ท่านใดพอทราบที่มาของพุทธศาสนสุภาษิตนี้ว่ามาจากคัมภีร์ชื่อว่าอะไร ?
รบกวนช่วยแปะแหล่งอ้างอิงให้ด้วยนะครับ

สันนิษฐานว่ามาจาก ขุททกนิกาย ชาดก ...บาต

หมวดสามัคคี...

๑. เอโส หิ อุตฺตริตโร ภาราวโห ธุรนฺธโร 
     โย ปเรสาธิปนฺนานํ สยํ สนฺธาตุมรหติ

      ผู้ใดเมื่อคนอื่นล่วงเกินกันอยู่ ตนเองกลับหาทางเชื่อมเขาให้คืนดีกันได้
      ผู้นั้นแล ชื่อว่าเป็นคนเอาภาระ เป็นผู้จัดธุระที่ดียอดเยี่ยม

๒. สเจปิ สนฺโต วิวทนฺติ ขิปฺปํ สนฺธียเร ปุน 
     พาลา ปตฺตาว ภิชฺชนฺติ น เต สมถมชฺฌคู

    ถ้าแม้นสัตบุรุษวิวาทกัน ก็กลับเชื่อมกันได้สนิทโดยเร็ว
    ส่วนคนพาลทั้งหลายย่อมแตกกันเหมือนชนะดิน
    เขาย่อมไม่ได้ความสงบเวรกันเลย

หมวดความตาย...

๑. สายเมเก น ทิสฺสนฺติ ปาโต ทิฏฺฐา พหู ชนา
     ปาโต เอเก น ทิสฺสนฺติ สายํ ทิฏฺฐา พหู ชนา

     ตอนเช้า ยังเห็นกันอยู่มากคน พอตกเย็น บางคนก็ไม่เห็น
     เมื่อเย็น ยังเห็นกันอยู่มากคน ตกถึงเช้า บางคนก็ไม่เห็น

๒. ทหราปิ จ เย วุฑฺฒา เย พาลา เย จ ปณฺฑิตา
     อฑฺฒา เจว ทลิทฺทา จ สพฺเพ มจฺจุปรายนา

      ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งคนพาล ทั้งบัณฑิต ทั้งคนมี ทั้งคนจน
      ล้วนเดินหน้าไปหาความตายทั้งหมด

๓. ผลานมิว ปกฺกานํ นิจฺจํ ปตนโต ภยํ
     เอวํ ชาตาน มจฺจานํ นิจฺจํ มรณโต ภยํ

     ผลไม้สุกแล้ว ก็หวั่นแต่จะต้องร่วงหล่นไป ตลอดเวลา ฉันใด
     สัตว์ทั้งหลายเกิดมาแล้ว ก็หวั่นแต่จะตายอยู่ตลอดเวลา ฉันนั้น

๔. ยถา วาริวโห ปูโร คจฺฉํ น ปริวตฺตติ
     เอวมายุ มนุสฺสานํ คจฺฉํ น ปริวตฺตติ

     แม่น้ำเต็มฝั่ง ไม่ไหลทวนขึ้นที่สูง ฉันใด
     อายุของมนุษย์ทั้งหลายย่อมไม่เวียนกลับมา สู่วัยเด็กอีก ฉันนั้น