ชอบบทละครของ รักสุดฤทธิ์มาก  เขียนออกมาได้ค่อนข้างจะเป็นจริง(real)
ยกตัวอย่างเช่น....
มาย่า เวลาคุยกับรุ่นเดียวกันหรือวัยไล่เลี่ยกันก็จะแทนตัวเองว่า"ย่า" ถ้าคุยกับผู้ใหญ่ก็จะแทนตัวเองว่า"หนู" คุยกับเด็กก็แทนตัวเองว่า"พี่"
อิท จากคนที่มีปมในใจ เอาแต่ใจ เวลาพูดกับพ่อก็จะห้วนๆเรียกพ่อว่า"พ่อ" สั้นๆ การยกมือไหว้ใครๆก็จะดูเป็นครั้งๆไปว่าโอกาสนั้น อารมณ์ดีหรือไม่ดีพอที่จะยกมือไหว้
ตัวละครชายหลายๆตัวก็จะแทนตัวเองว่า"ผม"
แล้วก็ ฯลฯ

ซึ่งปกติ ละครไทย จะเขียนบทให้ตัวละครเวลาพูดก็จะแทนตัวเองด้วยชื่อเต็ม ไม่ว่าชื่อนั้นจะยาวเหยียดแค่ไหนก็ตาม
อย่างเช่น มาหยารัศมี เหนื่อยคะ มาหยารัศมีหิวเหลือเกิน บราๆ
มีใครคิดเหมือนเราบ้างหรือเปล่าน๊ะ??

ปล.ถ้าชอบมากที่สุดถึงจะละครไปนิดก็เถอะ ก็คือบทเข้าพระเข้านาง คนเขียนบทและคนกำกับออกมาน่าเอ็นดูและเหมาะสมเหลือเกิน
ไม่เยอะแบบกอดรัดฟัดเหวี่ยง จูบตบ แต่ออกมาแนวเขินสะเทิ้นอาย เกี้ยวกันด้วยวาจาหวานหู สื่อด้วยสายตาและกริยานิดๆหน่อยๆเท่านั้น
ตรงนี้ขอปรบมือให้ดังๆไปทั้งสามโลก