ความสัมพันธ์ “เพื่อน.. รัก” 7 ปี ที่คุยกันโดยต่างฝ่ายต่างมีแฟน

กระทู้สนทนา
ความสัมพันธ์ “เพื่อน.. รัก” 7 ปี ที่คุยกันโดยต่างฝ่ายต่างมีแฟน

เราคุยกับคนๆนึงตั้งแต่ม.3 จนตอนนี้อยู่ปี 4 แล้วเราสองคนต่างรู้ดีว่าเราคุยกันแบบไหน สถานะอะไร จนตอนม.5 เราทั้งสองคนเปิดใจลองคบกันดู แต่ด้วยความงี่เง่าของเรา ความเป็นเด็กของเรา ทำให้เราคบกันได้เพียง 1 เดือนแล้วเราก็เลิกกันหลังจากนั้นเขาก็มีแฟนเป็นรุ่นพี่ม.6 และเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ด้วยความที่เขาเรียนสายอุตสาหกรรมมันก็จะมีความเถื่อนๆหน่อยตรงที่มันชอบอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆ นั่งคอปเปอร์เวย์ เวลาเราเดินผ่านก็มีแซวบ้าง และตอนม.6 เราก็บังเอิญสอบโอเน็ตห้องเดียวกัน โต๊ะติดกัน(การสอบโอเน็ตจะเรียกตามเลขบัตรปชช. ปกติแล้วเลขบัตรปชช.มันจะขึ้นต้นด้วยรหัสจังหวัดที่เกิด เราอยู่ที่โคราชแต่เกิดที่ภาคใต้รหัสบัตรปชช.ของเราก็ขึ้นต้นไม่เหมือนใครเลย แต่คล้ายกับของเขาคนนั้นเพราะเขาเกิดที่ภาคใต้เหมือนกัน) ทำให้ตอนนั้นเราได้คุยกัน เขามาฝากดินสอปากกาไว้กับเราเพราะมีสอบ 2 วัน หลังจากนั้นเขาไลน์มาและเราได้คุยกันอีกครั้ง พอถึงช่วงปิดเทอมเราไปทำงานพาทไทม์ในห้างที่ใกล้กับโรงเรียน ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญหรือเขาตั้งใจเข้ามาซื้อนมเปรี้ยว 1 ขวดและจ่ายเงินกับเรา แอบขำเหมือนกันนะเข้ามาในห้างขนาดใหญ่แต่ซื้อแค่นี้5555😆 หลังจากนั้นเราก็ได้คบกับพี่คนนึงที่เป็นหัวหน้าในห้างนั้นจึงไม่ได้คุยกันอีก พอเข้าปี 1 เราต้องมาอยู่ในเมืองพักอยู่หอใน และเขาไปเรียนต่อปวส.วิทยาลัยแห่งหนึ่งซึ่งห่างกันไม่ไกลนัก วันนึงเรากับแฟนไปตลาดที่เป็นตลาดที่ขึ้นชื่อโคราช ก็บังเอิญเจอกับเขาคนนั้นหลังจากนั้นเขาก็ไลน์มา เราก็ได้คุยกันอีกครั้ง ยอมรับเลยว่าความรู้สึกที่มีให้เขามันไม่เคยเปลี่ยนไปเลย จนวันนึงเขาชวนเราไปห้องเราก็ตอบตกลง เขาก็มารับเราที่หอในของม. วันนั้นเรานั่งกินเบียร์กันเราก็ถามเรื่องแฟนเขา แต่เขาก็มักจะบอกว่าอยู่ด้วยกันก็ไม่ควรพูดถึงคนอื่น ในขณะที่นั่งกินเบียร์ไปก็คุยกันเรื่องความหลังที่ผ่านๆมาและความรู้สึกตรงนั้นมันดีมาก มีความสุขมากที่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ด้วยความที่เราก็กลัวเขาจะทำอะไรก็เลยไม่นอนจนถึงตี 5 ของอีกวันแล้วให้เขากลับมาส่งที่หอใน หลังจากนั้นไม่นานเราก็ไปเจอกันอีก รอบนี้นั่งกินเบียร์กันเหมือนเดิมแต่รอบนี้เราเริ่มพูดถึงเรื่องของเรา เขาถามเราว่าเราคิดถึงเขาไหม แต่เราไม่ตอบเพราะกลัวจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ เขาดึงเรามากอด ความรู้สึกตอนนั้นมันสับสนมาก เขาถามเราว่ากลัวเขาไหมเราบอกไม่กลับเพราะคิดว่ารู้จักเขาดี แต่เขาคงจะให้เกียรติเรา และเขาก็กอดเราอยู่อย่างนั้นจนถึงตี 5 ก็มาส่งเราที่หอในเหมือนเดิม หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุบกันอีกเลย ทางเรากับแฟนความสัมพันธ์ ไม่ค่อยดีนักเพราะเขาเคยตามจีบพี่คนนึงที่ทำงานด้วยกัน พอหลังๆเขาไปเที่ยวด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันเราจึงขอเลิกเพราะรู้สึกได้ว่าเขายังรักกันอยู่ หลังจากนั้นเราก็ได้คุยกับเพื่อนวิศวะที่อยู่ในม.และคบกันตอนปี 2 จนมาถึงตอนนี้ ปี 4 แล้ว ในช่วงที่เราคบกับแฟนเราก็ไม่ได้คุยกัน จนกระทั่งเขาเรียนจบปวส.และทักมาให้แนะนำ สาขาที่สามารถเทียบโอนมาต่อป.ตรีได้ และเขาก็ชวนไปเลี้ยงจบแต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ไปและไม่ได้คุยกันอีก ตอนปี 3 เขาเทียบโอนมาเรียนวิศวะที่ม.เดียวกับเรา และบังเอิญมากที่เราเจอเขาในห้องเรียนเดียวกันซึ่งเป็นวิชาภาษาอังกฤษ ความรู้สึกที่เขาก้าวเข้ามาใน้องตอนนั้นใจมันเต้นแรงมาก ทั้งคาบคือไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรเลย ได้แต่ภาวนาให้หมดชั่วโมงเรียนไวๆ และหลังจากนั้นมีโอกาสได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง พอเทอม 2 เขาย้ายออกมาอยู่ที่หอนอกเราก็มีโอกาสได้เจอกัน ตอนนั้นเรากับแฟนพักอยู่ด้วยกันแล้ว มันเสี่ยงมากที่จะไปหาเขาแต่เราก็แอบไปตอนที่แฟนมีเรียนเรากับเขาว่างตรงกัน ทุกครั้งที่ไปหากันเราไม่เคยมีอะไรกันเลยเพราะรู้ว่าเขามีแฟนคบกันมานาน เราก็รู้สึกผิดกับแฟนเขาและแฟนเรามากๆ แต่ความรู้สึกทุกครั้งที่เจอกันมันมีความสุขมากๆ ความรู้สึกที่มีไม่เคยเปลี่ยนไปเลย เวลาคุยกันมีแต่ความสบายใจ ยิ้มได้เสมอ หลังจากนั้นเขาก็หายไป ปี 4 เทอม 2 เขาก็ทักมาอีกครั้งเราคุยกันมาเรื่อยๆ เขามาๆหายๆ ทุกครั้งที่เขาหายไปเราก็นอยด์ตลอด มันเหมือนว่าความสบายใจมันหายไป เรามาฝึกงานที่ขอนแก่นก็ได้คุยกับบ้าง นานๆครั้ง ทุกครั้งที่ไม่สบายใจก็นึกถึงเขาตลอด แต่ไม่กล้าทักไปเลย เราจะรอเขาทักมาเท่านั้นเพราะกลัวจะทักไปตอนเขาอยู่กับแฟน พอช่วงปีใหม่แฟนเรากลับบ้านที่ชัยภูมิ และเราก็กลับโคราชทำให้เรากับแฟนไม่ได้เจอกัน แย่ไปกว่านั้นมากๆเพราะแฟนไม่สนใจเราเลย อยู่กับเพื่อนเอาแต่กินเหล้า ปกติเราจะคุยกันทุกคืนแต่ 30-2 มค. เราไม่ได่คุยกันเลยเราน้อยใจมากๆ พอเลื่อนเฟสบุ๊คคนที่มีแฟนเขาก็ลงรูปคู่กัน อวยพรให้ปีใหม่มีกันไปทุกๆปี แต่แฟนเราไม่แม้แต่ตอบแชทเราในระหว่างนั้นเขาคนนั้นเองเป็นคนที่คุยกับเราตลอด ชวนเราไปกินเลี้ยงปีใหม่ด้วยกัน แต่เราก็ไม่ได้ไป ถึงเขาจะกินเลี้ยงสังสรรค์ เขาก็ไม่เคยลืมที่จะคุยกับเราซึ่งต่างจากแฟนเรามากๆ พอวันที่ 31 ช่วงกลางคืนเป็นเวลาที่เราหวังมากๆว่าแฟนจะโทรมาวิดีโอคอลข้ามปีกับเรา แต่ไม่มีเลยแต่กลับเป็ยเขาคนนั้นที่คุยกับเราตลอด ตอน 00.07 แชทเขาเด้งมาว่า "สวัสดีปีใหม่นะครับ ปีใหม่แล้วขอให้เจอสิ่งดีๆเช่นกู" (ปกติเรากับเขาพูดกับกู) ตอนเห็นแชทคือมันใจฟูมาก ดีใจจนบอกไม่ถูก เรื่องที่เสียใจอยู่คือลืมหมด เขาก็มีโทรหาเราบ้างในช่วงนั้น ตอนที่เขาโทรมาเขาก็นั่งสังสรรค์กับเพื่อนกับครอบครัวแต่ก็ไม่เคยลืมที่จะคุยกับเรา ซึ่งต่างจากแฟนของเราที่ไม่เคยนึกถึงเราเลย พอวันที่ 2 เรากลับขอนแก่นก็ไม่ได้คุยกับเขาอีกเลย จนวันพุธที่ 12 มค. เขาโทรมาตอน 02.27 เรารู้สึกตัวก็ตื่นมารับ เขาก็บอกว่าอยู่ในเมืองเพิ่งสอบเสร็จกินเหล้าต่ออยู่กับเพื่อน วันศุกร์เขาก็โทรมาอีกครั้ง ตอน 02.33 , 03.15 , 04.07 และจบท้ายประโยคว่า "ไปนอนได้แล้วฝันดีนะครับ" ถึงจะได้คุยครั้งนะไม่กี่วินาทีแต่รู้สึกดีมากๆ เขามักจะมาตอนที่เราไม่สบายใจเสมอ เขาเหมือนมาเติมเต็มในสิ่งเราเราต้องการจากแฟนในขณะที่แฟนเราเขาทำให้เราไม่ได้ แฟนเราเป็นคนที่ติดเพื่อนมากชอบอยู่กับเพื่อนกับรุ่นพี่รุ่นน้อง ทุกครั้งที่เขาไปเขาไม่เคยนึกถึงเราเลยเขาปล่อยให้เรารอตลอดเวลา ตั้งแต่เรามาฝึกงานที่ขอนแก่นเขาก็มักจะเป็นแบบนี้บ่อยขึ้น ไม่ได้คุยกันบ่อยขึ้น จนทำให้เราคิดว่าที่เราเสียใจเวลาที่อีกคนหายไปเป็นเพราะเวลานั้นเรามักจะเสียใจและต้องการใครสักคนที่คุยด้วยแล้วสบายใจ ยอมรับเลยว่าเราผิดที่ยังคุยกับคนอื่นทั้งที่มีแฟนแล้ว แต่ความรู้สึกนี้มันบอกไม่ถูกจริงๆ มีคนเคยถามว่าทั้งที่เรากับเขายังรักกันอยู่ทำไมไม่กลับมาคบกันแต่เรารู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ เรากลัวมากว่ามันจะเป็นเหมือนเดิม เราทั้งสองคนรู้สึกเหมือนกันและเขามักจะพูดกับเราเสมอว่า "ถ้าคนมันไช่มันจะวนกลับมา" และเราก็คิดแบบนั้นเสมอ ตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันมา 7 ปี ความรู้สึกมันไม่เคยเปลี่ยนไปเลย ถึงจะมีใครมากมายที่ผ่านเขามาแต่มันไม่มีใครเหมือนเขาเลย ไม่มีใครที่ทำให้สบายใจและมีความสุขเท่าเขาคนนั้นเลย และเขาเรียกความสัมพันธ์นี้ว่า "เพื่อน.. รัก"
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่