สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอเล่าที่มาที่ไปก่อน คือเมื่อประมาณเดือนกรกฎาคมปีที่แล้วตอนนั้นอยู่มหาลัยปี2 รู้สึกว่าชีวิตล่องลอยกว่าปกติที่เคยเป็นเลยได้ไปลองดูดวงที่ร้านนึง(ไม่รู้ว่าร้านดูดวงเขาใช้คำว่าอะไรเลยขออนุญาตใช้คำว่าร้านนะคะ)ที่ตั้งอยู่ในตลาดหน้ามอ เวลาไปเดินตลาดก็จะเห็นร้านนี้ผ่านตาบ่อย ๆ เลยตัดสินใจลองเข้าไปดูดวงที่ร้านนี้ดู และเห็นป้ายหน้าร้านเขียนว่าดูดวง 59 บาท เห็นว่าถูกดีเลยลอง

พอเข้าไปนั่งหมอดูก็ถามว่าอยากจะดูแบบละเอียดหรือไม่ละเอียด(เขาถามก่อนจะบอกราคานะคะ) ด้วยความที่ตอนนั้นอยากรู้ว่าชีวิตตัวเองจะเป็นยังไงเลยเลือกแบบละเอียดไป ก็ได้เสียค่าดูไป 199 บาท(อันนี้จำไม่ได้ว่าเขามีป้ายเขียนราคาบอกเอาไว้มั๊ยแต่เท่าที่จำได้คือไม่มี) เขาก็ดูแม่นนะคะบอกถูกหมดเลยว่านิสัยใจคอเราเป็นยังไงรวมถึงมีชีวิตแบบไหน(แต่ก็ไม่ถูกทั้งหมด) ในระหว่างที่เขาพูดถึงนิสัยเราเขาก็มักจะแทรกคำว่า "เข้าใจมั๊ย" อยู่ตลอด ตอนนั้นฟังก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าแค่พูดถึงนิสัยของเราทำไมถึงมีคำนี้เข้ามาด้วย(เราเดาว่าอาจจะพูดเพื่อให้เราเข้าใจตัวเองมากขึ้น) พอดูเสร็จหมอดูเขาก็ได้พูดว่าชีวิตเราพอทำอะไรสักอย่างแล้วมันเริ่มดีขึ้น ๆ พอไป ๆ มา ๆ ก็กลับมาแย่ลงเหมือนเดิมอะไรทำนองนี้ ซึ่งในตอนนั้นมันตรงมากเพราะเวลามีสอบปฏิบัติตอนซ้อมคือทำดีมากแต่พอสอบจริงดันทำไม่ได้เหมือนตอนซ้อม

จากนั้นหมอดูเขาก็แนะว่าให้สวดอะไรสักอย่างแล้วชีวิตจะดีขึ้นซึ่งถ้าจะให้สวดก็ต้องจ่าย 399 บาท ตอนนั้นเหมือนขาดสติขาดวิจารณญาณเลยตกลงจ่ายไปทั้งที่ควรจะปฏิเสธ แล้วก็สวดตามหมอดูเขาว่าแล้วก็ได้กระดาษมาแผ่นหนึ่งเป็นกระดาษวาดยันต์อะไรสักอย่างหมอดูว่าให้พกติดตัวไว้แล้วชีวิตจะดีขึ้น ก่อนจะออกจากร้านหมอดูเขาก็ว่า "ต่อไปนี้เจอเขาที่ไหนให้ทักด้วย" ตอนนั้นเราก็พูดไปประมาณว่าถ้ามีโอกาสก็จะทักแต่ในใจรู้สึกอึดอัดแปลก ๆ ค่ะ รู้สึกไม่ได้อยากเจอหน้าหมอดูคนนี้เท่าไหร่ เราไม่ได้รังเกียจเขาหรืออะไรนะคะแค่รู้สึกอึดอัดเฉย ๆ เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย

พอออกมาจากร้านก็แอบรู้สึกเสียดายเงินนิดหน่อยเพราะปกติไม่เคยดูดวงแบบที่เสียเงินเลย ปกติจะดูตามเว็บไซต์ตามเน็ตแบบฟรีแต่ก็นาน ๆ ครั้งจะดู ช่วงแรก ๆ เราก็พกกระดาษยันต์ที่หมอดูให้ติดตัวตลอดตามที่เขาว่าค่ะ แต่พอเวลาผ่านไปเริ่มเกิดคำถามว่า "แค่สวดไม่กี่บทกับพกกระดาษแค่แผ่นเดียวจะทำให้ชีวิตดีขึ้นได้จริงหรอ?" ไม่ได้มีเจตนาลบหลู่นะคะแต่มันอดที่จะตั้งคำถามไม่ได้จริง ๆ (ส่วนหนึ่งเพราะเสียดายเงินที่จ่ายไปด้วย) อีกทั้งเรายังรู้สึกอึดอัดกับหมอดูคนนี้ ในความรู้สึกของเรามันเหมือนว่าเขายัดเยียดความเป็นลูกศิษย์-อาจารย์ให้เราทั้งที่เราไม่อยากได้ มาดูดวงเพราะอยากรู้เรื่องชีวิตของตัวเองต่อจากนี้เฉย ๆ แค่นั้น เราอึดอัดจนไม่กล้าไปเดินตลาดหน้ามอเลยเกือบปีเพราะไม่อยากเจอเขาจากที่ปกติไปเดินแทบทุกสัปดาห์

ยิ่งเวลาผ่านไปเราก็ยิ่งรู้สึกตะขิดตะขวงใจขึ้นมา ในความคิดของเราคือต่อให้จะสวดมนต์กี่ร้อยบทหรือจะพกยันต์กี่ร้อยแผ่น ถ้าใจเราไม่คิดจะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นเอาแต่ทำตัวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงมันก็คงไม่อาจมีชีวิตที่ดีขึ้นได้ เราเลยตัดสินใจลองเลิกพกเอากระดาษยันต์นั้นที่หมอดูให้ติดตัวแต่เปลี่ยนมาเก็บไว้ในตะกร้าใส่ของในห้องแทน(ตอนแรกจะทิ้งแต่ไม่กล้า) ก็พบว่าชีวิตก็เหมือนเดิมไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปเท่าไหร่นัก เรื่องสอบส่วนตัวว่ามันวัดไม่ค่อยได้เพราะตัวเราก็มีทั้งสอบได้และไม่ได้มาตลอดอยู่แล้ว(แค่เหมือนช่วงก่อนไปดูดวงจะหนักหน่อย)อีกอย่างเราก็ไม่ค่อยถนัดภาคปฏิบัติมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ทุกท่านคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้บ้างคะ? เราควรจัดการตัวเองยังไงดีไม่ให้เกิดความรู้สึกอึดไม่สบายใจกับหมอดูคนนี้อีก
ปล.หมอดูเป็นผู้ชายนะคะ