จะโดนด่ามั้ยถ้าเราจะบอกว่า
ความสมจริง และ ความสมเหตุสมผลของบท series เกาหลีนำเราไปหลายขุมอ่ะ
สิ่งเดียวที่เราว่าละครไทยเหนือกว่าคือหน้าตาของพระเอก นางเอก แต่จะว่าเป็นข้อดีก็พูดได้ไม่เต็มปาก
เพราะมันทำให้ขีดความสามารถของนักแสดงลดลง อย่างถ้าแอฟ หรือ แต้ว เป็นดาราเกาหลีนะ เราเชื่อว่า สองคนนี้ต้องได้เป็นตัวร้าย สวยๆรวยๆเริ่ดๆ แต่ร้ายลึก ใน series เกาหลีบ้างแล้วล่ะ หรือ
หน้าตาเรียบร้อยๆอย่าง โป๊ปอ่ะ ถ้าเป็นเกาหลีนะ เราว่าอาจจะได้เล่นเป็นเป็นทนายของบริษัทพระเอก แล้วสุดท้ายก็มาเฉลยปมว่านี่แหละ ตัวการใหญ่เลยที่หักหลังพระเอก ...แต่ของเรานี่แบบ
ถ้าเปลี่ยนจากบทคนร้าย ไปเป็นคนดี = การอัพเกรด แต่ ถ้าจากบทคนดี ไปเป็นตัวร้าย = การลดเกรด
พวกตัวร้ายละครไทยก็เลยต้อง ห้ามสวย ห้ามหล่อ ห้ามรวย ห้ามฉลาด ห้ามเป็นคนดี มากกว่าพระนาง
แต่ในโลกของความเป็นจริงมันไม่ใช่อ่ะ ละครไทยก็เลยวนเวียนอยู่แค่นี้...
พระ-นาง งานการไม่ทำ เอะอะเดินห้าง แป๊บๆออกมากินข้าวเที่ยง //โฆษณา//
กลับมาอ้าวกลับมากินข้าวเย็นที่บ้านละ และก็เข้านอนพร้อมขนตากันสาด 2 ชั้น พอตื่นขึ้นมากินข้าวเช้า
โดนคนใช้แซวนิดนึง ก็ออกไปทำงาน //โฆษณา// กลับมาอ้าวบังเอิญเจอนางเอกที่ออฟฟิส
ชวนกันไปกินข้าวเที่ยง กินเสร็จ จู่ๆคนก็เดินมาชน โอ๊ะ หกล้มปากชนกัน แต่บังเอิญนางร้ายมา shopping พอดี
เห็นตอนหกล้มอีก นางก็เลยกรี๊ดๆๆๆ และ เดินมาตบนางเอก และนางเอกก็งอนพระเอก //โฆษณา// ...

- ไม่มีนางร้ายที่คอยส่งเสียงกรี๊ด น่ารำคาญ
- แต่งหน้าสบายๆ ไม่จัด ไม่มีคนตาเป็นกันสาด
- ไม่ค่อยมีเรื่องรีเมคมากนัก ไม่เหมือนของไทย รีเมคจนจำได้แล้ว เลยไม่อยากดู
- น้ำเน่าน้อยกว่า
- การแสดงสีหน้าตัวละคร ทำให้เราอินและอยู่ในอารมณ์นั้นๆได้ โดยเฉพาะการร้องไห้ ของเขาจะตาแดงๆ ทำให้เราเข้าถึงอารมณ์ตัวละครด้วย
- ภาพ ฉาก โปรดักชั่นดีกว่า