ฉัน(ไม่)เห็นผี แต่...ผีเห็นฉัน (3)

กระทู้สนทนา
ฉัน(ไม่)เห็นผี แต่...ผีเห็นฉัน (3)

หรือว่าอามิ่งยังอยู่ที่บ้าน

หลังจากทำบุญครบรอบ 100 วันของป้าสำลี  ทางบ้านฉันก็ต้องได้รับข่าวร้ายอีกครั้ง 
อามิ่งน้องชายคนสุดท้องของพ่อ เกิดอุบัติเหตุเข้าโรงพยาบาล อามิ่งนอนอยู่ห้องไอซียู 
บรรดาญาติพี่น้องเหมารถสองแถวไปเยี่ยมและให้กำลังใจเมียกับลูกของอามิ่ง

คนแรกที่เจอเรื่องแปลกประหลาด เพราะเป็นช่วงฤดูทำนา อามิ่งจึงนำรถไถไปจอดไว้บ้านป้าที่เป็นญาติห่างๆ 
คืนที่กลับจากเยี่ยมคนป่วย แสงไฟจากใต้ถุนบ้านส่องให้เห็นใครบางคนนั่งอยู่บนรถไถของอามิ่ง 
ป้าคิดว่าเป็นขโมย แต่เมื่อเห็นชัดๆ กลับเป็นอามิ่งนั่นเองที่นั่งอยู่บนรถไถ

เวลาตีหนึ่ง พี่สาวที่เป็นพยาบาลในห้องไอซียูได้โทรมาแจ้งว่า อามิ่งเสียชีวิตแล้ว ศพอามิ่งถูกนำไปไว้วัดประจำหมู่บ้าน

คนที่สอง คืนแรกของการสวดศพ ทางครอบครัวได้จ้างคนรับจ้างมานอนเฝ้าบ้าน เพราะลูกเมียอามิ่งไปอยู่วัดหมด 
คนๆนี้รู้จักกันเป็นอย่างดีเพราะ เคยได้ร่วมงานและตั้งวงกินเหล้าด้วยกันบ่อยๆ  เค้าจึงไม่รู้สึกกลัวที่จะต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว 
คนรับจ้างนั่งกินเหล้าอยู่ใต้ถุนบ้านกับหมาของอามิ่ง1ตัว ทันใดนั้นเอง หมาลุกขึ้นเห่าแล้วกระโดดคลอเคลียวิ่งดักหน้าดักหลังเหมือนเห็นเจ้าของ  แต่ไม่มีใครซักคนอยู่ตรงหน้า คนรับจ้างได้แต่บอกว่า “สงสัยมิ่งมันจะกลับบ้าน”

คนที่สาม ครั้งนี้ไม่ได้เจอที่บ้านของอามิ่ง แต่เจอที่บ้านของป้าที่เป็นพี่สาวคนโต 
ด้วยความที่คนอื่นๆไปวัดหมด พี่ยอดลูกเขยป้ากับลูกสาวตัวน้อยได้อยู่เฝ้าบ้านกัน 2 คน 
พี่ยอดนั่งกินเหล้าอยู่ระเบียงบ้านชั้นบน ลูกสาวนอนหลับอยู่ข้างๆ 
เสียงหมาที่ป้าเลี้ยงไว้เห่า แล้ววิ่งหยอกล้อกับความว่างเปล่าในความมืด พี่ยอดชะเง้อมองดูหมา แต่ไม่พบใคร
เสียงน้ำไหลจากก๊อกน้ำ พี่ยอดชะโงกหน้าลงไปดู เห็นก๊อกน้ำเปิดอยู่ “มีคนเปิดก๊อกน้ำ” ด้วยความเมาเลยนึกสนุกพูดขึ้นมาว่า

“อามิ่งมากินเหล้าด้วยกัน” พร้อมกับเทเหล้าวางตรงที่ว่างข้างๆ ทันใดนั้นก็มีเสียงคนขึ้นบันไดพร้อมเอาเสียงทุบฝาบ้าน

“ตุ๊บๆๆๆๆๆ” เสียงดังขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงที่พี่ยอดนั่งอยู่  พี่ยอดจึงนึกขึ้นได้ว่า ผีหลอก!!!!แล้วตัวเองยังเป็นคนกลัวผี 
 พี่ยอดรีบลุกหนีจนหัวไปชนกับฝาบ้าน เมื่อตั้งหลักได้จึงรีบวิ่งหนีไปบ้านอากบที่ปลูกอยู่ติดกัน  พอดีกับที่อากบขี่รถมอเตอร์ไซต์กลับจากวัด

“อากบๆ ช่วยด้วยๆ อามิ่งมาหา”พี่ยอดบอกเสียงสั่น แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า ปล่อยลูกสาวนอนหลับอยู่ที่ระเบียงบ้าน ตรงที่นั่งกินเหล้า

“อากบไปรับลูกเป็นเพื่อนหน่อยสิ”  แต่อากบปฎิเสธเพราะกลัวผีไม่แพ้กัน ทั้ง2จึงตกลงกันว่า จะนั่งรอคนอื่นๆที่บ้านอากบ
เช้าวันรุ่งขึ้น พี่ยอดผมร่วง เป็นไข้ มีแผลบวมปูดที่หน้าผาก แล้วหลังจากคืนนั้น ทุกคนก็เห็นพี่ยอดอยู่ที่งานศพอามิ่งทุกคืน เพราะเค้าไม่กล้าอยู่บ้านคนเดียว

เรื่องราวของอามิ่งหายไปนาน จนเวลาผ่านไปเกือบ10ปี ลูกสาวคนโตอามิ่งจะแต่งงาน จึงมีญาติผู้ใหญ่ของฝ่ายชายมาคุยเรื่องสินสอด
ว่าที่เจ้าบ่าวก็เพิ่งมาบ้านว่าที่เจ้าสาวครั้งแรก เมื่อเดินขึ้นบันไดบ้านมาเจอรูปอามิ่ง เค้าถามทันทีว่า “คนนี้คือใคร”
“พ่อเราเอง” ว่าที่เจ้าสาวตอบ จากนั้นทุกคนจึงรับรู้ว่าอามิ่งยังอยู่
ในฝันของว่าที่เจ้าบ่าว เจออามิ่ง(ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเป็นใคร) มายืนทำหน้าบูดบึ้งเหมือนโกรธแค้นอยู่หน้าบ้าน
 แต่ในฝันอามิ่งไม่ได้พูดอะไร มีเพียงสีหน้าที่ทำให้รู้ว่าอามิ่งโกรธมาก 

3 ปีต่อมา งานแต่งลูกสาวคนสุดท้องของอามิ่ง

อามิ่งได้ไปเข้าฝันพี่สาวคนโตว่า ให้ทำความสะอาดบ้านให้ดี แล้วคอยดูเรื่องการตั้งโต๊ะหมู่บูชาพระ กับโต๊ะหลังน้ำสังข์ เพราะบ้านเราคับแคบ

ส่วนออแกไนซ์ที่รับจัดงาน เมื่อเห็นรูปอามิ่งได้แต่อุทานว่า
"ลุงแกไปหาหนูในฝัน เรื่องจัดงานนี่แหละ แกบอกให้วางของ ตั้งของตรงไหนๆ มายืนชี้จุดให้หนูดูอยู่"

มีการไถปรับที่นาเพื่อทำที่จอดรถ  ญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งที่มาจากต่างจังหวัดบอกเสียงตื่นๆ

“ฉันขนลุกเลย เมื่อคืนฉันฝันว่ามางานแต่ง เจอมิ่งมันกวักมือเรียกให้มาจอดรถตรงนี้” ญาติชี้มือไปยังทุ่งนาที่จอดรถ

“เนี่ยๆ มันยืนเรียกอยู่ตรงต้นไม้ต้นนี้แหละ มันบอกว่าบ้านมันแคบ เข้าไปจอดข้างในไม่ได้ ”

นับจากวันที่มีงานแต่ง ก็ไม่มีใครรู้ว่าอามิ่งยังอยู่บ้านหลังนั้นรึเปล่า แต่ไม่เคยมีคนในบ้านหรือญาติพี่น้องคนไหนเจออามิ่งเลย
แก้ไขข้อความเมื่อ
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่