เรียน   ท่านคึกฤทธิ์ โสตฺถิพโล
           ผมมีโอกาสได้ฟังการบรรยายธรรม หรือ การตอบปัญหา ของท่านจากซีดี และข่าวคราวกิตติศัพท์ของท่าน เรื่องถือเอาแต่พุทธวจนะไม่ให้ถือเอาคำของสาวกบ้าง   ปาฏิโมกข์๑๕๐ข้อบ้าง ผมขอวิจารณ์ท่านบ้างนะ                              
          ๑.ท่านตอบปัญหาไม่เคลียร์ ตอบไม่ตรงประเด็น ๙๐ เปอร์เซ็น เช่น โยมถามว่า ทำบุญอุทิศให้ผู้ตายเขาจะได้รับหรือไม่  ท่านตอบว่าใครจะไปตามรู้ได้ว่าเขาได้รับหรือไม่(เขาไม่ได้ถามว่าท่านรู้หรือไม่เขาต้องการรู้หลักการในคำสอนของพระพุทธเจ้า) ท่านตอบแบบตัดบท เพราะท่านไม่รู้หลักการของพุทธพจน์อย่างแท้จริง ศึกษาไม่ทั่วถึง จึงตอบให้ความกระจ่างแก่ผู้ถามไม่ได้   แล้วท่านก็อธิบายออกนอกเรื่องจนโยมเขาไม่ถามอีก ผมเชื่อว่าผู้ถามเขายังไม่เคลียร์กับคำตอบของท่าน   ผมฟังคำถามดู เขาถามมุ่งความมั่นใจว่าบุญที่เขาทำสำเร็จประโยชน์แก่ผู้ตายหรือไม่อย่างไร  ทำมัยท่านไม่ตอบตามพุทธพจน์ที่พระองค์ทรงตอบแก่ชาณุชโสณีพราหมณ์ ซึ่งเขาถามในคำถามเดียวกันนี้  ท่านศึกษายังไม่ถึงใช่มั๊ย  การตอบหรือการอธิบายของท่านกลับกลายเป็นคำของสาวกไปเสียนี่ จึงไม่ควรถือเอา
          ๒.การอธิบายพุทธพจน์เองด้วยความเห็นของท่าน มันก็เป็นคำของสาวกนั่นแหละ ท่านรู้ตัวมั๊ย แต่สาวกอย่างท่าน ถือว่าเป็นสาวกชั้นโหล่สุด เมื่อเทียบกับ สาวกขั้นอรรถกา หรือฎีกา (แม้คำในอรรถกถาบางส่วนก็เป็น ปกิณณกเทศนาของพระพุทธเจ้าที่สาวกขั้นอรรถกถาท่านนำมาประกอบการอธิบายพุทธพจน์อีกทีนึง   ท่านคงไม่รู้หรอก เพราะตัวท่านปิดประตูความเป็นพหูสูตเสียแล้ว)  จะว่าอีกอย่างหนึ่งตัวท่านยังจะเรียกว่าสาวกไม่ได้หรอก ควรจะเรียกว่า  เป็นอัตโนมติของเกจิอาจารย์รูปหนึ่งมากกว่า  ท่านไปตำหนิอรรถกถา เพราะท่านอ่านอรรถกถาไม่รู้เรื่องใช่มั๊ย จะรู้เรื่องได้ยังงัยเพราะตัวท่านไม่มีครูบาอาจารย์สอน
          ๓.ถ้าท่านจะเผยแผ่พุทธวจนะอย่างบริสุทธิ์ผุดผ่อง ตามอุดมการณ์ของท่าน ท่านอย่าได้อธิบายเลย  เพราะการอธิบายของท่านมันคือการเติมความเห็นของตัวเองเข้าไปในพุทธพจน์นั่นเอง ผู้ไม่รู้จริง เขาก็จะเข้าใจว่าเป็นพุทธพจน์แท้  เมื่อท่านอธิบายท่านควรบอกว่า นี้คือความเห็นของอาตมานะ อย่างนี้จึงจะชื่อว่า เผยแผ่พุทธวจนะแท้ๆ
         ๔.ท่านอธิบายพุทธพจน์เอง ท่านแน่ใจหรือ ว่าท่านรู้เจตนารมณ์ของพระพุทธเจ้า ท่านแน่ใจหรือว่าท่านเข้าใจถูก   ก็เพราะท่านไม่ยอมอ่านอรรถกถานี่  ระหว่างท่าน กับ อรรถกถา หรือฎีกาจารย์ ถามว่าใครรักธรรมวินัยมากกว่ากัน  ตัวท่านเองไม่รู้จักพระอรรถกถาจารย์หรือฎีกาจารย์ จึงไม่ยอมรับท่าน   ระหว่างท่าน กับ อรรถกถาจารย์ หรือฎีกาจารย์ ถามว่าใคร ได้ฌาน ใครถึงนิพพาน  ตัวท่านได้ฌานหรือยัง  ถึงนิพพานหรือยัง(ท่านอ่านพระไตรปิฎกมายังไม่กี่ปีไม่น่าเอาความรู้ไปเทียบชั้นกับท่านเลย) ท่านมาสำคัญตนว่าเป็นผู้รู้พุทธวจนะจริง แต่ผมมีความเห็นว่า ท่านโง่แล้วอวดฉลาด มากกว่านะ อีกประการหนึ่งการมีคนฟังมากมีบริวารเยอะมียศตำแหน่ง มีคนให้ท้ายเยอะ อย่าคิดว่าตัวเองถูก เพราะสิ่งเหล่านี้เอามาวัดความถูกต้องไม่ได้
          ๕.ผู้รู้จริงเขาฟังท่านอธิบายพุทธพจน์ หรือ ตอบปัญหา เขาก็ขำ หรือนั่งหัวเราะ เพราะท่านตอบปัญหา หรือ อธิบายพุทธพจน์ แบบสุ่มเดา แบบไม่รู้จริง(ผู้รู้จริงเท่านั้นจึงจะรู้ว่าท่านไม่รู้ ส่วนผู้ไม่รู้เขาก็เข้าใจว่าท่านรู้จริง เพราะท่านมักอ้างว่านี่เอามาจากพุทธวจนะ) ผมว่าท่านเปรียบเหมือนคนตาบอดจูงคนตาบอดนะ ทำไม เพราะท่านไม่รู้พุทธวจนะจริง คนฟังก็ไม่รู้จริง เขาก็เชื่อทาน ไม่แย้งอะไรท่าน เพราะเขาไม่รู้  แต่ผู้รู้เขาฟังเขาก็หัวเราะท่านเท่านั้นแหละ ท่านหลอกได้แต่ผู้ไม่รู้ ผู้รู้ท่านหลอกเขาไม่ได้หรอก ผมสงสารโยมที่เขาเชื่อท่านนะ เขาจะจำข้อมูลผิดๆไปจากท่าน โดยเฉพาะตอนท่านอธิบายเสริมและอธิบายผิด เว้นแต่พุทธวจนะที่เป็นของจริงที่เขาจำไปก็เป็นบุญของเขาไป