ถึงเพื่อนร่วมโรคและทุกคน ขอโลเคชั่นสำหรับการปล่อยโฮได้แบบอิสระหน่อยค่ะ

อย่างวันธรรมดาห้องน้ำคือเซฟโซนและโลเคชั่นปล่อยโฮของเราค่ะ แต่พอหยุดเสาร์อาทิตย์ บ้านไม่ใช่เซฟโซน และไม่ใช่โลเคชั่นที่จะปล่อยโฮออกมาได้เลยค่ะ รู้สึกจุกอกมาก เหมือนต้องคอยกลืนน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา

เกิดเรื่องขึ้นกับเราค่ะ คนอื่นอาจมองว่าเรื่องที่เราเจอมันแค่ขี้ปะติ๋ว แต่สำหรับเรามันคือโลกทั้งใบ คือชีวิตของเราเลยค่ะ

เราพึ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมา 6 เกือบ 7 ปี เขาคือโลกทั้งใบของเราค่ะ จนวันนึง เขาคงไม่ไหวกับเราแล้ว เขาเลยบอกเราว่าเขารู้สึกกับเราไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ได้รักเราเหมือนก่อนแล้ว ซึ่งตอนนั้นเราหวิวมากเลย เหมือนเราโดนแทง ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราทำตัวไม่น่ารักกับเขาไว้เยอะค่ะ มันก็คงสมเหตุสมผลแล้วที่เขาจะอดจนทนไม่ไหว

ประเด็นมันคือตรงนี้ค่ะ หลังจากวันนั้น ไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่ร้องไห้ จะมากจะน้อยแค่นั้น บางทีแค่นั่งรถไปทำงานหรือกลับบ้านรู้สึกตัวอีกทีแมสน้ำท่วมละค่ะ เรารู้สึกเหมือนคนจมน้ำมาจะสองเดือนแล้ว วันไหนที่ไม่มีเวลาได้ปล่อยโฮมันจะรู้สึกจมลึกไปอีก น้ำตามาแล้ว แต่ไม่มีเวลาจะร้อง

ก็ตามหัวกระทู้แหละค่ะ เราอยากหาโลเคชั่นสักที่ที่เราสามารถร้องไห้ออกมาโดยไม่ต้องมีใครมาสนใจ เคยจะไปตรงสะพานตากสิน ยืนกลางสะพาน ให้ลมโดนตัว แล้วร้องไห้ออกมา แต่เราก็กลัวเกินไป กลัวจะเกิดอันตรายกับตัวเอง เฮ้อ ทุกคนคะ เวลาทุกคนรู้สึกอยากร้องไห้ ทุกคนไปร้องที่ไหนกันบ้างคะ แชร์โลมาเลยค่ะ เราอยากรู้จริงๆ