อยากให้คนที่ติดชีวิตออนไลน์ ลดการใช้มือถือ ใช้เน็ทให้น้อยลง แล้วไปใช้ชีวิตกับเรื่องจริงที่สัมผัสด้วยตา ด้วยมือ ด้วยหู ของเราจริงๆให้มากขึ้น
คือเรากับเพื่อนๆเพิ่งกลับจากการไปเที่ยวต่างประเทศกัน ทริปนี้ไปกันเอง จองกันเอง กางแผนที่แล้วลุยกัน แต่มีเพื่อนในกลุ่มคนนึงนางติดมือถือมากก้มหน้าก้มตาจิ่มแต่มือถือ พอถึงจุดที่จะเปลี่ยนสถานที่เราก็คุยกันว่าไปทางไหนต่อน้อ แล้วเราก็เริ่มด้วยการถามทางพูดผิดบ้างถูกบ้างภาษามือบ้าง ตามองตามป้าย อ่านชื่อถนน จนไปถูกและก็เป็นแบบนี้ตลอด ก็เดินกันไปจนถึงแล้ว แต่เพื่อนเราคนที่ติดเน็ทยังคงก้มหน้าหาแผนที่ออนไลน์ หารีวิวโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองอะไรรอบตัวเลย จนทุกคนต้องถามว่าหาอะไรอยู่ ถึงแล้วเนี่ย !!! รวมถึงระหว่างนั่งบนรถเมล์ชั้น 2 ทุกคนมองวิวรอบตัวกันสนุกสนาม แต่เพื่อนคนเดิมยังคงจิ่มแต่มือถือ พอผ่านตึกสวยๆ วิวดีๆ ทุกคนก็พูดคุยกันต่อ แต่เพื่อนคนนั้นทำหน้าเหวอว่าคุยอะไรกัน ไหนๆ ไม่รู้เรื่อง ไม่เห็นอะไรเลย เรียกว่าถามอะไร คุยอะไรไม่รู้สักอย่าง เป็นแบบนี้ตลอดทริป 4 วัน 3 คืน จนสุดท้ายเราทนไม่ไหว เลยต้องพูดไปว่า ลดใช้มือถือแล้วใช้ชีวิตจริงดีกว่าไหม
รณรงค์ใช้ชีวิตออนไลน์ให้น้อยลงใช้ชีวิตจริงให้มากขึ้น
คือเรากับเพื่อนๆเพิ่งกลับจากการไปเที่ยวต่างประเทศกัน ทริปนี้ไปกันเอง จองกันเอง กางแผนที่แล้วลุยกัน แต่มีเพื่อนในกลุ่มคนนึงนางติดมือถือมากก้มหน้าก้มตาจิ่มแต่มือถือ พอถึงจุดที่จะเปลี่ยนสถานที่เราก็คุยกันว่าไปทางไหนต่อน้อ แล้วเราก็เริ่มด้วยการถามทางพูดผิดบ้างถูกบ้างภาษามือบ้าง ตามองตามป้าย อ่านชื่อถนน จนไปถูกและก็เป็นแบบนี้ตลอด ก็เดินกันไปจนถึงแล้ว แต่เพื่อนเราคนที่ติดเน็ทยังคงก้มหน้าหาแผนที่ออนไลน์ หารีวิวโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองอะไรรอบตัวเลย จนทุกคนต้องถามว่าหาอะไรอยู่ ถึงแล้วเนี่ย !!! รวมถึงระหว่างนั่งบนรถเมล์ชั้น 2 ทุกคนมองวิวรอบตัวกันสนุกสนาม แต่เพื่อนคนเดิมยังคงจิ่มแต่มือถือ พอผ่านตึกสวยๆ วิวดีๆ ทุกคนก็พูดคุยกันต่อ แต่เพื่อนคนนั้นทำหน้าเหวอว่าคุยอะไรกัน ไหนๆ ไม่รู้เรื่อง ไม่เห็นอะไรเลย เรียกว่าถามอะไร คุยอะไรไม่รู้สักอย่าง เป็นแบบนี้ตลอดทริป 4 วัน 3 คืน จนสุดท้ายเราทนไม่ไหว เลยต้องพูดไปว่า ลดใช้มือถือแล้วใช้ชีวิตจริงดีกว่าไหม