กระทู้บ่นของคนไกลบ้าน เมื่อสามีต่างชาติพยายามจะทำอาหารไทย

คิมเป็นแม่บ้านเต็มเวลาค่ะ ปัจจุบันอยู่อเมริกา
ซูเปอร์มาร์เก็ตเอเชียแถวเมืองที่อยู่ก็ไม่ค่อยมีพวกเครื่องปรุงไทยๆ ขาย
มีแต่จีนกับฟิลิปปินส์เป็นหลักใหญ่ เพราะแถวนี้ไม่ค่อยมีคนไทย

บางอย่างอยากได้ก็อาศัยคุณแม่ ญาติๆ เพื่อนๆ ส่งไปรษณีย์มาให้บ้าง
บางทีก็เพื่อนมาอเมริกา สงเคราะห์หิ้วมาแล้วส่งไปรษณีย์มาให้บ้าง
เป็นที่ซาบซึ้งในน้ำใจยิ่งนัก

ส่วนใหญ่ก็กินอะไรง่ายๆ ไม่ลำบากนัก พวกย่างๆ ต้มๆ
ทำน้ำจิ้มซีฟู้ดใส่พริกเขียว กระเทียม เกลือ มะนาวเข้าก็กินข้าวได้
สบายใจ

ล่าสุดเพื่อนส่งโลโบ้พะโล้ แกงเขียวหวาน น้ำตกแล้วก็ต้มยำมาให้
ก็ใช้ประหยัดๆ ค่ะ อิๆ ของดีมีน้อย

วันนี้ ไม่สบาย คุณสามีรับอาสาทำอาหารเย็น
ก็ปล่อยเค้าไป พอเรียกกินข้าวก็ลากสังขารลงไป
สามีพูดด้วยความภาคภูมิใจว่าเครื่องปรุงซองๆ ของยู
สี่ซองน่ะ ไอใส่ลงไปในสตูว์ไก่ ทำอาหารไทย
อิฉันถามกลับไปว่า ซองไหนนะ เขาบอกว่าใส่อย่างละเล็กละน้อย
ลงไปทั้งสี่ซอง โอ้ววววววววววววว ไม่นะ
พ่อเจ้าประคุณใส่ผงพะโล้ แกงเขียวหวาน น้ำตกและต้มยำ
ลงไปในสตูว์ไก่!!!! แถมยังยิ้มภูมิใจว่าได้เอาใจภริเมีย
อิฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆ บอกไปว่า แทงยู ฮันนี่
แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินไปจนหมดถ้วย
คุณซ๊ามียังอุตส่าห์คะยั้นคะยอว่า
เติมอีกสิ อิฉันก็ได้แต่อุบอิบๆ ไปว่า ไอปวดท้อง
กินเยอะไม่ได้ แต่ในใจพูดว่า อาหารไทยอะหยังนี่

อยากบอกสามีจุงเบย (ขอภาษาวิบัติสักนิด)
ว่าถ้ารักชั้นจงอย่าพยายามทำ "อาหารไทย"
ให้ชั้นกินอีกชั่วชีวิต