อภิปรัชญา ชาติแรกของเราต้องเกิดขึ้นเพราะอะไร ?

ทำไมเราจึงต้องเกิดมา มีคนบอกใว้ว่าเราเกิดมาเพื่อชดใช้กรรม
การชดใช้กรรมคือการชดใช้การกระทำเก่าๆในอดีต
แต่อยากทราบว่าอดีตชาติแรกสุดเราทำกรรมอะไรมาครับถึงต้องเกิดในชาติแรกสุด

ถามหน่อยไม่รู้ต้นเหตุจะรู้ปลายเหตุมั้ยครับ
ไม่รู้ต้นเรื่องจะรู้ที่จบของเรื่องมั้ย
มีคนมาขโมยของ ในกล้องวงจรปิดบันทึกได้ แต่เจ้าของ ไม่รู้ว่ามีกล้องวงจรปิด เจ้าของคิดว่าตนเองทำหาย ทั้งๆที่โดนขโมย คนในครอบครัวก็ทะเลาะกัน เพราะคิดว่าอีกฝ่ายเอาไป ถามหน่อยเจ้าของไม่รู้ต้นเหตุ ปลายเหตุเป็นไงครับเจ้าของก็กลายเป็นคน  ในสายตาครอบครัว คนในครอบครัวก็กลายเป็นคน  ในสายตาเจ้าของ ต้นสาย หรือ ต้นเหตุมีอยู่ ปลายสายหรือปลายเหตุมีอยู่ แต่ทำไมผมเกริ่นให้แล้วว่ามีกล้องวงจรปิด เจ้าของและครอบครัวนั้นไม่รู้ว่ามีอยู่แต่เหมือนพระธรรมจะระบุแค่ว่ามีกล้องวงจรปิดที่เปรียบเสมือนวิธีใช้ชีวิต แต่กลับไม่บอกว่ามันอยู่ที่ใหนนอกจากในใจและปัญญา คือต้องคิดเอาเอง อะไรคือสิ่งการันตรีว่าสิ่งที่คิดเองนั้นจะถูกต้องถ้ามนุษย์เราไม่มีสังคมมาต้อนให้คิดตามคนอื่น จินตนาการณ์ถูกปิดกั้น ถูกเบี่ยงเบนถูกน้อมนำ และปลายเหตุก็บิดเบือนหมด
กลับมาที่ศาสนาพุทธที่ว่า พุทธโธ หายใจเข้าออก ไม่มีอะไร ความคิดปรุงแต่งไม่ใช่เรา เห็นสักแต่ว่าเห็นได้ยินสักแต่ว่าได้ยิน รู้อย่างเดียว เดี๋ยวจิตมันแยกแยะมันเองอย่าไปสงสัย มีสติ เท่ากับทุกอย่างในโลกไม่มีอะไรเป็นของจริงเลยแม้แต่อย่างเดียว ลองไปเสพยาให้เกิดภาพหลอนสิครับ แล้วคุณก็เชื่อว่า ณ ขณะนั้นมันมีอยู่จริง เสพมากจนแยกแยะไม่ออกอะไรจริงไม่จริง แล้วใครรู้เรารู้ รู้คืออะไร รู้แค่ว่ามันเกิดขึ้น จริงไม่จริงไม่ต้องสน อย่าใส่ใจ อย่าปรุงแต่งให้เกิดเวทนา อุเบกขาอย่างเดียว วางเฉย เจออะไรก็อย่ารู้สึก มาทำให้ชอบก็อย่าไปชอบ ทำได้มั้ยครับ หรือต้องสร้างกำแพงบอกตัวเองว่าไม่ได้ไม่ชอบ กลายเป็นเวทนาความเกลียจ จากเวทนาความชอบ เพราะอะไรละถึงวางอุเบกขาไม่ได้เพราะศีลไม่ครบ สมาธิไม่มี สติไม่ดี ปัญญายังไม่จำแนกกิเลสออก ยังไม่ระงับซึ่งตัณหา เพราะยังมีความหลงของกิเลสอยู่ ยังยึดยังอยากอยู่กับโลกอยู่ ยังติดรูปรสกลิ่นเสียงอยู่ ยังอยากสัมผัสยังอยากรู้สึก ยังหลงกังวลพวนหลังพวงหน้าเพราะ เป็นห่วงเพราะความผูกพันธ์
กลับมาที่โลกของเรา ถามหน่อยวิทยาศาสตร์เชื่อได้มั้ย
ผมตอบว่าได้ คนอื่นว่าไงผมไม่รู้ แต่มันจับต้องได้และมองเห็นได้
แล้วเป็นไงถ้าถามว่า ตอนนั้นเสพยาจึงหลอนมองเห็นภาพหลอนแล้วมั่นใจเลยว่ามันมีอยู่จริง แต่พอเลิกยาสิ่งนั้นกลับหายไป พอเสพอีกสิ่งนั้นกลับมีอีกแบบเดิมรูปแบบเดิม ไม่เปลี่ยน ถามหน่อยคืออะไร
วิทยาศาสตร์ตอบไม่ได้ เพราะวิจัยไม่ถึง บางเรื่องก็หาเหตุผลไม่ได้
ถามหน่อย ผมคงไม่โง่เรื่องธรรมะหลอก เพราะผมก็เกิดมาไม่รู้กี่กัปแล้ว แล้วก็เล่นมาทุกบทแล้ว ชีวิตตอนนี้ก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว แล้วชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปหาจุดสิ้นสุดไม่ได้ จุดเหตุหาไม่พบว่าเกิดมาชาติแรกเพราะอะไร ไม่รู้ว่ามันเสียตรงใหนจะหาทางแก้ไขได้ถูกต้องและตรงจุดได้อย่างไร ผมพิมพ์ไปก็กลัวๆกล้าๆเพราะในใบสูติบัตรผมได้เขียนว่าผมศาสนาพุทธ ผมไม่กล้าลบหลู่พระธรรมเพราะพ่อแม่ผมเชื่อเรื่องนี้และสังคมก็เชื่อเรื่องนี้ หล่อหลอมบอกให้ต้องกลัวนู่นนี่ กลัวแม้กระทั่งการเกิดของตัวเอง มีเจ้ากรรมนายเวรมาตามทวงชีวิตอีก ตั้งแต่เกิด เป็นหนี้พ่อแม่อีกที่ท่านเลี้ยงดูเราให้โอกาศเราเกิด
เป็นไง แล้วใครจะอยากใช้ชีวิตต่อ เพราะต่อให้ใช้หนี้ท่านในพระธรรมบอกใช้ไปก็ไม่มีวันหมด ลองไปค้นหาในกูเกิ้ลบางเว็ปบอกให้ละ รักโลภโกรธหลง บางเว็ปบอกให้ละ แค่โลภโกรธหลง ตัวที่ทำให้เราต้องกลับมาเกิดกัน ถามหน่อยถ้าไม่มีสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้เลยยังจะโลภอีกมั้ย ยังจะต้องโกรธกับอะไรอีกมั้ย ยังจะต้องหลงอะไรอีกมั้ย ปัจจุบันผมอายุ29 แล้วเกิดมาอายุก็ไม่ได้น้อยอะไร แต่ก็ยังไม่เข้าใจเลยกับคำว่าหลง หลงในที่นี้พ่อของผมบอกว่าหลงในพระธรรม ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี หรืออาจจะเป็นความหลงเกี่ยวกับเรื่องโลกๆ ปัจจุบันไม่รู้จะเชื่ออะไร แต่มีคนบอกใว้ว่า ถ้าเราทำบุญใว้เผื่อมีโลกหน้าก็จะไม่ต้องกลัวอะไร
ความคิดโดยส่วนลึกของตัวผมคือ พระธรรมสอนให้มีเมตตาต่อกันเพื่อคงความรักที่มีให้กันและกันไปจนถึงที่สุดของอายุขัย
ส่วนระหว่างทาง ในการใช้ชีวิตก็แค่พอมีพอกินเพื่อคนอื่นจะได้ไม่เบียดเบียน ส่วนเรื่องตายแล้วเกิดใหม่คือเรื่องแต่งที่ทำให้คนแบ่งปันโดยการทำบุญทำทานรู้จักการให้อยู่เป็นนิตย์ รู้จักกตัญญูพ่อแม่เพราะท่านก็รักเราและเราควรรักท่านตอบ
และทุกคนก็มีหน้าที่ของตนเอง คือหาเงินมาเลี้ยงชีพ และเลี้ยงครอบครัวให้อยู่สุขสบาย แต่การไม่เชื่อว่ามีการเกิดใหม่ดันเป็นสิ่งที่ผิดจากสัมมาทิฎฐิ ผมบอกตรงๆผมกลัวการเกิด
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่