เริ่มจาก พ่อแม่ซื้อคอนโดเล็กๆให้ค่ะ จากความคิดเราเองล้วนๆ ที่อยากจะอยู่ใกล้ที่ทำงาน จะได้ไม่ต้องทนรถติด ไม่ต้องขับรถนาน จะได้มีเวลานอนเพิ่มขึ้น

แต่ปรากฏว่า เรากลับไม่ย้ายออกไปอยู่คนเดียวที่คอนโดใกล้ที่ทำงาน

มันรู้สึกแปลกๆ ใจหวิวๆ บอกไม่ถูก

แบบไม่อยากจะไป อยากจะอยู่บ้านกับพ่อแม่น้อง อยู่ห้องตัวเอง สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยตั้งแต่เกิด

ทุกวันนี้เลยยังคงขับรถไปกลับบ้านอยู่ รถก็ติดเช่นเดิม เพิ่มเติมคือ ติดมากขึ้น O_O คอนโดก็ไม่มีใครอยู่ค่ะ

ไม่น่าซื้อเลย รู้สึกบาปเลย เพราะเงินของพ่อแม่ แถมห้องไม่ได้ใช้ประโยชน์ ไม่มีคนอยู่อีก

อยากถามคนที่ออกไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียวหลังจากเรียนจบแล้ว ว่า มีความรู้สึกแบบเราไหมคะ? 

นี้กลับบ้านก็ใช่ว่า จะได้เจอหน้าพ่อแม่น้องทุกวันนะ เพราะทุกคนทำงานและเรียน ไม่เป็นเวลา ทุกคน(อาชีพเดียวกันทั้งบ้านค่ะ) 
ไม่ได้แบบนั่งทานข้าวเย็นด้วยกันบ่อย ต่างคนต่างหาข้าวกินเอาเอง

แต่เราก็ไม่อยากจะไปอยู่คนเดียวในตอนนี้

ติดบ้าน ติดเตียงนอนตัวเอง ติดพ่อแม่ กลัวเหงามั้งแต่ไม่กลัวผีนะคะ 😂😂

ขอบคุณค่ะ 🙏🥰