จขกท. / น่าจะขอกระดาษจากพยาบาลเอามาเขียนสักแผ่นนึงเน๊อะ เขียนบนกระดาษทิชชู่เขียนยากจะตๅย
........................................................
พินัยกรรมบนกระดาษทิชชู่... คำสั่งเสียสุดท้ายบนเตียงคนไข้
คืนนั้นในห้องพักผู้ป่วยวิกฤติ อดีตข้าราชการระดับสูง วัย 72 ปี ถูกส่งเข้ารักษาโรคหัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน ภรรยาเพิ่งเสียชีวิตไม่ถึงเดือน ลูกชายทั้งสองยังอยู่ต่างประเทศ ในกระเป๋าเสื้อ มีเพียงโทรศัพท์ สมุดเล็ก และกระดาษทิชชู่หนึ่งแผ่น
ก่อนหมดสติ เขาขอปากกา แล้วเขียนข้อความสั้น ๆ ด้วยลายมือสั่นเทา “บ้านหลังใหญ่ให้ลูกชายคนโต หุ้นบริษัทให้ลูกชายคนเล็ก เงินฝากที่เหลือ บริจาคโรงพยาบาล...”
กระดาษนั้นเปื้อนเหงื่อและรอยปากกาเลอะหมึก พยาบาลที่อยู่เวรคืนนั้น เป็นพยานเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เพียงไม่กี่ชั่วโมงต่อมา... เขาสิ้นใจอย่างสงบ
สามวันหลังงานศพ ลูกชายคนโตนำกระดาษแผ่นนั้นไปให้ทนาย พร้อมพูดว่า “นี่คือเจตนาสุดท้ายของพ่อ” แต่ลูกชายคนเล็กกลับค้านทันทีว่า “นี่มันแค่โน้ตบนทิชชู่ ไม่ใช่พินัยกรรม!” เรื่องราวจึงกลายเป็นคดี...
คำถามคือ... พินัยกรรมบนกระดาษทิชชู่ ใช้ได้จริงไหม?
ตามกฎหมาย พินัยกรรมแบ่งได้หลายประเภท หนึ่งในนั้นคือ “พินัยกรรมทำด้วยลายมือทั้งหมด” (มาตรา 1657) ซึ่งต้องมีเงื่อนไขสำคัญ 3 ข้อ
1. ผู้ทำเขียนเองทั้งหมด (ไม่ให้คนอื่นช่วย)
2. ลงลายมือชื่อของตนเอง
3. มีวันที่ชัดเจน
หากครบทั้งสามข้อ แม้จะเขียนบนกระดาษอะไรก็ได้ — แม้กระทั่ง “กระดาษทิชชู่” — ก็ถือว่าถูกต้องตามกฎหมาย
แต่ถ้าไม่มี “วันเดือนปี” หรือ “ลายเซ็น” จะถือว่าเป็นเพียง “บันทึกใจ” ไม่ใช่ “พินัยกรรม”
เมื่อแพทย์เข้าไปตรวจสอบ
ผมถูกศาลเรียกเป็นผู้เชี่ยวชาญเพื่อประเมิน “สติสัมปชัญญะ” ขณะเขียน จากเวชระเบียนพบว่า ขณะนั้นผู้ป่วยมีความดันต่ำ แต่ยังพูดรู้เรื่อง ยืนยันได้ว่าเขามีสติพอที่จะเข้าใจสิ่งที่ทำ
อย่างไรก็ตาม... ในกระดาษทิชชู่แผ่นนั้น ไม่มีวันที่ และ ไม่มีลายเซ็นครบชื่อเต็ม จึงไม่ถือเป็นพินัยกรรมสมบูรณ์
แต่ศาลเห็นว่า เป็นหลักฐานแสดงเจตนาชัดเจนจึงใช้ประกอบคำพิพากษา “ตีความตามเจตนา” ของผู้ตายได้บางส่วน
ข้อคิดจากหมอหมูพูดจริง
“ความตั้งใจดีในวินาทีสุดท้าย อาจไร้ผล ถ้าไม่ทำให้ถูกต้อง พินัยกรรมไม่ใช่เรื่องของความตาย แต่มันคือการป้องกันชีวิตของคนที่ยังอยู่”
แกะรอยนิติเวช : หมอหมู วีระศักดิ์ พินัยกรรมบนกระดาษทิชชู่ พินัยกรรมไม่ใช่เรื่องของความตาย แต่คือการป้องกันของคนที่ยังอยู