สวัสดีค่ะ ขอเเนะนำตัวก่อนนะคะ เรื่องชื่ออนุญาตข้ามไป เราอายุ 27 ปีค่ะ เมื่อก่อนเราเรียนและใช้ชีวิตอยู่ที่ กทม. พอเรียนจบก็ดันได้งานอยู่ต่างจังหวัด เลยต้องย้ายมาอยู่ที่ระยอง เราก็ใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ในอำเภอเล็กๆของเรามาเกือบ 2 ปี
= = = ตอนที่ 1 ทักทาย = = =
ด้วยความที่เราไม่ใช่สวย หุ่นดีอะไร และสังคมที่ทำงานเป็นสังคมเล็กๆ ทำให้วันๆนึงเราเเทบไม่ได้พบเจอใคร เเละจากเมื่อก่อนที่ใช้ชีวิตสนุกสนานอยู่ในกรุงเทพ อีกอย่างเราเพิ่งเลิกกับเเฟนก่อนที่เราจะเรียนจบประมาณ 4 เดือน บอกตรงๆว่าโค-ตรเหงาเลยค่ะ ดูซีรี่ย์ก็แล้ว เที่ยวก็เเล้ว นอนเป็นผักอยู่ห้องก็แล้ว ก็ยังไม่หายเหงา เราก็เลยพึ่งพาแอปหาคู่ค่ะ 555 กะว่าจะเล่นแก้เหงา เพลินๆ ปรากฎว่าได้เรื่องเลยค่ะ เราโหลดมาพร้อมกันทีเดียวหลายแอปเลยค่ะ (เห็นว่าตัวเองไม่สวย เลยต้องหาหลายช่องทางหน่อย 555) ก็พอมีหนุ่มๆที่ชอบอาจจะชอบหน้าตา หุ่น ประมาณเรา เข้ามาทำความรู้จักบ้างประปราย เเต่ส่วนใหญ่ที่เข้ามาก็คุยๆหายๆ ทัศคติไม่ตรงกันบ้าง ความต้องการไม่ตรงกันบ้าง เเต่ก็ยังดีค่ะ เพราะอย่างน้อยๆมันก็ช่วยให้เราหายเหงาได้บ้าง จนเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา อยู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงที่รูปโปรไฟล์ธรรมดาๆ ถ่ายแบบไม่ได้เก๊กอะไร อายุ 40 กลางๆทักมา เเละตามปกติเราก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง เเต่ที่แปลกและเราถือว่าพิเศษกว่าคนอื่นๆที่เคยคุยมาคือ เราคุยกันน้อยมาก เเทบจะเรียกได้ว่าถามคำตอบคำ เเละเราก็ไม่ได้รู้สึกสนใจเค้าเป็นพิเศษเลย
= = = ตอนที่ 2 เริ่มรู้จักกัน = = =
อาจจะเป็นเพราะความธรรมดาๆของเค้า ไม่จู่โจมอะไรเรามากมาย มันเลยทำให้กลายเป็นเราเองรู้สึกไม่อึดอัดที่จะคุยกับเค้าเหมือนผู้ชายคนอื่นๆที่ผ่านมา บทสนทนาที่ราบเรียบไม่หวือหวาของเค้า อยู่ๆก็โผล่คำว่า "พี่ขอไลน์ได้ไหม" ขึ้นมา ด้วยความที่เราจำไอดีไลน์ตัวเองไม่ได้ เเละขี้เกียจจะเปิดหา เลยพิมพ์กลับไปขอไลน์เค้าเเทน แล้วก็กดแอดไป เราคุยกันผ่านตัวหนังสือ เเละ วีดีโอคอลกันบ้าง โดยตลอดระยะเวลาที่คุยกัน เค้าไม่เคยทำตัวให้น่าสงสัยเลยว่าเค้าจะมีโลกอีกหลายใบ ในบางวันเราคุยกันจนหลับไปพร้อมๆกัน บางทีเค้าก็วิดีโอคอลเวลาเค้าอยู่ห้องมา มันเลยทำให้เรามั่นใจว่าเค้าอยู่คนเดียว เค้าเล่าชีวิตในอดีตว่าประสบการณ์เกี่ยวกับความรักผ่านมาเป็นยังไง เล่าว่าเคยผ่านการมีครอบครัวมาเเล้วกี่ครั้ง มีลูกมาเเล้วกี่คน ซึ่งเราเองก็ไม่ใส่สนใจอดีตอะไรก็เค้ามากมาย เรามีทัศนคติที่อยู่กับปัจจุบัน เเละอาจจะด้วยความลุ่มหลงที่เค้าดีกับเรา ความเอาใจใส่ ความเป็นผู้ใหญ่ ไลฟ์สไตล์ พูดง่ายๆก็คือเค้าคือสเปคที่เราปลาบปลื้ม >.< (เเต่เพื่อนๆบอกว่า ไม่ใช่! ดวงกำลังตกต่างหาก) มันเลยทำให้ความรู้สึกดีๆที่มีให้เค้ามันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
= = = ตอนที่ 3 สานสัมพันธ์เเละนัดเจอ = = =
เมื่อเราคุยกันได้ซักประมาณเดือนกว่าๆ พอดีเรามีธุระที่กรุงเทพพอดี เราก็เลยตัดสินใจนัดเจอ เจอกันครั้งเเรกทุกอย่างมันดีมากๆเลยค่ะ เค้าดูไม่ได้มีท่าทีรังเกียจหรืออายที่จะเดินกับเรา เค้าอาสาขับรถมาส่งเราที่ระยอง เราใช้เวลาวันหยุดเสาร์ - อาทิตย์ด้วยกันอย่างมีความสุขได้ไปเที่ยวด้วยกัน กินของอร่อยๆด้วยกัน หลังจากที่เค้ากลับไปเราเองก็ลุ้นว่าเค้าจะยังติดต่อมาไหม หรือเค้าจะเงียบหายไปเลยอย่างผู้ชายบางคนที่เราเคยเจอ ปรากฎเค้าก็ยังเหมือนเดิม เเต่สิ่งที่เริ่มเเปลกไป หรืออาจจะเป็นเพราะเราเพิ่งจะมาสังเกตได้ก็คือ บางคืนเค้าก็หายไป ติดต่อไม่ได้ซะดื้อๆ หรือบางทีเราขอคาสายโทรศัพท์ก่อนนอนเเต่เค้าไม่ยอม ให้เหตุผลว่าพี่นอนไม่หลับบ้าง พี่จะชาร์จแบตบ้าง เเต่เราก็ทำได้เเค่เก็บความสงสัยไว้ในใจเเละเลือกที่จะมองข้ามเรื่องเหล่านี้ไป
ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ก็ดำเนินไปเรื่อยๆค่ะ เจอกันบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เค้าเริ่มพาเราไปให้เพื่อนเค้า ลูกน้องที่ทำงานเค้ารู้จัก ตัวเราเองจากที่ไม่เคยมีเเฟนที่เป็นผู้ใหญ่แบบนี้มันเลยทำให้เรารู้สึกอบอุ่น ไว้ใจ และปลอดภัยเวลาอยู่กับเค้า เรายอมรับเลยค่ะว่ารักเค้ามากจริงๆ เวลาที่เราเจอกัน ส่วนให่เราจะพักที่โรงเเรมค่ะ เพราะเค้าจะให้เหตุผลว่าห้องพักเค้าเป็นห้องพักของบริษัท มีกฎห้ามให้คนนอกเข้าไป เเต่เราก็เคยถามว่าเค้าเป็นหัวหน้า เป็นผู้จัดการ เค้าจะยอมให้แฟนเข้าไปไม่ได้เลยหรอ เค้าก็จะให้เหตุผลว่าเค้าเป็นหัวหน้า เค้าจะทำผิดซะเองได้ยังไง
**ไม่รู้ว่าจะมีใครสนใจเข้ามาอ่านไหม เเต่อย่างน้อยๆเราก็ถือว่าเราได้เก็บไว้เป็นความทรงจำ ไว้จะมาเล่าต่อนะคะ**
แชร์ประสบการณ์เมื่อจับได้ว่าเเฟนเรามีโลกอีก 3 ใบในเวลาเดียวกัน :)
= = = ตอนที่ 1 ทักทาย = = =
ด้วยความที่เราไม่ใช่สวย หุ่นดีอะไร และสังคมที่ทำงานเป็นสังคมเล็กๆ ทำให้วันๆนึงเราเเทบไม่ได้พบเจอใคร เเละจากเมื่อก่อนที่ใช้ชีวิตสนุกสนานอยู่ในกรุงเทพ อีกอย่างเราเพิ่งเลิกกับเเฟนก่อนที่เราจะเรียนจบประมาณ 4 เดือน บอกตรงๆว่าโค-ตรเหงาเลยค่ะ ดูซีรี่ย์ก็แล้ว เที่ยวก็เเล้ว นอนเป็นผักอยู่ห้องก็แล้ว ก็ยังไม่หายเหงา เราก็เลยพึ่งพาแอปหาคู่ค่ะ 555 กะว่าจะเล่นแก้เหงา เพลินๆ ปรากฎว่าได้เรื่องเลยค่ะ เราโหลดมาพร้อมกันทีเดียวหลายแอปเลยค่ะ (เห็นว่าตัวเองไม่สวย เลยต้องหาหลายช่องทางหน่อย 555) ก็พอมีหนุ่มๆที่ชอบอาจจะชอบหน้าตา หุ่น ประมาณเรา เข้ามาทำความรู้จักบ้างประปราย เเต่ส่วนใหญ่ที่เข้ามาก็คุยๆหายๆ ทัศคติไม่ตรงกันบ้าง ความต้องการไม่ตรงกันบ้าง เเต่ก็ยังดีค่ะ เพราะอย่างน้อยๆมันก็ช่วยให้เราหายเหงาได้บ้าง จนเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา อยู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงที่รูปโปรไฟล์ธรรมดาๆ ถ่ายแบบไม่ได้เก๊กอะไร อายุ 40 กลางๆทักมา เเละตามปกติเราก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง เเต่ที่แปลกและเราถือว่าพิเศษกว่าคนอื่นๆที่เคยคุยมาคือ เราคุยกันน้อยมาก เเทบจะเรียกได้ว่าถามคำตอบคำ เเละเราก็ไม่ได้รู้สึกสนใจเค้าเป็นพิเศษเลย
= = = ตอนที่ 2 เริ่มรู้จักกัน = = =
อาจจะเป็นเพราะความธรรมดาๆของเค้า ไม่จู่โจมอะไรเรามากมาย มันเลยทำให้กลายเป็นเราเองรู้สึกไม่อึดอัดที่จะคุยกับเค้าเหมือนผู้ชายคนอื่นๆที่ผ่านมา บทสนทนาที่ราบเรียบไม่หวือหวาของเค้า อยู่ๆก็โผล่คำว่า "พี่ขอไลน์ได้ไหม" ขึ้นมา ด้วยความที่เราจำไอดีไลน์ตัวเองไม่ได้ เเละขี้เกียจจะเปิดหา เลยพิมพ์กลับไปขอไลน์เค้าเเทน แล้วก็กดแอดไป เราคุยกันผ่านตัวหนังสือ เเละ วีดีโอคอลกันบ้าง โดยตลอดระยะเวลาที่คุยกัน เค้าไม่เคยทำตัวให้น่าสงสัยเลยว่าเค้าจะมีโลกอีกหลายใบ ในบางวันเราคุยกันจนหลับไปพร้อมๆกัน บางทีเค้าก็วิดีโอคอลเวลาเค้าอยู่ห้องมา มันเลยทำให้เรามั่นใจว่าเค้าอยู่คนเดียว เค้าเล่าชีวิตในอดีตว่าประสบการณ์เกี่ยวกับความรักผ่านมาเป็นยังไง เล่าว่าเคยผ่านการมีครอบครัวมาเเล้วกี่ครั้ง มีลูกมาเเล้วกี่คน ซึ่งเราเองก็ไม่ใส่สนใจอดีตอะไรก็เค้ามากมาย เรามีทัศนคติที่อยู่กับปัจจุบัน เเละอาจจะด้วยความลุ่มหลงที่เค้าดีกับเรา ความเอาใจใส่ ความเป็นผู้ใหญ่ ไลฟ์สไตล์ พูดง่ายๆก็คือเค้าคือสเปคที่เราปลาบปลื้ม >.< (เเต่เพื่อนๆบอกว่า ไม่ใช่! ดวงกำลังตกต่างหาก) มันเลยทำให้ความรู้สึกดีๆที่มีให้เค้ามันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
= = = ตอนที่ 3 สานสัมพันธ์เเละนัดเจอ = = =
เมื่อเราคุยกันได้ซักประมาณเดือนกว่าๆ พอดีเรามีธุระที่กรุงเทพพอดี เราก็เลยตัดสินใจนัดเจอ เจอกันครั้งเเรกทุกอย่างมันดีมากๆเลยค่ะ เค้าดูไม่ได้มีท่าทีรังเกียจหรืออายที่จะเดินกับเรา เค้าอาสาขับรถมาส่งเราที่ระยอง เราใช้เวลาวันหยุดเสาร์ - อาทิตย์ด้วยกันอย่างมีความสุขได้ไปเที่ยวด้วยกัน กินของอร่อยๆด้วยกัน หลังจากที่เค้ากลับไปเราเองก็ลุ้นว่าเค้าจะยังติดต่อมาไหม หรือเค้าจะเงียบหายไปเลยอย่างผู้ชายบางคนที่เราเคยเจอ ปรากฎเค้าก็ยังเหมือนเดิม เเต่สิ่งที่เริ่มเเปลกไป หรืออาจจะเป็นเพราะเราเพิ่งจะมาสังเกตได้ก็คือ บางคืนเค้าก็หายไป ติดต่อไม่ได้ซะดื้อๆ หรือบางทีเราขอคาสายโทรศัพท์ก่อนนอนเเต่เค้าไม่ยอม ให้เหตุผลว่าพี่นอนไม่หลับบ้าง พี่จะชาร์จแบตบ้าง เเต่เราก็ทำได้เเค่เก็บความสงสัยไว้ในใจเเละเลือกที่จะมองข้ามเรื่องเหล่านี้ไป
ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ก็ดำเนินไปเรื่อยๆค่ะ เจอกันบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เค้าเริ่มพาเราไปให้เพื่อนเค้า ลูกน้องที่ทำงานเค้ารู้จัก ตัวเราเองจากที่ไม่เคยมีเเฟนที่เป็นผู้ใหญ่แบบนี้มันเลยทำให้เรารู้สึกอบอุ่น ไว้ใจ และปลอดภัยเวลาอยู่กับเค้า เรายอมรับเลยค่ะว่ารักเค้ามากจริงๆ เวลาที่เราเจอกัน ส่วนให่เราจะพักที่โรงเเรมค่ะ เพราะเค้าจะให้เหตุผลว่าห้องพักเค้าเป็นห้องพักของบริษัท มีกฎห้ามให้คนนอกเข้าไป เเต่เราก็เคยถามว่าเค้าเป็นหัวหน้า เป็นผู้จัดการ เค้าจะยอมให้แฟนเข้าไปไม่ได้เลยหรอ เค้าก็จะให้เหตุผลว่าเค้าเป็นหัวหน้า เค้าจะทำผิดซะเองได้ยังไง
**ไม่รู้ว่าจะมีใครสนใจเข้ามาอ่านไหม เเต่อย่างน้อยๆเราก็ถือว่าเราได้เก็บไว้เป็นความทรงจำ ไว้จะมาเล่าต่อนะคะ**