนี้คุณก็จะเห็นเขมชาติทำแบบสุริยาวดีเมื่อคราวก่อนคือเขียนจดหมายตัดสัมพันธ์แต่ก็ปวดใจตลอดเวลา แล้วมองย้อนหลังชีวิตเขมชาติไปถึงวันที่เสียใจปางตายเพราะวดีผู้หญิงที่ตัวเองรักและเชื่อมั่นในรักเหลือเกิน
ถ้าเอาทามไลน์ของสองคนนี้มาประกบกัน มันจะคล้าย หยินหยาง เลย ไม่ใช่กระจกเงากลับด้านนะเพราะกระจกเงายังไงก็ต้องสะท้อนความเหมือน แต่นี่ไม่เหมือน เพราะสิ่งที่วดียึดมั่นในการดำรงชีวิตจนมาเจอกันคือ Forget me not แต่สิ่งที่เขมชาติใช้เป็นแรงผลักดันให้ชีวิตเขากลับเป็น Don't forget me!
โอ๊ย พล็อตเรื่องนี้มันลึกล้ำมิติโลก หรือเราบ้ากันเนี่ย ๕๕๕ และนี่เป็นเหตุว่าทำไมบางทีเราก็ก้ำกึ่งระหว่าง เขม-ยง คือจะด่าคนนี้อย่างนี้ แต่อีกคนก็ทำคล้ายกัน จะสงสารคนนี้ตรงนี้ แต่อีกคนก็น่าสงสารทำนองเดียวกัน เฮ้อ
เข้ามาเพิ่มภาพที่แทนคำอธิบายข้างต้นของเราค่ะ ทามน์ไลน์ของเขมยง คำอธิบายดูใน คห 6 ค่ะ
สำหรับสุริยาวดีมันคือ "Forget me not" แต่สำหรับเขมชาติมันคือ "อย่าลืมฉัน"
เพราะถ้าเรื่องนี้หมายถึงชีวิตของสุริยาวดี การกลับมาหาเขมก็เพียงเพื่อให้เขมได้รำลึกถึงความทรงจำที่ดีๆที่เคยมีให้กัน
และหวังว่าเขมจะสามารถเก็บมันไว้เป็นความทรงจำที่สวยงามที่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเหมือนที่สุริยาวดีรู้สึกเช่นกัน
ซึ่งถ้าเป็นตามนี้ มันจะให้ความรู้สึกว่าเป็น"Forget Me Not" มากกว่า ซึ่งฟังดูจะซอฟต์กว่าถ้าแปลเป็นไทยก็น่าจะได้อารมณ์ประมาณ "ได้โปรดอย่าลืมฉันนะ"
ในขณะที่ "อย่าลืมฉัน" หรือตามภาษาอังกฤษเป๊ะๆ ก็เป็น "Don't forget me!" ซึ่งให้อารมณ์อีกแบบหนึ่งเลย ออกแนวจิตๆ ถือมีดปังตอ ไล่จี้ก้น
พอดูมาถึงตอนคืนนี้ ก็เริ่มบางอ้อ ว่า เอ หรือจะให้มองอีกมุม มองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของเขมชาติ ซึ่งตอนนี้ออกแนวจิตๆ มากขึ้นๆทุกที เหมาะกับชื่อเรื่องมาก
ซึ่งจะว่าไป คนแต่ง หรือ คุณทมยันตี แต่งเรื่องนี้ได้มีมิติทีเดียว คือมองได้สองแบบ สองอารมณ์ จะมองเป็น Forget me not หรือ อย่าลืมฉัน ก็ได้
การกระทำของคู่พระนางก็ดูจะคล้ายๆกัน จะว่าเป็นกระจกกลับด้านก็ไม่เชิงเพราะไม่เหมือนกันทีเดียวในแง่เจตนาและอารมณ์ ออกแนว หยินหยาง มากกว่า
อ่านมาถึงตรงนี้ คงมีคนงงล่ะสิ เราก็เง็งเหมือนกัน แต่ถ้าลองย้อนไปต้นเรื่องนะ สิ่งที่สุริยาวดีทำตั้งแต่เขียนจดหมายที่ดูเลือดเย็นเพื่อตัดสัมพันธ์ นางก็ปวดใจมาตลอดแหละ จนมาถึงวันที่ต้องเสียรู้และตัวเพราะเปิดใจไว้ใจในเขมชาติ
ณ ตอนนี้คุณก็จะเห็นเขมชาติทำแบบสุริยาวดีเมื่อคราวก่อนคือเขียนจดหมายตัดสัมพันธ์แต่ก็ปวดใจตลอดเวลา แล้วมองย้อนหลังชีวิตเขมชาติไปถึงวันที่เสียใจปางตายเพราะวดีผู้หญิงที่ตัวเองรักและเชื่อมั่นในรักเหลือเกิน
ถ้าเอาทามไลน์ของสองคนนี้มาประกบกัน มันจะคล้าย หยินหยาง เลย ไม่ใช่กระจกเงากลับด้านนะเพราะกระจกเงายังไงก็ต้องสะท้อนความเหมือน แต่นี่ไม่เหมือน เพราะสิ่งที่วดียึดมั่นในการดำรงชีวิตจนมาเจอกันคือ Forget me not แต่สิ่งที่เขมชาติใช้เป็นแรงผลักดันให้ชีวิตเขากลับเป็น Don't forget me!
โอ๊ย พล็อตเรื่องนี้มันลึกล้ำมิติโลก หรือเราบ้ากันเนี่ย ๕๕๕ และนี่เป็นเหตุว่าทำไมบางทีเราก็ก้ำกึ่งระหว่าง เขม-ยง คือจะด่าคนนี้อย่างนี้ แต่อีกคนก็ทำคล้ายกัน จะสงสารคนนี้ตรงนี้ แต่อีกคนก็น่าสงสารทำนองเดียวกัน เฮ้อ
เข้ามาเพิ่มภาพที่แทนคำอธิบายข้างต้นของเราค่ะ ทามน์ไลน์ของเขมยง คำอธิบายดูใน คห 6 ค่ะ