โอย จะโดนหาว่าวายมั๊ยเนี่ย
บอกไว้ก่อนว่าสปอยล์ตอนนี้ The level of Fan-girls service is too damn high นะคะ _ (: з" ∠) _
หน้าปก Aria เดือนเมษายน
(แต่ออกเมื่อวันที่ 28 กุมภา)
โปสการ์ด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
-ตูมม!!- ท่ามกลางความเงียบสงบของเมืองชิสึเมะ เสียงระเบิดตูมใหญ่ดังขึ้น
สายตาเย็นชาของมิโคโตะจับจ้องไปที่ร่างของแก๊งค้ายาที่โดนเล่นงานจนสะบักสะบอม
คุซานางิ : จริง ๆ เลย....ฉันละสงสัยอยู่แล้วเชียว ว่าพักนี้มีไอ้นี่มาอยู่ในเมืองชิสึเมะนี่ได้ยังไง
คุซานางิสะบัดซองยาเสพติดใส่หน้าสมาชิกแก๊งค้ายาคนหนึ่ง
คุซานางิ : ที่แท้ก็มีพวกลักลอบค้ายาป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้นี่เอง เกะกะลูกตาจริงๆ
ถ้าเราปล่อยไอ้นี่ลอยนวลอยู่แบบนี้ ทางนี้ก็ลำบากเหมือนกันนะ
ยาตะกับทาทาระเปิดประตูเข้ามาในห้อง
ยาตะ : เหมือนว่าพวกนั้นไม่ได้เก็บยาไว้ที่นี่นะ
ทาทาระ : แต่พวกนั้นทำเงินได้ตั้งเท่านี้แน่ะ
ทาทาระหอบเงินกองใหญ่เข้ามาในห้อง คุซานางิซักไซ้หัวหน้าแก๊งค้ายาต่อ
คุซานางิ : ไม่ได้เก็บไว้ที่นี่งั้นเหรอ? งั้นเงินสกปรกพวกนี้เราจะช่วยเอาไปจัดการให้แล้วกัน
ทาทาระ : [เริ่มบันทึกวิดีโอ] 30 พฤศจิกายน เวลา 9 โมง 25 นาที เดี๋ยวฉันจะช่วยถ่ายไว้ให้เองนะ
คุซานางิ : เอาล่ะ ยาอยู่ที่ไหน
หัวหน้าแก๊งค้ายา : ม..ไม่ได้อยู่ที่นี่ เราขายมันต่อทันทีที่เราซื้อมาจาก"คนกลาง"
คุซานางิ : อ้อ ฉันเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับ "คนกลาง" มาเหมือนกัน
เหมือนว่าเขาเป็นสเตรนใช่ไหม
หัวหน้าแก๊งค้ายา : ...........
คุซานางิ : เฮ้? ไม่ตอบเรอะ
มิโคโตะ : .....ให้ฉันเผามันเลยมั๊ย
ทาทาระ : ไม่ได้นะ ถ้าปล่อยให้คิงทำล่ะก็ หมอนี่ไม่เหลือทั้งเลือด กระดูก แม้แต่ขี้เถ้าแน่
คุซานางิ : นั่นสิ จริง ๆ แล้ว เรื่องเผาเฉพาะส่วนเนี่ยของถนัดของนายเลยนี่ ทตสึกะ
ทาทาระ : เอ...
คุซานางิ : เรื่องพลังนายน่ะอ่อนก็จริง แต่นายเก่งเรื่องทักษะนี่นา
ปกติแล้วนายชอบใช้พลังไฟค่อยๆเลาะนิ้วคนออกเนอะ
เหมือนกับเวลาทำพวกงานฝีมือ
คุซานางิ : หรือว่า..จะให้ฉันช่วยทำให้นายดูดีขึ้นมาอีกนิดดีมั๊ย
หลังจากถล่มรังของแก๊งค้ายา โฮมุระพากันลงมาเดินจับกลุ่มคุยกันข้างถนน
ทาทาระ : โค้ดเนม "ตัวตุ่น" งั้นเหรอ?
สเตรนที่มีพลังมองเห็นได้ในที่มืดแล้วก็เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระในพื้นที่ใต้ดินสินะ
เหมือนกับว่ามันหลบพวก Scepter 4 ด้วยการอาศัยอยู่ใต้ดินน่ะ
คุซานางิ : ฮ่ะ ๆ ใต้ดิน? จริงอ่ะ
ทาทาระ : จริง ๆ นะ เชื่อฉันหน่อยสิ
ยาตะฟังคำสนทนาของทั้งคู่พลางย้อนคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาเมื่อกี้
หัวหน้าแก๊งค้ายา : ฉันไม่รู้ที่ซ่อนของพวกนั้นจริง ๆ !!
คุซานางิ : เฮ้อ ก็ไม่ใช่ว่าเราอยากรู้ว่าพวกนั้นมีความสามารถอะไรแล้วอยู่กันยังไงหรอกนะ
แต่เราไม่ชอบที่มีไอ้บ้าอย่างพวกแกมาวิ่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้านของพวกเราเท่านั้น
เอาล่ะ..ขอโทษที่มารบกวน
หัวหน้าแก๊งค้ายา : พ...พวกแกเป็นใคร
ยาตะ : พวกเราคือโฮมุระ
ทีมที่แบกรับสัญลักษณ์นี้ไว้ด้วยความภาคภูมิใจไงล่ะ
หัวหน้าแก๊งค้ายา : ความภาคภูมิใจ? ฮ่ะๆๆ
พวกแกนี่มันโง่จริง ๆ ที่จริงพวกแกมันก็แค่สัตว์ป่าที่มารวมกลุ่มกันแค่นั้นแหล่ะ
คำสบประมาทของแก๊งค้ายาทำให้ยาตะพลันนึกถึงใครบางคน
"โง่จริง ๆ"
ฟุชิมิ : ทีนี้ความภาคภูมิใจของนายก็ไม่เหลือแล้วล่ะ มิซากิ
ยาตะ : แก!!!!! อย่ามาลบหลู่โฮมุระนะเฟ้ย
ทาทาระ : ยาตะ...
ตัดกลับมาที่กลุ่มโฮมุระกำลังจับกลุ่มกันอยู่ข้างถนน
ยาตะที่ยังข้องใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้ไม่หายทักท้วงขึ้นกับมิโคโตะ
ยาตะ : มิโคโตะซัง ผมจะทำเอง
คุซานางิ : ยาตะจัง?
ยาตะ : เมืองนี้อยู่ใต้กฎการปกครองของมิโคโตะซัง ผมยอมไม่ได้ที่พวกนั้นทำแบบนั้น
พวกที่มาลบหลู่โฮมุระน่ะต้อง...
มิโคโตะ : [พูดแทรกขึ้นมา พลางยิ้ม] ยาตะ
พวกนั้นอยากพูดอะไรก็ให้มันพูดไปเถอะ
เมื่อเห็นว่ามิโคโตะไม่ติดใจอะไรกับพวกปากเสีย ยาตะก็เริงร่าขึ้นมาทันที
ยาตะ : จริงด้วย
ไม่ว่าพวกนั้นจะพูดว่าอะไร โฮมุระก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปซักหน่อย
มิโคโตะซัง!! ผมจะไปจับ "ตัวตุ่น" นั่นมาให้ได้เลยฮะ!!
ยาตะขึ้นสเก็ตซ์บอร์ดรีบไปหาเบาะแสของ "ตัวตุ่น" คุซานางิเลยบ่นว่านี่คิดจะวิ่งไปรอบ ๆ เมืองเลยรึยังไง
คุซานางิเลยให้คนอื่น ๆ ช่วยกันแยกย้ายตามหาเบาะแสเพื่อที่จะเข้าโจมตีในภายหลัง
คุซานางิ มิโคโตะและแอนนา รออยู่ที่บาร์โฮมุระคอยรวบรวมข่าวสาร
คุซานางิพูดว่า ตอนนี้พอจะจำกัดที่อยู่ของ "ตัวตุ่น" ได้แล้ว เลยถามความเห็นจากมิโคโตะว่าจะเข้าโจมตีกันได้รึยัง
มิโคโตะ : อือ
คุซานางิ : แล้วนายว่าไง จะเข้าร่วมด้วยรึเปล่า
มิโคโตะ : ยุ่งยากจริง
ถ้าจำเป็น ฉันค่อยลงมือแล้วกัน
คุซานางิเลยบ่นว่าขี้เกียจตัวเป็นขนอะไรแบบนี้ แต่ก็ดีเหมือนกันเผื่อนายทำอะไรแปลก ๆ ฉันก็ขี้เกียจรับผิดชอบ
มิโคโตะจะไม่ต้องใช้พลังที่เสี่ยงต่อการควบคุมพลังไม่ได้ เพราะยังไง Scepter 4 ก็เริ่มระแคะระคายเรื่องกลุ่ม ตัวตุ่น นี่อยู่แล้ว
คุซานางิ : หวังว่าจะไม่มีเรื่องยุ่ง ๆ อะไรอีกนะ
มิโคโตะ : พูดถึงยาตะอยู่เหรอ?
คุซานางิ : อืมม ก็ใช่ หมอนั่นเป็นคนเลือดร้อนอยู่ด้วยนี่นา
ยิ่งกับ Scepter 4 มันมีความรู้สึกอะไรที่ซับซ้อนอยู่น่ะ
เมื่อคุซานางิส่งรายชื่อที่อยู่ของ "ตัวตุ่น" ไปยังโฮมุระทุกคน คามาโมโตะเลยโทรปรึกษายาตะว่าจะไปที่ไหนในรายชื่อ
ยาตะบอกว่าฉันจะไปที่ ๆ ใกล้แถวนี้ที่สุดแล้วกัน
คามาโมโตะพยายามห้ามไม่ให้ไปคนเดียว แต่ยาตะไม่รอ พร้อมกับตัดสายทิ้ง
ยาตะ : ราชาของเมืองนี้น่ะ คือมิโคโตะซัง
อย่ามาดูถูกโฮมุระนะ
ยาตะมาถึงโรงงานร้างคนเดียว ภายในมืดสนิทเพราะหน้าต่างถูกปิดตาย
ขณะเดินสำรวจ ยาตะได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา เลยดีใจคิดว่า บิงโกแล้วสินะ
ยาตะซุ่มรอจนฝีเท้าปริศนาเดินใกล้เข้ามา เมื่อได้จังหวะก็ลงมือโจมตีทันที
แต่อีกฝ่ายเบี่ยงตัวหลบได้พร้อมกับใช้อาวุธซัดกลับจนกระจกแตก
_ (: з" ∠) _ (คิต้าาาาาาา)
ยาตะ : ซ...ซารุฮิโกะ?
ฟุชิมิก็ดูจะตกใจไม่น้อยอยู่เหมือนกันที่บังเอิญมาเจอยาตะที่นี่
ฟุชิมิ : หึ..ไม่เจอกันนานนะ มิซากิ
ยาตะ : น..นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ
ฟุชิมิ : ทำงานน่ะสิ ฉันไม่ว่างเหมือนตอนอยู่โฮมุระนี่ ตอนนี้ฉันน่ะงานยุ่งมากเลยล่ะ
ยาตะ : นายก็กำลังไล่ล่าพวก "ตัวตุ่น" อยู่เหมือนกันเหรอ
ฟุชิมิ : ไล่ล่าพวกสเตรน โดยเฉพาะพวกที่ก่ออาชญากรรมน่ะเป็นงานของ Scepter 4
ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะซ่อนยาไว้ที่นี่ด้วยสินะ
ยาตะ : บ้าเอ๊ย พวกนั้นกล้าดียังไงถึงเข้ามาทำอะไรโง่ ๆ ในเมืองของมิโคโตะซัง
ฟุชิมิ : ...หึ
ยาตะ : อะไร?
ฟุชิมิ : เปล่า แค่คิดว่านายนี่ไม่ค่อยจะเปลี่ยนไปเลยนะ
ยาตะ : หา?
ฟุชิมิ : มิโคโตะซัง มิโคโตะซาาง~~ สมองน้อย ๆ ของนายก็คงจำได้แต่เรื่องพวกนี้ล่ะนะ
มิซากิ
นายคิดจะอยู่ในโลกไร้สาระ เที่ยวโชว์สัญลักษณ์แห่งความภาคภูมิใจ
พร้อมกับกระดิกหางต่อหน้ามิโคโตะซังนั่นไปถึงเมื่อไหร่กันน่ะ
ยาตะ : ซารุ แก!!!!!
แต่ทันใดนั้น ฟุชิมิได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
ยาตะ : อ..อะไรน่ะ
ฟุชิมิ : หนวกหูจริง เงียบก่อน
-แชะ-
ฟุชิมิ : แย่ละ.....
ขณะที่ฟุชิมิกับยาตะไม่ทันระวังตัว คนร้ายก็ได้จุดระเบิดขึ้น
_ (: з" ∠) _
ยาตะที่ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางกองซากปรักหักพัง พบว่าตัวเองนั่งทับฟุชิมิอยู่
ฟุชิมิ : อ..อึ่ก
ยาตะ : ข..ขอโทษ
ฟุชิมิผลักยาตะออกไปแล้วบอกให้เงียบซะ ขณะที่ฟุชิมิกำลังจะลุกขึ้น ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ขา
ฟุชิมิ : อึ่ก
ยาตะ : ....เฮ้
ขานาย เจ็บอยู่เหรอ
ฟุชิมิ : หุบปาก
ยาตะ : ที่นี่ที่ไหน ชั้นใต้ดินเหรอ
พื้นคงถล่มจากแรงระเบิดสินะ
ฟุชิมิกับยาตะมองไปยังทางขึ้นชั้นบน แต่เปล่าประโยชน์ คงไม่มีทางปีนขึ้นไปได้แน่
ฟุชิมิ : ขึ้นไปบนนั้นไม่ไหวหรอก
ยาตะเลยพยายามฉายไฟไปรอบ ๆ พบกับทางใต้ดินที่ทอดยาวออกไปในความมืด
แต่สักพักนาฬิกาข้อมือของยาตะก็กระพริบขึ้นว่า "นอกเขตสัญญาณ"
ฟุชิมิก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู บอกว่าแบบนี้ติดต่อข้างนอกไม่ได้หรอก
ยาตะ : เฮ้ ๆ อย่าบอกนะว่า...
นี่ฉันติดอยู่ในที่แบบนี้
กับซารุสองคน...
-จบ ต่อเล่มเดือน 5 คำโปรย : ยุ่งละสิ จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อทั้งคู่ถูกขังอยู่ด้วยกันสองคน-
_ (: з" ∠) _
พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่พิมพ์อะไรวาย ๆ ลงไป
ขอบคุณ Eng Translation ค่ะ
http://takosekuhara.tumblr.com/post/44334437607/translation-k-memory-of-red-chapter-10
[K Project] Spoil : K - Memory of Red 10 ในห้องใต้ดิน
บอกไว้ก่อนว่าสปอยล์ตอนนี้ The level of Fan-girls service is too damn high นะคะ _ (: з" ∠) _
หน้าปก Aria เดือนเมษายน
(แต่ออกเมื่อวันที่ 28 กุมภา)
โปสการ์ด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
-ตูมม!!- ท่ามกลางความเงียบสงบของเมืองชิสึเมะ เสียงระเบิดตูมใหญ่ดังขึ้น
สายตาเย็นชาของมิโคโตะจับจ้องไปที่ร่างของแก๊งค้ายาที่โดนเล่นงานจนสะบักสะบอม
คุซานางิ : จริง ๆ เลย....ฉันละสงสัยอยู่แล้วเชียว ว่าพักนี้มีไอ้นี่มาอยู่ในเมืองชิสึเมะนี่ได้ยังไง
คุซานางิสะบัดซองยาเสพติดใส่หน้าสมาชิกแก๊งค้ายาคนหนึ่ง
คุซานางิ : ที่แท้ก็มีพวกลักลอบค้ายาป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้นี่เอง เกะกะลูกตาจริงๆ
ถ้าเราปล่อยไอ้นี่ลอยนวลอยู่แบบนี้ ทางนี้ก็ลำบากเหมือนกันนะ
ยาตะกับทาทาระเปิดประตูเข้ามาในห้อง
ยาตะ : เหมือนว่าพวกนั้นไม่ได้เก็บยาไว้ที่นี่นะ
ทาทาระ : แต่พวกนั้นทำเงินได้ตั้งเท่านี้แน่ะ
ทาทาระหอบเงินกองใหญ่เข้ามาในห้อง คุซานางิซักไซ้หัวหน้าแก๊งค้ายาต่อ
คุซานางิ : ไม่ได้เก็บไว้ที่นี่งั้นเหรอ? งั้นเงินสกปรกพวกนี้เราจะช่วยเอาไปจัดการให้แล้วกัน
ทาทาระ : [เริ่มบันทึกวิดีโอ] 30 พฤศจิกายน เวลา 9 โมง 25 นาที เดี๋ยวฉันจะช่วยถ่ายไว้ให้เองนะ
คุซานางิ : เอาล่ะ ยาอยู่ที่ไหน
หัวหน้าแก๊งค้ายา : ม..ไม่ได้อยู่ที่นี่ เราขายมันต่อทันทีที่เราซื้อมาจาก"คนกลาง"
คุซานางิ : อ้อ ฉันเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับ "คนกลาง" มาเหมือนกัน
เหมือนว่าเขาเป็นสเตรนใช่ไหม
หัวหน้าแก๊งค้ายา : ...........
คุซานางิ : เฮ้? ไม่ตอบเรอะ
มิโคโตะ : .....ให้ฉันเผามันเลยมั๊ย
ทาทาระ : ไม่ได้นะ ถ้าปล่อยให้คิงทำล่ะก็ หมอนี่ไม่เหลือทั้งเลือด กระดูก แม้แต่ขี้เถ้าแน่
คุซานางิ : นั่นสิ จริง ๆ แล้ว เรื่องเผาเฉพาะส่วนเนี่ยของถนัดของนายเลยนี่ ทตสึกะ
ทาทาระ : เอ...
คุซานางิ : เรื่องพลังนายน่ะอ่อนก็จริง แต่นายเก่งเรื่องทักษะนี่นา
ปกติแล้วนายชอบใช้พลังไฟค่อยๆเลาะนิ้วคนออกเนอะ เหมือนกับเวลาทำพวกงานฝีมือ
คุซานางิ : หรือว่า..จะให้ฉันช่วยทำให้นายดูดีขึ้นมาอีกนิดดีมั๊ย
หลังจากถล่มรังของแก๊งค้ายา โฮมุระพากันลงมาเดินจับกลุ่มคุยกันข้างถนน
ทาทาระ : โค้ดเนม "ตัวตุ่น" งั้นเหรอ?
สเตรนที่มีพลังมองเห็นได้ในที่มืดแล้วก็เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระในพื้นที่ใต้ดินสินะ
เหมือนกับว่ามันหลบพวก Scepter 4 ด้วยการอาศัยอยู่ใต้ดินน่ะ
คุซานางิ : ฮ่ะ ๆ ใต้ดิน? จริงอ่ะ
ทาทาระ : จริง ๆ นะ เชื่อฉันหน่อยสิ
ยาตะฟังคำสนทนาของทั้งคู่พลางย้อนคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาเมื่อกี้
หัวหน้าแก๊งค้ายา : ฉันไม่รู้ที่ซ่อนของพวกนั้นจริง ๆ !!
คุซานางิ : เฮ้อ ก็ไม่ใช่ว่าเราอยากรู้ว่าพวกนั้นมีความสามารถอะไรแล้วอยู่กันยังไงหรอกนะ
แต่เราไม่ชอบที่มีไอ้บ้าอย่างพวกแกมาวิ่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้านของพวกเราเท่านั้น
เอาล่ะ..ขอโทษที่มารบกวน
หัวหน้าแก๊งค้ายา : พ...พวกแกเป็นใคร
ยาตะ : พวกเราคือโฮมุระ
ทีมที่แบกรับสัญลักษณ์นี้ไว้ด้วยความภาคภูมิใจไงล่ะ
หัวหน้าแก๊งค้ายา : ความภาคภูมิใจ? ฮ่ะๆๆ
พวกแกนี่มันโง่จริง ๆ ที่จริงพวกแกมันก็แค่สัตว์ป่าที่มารวมกลุ่มกันแค่นั้นแหล่ะ
คำสบประมาทของแก๊งค้ายาทำให้ยาตะพลันนึกถึงใครบางคน
"โง่จริง ๆ"
ฟุชิมิ : ทีนี้ความภาคภูมิใจของนายก็ไม่เหลือแล้วล่ะ มิซากิ
ยาตะ : แก!!!!! อย่ามาลบหลู่โฮมุระนะเฟ้ย
ทาทาระ : ยาตะ...
ตัดกลับมาที่กลุ่มโฮมุระกำลังจับกลุ่มกันอยู่ข้างถนน
ยาตะที่ยังข้องใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้ไม่หายทักท้วงขึ้นกับมิโคโตะ
ยาตะ : มิโคโตะซัง ผมจะทำเอง
คุซานางิ : ยาตะจัง?
ยาตะ : เมืองนี้อยู่ใต้กฎการปกครองของมิโคโตะซัง ผมยอมไม่ได้ที่พวกนั้นทำแบบนั้น
พวกที่มาลบหลู่โฮมุระน่ะต้อง...
มิโคโตะ : [พูดแทรกขึ้นมา พลางยิ้ม] ยาตะ
พวกนั้นอยากพูดอะไรก็ให้มันพูดไปเถอะ
เมื่อเห็นว่ามิโคโตะไม่ติดใจอะไรกับพวกปากเสีย ยาตะก็เริงร่าขึ้นมาทันที
ยาตะ : จริงด้วย
ไม่ว่าพวกนั้นจะพูดว่าอะไร โฮมุระก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปซักหน่อย
มิโคโตะซัง!! ผมจะไปจับ "ตัวตุ่น" นั่นมาให้ได้เลยฮะ!!
ยาตะขึ้นสเก็ตซ์บอร์ดรีบไปหาเบาะแสของ "ตัวตุ่น" คุซานางิเลยบ่นว่านี่คิดจะวิ่งไปรอบ ๆ เมืองเลยรึยังไง
คุซานางิเลยให้คนอื่น ๆ ช่วยกันแยกย้ายตามหาเบาะแสเพื่อที่จะเข้าโจมตีในภายหลัง
คุซานางิ มิโคโตะและแอนนา รออยู่ที่บาร์โฮมุระคอยรวบรวมข่าวสาร
คุซานางิพูดว่า ตอนนี้พอจะจำกัดที่อยู่ของ "ตัวตุ่น" ได้แล้ว เลยถามความเห็นจากมิโคโตะว่าจะเข้าโจมตีกันได้รึยัง
มิโคโตะ : อือ
คุซานางิ : แล้วนายว่าไง จะเข้าร่วมด้วยรึเปล่า
มิโคโตะ : ยุ่งยากจริง
ถ้าจำเป็น ฉันค่อยลงมือแล้วกัน
คุซานางิเลยบ่นว่าขี้เกียจตัวเป็นขนอะไรแบบนี้ แต่ก็ดีเหมือนกันเผื่อนายทำอะไรแปลก ๆ ฉันก็ขี้เกียจรับผิดชอบ
มิโคโตะจะไม่ต้องใช้พลังที่เสี่ยงต่อการควบคุมพลังไม่ได้ เพราะยังไง Scepter 4 ก็เริ่มระแคะระคายเรื่องกลุ่ม ตัวตุ่น นี่อยู่แล้ว
คุซานางิ : หวังว่าจะไม่มีเรื่องยุ่ง ๆ อะไรอีกนะ
มิโคโตะ : พูดถึงยาตะอยู่เหรอ?
คุซานางิ : อืมม ก็ใช่ หมอนั่นเป็นคนเลือดร้อนอยู่ด้วยนี่นา
ยิ่งกับ Scepter 4 มันมีความรู้สึกอะไรที่ซับซ้อนอยู่น่ะ
เมื่อคุซานางิส่งรายชื่อที่อยู่ของ "ตัวตุ่น" ไปยังโฮมุระทุกคน คามาโมโตะเลยโทรปรึกษายาตะว่าจะไปที่ไหนในรายชื่อ
ยาตะบอกว่าฉันจะไปที่ ๆ ใกล้แถวนี้ที่สุดแล้วกัน
คามาโมโตะพยายามห้ามไม่ให้ไปคนเดียว แต่ยาตะไม่รอ พร้อมกับตัดสายทิ้ง
ยาตะ : ราชาของเมืองนี้น่ะ คือมิโคโตะซัง
อย่ามาดูถูกโฮมุระนะ
ยาตะมาถึงโรงงานร้างคนเดียว ภายในมืดสนิทเพราะหน้าต่างถูกปิดตาย
ขณะเดินสำรวจ ยาตะได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา เลยดีใจคิดว่า บิงโกแล้วสินะ
ยาตะซุ่มรอจนฝีเท้าปริศนาเดินใกล้เข้ามา เมื่อได้จังหวะก็ลงมือโจมตีทันที
แต่อีกฝ่ายเบี่ยงตัวหลบได้พร้อมกับใช้อาวุธซัดกลับจนกระจกแตก
_ (: з" ∠) _ (คิต้าาาาาาา)
ยาตะ : ซ...ซารุฮิโกะ?
ฟุชิมิก็ดูจะตกใจไม่น้อยอยู่เหมือนกันที่บังเอิญมาเจอยาตะที่นี่
ฟุชิมิ : หึ..ไม่เจอกันนานนะ มิซากิ
ยาตะ : น..นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ
ฟุชิมิ : ทำงานน่ะสิ ฉันไม่ว่างเหมือนตอนอยู่โฮมุระนี่ ตอนนี้ฉันน่ะงานยุ่งมากเลยล่ะ
ยาตะ : นายก็กำลังไล่ล่าพวก "ตัวตุ่น" อยู่เหมือนกันเหรอ
ฟุชิมิ : ไล่ล่าพวกสเตรน โดยเฉพาะพวกที่ก่ออาชญากรรมน่ะเป็นงานของ Scepter 4
ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะซ่อนยาไว้ที่นี่ด้วยสินะ
ยาตะ : บ้าเอ๊ย พวกนั้นกล้าดียังไงถึงเข้ามาทำอะไรโง่ ๆ ในเมืองของมิโคโตะซัง
ฟุชิมิ : ...หึ
ยาตะ : อะไร?
ฟุชิมิ : เปล่า แค่คิดว่านายนี่ไม่ค่อยจะเปลี่ยนไปเลยนะ
ยาตะ : หา?
ฟุชิมิ : มิโคโตะซัง มิโคโตะซาาง~~ สมองน้อย ๆ ของนายก็คงจำได้แต่เรื่องพวกนี้ล่ะนะ
มิซากิ
นายคิดจะอยู่ในโลกไร้สาระ เที่ยวโชว์สัญลักษณ์แห่งความภาคภูมิใจ
พร้อมกับกระดิกหางต่อหน้ามิโคโตะซังนั่นไปถึงเมื่อไหร่กันน่ะ
ยาตะ : ซารุ แก!!!!!
แต่ทันใดนั้น ฟุชิมิได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
ยาตะ : อ..อะไรน่ะ
ฟุชิมิ : หนวกหูจริง เงียบก่อน
-แชะ-
ฟุชิมิ : แย่ละ.....
ขณะที่ฟุชิมิกับยาตะไม่ทันระวังตัว คนร้ายก็ได้จุดระเบิดขึ้น
_ (: з" ∠) _
ยาตะที่ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางกองซากปรักหักพัง พบว่าตัวเองนั่งทับฟุชิมิอยู่
ฟุชิมิ : อ..อึ่ก
ยาตะ : ข..ขอโทษ
ฟุชิมิผลักยาตะออกไปแล้วบอกให้เงียบซะ ขณะที่ฟุชิมิกำลังจะลุกขึ้น ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ขา
ฟุชิมิ : อึ่ก
ยาตะ : ....เฮ้
ขานาย เจ็บอยู่เหรอ
ฟุชิมิ : หุบปาก
ยาตะ : ที่นี่ที่ไหน ชั้นใต้ดินเหรอ
พื้นคงถล่มจากแรงระเบิดสินะ
ฟุชิมิกับยาตะมองไปยังทางขึ้นชั้นบน แต่เปล่าประโยชน์ คงไม่มีทางปีนขึ้นไปได้แน่
ฟุชิมิ : ขึ้นไปบนนั้นไม่ไหวหรอก
ยาตะเลยพยายามฉายไฟไปรอบ ๆ พบกับทางใต้ดินที่ทอดยาวออกไปในความมืด
แต่สักพักนาฬิกาข้อมือของยาตะก็กระพริบขึ้นว่า "นอกเขตสัญญาณ"
ฟุชิมิก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู บอกว่าแบบนี้ติดต่อข้างนอกไม่ได้หรอก
ยาตะ : เฮ้ ๆ อย่าบอกนะว่า...
นี่ฉันติดอยู่ในที่แบบนี้
กับซารุสองคน...
-จบ ต่อเล่มเดือน 5 คำโปรย : ยุ่งละสิ จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อทั้งคู่ถูกขังอยู่ด้วยกันสองคน-
_ (: з" ∠) _
พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่พิมพ์อะไรวาย ๆ ลงไป
ขอบคุณ Eng Translation ค่ะ
http://takosekuhara.tumblr.com/post/44334437607/translation-k-memory-of-red-chapter-10