บ้านเมืองวุ่นวาย อย่าโทษใคร โทษรัฐบาล

บ้านเมืองวุ่นวาย สาเหตุหนึ่ง คือ รัฐบาล ปล่อยปละละเลยให้มีการใส่ร้ายป้ายสี


ถ้าเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แค่แถลงชี้แจงให้ชัดเจน ก็คงพอ
แต่ถ้าถึงขนาด ทำให้เกิดความเสื่อมเสียต่อองค์กร สร้างความแตกแยก เกลียดชังในหมู่ประชาชน
ควรใช้ข้อกม.ให้เด็ดขาด เพื่อพิสูจน์ความจริง และเป็นการปรามไม่ให้เอาเยี่ยงอย่าง

การใส่ร้ายนั้นง่าย การแก้ตัวนั้นยาก แต่ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

เสียงของผู้ถูกใส่ร้ายดังไม่พอ
ต้องอาศัยกม.เข้าช่วย

ที่ผ่านมา มีบทเรียนมาแล้ว แต่ไม่เอามาเป็นกรณีศึกษา
สนธิลิ้ม เป็นต้นแบบของการกล่าวร้าย โดยดึง 3 สถาบันหลักมาเป็นเครื่องมือ

รบ.ยิ่งลักษณ์ อย่ามัวแต่ประมาทว่า ครั้งนี้ทหารเข้าใจ และอยู่เคียงข้าง จะไม่เกิดเหตุการณ์ซ้ำรอย

การปฏิวัติอาจไม่เกิดอีก ก็จริง

แต่บ้านเมืองวุ่นวาย การพัฒนาก็ทำได้ลำบาก ประชาชนก็ไม่มีความสุข
เพื่อนกัน คนรักกัน ญาติกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง
แต่ถ้าความเห็นทางการเมืองต่างกัน แล้วคุยกันเรื่องการเมือง
หากวุฒิภาวะไม่พอ ปัญญาไม่พอ ก็เกิดความขัดแย้ง

เมื่อโดนใส่ร้ายแล้ว แค่ออกมาบอกว่า ไม่จริงค่ะ ไม่จริงค่ะ
นางเอกเกินไป
ก็คงต้องทนเป็นที่ระบายอารมณ์ของเหล่าร้ายต่อไป
ชาติและประชาชนก็ต้องอยู่แบบผะอืดผะอมต่อไป