สวัสดีครับ ผมจะมาเล่าความรักครั้งแรกให้เพื่อนๆฟังครับ ความรักครั้งแรกของผมนั้นเริ่มเมื่อผมอยู่ ม.1 ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับ บ้านผมกับ รร. ประจำ อ. ห้างกัน10กิโล ทุกวันของการไป รร. คือ การนั้งรถรับส่งนักเรียก ซึ่งผมจะเป็นคนขึ้นรถคนสุดท้ายทุกวัน และผมจะเป็นคนแรกที่ลงรถคนแรกจากการกลับมาจาก รร.ของทุกวัน และการที่เราเป็นคนสุดท้ายของการขึ่นรถนักเรียนมันก็จะเป็นแบบว่า คือ ที่นั้งเต็มอ่ครับ555หวังว่าทุกคนคงเข้าใจนะ ก็จะมีรุ้นพี่อยู่1คนเขาก็จะนั้งหลังสุดของรถ พอรถนักเรียนมารับผมที่หน้าบ้านเขาก็จะลุกขึ้นให้ผมนั้งที่เขาทุกครั้งแล้วเขาก็ไปยืนโหนท้ายรถนักเรียนเป็นอยู่แบบนี้เกือบทุกวันครับ แต่เราก็ไม่เคยคุยกันเลยนะ ตอนนั้นผมก็คิดว่าเขาคงสงสารเรา และคิดว่าเขาเป็นคนดีมากนะ จนมาวันนึ่งตอนหลังเลิกเรียนเราก็เหมือนเดิมครับผมก็นั้งที่เดิมพี่เขาก็ยืนที่เดิมแต่ระหว่างทางกลับบ้าน รถรับส่งนักเรียนเกิดอุบัติเหตุตกข้างทาง พี่เขาตกจากรถลงไปบนหญ้าในคูน้ำข้างทาง และผมหัวไปโขกกับเสารถนักเรียน พี่เขาไม่เป็นอะไรเลย แต่ผมหัวแตก และมีนักเรียนบาดเจ็บหลายคน เขาก็พาผมไปโรงพยาบาล เย็บสามเข็ม แล้วก็กลับบ้านได้ พอเช้าอีกวันพี่เขาคนนั้นเขาก็มาเยี่ยมผมที่บ้าน โดยที่ของฝากคือไข่ปิ้ง ผมก็ถามพี่เขาว่า
ผมถาม...พี่มายังไง
พี่ตอบ...ปั้นจักรยามมา
ผมถาม...โห้ ลงทุนปั่งจักรยามมาเลยหรือ
พี่ตอบ...ทำไมหรือมาไม่ได้หรือ
ผมถาม...มาได้ แล้วนี่พี่เขามาในบ้สนผมได้ไง
พี่ตอบ...ก็เห็นพ่อเอ่งคุยอยู่กับใครก็ไม่รู้อยู่หน้าบ้าน พี่เลยถามว่าเอ่งอยู่มั้ย พ่อเอ่งบอกว่าอยู่เขาไปสิมันนอนดูการ?ตูนอยู่ในบ้านนะ (อะไรประมาณนี้เพราะในนานมากแล้วจำไม่ค่อยได้นะครับ)
ผม...อืม ครับ ขอบใจนะ แล้วพี่เป็นไงบ้าง
พี่... ก็ดูสิ สบายดี
ผม...อืม กวนตีนคนเขาถามดีๆ
พี่...งั้นกลับแล้วนะ
ผม...ครับ ขอบใจนะ แต่ทีหลังจะเข้ามาไม่เอาไข่ปิ่งมันไม่อร่อย
พี่...มากเรื่อง
แล้วแม่ผมก็เข้ามา แล้วถามว่าเพื่อนหรือ แล้วมายังไงบ้านอยู่ไหนวันนี้ไม่ไป รร.หรือ...
...ผม...พี่ที่ รร.นะ นั้งรถคันเดียวกัน บ้านเขาไม่รู้อยู่ไหนเหมื่อนกันแต่มารถถีบนะ( รถถีบ คือ จักรยาน ที่บ้านผมเรียกกันแบบนั้นนะครับ)
...แม่...เอ้า ยังไงเพื่อนมาหาถึงบ้านแต่ไม่รู้ว่าบ้านเพื่อนอยู่ไหน
...ผม...ก็ไม่รู้นิ ขนาดชื่อยังไม่รู้เลยว่าชื่อไร
...แม่...ดีนะลูกกรู มีเพื่อนมาบ้านแต่ไม่รู้ว่าเพื่อนชื่อไร แล้วไหนว่านั่งนถคันเดียวกัน
...ผม...อืม แต่ก็ไม่เคยพูดกันนะ
...แม่...ลูกกรู ประหลาดแท้
...แม่...ลูกชื่อไรละเรานะ
...พี่...ชื่อ ต้น ครับ
...แม่..ต้น
...แม่...แล้วบ้านอยู่ไหน
...พี่ต้น...บ้านผมอยู่ ม.2 ครับ
...แม่...ลูกใคร
...พี่ต้น...แม่ ชื่อ สา พ่อ ชื่อโต้ง ครับ
...แม่...อืมๆๆ
...แม่...แล้วมานี้ที่บ้านรู้หรือป่าว
...พี่ต้น..ไม่รู้ครับ ที่บ้านไม่มีใครอยู่ครับ ไปทำงสนกันหมดครับ
...แม่...อืม งั้นก็ตามสบายนะ แม่ซื้อของกินมาเยอะเลย กินได้เลยนะ แม่ไปทำกับข้าวก่อนนะ แล้วอย่ารีบกลับอยู่กินข้วกันก่อน
...พี่ต้น...ไม่เป็นไรครับ ต้นกลับก่อนครับ ต้นแค่เอาไข่ปิ่งมาฝากน้องนะครับ
...แม่...ไม่ได้ ไม่ได้ไหนๆก็มาแล้ว
...ผม...พี่ก็รีบกลับไปไหนล่ะอยู่กินข้าวกันก่อนดิ
...พี่ต้น...ไม่เอา กลับดีกว่า
...พ่อ...เอ้าชื่อไรล่ะเรา (ถามเหมื่อนแม่เลย)บ้านอยู่ไหน ลูกใคร อะไรประนาณนั้น
...พี่ต้น...ต้นครับ
...พ่อ...งั่นพ่อไปโรงเกล็กก่อนนะ อย่างรีบกลับเดี๋ยวกินข้าวด้วยกัน
...ผม...นั้งๆ
...พี่ต้น...อืม
...แม่...ลูกจะกินอะไร
...ผม...อะไรก็ได้ ไมาเอาผักไม่เอาตับ ไม่เอาเครื่องใน ไม่เผ็ด
...พี่ต้น..โคตรมากเรื่องเลย
...แม่...ไข่ทอดนะ ไม่ผักไม่เผ็ด ไม่ตับ ไม่เครื่องใน
ต้นล่ะกินไรลูก
...พี่ต้น...อะไรก็ได้
...แม่...ต้องแบบนี้ เลี้ยงง่ายดี
...ผม...ก็ดีนะ งั้น ลูกไปอยู่บ้านป้าแล้วกันนะ
...แม่...ไม่นะ ไม่นะ อย่าไปเองนะ เดี๋ยวแม่ไม่ส่งนะลูกนะ แม่จะแถมข้าวสารกับไข่ให้ป้าด้วยแล้วกันนะ
...ผม...เพราะพี่คนเดียวเลย
...แม่...หยุดนะ มากเรื่องและขี้ประชดเองนะ
...แม่...หมูทอดแล้วกันนะ ใครมากเรื่องก็ไม่ต้องให้มันกินนะต้นนะ
......ผมก็หยุดเรียนไป5วัน.....
วันนั้นผมก็ไป รร.เรียน ด้วยรถรับส่งนักเรียนเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือรถคันใหม่แต่ก็รถแบบเดิมคนขับรถคนเดิม หลังจากนั้นเราก็คุยกันบ้าง แต่ผมก็ไม่รู้หลอกนะครับว่านั้นคือความรักหรือป่าว เพราะตอนนั้นผมอยู่ ม.1พี่ต้นอยู่ ม.4 จนผมขึ้น ม.3 พี่ต้น ขึ้น ม.6 พี่ต้นมาหาผมที่บ้าน
...พี่ต้น...ทำไร
...ผม...ดูการ์ตูน
...พี่ต้น...ขึ้น ม.3 แล้วยังดูการ์ตูนอีก
...ผม...ก็ไม่เห็นมีใครห้ามนะ
...ผม...มีไรหรือเห็นมาหา
...พี่ต้น...ไม่มีไร แล้ววันนี้ไม่ไปไหนหรือ
...ผม...ยังไม่รู้ ต้องช่วยแม่ทำขนมก่อน แต่ก็หน้าจะไปหาเพื่อนนะ ตอนที่แม่ทำขนมเสดนะ
***คือผมเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยยะครับเพราะเพื่อนรุ้นเดียวกับผมที่อยู่ รร. เดียวกันมันอยู่ในตัวอำเภอนะครับ ถึงเพื่อนใน ม.3 แถวบ้านผมจะเป็นเพื่อนรุ้นพี่ทั้งนั้น และวิธีเล่นของพวกมันก็คนละแนวกับผม มันชอบเข้าป่า ตกปลา ยิงนก แต่ผมไม่เลย แต่ก็ไปกับพวกมันได้แต่ขอไปนั้งดูพวกมันแล้วกัน แถมเคยไปเล่นนะกับพวกมันแล้วผมเกือบจมน้ำด้วยแต่ก็ไม่กล้สบอกที่บ้าน เพราะกลัวถูกตีอีกอย่างที่บ้านผมเป็นเป็นครอบครัวคนจีนและผมเป็นลูกคนเดียว กงผมเป็นคนจีนแท้เลย ขนาดตอนผมเด็กๆนะผมยังคุยกับเขาไม่รู้เรื่องเลยได้แต่เดิมไปแอบขโมยเงินอย่างเดียว555ไม่ได้คุยอะไรด้วย 555***
...ผม...มีอะไรว่ามา
...พี่ต้น...งั้นไปตกปลากัน
...ผม...ใครไปบ้าง
...พี่ต้น...เดี๋ยวกรูลองไปชวนเพื่อนกรูดูว่ามันไปด้วป่าว เอ่งจะไปเองหรือให้มารับ
...ผม...มารับเถอะ ไปเองเดี๋ยวแม่ถามเยอะ
...พี่ต้น...บ่ายมารับนะ
แล้วพี่ต้นก็มารับไปตกปลา
...พอไปถึง...
...ผม...ไหนเพื่อนพี่
...พี่ต้น...มันไปหาเยื่ออยู่นะ
...ผม..อืม นี่แม่ฝากขนมมาด้วย แม่บอกว่าช่วงนี้ไม่เห็นพี่ไปที่บ้านเลย ผมเลยบอกว่าชรวงนี้พี่ติดแฟนนะ555
...พี่ต้น..ควาย แฟนอะไรของเอ่งว่ะ
...ผม...เอ้า จะไปรู้ ก็ไปพูดเรื่อยนะ555 แค่นี้ก็มาทำอารมเสียใส่ แล้วพี่มีแฟนแล้วยังอ่
...พี่ต้น...ยัง แล้วเอ่งมีแฟนยัง
...ผม...ผมหรือ.....อืม......
...พี่ต้น...คิดนานจัง
...ผม...ยัง ทำไมหรือเราต้องมีแฟนด้วยหรือ แล่วถ้าเราไม่มีแฟนไม่ได้หรือ ขนาดพี่จะไม่มีแฟนเลย
...พี่ต้น...ก็แล้วแต่เอ่ง
...ผม...หรือพี่จะมาเป็นแฟนผม***จริงๆแล้วผมก็ไม่รู้หลอกนะว่าพูดออกไปได้ยังไง แต่ก็พูดไปแล้วนิ555
...พี่ต้น...เมิงพูดอะไรว่ะ****แล้วก็เงียบ****
...ผม...ก็ไม่รู้ ก็อยากแบบนี้อ่ แล้วก็พูดออกไปแล้วด้วย ในเมื่อพูดไปจะให้ทำไงว่ะ หรือพี่จะถือว่าไม่ได้ยินก็ได้ ...แล้วผมก็ไม่พูดแะไรอีกเลย...
พี่ต้นก็มาส่งผมที่บ้าน แล้วก็ก็ไม่เจอกันอีกจนเปิดเทอม ม.3ของผม และม.6ของพี่ต้น รถคันเดิมที่นั้งเดิมเวลา 7โมงเช้าเหมือนเดิน และก็ไม่คุยกันเหมือนเดิม จนมาถึงวันไหว้ครู เช้านั้นผมให้พ่อมาส่งที่ รร. เพราะวันนี้ที่ รร. เปิดครึ่งวัน พอทำพิธีไหว้ครูเสร็จ รร.ก็ปล่อยนักเรียนกลับบ้านเลย แต่ผมยังไม่กลับต้องจัดบอร์ดหน้าห้องเรียนต่อ และนัดกับเพื่อนๆไปกินไอติมกันต่อ และไปซื้อปากกา เดอะด็อกกันด้วย และทั้งอำเถอจะมีปากกาเดอะด็อกขายอยู่ร้านเดียวตอนนั้นนะด้ามล่ะ40บาทเลยนะ แต่ใครมีก็เท่มากใครตอนนั้น พอเสร็จธุระทุกคนก็ต่างคนก็กลับบ้าน เหลือที่ต้องนั้งรอรถสองแถวกลับบ้าน ผมเลยเดินมานั้งรอที่หน้า รร. แล้วก็มีมอไซมาจอดหน้าผมแล้วถามไปไหนมา รร.เลิกตั้งนานแล้วทำไมยังไม่กลับ มันก็คือพี่ต้น
...พี่ต้น...ทำไมยังไม่กลับ
...ผม...ก็ไม่ตอบ
...พี่ต้น...ถามนะทำไม่ตอบ ว่าทำไมยังไม่กลับบ้าน
...ผม...แล้วพี่
ไรผม
...พี่ต้น...ก็กรูรอเมิงตั่งแต่เที่ยงแล้ว
...ผม...จะรอทำไม พี่ก็กลับบ้านพี่ไป
...พี่ต้น...ไปกลับบ้านพี่ไปส่ง
...ผม...ไม่เป็นไรรอรถสองแถวอยู่ หรือไม่ก็พ่อมารับเองแหละ
...พี่ต้น...เย็นแล้วรถสองแถวไม่มีแล้ว ขึ้นมาเร็ว
...ผม...รอพ่อก็ได้
...พี่ต้น...ไป...ไป...ไปนะ เร็วขึ้นมา
...ผม..ก็ได้ว่ะ
...พี่ต้น...วันนั้นนะที่เอ่งบอกว่ามาเป็นแฟนกันไหมนะพี่ขอโทษนะที่พี่ขึ้นเสียงใส่เองนะ
...ผม...ชั่ง มันเถอะ ผมก็แค่คิดยังไงผมก็พูดไปแบบนั้น พี่คงไม่ชอบผมล่ะสินะ
...พี่ต้น...บอกใครเอ่ง ว่ากรูไม่ชอบเมิง ถ้าไม่ชอบเมิงกรูจะสละที่นั้งให้เมิงทุกวันหรือว่ะ
...ผม...แล้วทำไมวันนั้นที่ผมพูดกับพี่ว่าเรามาเป็นแฟนกันพี่โกดผมทำไม
...พี่ต้น...ก็ไม่รู้จะพูดยังไงนิ แต่ในใจนะมันเต่นแรงมาก ใจเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอกเลย
...ผม...แล้วทำไมพี่ไม่พูดกับผมเลย แล้วพี่ไม่ไปหาผมเลย อ่ พี่หายไปเลย
...พี่ต้น...ก็กลัว พ่อแม่เอ่ง จะรู้เรื่องนี้ แล้วก็ทำตัวไม่ถูกด้วยว่าจะต้องทำไงต่อหน้าพ่อแม่เอ่งนะ
...ผม...แล้วตอนนี้ล่ะ ทำตัวถูกหรือ ตอนอยู่ต่อหน้าพี่อแม่ผมนะ
...พี่ต้น...ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เอาไงดี
...ผม...ไม่รู้ ไม่ไช่เรื่องของผม
...พี่ต้น...ควาย ไม่ไช่เรื่องของเมิงยังไงว่ะ ในเมื่อจะเป็นแฟนกันนะ
...ผม...เมิงสิควาย พี่ต้นเมิงก็ทำตัวเหมือนเดิมดิ คิดมาก
...พี่ต้น...อืม
***พี่ต้นก็พาผมไปเที่ยวต่อ แล้วก็ก็พาผมไปส่งที่บ้านตอนทุ้มนึง พอเข้าบ้านเท่านั้นแหละ***
...พ่อ...ไปไหนมา
...ผม...ก็บอกพ่อแล้วนิ
...พ่อ...บอกแล้ว บอกว่าจัดบอร์ด ไปกินไอติม ไปซื้อเครื่องเขียน แล้วทำไมเพิ่งกลับบ้านตอนนี้ แล้วไปไหนมาไปกลับใคร....***แล้วผมก็ถูกพ่อตี**
...จนอาม่าเดินมาจะบ้านหลังเล็กแล้วแล้วพูดว่า ตีมันให้ตายเลยนะถ้ามันไม่ตายก็อย่าหยุดตีนะ พ่อผมเลยหยุดตี...
แล้วพี่ต้นก็เดินเข้ามา
...พี่ต้น...ผมพาน้องไปเองครับ ผมเห็นน้องเขานั้งรอรถสองแถวอยู่หน้า รร. ผมเลยอาสาพาน้องมาส่งบ้านนะครับ แต่ผมพาน้องไปเที่ยวต่อนะครับ อย่าว่าน้องเลยนะครับ ผมผิดเองนะครับ
...พ่อ..ทีหลังนะจะไปเที่ยวนะพ่อไม่ว่า แต่ต้องบอกผู้ใหญ่ก่อนไม่ไช่หายกันไปแบบนี้ เขาเป็นห่วง
...แม่...แล้วกินไรกันมาแล้วยัง มาๆมากินแล้วกัน อาม่า อากง กินข้าว
***แล้วที่พ่อโมโหเมื่อกี้ล่ะ ตีผมล่ะ หาว่าผมหนีเที่ยวไปไหนมาไปไหนไม่บอกล่ะ แค่พี่ต้นเดินเข้ามาบอกมามันพาผมไม่เองนี้นะ จบเลบหรือ สรุป ใครเป็นลูกเขากันแน่ว่ะ *ความคิดนะตอนนั้นนะครับ*
จริงๆแล้วนะที่เรื่องมันจบง่ายๆนะเพราะว่าเวลาต่อมา แม่ถามพ่อว่าไปไหนมาไหนว่าไปรับลูก แล้วพ่อไปไหน คำตอบคือ พ่อไปเล่นไพ่ แล้วติดลมไปนับผมช้า แต่ผมก็เป็นลูกที่ดีครับผมไม่พูดกับพ่ออยู่เกือบเดือนเลยตอนนั่น555 แล้วผมก็คบกับพี่ต้นมาจบพี่ต้นจบ ม.6 แล้วพี่ต้นก็ไปเรียนต่อที่ในตัวจังหวัด แรกๆเราก็ยังคบกันดี หลังๆพี่ต้นเขาก็ติดเพื่อนก็เลยมำให้เราคุยกันน้อยลง แต่ถ้าอาทิตไหนที่เขากลับบ้านเขาก็จะมาหาผมที่บ้าน บางครั้งก็เจอบางครั้งก็ไม่เจอ เพราะขึ้น ม.ปลาย ผมไปเรียนพิเศษ ไปเล่นเบดมินตันบางอะไรตามภาษาของผม แต่ทุกครั้งขิงฝากจากพี่ต้นคือไข่ปิ้ง แล้วพี่ต้นก็หายไปเลย ผมมารู้ที่หลังจากแม่ว่าพี่ต้นเรียนได้ปีเดียวแล้วก็ออก ไปทำงานอะไรก็ไม่ที่ประเทศอินโด จะไปครั้งนึง6เดือนแล้วกลับมาไทยประมาณ1เดือนแล้วก็ไปอีก พี่กลับมาหาผมเอาของฝากมาให้ผมด้วยมันก็คือไข่ปิ้งอีกนั้นแหละ
....ผม...หวัดพี่
...พี่ต้น...เอานี้ของฝาก เจ้าเดิมเหมือนเดิม
...ผม...พี่ พี่มีหุ้นอยู่ในร้านไข่ปิ้งเหรอว่ะ ทุกครั้งที่ซื้อของมาฝาก มันก็เป็นไข่ปิ้งทุกครั้งเลย
...พี่ต้น...ไม่ไช่เอ่งชอบกินไข่ปิ้งหรือ
...ผม...ใครบอกพี่ว่ะ
...พี่ต้น...ก็ไอ้คิงเพื่อนเอ่งไง พี่เคยได้ยินมันพูเว่าเอ่งชอบกินไข่ปิ้ง มันซื้อไข่ปิ้งไปให้เอ่งเพื่อให้เอ่งช่วยทำรายงานให้มัน
...ผม...พี่ ตอน ม.1นั้นนะ ไอ้คิงนั้นแหละท้มันชอบกินไข่ปิ้ง ผมไม่เคยบอกเลยนะว่าชอบกินไข่ปิ้ง จืดก็จืด
...พี่ต้น..เอ้า แล้วเอ่ง ไมไม่บอกว่ะ
...ผม...พี่ไม่เคยถามเองนี้ว้า
...พี่ต้น...แล้วเอ่งชอบกินไรว่ะ แล้วทำไรอยู่
...ผม..ชอบกินคอหมูย่าง
*พี่ต้นก็กลับไปทำงาน แล้วซัก3เดือนแม่ก๋บอกว่าพี่ต้นมาหาเอาบัตรงานแต่งมาให้นะ ผมได้ยินแบบนั้น ตัวผมนี้มันช้าไปทั้งตัวเลยมันเหมือนจะหยุดหายใจในตอนนั้นเลย
..ผม..แล้วเขาแต่งกับใคร
..แม่..เห็นว่าเพื่อนชื่อเจน เรารู้จักไหม
..ผม..ไม่ครับ แล้วเขาแต่งเมื่อไหร่ครับ
..แม่..
ความรัก ม.1
ผมถาม...พี่มายังไง
พี่ตอบ...ปั้นจักรยามมา
ผมถาม...โห้ ลงทุนปั่งจักรยามมาเลยหรือ
พี่ตอบ...ทำไมหรือมาไม่ได้หรือ
ผมถาม...มาได้ แล้วนี่พี่เขามาในบ้สนผมได้ไง
พี่ตอบ...ก็เห็นพ่อเอ่งคุยอยู่กับใครก็ไม่รู้อยู่หน้าบ้าน พี่เลยถามว่าเอ่งอยู่มั้ย พ่อเอ่งบอกว่าอยู่เขาไปสิมันนอนดูการ?ตูนอยู่ในบ้านนะ (อะไรประมาณนี้เพราะในนานมากแล้วจำไม่ค่อยได้นะครับ)
ผม...อืม ครับ ขอบใจนะ แล้วพี่เป็นไงบ้าง
พี่... ก็ดูสิ สบายดี
ผม...อืม กวนตีนคนเขาถามดีๆ
พี่...งั้นกลับแล้วนะ
ผม...ครับ ขอบใจนะ แต่ทีหลังจะเข้ามาไม่เอาไข่ปิ่งมันไม่อร่อย
พี่...มากเรื่อง
แล้วแม่ผมก็เข้ามา แล้วถามว่าเพื่อนหรือ แล้วมายังไงบ้านอยู่ไหนวันนี้ไม่ไป รร.หรือ...
...ผม...พี่ที่ รร.นะ นั้งรถคันเดียวกัน บ้านเขาไม่รู้อยู่ไหนเหมื่อนกันแต่มารถถีบนะ( รถถีบ คือ จักรยาน ที่บ้านผมเรียกกันแบบนั้นนะครับ)
...แม่...เอ้า ยังไงเพื่อนมาหาถึงบ้านแต่ไม่รู้ว่าบ้านเพื่อนอยู่ไหน
...ผม...ก็ไม่รู้นิ ขนาดชื่อยังไม่รู้เลยว่าชื่อไร
...แม่...ดีนะลูกกรู มีเพื่อนมาบ้านแต่ไม่รู้ว่าเพื่อนชื่อไร แล้วไหนว่านั่งนถคันเดียวกัน
...ผม...อืม แต่ก็ไม่เคยพูดกันนะ
...แม่...ลูกกรู ประหลาดแท้
...แม่...ลูกชื่อไรละเรานะ
...พี่...ชื่อ ต้น ครับ
...แม่..ต้น
...แม่...แล้วบ้านอยู่ไหน
...พี่ต้น...บ้านผมอยู่ ม.2 ครับ
...แม่...ลูกใคร
...พี่ต้น...แม่ ชื่อ สา พ่อ ชื่อโต้ง ครับ
...แม่...อืมๆๆ
...แม่...แล้วมานี้ที่บ้านรู้หรือป่าว
...พี่ต้น..ไม่รู้ครับ ที่บ้านไม่มีใครอยู่ครับ ไปทำงสนกันหมดครับ
...แม่...อืม งั้นก็ตามสบายนะ แม่ซื้อของกินมาเยอะเลย กินได้เลยนะ แม่ไปทำกับข้าวก่อนนะ แล้วอย่ารีบกลับอยู่กินข้วกันก่อน
...พี่ต้น...ไม่เป็นไรครับ ต้นกลับก่อนครับ ต้นแค่เอาไข่ปิ่งมาฝากน้องนะครับ
...แม่...ไม่ได้ ไม่ได้ไหนๆก็มาแล้ว
...ผม...พี่ก็รีบกลับไปไหนล่ะอยู่กินข้าวกันก่อนดิ
...พี่ต้น...ไม่เอา กลับดีกว่า
...พ่อ...เอ้าชื่อไรล่ะเรา (ถามเหมื่อนแม่เลย)บ้านอยู่ไหน ลูกใคร อะไรประนาณนั้น
...พี่ต้น...ต้นครับ
...พ่อ...งั่นพ่อไปโรงเกล็กก่อนนะ อย่างรีบกลับเดี๋ยวกินข้าวด้วยกัน
...ผม...นั้งๆ
...พี่ต้น...อืม
...แม่...ลูกจะกินอะไร
...ผม...อะไรก็ได้ ไมาเอาผักไม่เอาตับ ไม่เอาเครื่องใน ไม่เผ็ด
...พี่ต้น..โคตรมากเรื่องเลย
...แม่...ไข่ทอดนะ ไม่ผักไม่เผ็ด ไม่ตับ ไม่เครื่องใน
ต้นล่ะกินไรลูก
...พี่ต้น...อะไรก็ได้
...แม่...ต้องแบบนี้ เลี้ยงง่ายดี
...ผม...ก็ดีนะ งั้น ลูกไปอยู่บ้านป้าแล้วกันนะ
...แม่...ไม่นะ ไม่นะ อย่าไปเองนะ เดี๋ยวแม่ไม่ส่งนะลูกนะ แม่จะแถมข้าวสารกับไข่ให้ป้าด้วยแล้วกันนะ
...ผม...เพราะพี่คนเดียวเลย
...แม่...หยุดนะ มากเรื่องและขี้ประชดเองนะ
...แม่...หมูทอดแล้วกันนะ ใครมากเรื่องก็ไม่ต้องให้มันกินนะต้นนะ
......ผมก็หยุดเรียนไป5วัน.....
วันนั้นผมก็ไป รร.เรียน ด้วยรถรับส่งนักเรียนเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือรถคันใหม่แต่ก็รถแบบเดิมคนขับรถคนเดิม หลังจากนั้นเราก็คุยกันบ้าง แต่ผมก็ไม่รู้หลอกนะครับว่านั้นคือความรักหรือป่าว เพราะตอนนั้นผมอยู่ ม.1พี่ต้นอยู่ ม.4 จนผมขึ้น ม.3 พี่ต้น ขึ้น ม.6 พี่ต้นมาหาผมที่บ้าน
...พี่ต้น...ทำไร
...ผม...ดูการ์ตูน
...พี่ต้น...ขึ้น ม.3 แล้วยังดูการ์ตูนอีก
...ผม...ก็ไม่เห็นมีใครห้ามนะ
...ผม...มีไรหรือเห็นมาหา
...พี่ต้น...ไม่มีไร แล้ววันนี้ไม่ไปไหนหรือ
...ผม...ยังไม่รู้ ต้องช่วยแม่ทำขนมก่อน แต่ก็หน้าจะไปหาเพื่อนนะ ตอนที่แม่ทำขนมเสดนะ
***คือผมเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยยะครับเพราะเพื่อนรุ้นเดียวกับผมที่อยู่ รร. เดียวกันมันอยู่ในตัวอำเภอนะครับ ถึงเพื่อนใน ม.3 แถวบ้านผมจะเป็นเพื่อนรุ้นพี่ทั้งนั้น และวิธีเล่นของพวกมันก็คนละแนวกับผม มันชอบเข้าป่า ตกปลา ยิงนก แต่ผมไม่เลย แต่ก็ไปกับพวกมันได้แต่ขอไปนั้งดูพวกมันแล้วกัน แถมเคยไปเล่นนะกับพวกมันแล้วผมเกือบจมน้ำด้วยแต่ก็ไม่กล้สบอกที่บ้าน เพราะกลัวถูกตีอีกอย่างที่บ้านผมเป็นเป็นครอบครัวคนจีนและผมเป็นลูกคนเดียว กงผมเป็นคนจีนแท้เลย ขนาดตอนผมเด็กๆนะผมยังคุยกับเขาไม่รู้เรื่องเลยได้แต่เดิมไปแอบขโมยเงินอย่างเดียว555ไม่ได้คุยอะไรด้วย 555***
...ผม...มีอะไรว่ามา
...พี่ต้น...งั้นไปตกปลากัน
...ผม...ใครไปบ้าง
...พี่ต้น...เดี๋ยวกรูลองไปชวนเพื่อนกรูดูว่ามันไปด้วป่าว เอ่งจะไปเองหรือให้มารับ
...ผม...มารับเถอะ ไปเองเดี๋ยวแม่ถามเยอะ
...พี่ต้น...บ่ายมารับนะ
แล้วพี่ต้นก็มารับไปตกปลา
...พอไปถึง...
...ผม...ไหนเพื่อนพี่
...พี่ต้น...มันไปหาเยื่ออยู่นะ
...ผม..อืม นี่แม่ฝากขนมมาด้วย แม่บอกว่าช่วงนี้ไม่เห็นพี่ไปที่บ้านเลย ผมเลยบอกว่าชรวงนี้พี่ติดแฟนนะ555
...พี่ต้น..ควาย แฟนอะไรของเอ่งว่ะ
...ผม...เอ้า จะไปรู้ ก็ไปพูดเรื่อยนะ555 แค่นี้ก็มาทำอารมเสียใส่ แล้วพี่มีแฟนแล้วยังอ่
...พี่ต้น...ยัง แล้วเอ่งมีแฟนยัง
...ผม...ผมหรือ.....อืม......
...พี่ต้น...คิดนานจัง
...ผม...ยัง ทำไมหรือเราต้องมีแฟนด้วยหรือ แล่วถ้าเราไม่มีแฟนไม่ได้หรือ ขนาดพี่จะไม่มีแฟนเลย
...พี่ต้น...ก็แล้วแต่เอ่ง
...ผม...หรือพี่จะมาเป็นแฟนผม***จริงๆแล้วผมก็ไม่รู้หลอกนะว่าพูดออกไปได้ยังไง แต่ก็พูดไปแล้วนิ555
...พี่ต้น...เมิงพูดอะไรว่ะ****แล้วก็เงียบ****
...ผม...ก็ไม่รู้ ก็อยากแบบนี้อ่ แล้วก็พูดออกไปแล้วด้วย ในเมื่อพูดไปจะให้ทำไงว่ะ หรือพี่จะถือว่าไม่ได้ยินก็ได้ ...แล้วผมก็ไม่พูดแะไรอีกเลย...
พี่ต้นก็มาส่งผมที่บ้าน แล้วก็ก็ไม่เจอกันอีกจนเปิดเทอม ม.3ของผม และม.6ของพี่ต้น รถคันเดิมที่นั้งเดิมเวลา 7โมงเช้าเหมือนเดิน และก็ไม่คุยกันเหมือนเดิม จนมาถึงวันไหว้ครู เช้านั้นผมให้พ่อมาส่งที่ รร. เพราะวันนี้ที่ รร. เปิดครึ่งวัน พอทำพิธีไหว้ครูเสร็จ รร.ก็ปล่อยนักเรียนกลับบ้านเลย แต่ผมยังไม่กลับต้องจัดบอร์ดหน้าห้องเรียนต่อ และนัดกับเพื่อนๆไปกินไอติมกันต่อ และไปซื้อปากกา เดอะด็อกกันด้วย และทั้งอำเถอจะมีปากกาเดอะด็อกขายอยู่ร้านเดียวตอนนั้นนะด้ามล่ะ40บาทเลยนะ แต่ใครมีก็เท่มากใครตอนนั้น พอเสร็จธุระทุกคนก็ต่างคนก็กลับบ้าน เหลือที่ต้องนั้งรอรถสองแถวกลับบ้าน ผมเลยเดินมานั้งรอที่หน้า รร. แล้วก็มีมอไซมาจอดหน้าผมแล้วถามไปไหนมา รร.เลิกตั้งนานแล้วทำไมยังไม่กลับ มันก็คือพี่ต้น
...พี่ต้น...ทำไมยังไม่กลับ
...ผม...ก็ไม่ตอบ
...พี่ต้น...ถามนะทำไม่ตอบ ว่าทำไมยังไม่กลับบ้าน
...ผม...แล้วพี่
...พี่ต้น...ก็กรูรอเมิงตั่งแต่เที่ยงแล้ว
...ผม...จะรอทำไม พี่ก็กลับบ้านพี่ไป
...พี่ต้น...ไปกลับบ้านพี่ไปส่ง
...ผม...ไม่เป็นไรรอรถสองแถวอยู่ หรือไม่ก็พ่อมารับเองแหละ
...พี่ต้น...เย็นแล้วรถสองแถวไม่มีแล้ว ขึ้นมาเร็ว
...ผม...รอพ่อก็ได้
...พี่ต้น...ไป...ไป...ไปนะ เร็วขึ้นมา
...ผม..ก็ได้ว่ะ
...พี่ต้น...วันนั้นนะที่เอ่งบอกว่ามาเป็นแฟนกันไหมนะพี่ขอโทษนะที่พี่ขึ้นเสียงใส่เองนะ
...ผม...ชั่ง มันเถอะ ผมก็แค่คิดยังไงผมก็พูดไปแบบนั้น พี่คงไม่ชอบผมล่ะสินะ
...พี่ต้น...บอกใครเอ่ง ว่ากรูไม่ชอบเมิง ถ้าไม่ชอบเมิงกรูจะสละที่นั้งให้เมิงทุกวันหรือว่ะ
...ผม...แล้วทำไมวันนั้นที่ผมพูดกับพี่ว่าเรามาเป็นแฟนกันพี่โกดผมทำไม
...พี่ต้น...ก็ไม่รู้จะพูดยังไงนิ แต่ในใจนะมันเต่นแรงมาก ใจเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอกเลย
...ผม...แล้วทำไมพี่ไม่พูดกับผมเลย แล้วพี่ไม่ไปหาผมเลย อ่ พี่หายไปเลย
...พี่ต้น...ก็กลัว พ่อแม่เอ่ง จะรู้เรื่องนี้ แล้วก็ทำตัวไม่ถูกด้วยว่าจะต้องทำไงต่อหน้าพ่อแม่เอ่งนะ
...ผม...แล้วตอนนี้ล่ะ ทำตัวถูกหรือ ตอนอยู่ต่อหน้าพี่อแม่ผมนะ
...พี่ต้น...ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เอาไงดี
...ผม...ไม่รู้ ไม่ไช่เรื่องของผม
...พี่ต้น...ควาย ไม่ไช่เรื่องของเมิงยังไงว่ะ ในเมื่อจะเป็นแฟนกันนะ
...ผม...เมิงสิควาย พี่ต้นเมิงก็ทำตัวเหมือนเดิมดิ คิดมาก
...พี่ต้น...อืม
***พี่ต้นก็พาผมไปเที่ยวต่อ แล้วก็ก็พาผมไปส่งที่บ้านตอนทุ้มนึง พอเข้าบ้านเท่านั้นแหละ***
...พ่อ...ไปไหนมา
...ผม...ก็บอกพ่อแล้วนิ
...พ่อ...บอกแล้ว บอกว่าจัดบอร์ด ไปกินไอติม ไปซื้อเครื่องเขียน แล้วทำไมเพิ่งกลับบ้านตอนนี้ แล้วไปไหนมาไปกลับใคร....***แล้วผมก็ถูกพ่อตี**
...จนอาม่าเดินมาจะบ้านหลังเล็กแล้วแล้วพูดว่า ตีมันให้ตายเลยนะถ้ามันไม่ตายก็อย่าหยุดตีนะ พ่อผมเลยหยุดตี...
แล้วพี่ต้นก็เดินเข้ามา
...พี่ต้น...ผมพาน้องไปเองครับ ผมเห็นน้องเขานั้งรอรถสองแถวอยู่หน้า รร. ผมเลยอาสาพาน้องมาส่งบ้านนะครับ แต่ผมพาน้องไปเที่ยวต่อนะครับ อย่าว่าน้องเลยนะครับ ผมผิดเองนะครับ
...พ่อ..ทีหลังนะจะไปเที่ยวนะพ่อไม่ว่า แต่ต้องบอกผู้ใหญ่ก่อนไม่ไช่หายกันไปแบบนี้ เขาเป็นห่วง
...แม่...แล้วกินไรกันมาแล้วยัง มาๆมากินแล้วกัน อาม่า อากง กินข้าว
***แล้วที่พ่อโมโหเมื่อกี้ล่ะ ตีผมล่ะ หาว่าผมหนีเที่ยวไปไหนมาไปไหนไม่บอกล่ะ แค่พี่ต้นเดินเข้ามาบอกมามันพาผมไม่เองนี้นะ จบเลบหรือ สรุป ใครเป็นลูกเขากันแน่ว่ะ *ความคิดนะตอนนั้นนะครับ*
จริงๆแล้วนะที่เรื่องมันจบง่ายๆนะเพราะว่าเวลาต่อมา แม่ถามพ่อว่าไปไหนมาไหนว่าไปรับลูก แล้วพ่อไปไหน คำตอบคือ พ่อไปเล่นไพ่ แล้วติดลมไปนับผมช้า แต่ผมก็เป็นลูกที่ดีครับผมไม่พูดกับพ่ออยู่เกือบเดือนเลยตอนนั่น555 แล้วผมก็คบกับพี่ต้นมาจบพี่ต้นจบ ม.6 แล้วพี่ต้นก็ไปเรียนต่อที่ในตัวจังหวัด แรกๆเราก็ยังคบกันดี หลังๆพี่ต้นเขาก็ติดเพื่อนก็เลยมำให้เราคุยกันน้อยลง แต่ถ้าอาทิตไหนที่เขากลับบ้านเขาก็จะมาหาผมที่บ้าน บางครั้งก็เจอบางครั้งก็ไม่เจอ เพราะขึ้น ม.ปลาย ผมไปเรียนพิเศษ ไปเล่นเบดมินตันบางอะไรตามภาษาของผม แต่ทุกครั้งขิงฝากจากพี่ต้นคือไข่ปิ้ง แล้วพี่ต้นก็หายไปเลย ผมมารู้ที่หลังจากแม่ว่าพี่ต้นเรียนได้ปีเดียวแล้วก็ออก ไปทำงานอะไรก็ไม่ที่ประเทศอินโด จะไปครั้งนึง6เดือนแล้วกลับมาไทยประมาณ1เดือนแล้วก็ไปอีก พี่กลับมาหาผมเอาของฝากมาให้ผมด้วยมันก็คือไข่ปิ้งอีกนั้นแหละ
....ผม...หวัดพี่
...พี่ต้น...เอานี้ของฝาก เจ้าเดิมเหมือนเดิม
...ผม...พี่ พี่มีหุ้นอยู่ในร้านไข่ปิ้งเหรอว่ะ ทุกครั้งที่ซื้อของมาฝาก มันก็เป็นไข่ปิ้งทุกครั้งเลย
...พี่ต้น...ไม่ไช่เอ่งชอบกินไข่ปิ้งหรือ
...ผม...ใครบอกพี่ว่ะ
...พี่ต้น...ก็ไอ้คิงเพื่อนเอ่งไง พี่เคยได้ยินมันพูเว่าเอ่งชอบกินไข่ปิ้ง มันซื้อไข่ปิ้งไปให้เอ่งเพื่อให้เอ่งช่วยทำรายงานให้มัน
...ผม...พี่ ตอน ม.1นั้นนะ ไอ้คิงนั้นแหละท้มันชอบกินไข่ปิ้ง ผมไม่เคยบอกเลยนะว่าชอบกินไข่ปิ้ง จืดก็จืด
...พี่ต้น..เอ้า แล้วเอ่ง ไมไม่บอกว่ะ
...ผม...พี่ไม่เคยถามเองนี้ว้า
...พี่ต้น...แล้วเอ่งชอบกินไรว่ะ แล้วทำไรอยู่
...ผม..ชอบกินคอหมูย่าง
*พี่ต้นก็กลับไปทำงาน แล้วซัก3เดือนแม่ก๋บอกว่าพี่ต้นมาหาเอาบัตรงานแต่งมาให้นะ ผมได้ยินแบบนั้น ตัวผมนี้มันช้าไปทั้งตัวเลยมันเหมือนจะหยุดหายใจในตอนนั้นเลย
..ผม..แล้วเขาแต่งกับใคร
..แม่..เห็นว่าเพื่อนชื่อเจน เรารู้จักไหม
..ผม..ไม่ครับ แล้วเขาแต่งเมื่อไหร่ครับ
..แม่..