จีบสาวเอแบค ไม่มีรถ นั่งรถเมล์ จีบได้ป่ะครับ

เอ่อ....เราก็เด็กเอแบค แต่งสวยเดินสยามแค่ไหนก็นั่งแค่รถเมล์(ฟรี) รถไฟฟ้า รถตู้ วินมอไซค์ บางทีก็แทกซี่นะคะ(--')
นักศึกษาทั่วๆไปฐานะปานกลางมีเยอะแยะ ไม่ได้สูงอะไรขนาดนั้น ค่าเทอมก็เงินพ่อเงินแม่ทั้งนั้น

//เด็กเอแบคไม่ได้ไฮโซกันทุกคนหรอกค่ะ ประเภทติดหรูก็มีเหมือนมหาลัยทั่วๆไป ประเภทนั่งรถเมล์ฟรีหัวฟูจ่วกข้าวเหนียวส้มตำก็มีเช่นกัน

ล็อคอินเพื่อมาตอบกะทู้นี้โดยเฉพาะ เราก็เป็นเด็กเอแบคนะ บ้านก็ไม่รวย แต่ไม่จน มีกินมีใช้ รถเราก็มีนะ แต่ขี้เกียดขับไปเรียน มันไกล ง่วง กลัวขับตกทางด่วนตายก่อนไปถึงมหาลัย เราก้นั่งแท๊กซี่ไปหัวหมาก ต่อรถตู้ไปบางนา ก็ลำบากนะ ขากลับ ก็รถตู้ลงบีทีเอส ต่อเอมอาที ละก้เดินจากเอมอาทีกลับมาบ้าน ก้เหนื่อยนะ วันไหนเลิกช้า รถตู้หมดนี่น้ำตาแทบพราก ไม่รุ้จะกลับบ้านยังไงเลย แท๊กซี่มีนะ แต่เค้าไม่ส่งอะดิ
เราก็มีแฟนนะ คบแต่เด็กเอแบคอะแหละ ไม่ได้เลือกนะ ก็มันไม่มีมหาลัยอื่นมาจีบ ที่คบๆด้วยก้รวยนะ แต่ละคนอะ แต่สุดท้ายอะ ความรัก ความจริงใจ สำคัญกว่าหน้าตาและฐานะทางการเงินนะ เราเชื่อว่าทุกคนที่มีการศึกษา ยังไงก้มีทางทำมาหากิน ถึงไม่มีอะไรเรยสักบาท บ้านเราก้รับได้นะ ขอแค่ จิตใจดี เปนคนดี นิสัยดี เราว่ามันเปนchoice ที่ดีกว่า หน้าตา เงิน รถ
เราก็นั่งมาหมดแล้วนะ เฟอร์รารี่ จีทีอา ออดี้ทีที ดูคาติก็เคยซ้อน แจ๊ส ซีวิค วีออส ยาริส เราก้นั่งได้หมดอะ  (ทั้งหมดที่เคยนั่งเค้ามาจีบเราเองนะ) เราคบที่ความรุ้สึกมากกว่า รถเมล์ถึงมันจะดูห่างไกลสำหรับเราไปนิด แต่เร่นั่งรถไฟฟ้ากะแทกซี่ได้นะ รถเมล์แค่เคยให้เพื่อนพาขึ้นไปเอาฟีลลิ่งของคนที่นั่งรถเมล์อะ แล้วอย่างน้อยเราก็พูดได้ว่า เราเคยนั่งรถเมล์นะเท้อออออ เกบตั๋วไว้อย่างดี ล้ำค่านะ สำหรับเรา เพราะเราคงขึ้นเองคนเดียวไม่ได้ ไม่รู้สายอะไรไปไหน แถมเคยเหนเวลารถเมล์จอด หูยยย วิ่งขึ้นไม่ทันหรอก ขาเราสั้น ไหนจะแย่งจะเบียดอีก

ทุกวันนี้ แฟนปัจจุบันที้คบอยู่ก็ไม่ใช่เดกเอแบคละนะ  ชีวิตเราก็ยังเหมือนเดิม ไม่ลำบาก ไม่เริศหรุเว่อออออจนเกินไป สบายสบาย เป็นตัวของตัวเอง กินได้ตั้งแต่ข้าวร้านข้างทางยันบุฟเฟ่โรงแรม เที่ยวได้ทุกที่ทั้งไทยและตปท. เราใช้transportationตลอด นะ เวลาไปไหนมาไหนคนเดียว เพร่ะสะดวกดี รถก้ไม่ติด แค่เบียดอัดก้อบปี้แบบปลากะป๋องแต่แปปเด่วถึง 555

ฝากให้จขกท.เปลี่ยนความคิดใหม่นะคะ
อย่าดูถูกท้งตัวเอง และอย่าดูถูกคนอื่นแบบเหมารวมตั้งแต่ยังไม่เริ่มทำความรู้จักเลยค่ะ เพราะคงไม่มีเดกเอแบคคนไหนอยากรู้จักคนที่ดูถูก เดกเอแบค ตั้งแต่แรก แบบนี้หรอกเน้ออออออ ...

จีบไม่ติดตั้งแต่คุณคิดแบบนี้ละคะ
ดูถูกกันชัดๆ
คนดีๆ รักที่นิสัยมีเยอะแยะคะ
เหมารวมซะงั้น
แฟนเราก็พาซ้อนมอไซคะ
พาขึ้นรถเมย์คะ
รถเรามีขับคะ บ้านแฟนก็รวยกว่าเรามาก
แต่ขึ้นได้ไม่เดือดร้อนคะ
อยู่ที่นิสัยและตัวบุคคล
คิดเหมารวมแบบนี้อย่าจีบเลยคะ จีบไปก็ไม่ติด มองเค้าแง่ร้ายตั้งแต่ยังไม่จีบ

ผมมาให้กำลังใจ จขกท. ครับ ถ้าท่านตั้งใจจริง ><

ผมเคยไปรับงานถ่ายภาพรับปริญญากับเพื่อน (ไปเป็นผู้ช่วยช่างภาพ)
ตอนนั้นเลิกกับแฟนเก่าพอดี กำลังจิตตก และพยายามทำใจ
ระหว่างเดินตามเพื่อนต้อยๆ ก็ว่าหวังสิ่งสวยงามในมหาลัยนี้จะช่วยชีวิตผมได้ (คือมองไปตรงไหน มันสวยไปหมดเลยยยย)
แล้วไม่รู้อิท่าไหน เจอลูกค้าเพื่อนแล้ว มองเค้าถ่ายภาพในมุมต่างๆ ดันไปเกิดตกหลุมรัก
ตอนแรกเริ่มด้วยคำว่าชอบ (วันแรก) แล้วไปไงมาไงไม่รู้ ทำให้ผมอยากเอื้อมมือไปคว้านางฟ้า เหอๆ
แล้วสุดท้าย ผมก็เริ่มจีบเธอ แต่เธออายุเยอะกว่าผมอยู่ครับ แต่ก็แค่ตัวเลขนี่เนอะ
สุดท้ายก็เริ่มพยายามเปลี่ยนตัวเองในมุมที่ไม่ดี หลาย ๆ อย่าง แล้วเอาความจริงใจเข้าไปหาเธอครับ
ตอนนั้นก็รู้จักทั้งเพื่อนเค้า ทั้งตัวเค้า หลาย ๆ อย่าง เกือบทำให้อะไรลงตัว
ตอนแรกเริ่มจากเราไม่มีเบอร์เค้าเลย....ต่อมาไปตามหาตาม tag ของเฟสจนเจอ แล้ว add ไปแอบไปคอมเม้น ไปคุย
แล้วก็แอบหาเบอร์ *-* ทำเหมือนยุคแรกรุ่นนั่นแหละครับ ฮ่าๆ
แต่คือ ตัวผมตอนนั้นก็ยังเรียนไปจบ เค้าจบแล้ว และ ต่อ ป.โท สาขาที่เค้าเรียนก็ หฤโหด (ไบโอ ตามที่หลายคนบอกผมว่ามันเรียนยาก)
เค้าเรียนเก่ง(มากก เกียรตินิยม) ผมเรียนห่วยมาก -*- ถูไถ ถ้าไม่นับไหวพริบ กับการเรียนรู้เร็ว เรียกได้ว่ากากครับ -*-
ไม่มีรถ ไม่รวย มีแต่มอเตอร์ไซค์ honda click ขี่ไปกลับ บ้านและหอ นัดเจอทีต้องนั่งรถตู้ไปเจอที่ เดอะมอลบางกะปิ ซีคอน แบบนั้น
ไม่กลัวความลำบากครับ ตอนนั้นกลัวแต่....จะเทียบคนอื่นที่เข้ามาในชีวิตเค้าไม่ได้.....แต่ผมก็มีนะสิ่งที่ดีกว่าคนอื่นแบบมั่นใจ

"ความจริงใจ และไม่ลิงหลอก" สิ่งเดียวครับ เท่านั้น อาจจะด้วยวัยวุฒิของเค้าที่มากกว่าผม หรือประสบการณ์ชีวิต เค้าจึงเริ่มให้โอกาศเรา

ไปๆมาๆ ผมเริ่มหลงรัก เธอคนนั้น มากขึ้น ๆ จนตอนนั้นไม่รู้ตัวว่า ตกลงไปจนแทบจะปีนออกมาไม่ได้
ผมจึงหาวิธีที่มีแต่เราที่ทำได้ และคิดว่ามันคือวิธีที่ทำให้เธอหันมามอง...
ผมแต่งเพลงให้เธอในวันเกิด (เป็นเพลงที่ ผมตั้งใจแต่งที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ครับ)
ผมทำอาหารให้เธอกิน (ของถนัดสุด ข้าวผัดสูตรผมเอง มีข้าวผัดซอยพริกไทยดำ และข้าวผัดอเมริกันสูตรตัวเอง)
มันเริ่มรู้สึกว่า หลาย ๆ อย่างมันจูนเข้าหากันแบบบอกไม่ถูก
แต่คุณรู้มั้ย คนรอบข้าง บางคนไม่ได้ให้กำลังใจคุณเสมอไปครับ เพื่อนบางคนที่ให้กำลังใจเราดีจะบอกเราว่า
เฮ้ย !!! เค้าต้องชอบแน่เลย ลุยเลย จีบติดแน่......
แต่ในขณะเดียวกันอีกกลุ่มสบประมาท ผมว่า "เฮ้ยย !!! จีบเค้าไม่ติดหรอก เค้ายิ่งกว่าดอกฟ้า เรียนก็เก่ง ตังก็มี หน้าตาก็ดี การงานโอเค ไม่มีซักอย่างที่เค้าจะชอบ และมาลงเอยด้วยกัน แล้วอย่าลืมนะ เค้าเรียน ป.ตรีจบแล้ว กำลังเรียน ป.โท เชื่อกูเหอะ....ยาก !!! ตัดใจซะ"
คำพูดนั้นแหละ ไม่ได้ทำให้ท้อเลย ยิ่งทำให้ผม อยากลบมันออก แล้วให้มันพูดว่า เจ๋ง !! (แต่เจ๋งที่พิชิตใจด้วยใจครับ)
ผมทำทุกอย่างที่ทำได้ ทำสุดความสามารถ และเต็มที่ จนเกือบสุดท้าย และใกล้จะไปถึงฝันแล้ว

ข้างล่างนี่คือช่วงเวลาพลิกผัน เหมือนในละครครับ ชีวิต ที่จะเกิดอะไรขึ้นก็ได้....ของเก็บเป็น spoil นะครับ
เพราะสปอยนี้เป็นดราม่าฉากใหญ่ที่เปลี่ยนชีวิตผมเอง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แต่...... ชีวิตคนเรามีอะไรไม่คาดคิดเยอะครับ ทางเดินชีวิตมันพลิกผันได้ ผมทำเธอเสียใจ และผมเองก็เสียใจมากกับสิ่งที่ไม่ได้ตั้งตัวนี้.....

แฟนเก่าผมโทรมาแล้วบอกว่าเธอท้อง..... ระยะเวลาหลายเดือนที่ผมเลิกไปกับเทอ (ราวๆ 4 เดือน) เทอกลับมาแล้วบอกว่าท้อง
ผมอึ้ง ทึ่งและ เวลาทุกอย่างหยุดลง..................................อยู่ดีๆน้ำตามันก็ไหล ไหล และ ไหลลงจบอาบแก้มเต็มหน้าตา ไปหมด
ผมได้แต่ร้องดังๆในกองผ้าห่มและหมอน เพื่อปกปิด ความปวดร้าวนี้ว่า....."ผมไปต่อไม่ได้แล้ว ผมกำลังจะทำให้เธอเสียใจ"
ผมตัดสินใจต้องกลับมาใช้ชีวิตร่วมกับแฟนเก่า พร้อมกับความรับผิดชอบ ที่เราได้กระทำลงไป แต่ตอนนั้นผมก็ยังไม่สามารถบอกกับเธอได้ว่า
ผมทำแฟนเก่าท้อง ผมพยายามอยู่หลายเดือน หลายรอบ ทั้งในตอนที่ พี่ชายเธอ แต่งงาน เพื่อนผมรับงาน pre wedding แล้วผมก็เป็นผู้ช่วย
ผมคิดจะใช้วันนั้นเป็นวันที่บอกเธอว่า ผมไปต่อไม่ได้ ผมทำเธอเสียใจ ถึงผมจะ...เริ่ม..."รักเธอ"....แต่ผม...ต้องทำในสิ่งที่ถูกต้อง.....
ผมเดินเข้าไปในงาน พร้อมกับที่จะบอกเธอ แต่งานนั้นมันเต็มด้วยความ ปิติ และรอยยิ้ม .... มันยากที่จะบอก .... แต่ก็ไม่สามารถบอกได้
งานวันนั้นเธอสวยมาก ยิ่งมองก็ยิ่งสวย เป็นดั่งดอกกุหลายสีขาวในวงหลอมของกุหลาบหลากสี เธอเด่นและส่องประกาย ผม..ถูกสะกด
เมื่อผมเข้ามาในงาน เมื่อผมพบเธอ เพื่อนผมตบไหล่และพูดว่า "อย่าเพิ่งนะเว้ย...ใจเย็นๆ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา"
จากนั้นเธอก็ยิ้มให้ จนผมลืมไปทันทีว่า หน้าที่ของผมคือการบอกเธอ แม้อาจจะทำให้เธอเจ็บปวดหรือเสียใจ แต่ก็ต้องบอกเธฮ.....
ผมกับเพื่อนก็เริ่มทำงาน เราเตรียมอุปกรณ์ ผมกับเพื่อนก็เอาเสื้อสูทไปฝากไว้กับเธอ (เธอนั่งโต๊ะต้อนรับ) ซักพักงานจะเริ่ม
ช่างภาพและผมก็ต้องการให้เกียรติเจ้าของงานจึงไปเอาสูทมาใส่.....
สูทของผมแปลกตาไป....มันมีดอกไม้ติดอยู่...ผมเดินไปแล้วถามว่า...มันคือ...เธอตอบว่า...
"ดอกไม้นี้เก็บดี ๆ นะ" เธอให้ บอกว่าสำหรับ คนที่พิเศษในงาน.........ผมอึ้ง...ในใจมันดีใจ แต่มันก็เจ็บปวด เมื่อรู้ว่ายังไงเราก็มาได้เท่านี้
อยากไปต่อ.....อยากไปต่อเหลือเกิน....แต่นี่ไม่ใช่หน้าที่ของเราอีกแล้ว....หน้าผมมันยิ้ม....แต่ในใจมันร้องไห้ตลอดเวลา
งานก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จนใกล้จะจบ ผมเห็นมีคนมาจีบเธอ เป็นฝรั่ง เพื่อนเธอ ผมได้แต่ทำหน้าที่ คือถ่ายภาพให้ จะบอกว่าเจ็บมันก็คงปฏิเสทไม่ได้ จะบอกว่าโล่งใจที่อาจจะมีคนทำหน้าที่แทนเรา ก็ไม่ได้ มัน....อัดอั้นไปหมด
ซํกพัก เพื่อนของเธอเดินมาหาผมแล้วบอกผมว่า " รู้มั้ย ที่ .... ให้ดอกไม้น่ะมันมีความหมายนะ.... เค้าให้เฉพาะแขกพิเศษในงาน เฉพาะคนสำคัญ... มีคนที่ติดคือ พ่อ แม่ พี่ น้อง" และเธอ เธอมีอีกหนึ่งอันเอามาไว้ให้ผม ตลอดงานเธอยิ้มให้ผมทั้งงาน
จนในที่สุด งานจบ ผมตัดสินใจ เดินไปเพื่อจะบอกสิ่งที่ผมต้องบอกเธอ....แต่เพื่อนทุกคนและพี่ที่ไปงานด้วยกันห้ามผมไว้ บอกกับผมว่า
วันอื่นเถอะ อย่าให้วันนี้เป็นวันเศร้าเลย มันเป้นวันที่เค้ามีความสุขกัน.........
หลังจากนั้นต่อมา ผมไม่กล้าไปเจอเธอ ไม่กล้าพบหน้า และผมต้องซื้อของเตรียมต้อนรับลูกตัวน้อยในท้อง....
สุดท้ายผมตัดสินใจ ทักเฟส และบอกความจริงทั้งหมดกับเธอ ความสัมพันธ์ ของเราจบลงตรงนั้น
ผมไปต่อไม่ได้ ผมยอมรับมัน แลกต้องรับผิดชอบกับความจริงนี้
ผมไม่ทันได้ถามเธอว่า เธอเสียใจมั้ย หรือเธอโกรธมั้ย แต่เธอรีบจอบผมมาก่อนว่า "เธอไม่โกรธนะ เธอเข้าใจ เธอแค่รู้สึกตกใจ" และเธอก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ผมไปถามเพื่อนเธอ และบอกว่า เธอพูดแบบนั้น เพื่อนเธอจึงบอกผมว่า ....เค้าไม่โกรธเค้าเข้าใจและพูดไม่ออก และเธอเป็นคนที่จะไม่บอกว่าเธอเจ็บหรือเสียใจ แต่เธอจะบอกว่าเธอตกใจ และเธอจะเงียบไป นั่นหมายความว่า.....เราอาจจะเป็นสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่มีความหมาย(มั้งในตอนนั้น ผมก็ไม่แน่ใจว่าเข้าใจไปเองรึเปล่า ไม่อยากสรุปเอง) เธอจึงรู้สึกแต่พูดไม่ออก......


ผมแค่อยากให้กำลังใจ จขกท. ว่า ผมก็ไม่มีอะไรไม่ต่างจากท่านนั่นแหละ เรียนก็ยังไม่จบตอนนั้น ต่างกันมากมาย แต่เพราะผมจริงใจ และทุ่มสุดกำลัง โอกาศมันก็มี แล้วที่ผมอยากบอกนะครับ เท่าที่ผมถามเพื่อน ญ น่าตาดีๆหลายคนมา
ผู้หญิง สวย ๆ น่ารัก ๆ ส่วนใหญ่ มักไม่มีคนมาจีบ บางทีคนดี ๆ ก็ไม่ค่อยมาจีบกัน
ส่วนคนมาจีบ ส่วนใหญ่ ก็พวก ใช้หน้าตา ใช้ฐานะ ความกะล่อน ต่าง ๆ นา ๆ
ซึ่งพวกเธอไม่ได้ต้องการผู้ชายแบบนั้น เธอก็ต้องการ ผู้ชายดี ๆ ซักคน ที่เดินด้วยกันได้
แต่คนแบบนั้น มักจะไม่เดินเข้าไปจีบเธอ และมักจะยอมแพ้ก่อนที่จะเริ่มซะอีก

ปล.อย่ายึดติดกับไอ้ที่บอกว่า ผู้หญิง ชอบคนดี รักคนเลว แต่งงานกับคนรวย มันไม่จริงหลอกครับ เพราะส่วนใหญ่ คนดีมันชอบยอมแพ้อะไรง่ายๆ และคนเลวมันหลอกเธอทุกวิถีทาง ส่วนคนรวย มันทำเป็นให้เธอได้ทุกอย่าง นั่นแหละความเป็นจริง