ไม่เคยตั้งกระทู้มาก่อน ถ้าเขียนอะไรวกไปวนมาก็ขอโทษด้วยนะคะ
จริงๆมันอาจจะดูเป็นเรื่องไร้สาระ
แต่ขอระบายหน่อยละกัน...
เราแอบชอบผช คนนึงมาเกือบสามปีแล้ว
เจอกันช่วงม.ปลาย ตอนมอห้า เรากับเพื่อนไปเรียนพิเศษที่สถาบันกวดวิชาที่นึง
คือเราเป็นคนที่เรียนหญิงล้วนมาตั้งแต่ป.1
เวลาไปที่ไหนกับเพื่อนๆ เห็นหนุ่มๆหล่อๆก็อดแอบกรี๊ดเล่นๆไม่ได้
แต่เราก็ไม่เคยชอบอะไรใครจริงจังขนาดนั้น
คนๆนี้ก็เช่นกัน สมมติว่าเค้าชื่อเป้นะ
เป้เป็นคนตั้งใจเรียนมากกกก เวลาพัก คนอื่นเค้าออกไปซื้อขนมกิน แต่เป้ก็จะนั่งทำโจทย์ทำการบ้านที่อาจารย์ที่สอนให้ตลอดเลย
เราก็เป็นคนนิสัยชอบสังเกตคนรอบตัว ชอบดูนู่นดูนี่ไปทั่ว เลยสังเกตเห็นบุคลิกเค้าตรงนี้
เป้เป็นคนผิวขาว หน้าตาสะอาดสะอ้าน ไม่ขี้เก๊ก แล้วก็ไม่แต่งตัวเท่าไร ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา
เราก็แอบกรี๊ดให้เพื่อนฟังว่า นี่แกดูสิ คนนี้น่ารักจังเลย ตั้งใจเรียนดีจัง (เราเป็นคนชอบคนบุคลิกเนิร์ดๆ)
เวลาผ่านไปเราก็แค่แอบกรี๊ดเป้ไปเล่นๆอย่างนั้น ไม่ได้ถึงขั้นชอบมาก จนเก็บมาคิดถึง อะไรขนาดนั้น
พอขึ้น ม.6 เราก็ยังเจอเป้อีก เจอบ่อยๆ จากแอบกรี๊ด กลายเป็นแอบชอบเมื่อไรก็ไม่ทราบ
แล้ววันนั้นก็มาถึง...เราก็มีโอกาสได้รู้จักเพื่อนของเป้
ทำให้ได้รู้จักกับเป้จนได้ เหมือนฝันเป็นจริงเลย บางคนอาจจะว่าเราพูดเวอร์
แต่ในชีวิตเราไม่เคยมีโอกาสได้คุย หรือรู้จักกับคนที่แอบชอบเลย
กว่าจะได้รู้จักเป้ก็ยากมากกก เหตุผลเดียวคือเราเอง เวลาอยู่ต่อหน้าเค้าเราทำอะไรไม่ถูกทุกทีเลย
ทำเป็นอย่างเดียวคือหน้านิ่ง -_-
แต่สุดท้ายก็ได้รู้จักกันจนได้
ทุกครั้งที่ได้คุยกันถึงมันจะเป็นประโยคสั้นๆ แต่มันทำให้เราฟินได้ทั้งวันเลย5555
เราก็แอบไปสืบในเฟซมา ทำให้รู้ว่าเป้โสด แต่ถึงโสดก็ฮอทพอตัวเลยล่ะ เป็นเดือนรร. แถมยังเรียนเก่งด้วย
นั่นทำให้เรายิ่งกรี๊ดเป้เข้าไปใหญ่
แต่ก็ยังไม่ได้สนิทกันเท่าไร ด้วยความที่เค้าก็เป็นคนไม่ค่อยพูดกับคนแปลกหน้า
ส่วนเราก็เขินซะจนทำตัวไม่ถูก
แต่ก็ยังเจอกันอยู่เรื่อยๆ
จนกระทั่งคอร์สเอ็นท์ปิด (ใครเคยเรียนพิเศษคอร์สเอ็นท์จะรู้ว่ามันยาวมากๆ โดยเฉพาะสถาบันที่เราเรียนคอร์สเอ็นท์จะมีนัดเพิ่มบลาๆๆ
ซึ่งมันยาวกว่าที่อื่นเค้ามากๆ)
เราก็ตกลงกับตัวเองว่า จะเลิกชอบแล้ว เพราะคงไม่มีโอกาสที่จะได้เจอกันอีก แต่ก็ทำไม่ได้
ด้วยความใจกล้าหน้าด้านบางอย่าง เราตัดสินใจทักแชทเฟสบุคเป้ไป
คือมันเป็นอะไรที่ลุ้นมากๆ จำได้ว่าเราถามเค้าว่าจำได้ป่าวว่าเราเป็นใคร
แค่เค้าบอกว่า "จำได้สิ ก็[ชื่อเรา]ไง" ตอนนั้นกรี๊ดใส่หมอนอยู่นาน เราคุยกับเป้ก็เกร็งมากๆ ไม่กล้าแสดงตัวตน กลัวเค้าจะรับไม่ได้กับนิสัยบ้าๆบอๆของเรา จะคุยจะถามอะไร ก็พยายามไม่ให้เค้ารู้ว่าเราชอบ
แต่เป้ก็คุยกับเราแบบถามคำตอบคำ อ่อ อืม บางทีคุยๆอยู่ก็ออฟไลน์ไป
นั่นทำให้เราผู้ไม่ค่อยกล้าที่จะทัก ยิ่งไม่กล้าทักเข้าไปอีก
แต่แล้ววันนึงสวรรค์ก็เข้าข้าง คือเราโดนจัดสอบให้ไปสอบที่โรงเรียนของเป้
ทำให้ได้เจอกันอีกสองสามครั้ง ทำให้เราตัดสินใจทักแชทเค้าบ่อยขึ้น
และแสดงความเป็นตัวเองมากขึ้น เพราะคิดว่า เอาวะ ไหนๆก็โอกาสสุดท้ายแล้ว
ไม่อยากปิดบังความรู้สึกแล้ว วางแผนไว้ว่า เจอกันวันสุดท้าย จะบอกเค้าไปเลยว่าเราชอบเค้า
แต่ช่วงเวลาสั้นๆที่เราแสดงตัวตนออกไป มันทำให้เราได้เห็นด้านหลายๆด้านของเค้า และทำให้เรารู้สึกว่าเราสนิทกับเค้ามากขึ้น
ตอนวันสุดท้ายที่ได้เจอกัน เราเอาเฟรนด์ชิพไปให้เค้าเขียน
นัดกันว่าจะมาเจอกันตรงหน้าตึกนี้ เราคิดว่าจะสารภาพตอนรับเฟรนด์ชิพนี่แหละ
แต่สุดท้าย เค้าก็ลืม TT
พอกลับบ้านไปก็เลยทักเค้าไป เค้าบอกว่า เราเขียนเสร็จแล้ว แต่ลืมส่งคืน เค้าก็ถามเราว่าจะมาสอบอีกมั้ย
(ตอนนั้นมันมีสอบแกทแพทรอบสุดท้าย) แต่เราไม่ได้สอบ เพราะตอนนั้นสอบตรงติดที่ต้องการแล้ว
เราก็เลยคิดว่า ไว้จะนัดเจอ แล้วให้เค้าเอามาให้
แต่สุดท้ายก็ยังไม่ได้ฤกษ์นัดซะที
หลังจากนั้นเราก็พยายามทักเค้าไปบ่อยๆ ทำให้ยิ่งสนิทขึ้นเรื่อยๆ
แต่อยู่ๆ เค้าก็หายไปอาทิตย์นึง ไม่ออนเฟสเลย
ประมาณว่าเค้าไปเที่ยวตจว.กับเพื่อนทั้งห้องเค้า เลยไม่ได้ออนเฟส
แต่เราก็เห็นเค้าโดนแท็กรูป แบบอยู่ใกล้ๆผู้หญิงคนนึงตลอดเลย
แล้วก็มีเพื่อนมาแซวกันเยอะมากๆ นั่นทำให้เรารู้ว่าเค้าคงกิ๊กกับผญ.คนนี้แล้วแหละ
ตอนนั้นเราค่อนข้างเสียใจเลยล่ะ เลยไม่ได้ทักเค้าไปเท่าไร
แต่เพื่อนๆก็ปลอบใจว่า ไม่เป็นไรหรอก กิ๊กกันไม่ได้แปลว่าคบกันซะหน่อย
เราก็เลยยังหลอกตัวเองต่อไป แต่ก็แทบไม่ได้ทักเค้าไปเลย
สุดท้าย เค้าก็ตั้งสเตตัสว่าเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนั้น
เราก็ไม่คิดจะต่อสู้หรือขอคุยต่ออะไรอีก เพราะรู้ึว่ามันบาป
จนกระทั่งเราเข้ามหาลัย เราก็ยังเลิกคิดถึงเค้าไม่ได้
อยากคุยกับเค้า ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์
บางทีเราอดใจไม่ไหว ก็ทักเค้าไปบ้าง ปีที่แล้วก็ประมาณสองครั้ง
แต่ก็คุยกันแบบเพื่อนๆ ไม่เคยบอกเค้าไปเลยว่าเราชอบ
เราเองตอนนี้อยากหลุดจากความรู้สึกนั้นซะที
ตอนนี้เข้ามหาลัยแล้ว บางทีก็รู้สึกว่าเลิกชอบได้เด็ดขาดแล้ว
แต่เค้าก็แวบเข้ามาในหัวให้เห็นอยู่เสมอ
มีคนเข้ามา แต่ก็ยังไม่มีใครดีเหมือนที่เค้าดีเลย อาจจะเป็นเพราะเราเป็นคนช่างเลือกมากเกินไป
แต่เราคิดว่า เราไม่อยากคบใครไปส่งๆ อยากคบเฉพาะคนที่เรารู้สึกดีด้วยจริงๆ
เราเองก็ไม่รู้จะทำยังไง คือนอกจากแอบชอบเค้าทั้งๆที่เค้ามีแฟนแล้วมันก็รู้สึกไม่ค่อยดีมากพอแล้ว
มันยังมีความรู้สึกว่าตัวเองดีไม่พอ คือเค้าเป็นคนหน้าตาดี เรียนเก่ง แต่เราธรรมดามากๆ เทียบเค้าไม่ได้เลย
ณ ตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าควรทำไงกับความรู้สึกนี้ดี TT
เยอะไปหน่อย จริงๆมีอีกมาก เราเขียนไม่ค่อยเก่ง ขอโทษจริงๆ
แต่ก็ขอบคุณที่อ่านค่ะ
(ดราม่ายามดึก)(รก)แอบชอบเค้ามาสามปีแล้ว อยากกำจัดความรู้สึกนี้ไปซะที
จริงๆมันอาจจะดูเป็นเรื่องไร้สาระ
แต่ขอระบายหน่อยละกัน...
เราแอบชอบผช คนนึงมาเกือบสามปีแล้ว
เจอกันช่วงม.ปลาย ตอนมอห้า เรากับเพื่อนไปเรียนพิเศษที่สถาบันกวดวิชาที่นึง
คือเราเป็นคนที่เรียนหญิงล้วนมาตั้งแต่ป.1
เวลาไปที่ไหนกับเพื่อนๆ เห็นหนุ่มๆหล่อๆก็อดแอบกรี๊ดเล่นๆไม่ได้
แต่เราก็ไม่เคยชอบอะไรใครจริงจังขนาดนั้น
คนๆนี้ก็เช่นกัน สมมติว่าเค้าชื่อเป้นะ
เป้เป็นคนตั้งใจเรียนมากกกก เวลาพัก คนอื่นเค้าออกไปซื้อขนมกิน แต่เป้ก็จะนั่งทำโจทย์ทำการบ้านที่อาจารย์ที่สอนให้ตลอดเลย
เราก็เป็นคนนิสัยชอบสังเกตคนรอบตัว ชอบดูนู่นดูนี่ไปทั่ว เลยสังเกตเห็นบุคลิกเค้าตรงนี้
เป้เป็นคนผิวขาว หน้าตาสะอาดสะอ้าน ไม่ขี้เก๊ก แล้วก็ไม่แต่งตัวเท่าไร ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา
เราก็แอบกรี๊ดให้เพื่อนฟังว่า นี่แกดูสิ คนนี้น่ารักจังเลย ตั้งใจเรียนดีจัง (เราเป็นคนชอบคนบุคลิกเนิร์ดๆ)
เวลาผ่านไปเราก็แค่แอบกรี๊ดเป้ไปเล่นๆอย่างนั้น ไม่ได้ถึงขั้นชอบมาก จนเก็บมาคิดถึง อะไรขนาดนั้น
พอขึ้น ม.6 เราก็ยังเจอเป้อีก เจอบ่อยๆ จากแอบกรี๊ด กลายเป็นแอบชอบเมื่อไรก็ไม่ทราบ
แล้ววันนั้นก็มาถึง...เราก็มีโอกาสได้รู้จักเพื่อนของเป้
ทำให้ได้รู้จักกับเป้จนได้ เหมือนฝันเป็นจริงเลย บางคนอาจจะว่าเราพูดเวอร์
แต่ในชีวิตเราไม่เคยมีโอกาสได้คุย หรือรู้จักกับคนที่แอบชอบเลย
กว่าจะได้รู้จักเป้ก็ยากมากกก เหตุผลเดียวคือเราเอง เวลาอยู่ต่อหน้าเค้าเราทำอะไรไม่ถูกทุกทีเลย
ทำเป็นอย่างเดียวคือหน้านิ่ง -_-
แต่สุดท้ายก็ได้รู้จักกันจนได้
ทุกครั้งที่ได้คุยกันถึงมันจะเป็นประโยคสั้นๆ แต่มันทำให้เราฟินได้ทั้งวันเลย5555
เราก็แอบไปสืบในเฟซมา ทำให้รู้ว่าเป้โสด แต่ถึงโสดก็ฮอทพอตัวเลยล่ะ เป็นเดือนรร. แถมยังเรียนเก่งด้วย
นั่นทำให้เรายิ่งกรี๊ดเป้เข้าไปใหญ่
แต่ก็ยังไม่ได้สนิทกันเท่าไร ด้วยความที่เค้าก็เป็นคนไม่ค่อยพูดกับคนแปลกหน้า
ส่วนเราก็เขินซะจนทำตัวไม่ถูก
แต่ก็ยังเจอกันอยู่เรื่อยๆ
จนกระทั่งคอร์สเอ็นท์ปิด (ใครเคยเรียนพิเศษคอร์สเอ็นท์จะรู้ว่ามันยาวมากๆ โดยเฉพาะสถาบันที่เราเรียนคอร์สเอ็นท์จะมีนัดเพิ่มบลาๆๆ
ซึ่งมันยาวกว่าที่อื่นเค้ามากๆ)
เราก็ตกลงกับตัวเองว่า จะเลิกชอบแล้ว เพราะคงไม่มีโอกาสที่จะได้เจอกันอีก แต่ก็ทำไม่ได้
ด้วยความใจกล้าหน้าด้านบางอย่าง เราตัดสินใจทักแชทเฟสบุคเป้ไป
คือมันเป็นอะไรที่ลุ้นมากๆ จำได้ว่าเราถามเค้าว่าจำได้ป่าวว่าเราเป็นใคร
แค่เค้าบอกว่า "จำได้สิ ก็[ชื่อเรา]ไง" ตอนนั้นกรี๊ดใส่หมอนอยู่นาน เราคุยกับเป้ก็เกร็งมากๆ ไม่กล้าแสดงตัวตน กลัวเค้าจะรับไม่ได้กับนิสัยบ้าๆบอๆของเรา จะคุยจะถามอะไร ก็พยายามไม่ให้เค้ารู้ว่าเราชอบ
แต่เป้ก็คุยกับเราแบบถามคำตอบคำ อ่อ อืม บางทีคุยๆอยู่ก็ออฟไลน์ไป
นั่นทำให้เราผู้ไม่ค่อยกล้าที่จะทัก ยิ่งไม่กล้าทักเข้าไปอีก
แต่แล้ววันนึงสวรรค์ก็เข้าข้าง คือเราโดนจัดสอบให้ไปสอบที่โรงเรียนของเป้
ทำให้ได้เจอกันอีกสองสามครั้ง ทำให้เราตัดสินใจทักแชทเค้าบ่อยขึ้น
และแสดงความเป็นตัวเองมากขึ้น เพราะคิดว่า เอาวะ ไหนๆก็โอกาสสุดท้ายแล้ว
ไม่อยากปิดบังความรู้สึกแล้ว วางแผนไว้ว่า เจอกันวันสุดท้าย จะบอกเค้าไปเลยว่าเราชอบเค้า
แต่ช่วงเวลาสั้นๆที่เราแสดงตัวตนออกไป มันทำให้เราได้เห็นด้านหลายๆด้านของเค้า และทำให้เรารู้สึกว่าเราสนิทกับเค้ามากขึ้น
ตอนวันสุดท้ายที่ได้เจอกัน เราเอาเฟรนด์ชิพไปให้เค้าเขียน
นัดกันว่าจะมาเจอกันตรงหน้าตึกนี้ เราคิดว่าจะสารภาพตอนรับเฟรนด์ชิพนี่แหละ
แต่สุดท้าย เค้าก็ลืม TT
พอกลับบ้านไปก็เลยทักเค้าไป เค้าบอกว่า เราเขียนเสร็จแล้ว แต่ลืมส่งคืน เค้าก็ถามเราว่าจะมาสอบอีกมั้ย
(ตอนนั้นมันมีสอบแกทแพทรอบสุดท้าย) แต่เราไม่ได้สอบ เพราะตอนนั้นสอบตรงติดที่ต้องการแล้ว
เราก็เลยคิดว่า ไว้จะนัดเจอ แล้วให้เค้าเอามาให้
แต่สุดท้ายก็ยังไม่ได้ฤกษ์นัดซะที
หลังจากนั้นเราก็พยายามทักเค้าไปบ่อยๆ ทำให้ยิ่งสนิทขึ้นเรื่อยๆ
แต่อยู่ๆ เค้าก็หายไปอาทิตย์นึง ไม่ออนเฟสเลย
ประมาณว่าเค้าไปเที่ยวตจว.กับเพื่อนทั้งห้องเค้า เลยไม่ได้ออนเฟส
แต่เราก็เห็นเค้าโดนแท็กรูป แบบอยู่ใกล้ๆผู้หญิงคนนึงตลอดเลย
แล้วก็มีเพื่อนมาแซวกันเยอะมากๆ นั่นทำให้เรารู้ว่าเค้าคงกิ๊กกับผญ.คนนี้แล้วแหละ
ตอนนั้นเราค่อนข้างเสียใจเลยล่ะ เลยไม่ได้ทักเค้าไปเท่าไร
แต่เพื่อนๆก็ปลอบใจว่า ไม่เป็นไรหรอก กิ๊กกันไม่ได้แปลว่าคบกันซะหน่อย
เราก็เลยยังหลอกตัวเองต่อไป แต่ก็แทบไม่ได้ทักเค้าไปเลย
สุดท้าย เค้าก็ตั้งสเตตัสว่าเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนั้น
เราก็ไม่คิดจะต่อสู้หรือขอคุยต่ออะไรอีก เพราะรู้ึว่ามันบาป
จนกระทั่งเราเข้ามหาลัย เราก็ยังเลิกคิดถึงเค้าไม่ได้
อยากคุยกับเค้า ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์
บางทีเราอดใจไม่ไหว ก็ทักเค้าไปบ้าง ปีที่แล้วก็ประมาณสองครั้ง
แต่ก็คุยกันแบบเพื่อนๆ ไม่เคยบอกเค้าไปเลยว่าเราชอบ
เราเองตอนนี้อยากหลุดจากความรู้สึกนั้นซะที
ตอนนี้เข้ามหาลัยแล้ว บางทีก็รู้สึกว่าเลิกชอบได้เด็ดขาดแล้ว
แต่เค้าก็แวบเข้ามาในหัวให้เห็นอยู่เสมอ
มีคนเข้ามา แต่ก็ยังไม่มีใครดีเหมือนที่เค้าดีเลย อาจจะเป็นเพราะเราเป็นคนช่างเลือกมากเกินไป
แต่เราคิดว่า เราไม่อยากคบใครไปส่งๆ อยากคบเฉพาะคนที่เรารู้สึกดีด้วยจริงๆ
เราเองก็ไม่รู้จะทำยังไง คือนอกจากแอบชอบเค้าทั้งๆที่เค้ามีแฟนแล้วมันก็รู้สึกไม่ค่อยดีมากพอแล้ว
มันยังมีความรู้สึกว่าตัวเองดีไม่พอ คือเค้าเป็นคนหน้าตาดี เรียนเก่ง แต่เราธรรมดามากๆ เทียบเค้าไม่ได้เลย
ณ ตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าควรทำไงกับความรู้สึกนี้ดี TT
เยอะไปหน่อย จริงๆมีอีกมาก เราเขียนไม่ค่อยเก่ง ขอโทษจริงๆ
แต่ก็ขอบคุณที่อ่านค่ะ