จากพม่า มาหาครู ที่กทม. ใช้เวลาเดินทางเกือบเดือน!! ไหนเล่ามาซิคะ??

สวัสดีคร้าา
     สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ผู้น่ารักทุกท่าน ดิฉันมีเรื่องราวน่ารักๆ ของคนที่"ไม่ยอมแพ้ " ไม่เห็นทุกเรื่องเป็นอุปสรรค ตั้งมั่น แล้ว ก็ลุยเดินหน้าไปหาเป้าหมายอย่างเดียว ของ  เพื่อนเราท่านหนึ่ง ซึ่ง เขาอยู่ข้างๆบ้านเมือง เรา มาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังค่ะ 

            "ดิฉันได้มีโอกาส  เดินทางเข้าสู่งานตกแต่งสวยๆงามๆในวันที่ ไม่มีอะไรจะกินกันทั้งครอบครัว" 

        ล้มมาจากธุรกิจนึง ลูกต้องออกจากโรงเรียน โดนทวงค่าเทอม ^^^

 ** (ขอบคุณ..สำหรับความอดอยากที่ทำให้เราเจองานที่รักค่ะ)

       เรื่องราวนี้  ไม่ใช่หัวข้อที่จะมาบอกกล่าวเล่าถึงความประทับใจในวันนี้   หากแต่เป็นความประทับใจ ของศิษย์รัก ที่ครู อย่างเรา นึกถึงทีไร

อมยิ้มทุกที เมื่อ ประมาณ16 ปีก่อน..เมื่อสถาณะการณ์  ทางบ้านเปลี่ยนไป และต้องทำอาชีพใหม่ และต้องหาอะไรทำให้ครอบครัวรอด

ในวันที่ดิฉันต้องดิ้นรนในการเรียนรู้งานผ้าม่าน อย่างจริงจัง กัน 2คน สามีภรรยา เย็บผ้าเป็น แต่คำนวนงานไม่ได้ ติดตั้งไม่เป็น

ไม่มีโรงเรียนสอน และไม่มีใครสอน มีแต่คนกลัวจะมาแย่งอาชีพ วันนั้น เป็นวันที่ได้  ออเดอร์ ราคางานค่อนข้างสูง ดีใจมาก เพราะเราได้ออเดอร์ม่านหลุยส์แล้ว  ในความู้สึกตอนนั้นคือ ขนาดเราอยู่ในบทบาทเจ้าของกิจการร้านเล็กๆค่าเช่า ถูกๆ 3,000  ในความรู้สึก ยังคิดว่า ผ้าม่านราคาเป็นหมื่น ไม่กล้าเปิดปากขาย  ขนาดลูกค้าถามราคายังอ้ำๆอึ้งๆ ไม่กล้าพูดราคา ถ้าพูดแล้ว  เขาจะหาว่าม่านอะไรแพงขนาดนี้ แต่นี่มีลูกค้ามาสั่งงาน ม่านหลุยส์ เราราคา 34000.- ดีใจมาก แต่ทำไม่เป็น นั้นสิคะ แล้วจะทำยังไง  แรกๆก็เหมือนชิลๆนี่แหละค่ะ คิดว่าหาช่างทำได้  มีคนทำเป็นแน่นอน แต่ที่ไหนได้ เขาบอกไม่ว่างเลย... ไม่ว่าง แถมม..  ไม่รู้จักใครอีก

  ทำไงต่อ ตอนแรกๆก็โทร หาเจ้าของร้านหนึ่งซึ่งเป็นร้านใหญ่ในระแวกนั้น โทรไปให้ช่วยทำให้  2-3 ครั้ง เขาปฎิเสธเลยเข้าไป อ้อนวอน ขอให้เขาช่วยที่ร้าน เขาปฏิเสธ เราตลอดทุกคำขอ จนเราตัดสินใจ ว่า(พูดเบาๆ ยอมจำนน อารมณ์ท้อแท้   "ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวจะลองทำเองค่ะ " 
คำตอบที่ได้ยิน แทบจะในทันที ที่เจ้าของร้าน ท่านนั้นตอบกลับมาคือ.. จะได้เหรอ มันยากนะ มันไม่ใช่ง่ายๆนะ  เราเลยบอกเขาว่าเราจะลองทำดูค่ะ.. 
แล้วเราก็ ลุกขึ้น ขอบคุณค่ะ  แล้วเราก็ยกมือไหว้ลาเดินออกมา
                                วันนั้น เราขับมอเตอร์ไซด์ ออกมา ด้วยความรู้สึกท้อๆกันทั้ง 2 คนสามีและภรรยา น้ำตาไหล  อาบแก้มเบาๆ เสียใจในคำพูดที่ได้ยิน คำสุดท้ายของเขา    พอถึงช่วงหัวโค้งถนน ระยะจากร้านเขา ประมาณ 200 เมตร  อยู่ๆในใจของเราก็ ดันคำพูด แล้วก็พูดขึ้นมา ใส่หลังสามีว่า

                           "คอยดูนะ ถ้าทำเป็น วันนึง จะเปิดสอน"   (ขอบคุณสำหรับคำพูด ของเจ้าของร้าน ในวันนั้นค่ะ)

              ดิฉัน ได้มีโอกาสเป็นครู  สอนเย็บผ้าม่าน หลังจากที่ผ่านจุดตรงนั้นมา ราวๆ 3 ปี ลองผิดลองถูก

หาประสบการณ์ จากศิษย์ที่น่ารักเข้ามาเรียน พัฒนา ปรับปรุงหลักสูตรมาเรื่อยๆ  จนกระทั่ง  มีศิษย์ มากมาย ทั้งใน

และที่บินมาจากต่างประเทศ หลากหลายประเทศ นับ พันท่าน ที่ให้เกียรติ มาเรียนกับครู "ต้องครูเท่านั้น ที่ประเทศผมบอก"   ฟังแล้วน้ำตาจะไหล  

                      ในบรรดาศิษย์ ทั้งหลายที่เรียนจบหลักสูตรไป มากมาย มีอยู่ประเทศนึง  ฟังแล้ว มันเต็มตื้นในหัวใจ..อยากให้ คุณมากกว่านี้ แต่คุณมีเวลาจำกัดเหลือเกิน  คุณวิชัย มาจาก ประเทศเมียนมา พร้อมภรรยา  ความยากลำบากในการมาเรียน ของท่านทั้ง 2 นี้

ใช้เวลาเดินทางมาเรียน กว่าจะมาถึงครู  ใช้เวลาเกือบเดือน !!!!  เกือบเดือน จริงค่ะ คนฟังยังตกใจ ครูเลยขอขยายความ ในใจคิดว่าเดินมาเรียนเหรอ

โอ้วว..ไม่นะไม่..!!  แล้วคุณวิชัย ก็ให้ความกระจ่างว่า ผมมีลูกเล็กๆกัน ตั้งแต่เขาเกิดมา  ผมไม่เคยห่างลูกเลยสักวันเดียว  แต่ผมยอมทิ้งลูก

ทิ้งทุกอย่าง มาเพื่อมาหาครู ที่โน้น เขาบอกว่า ถ้าจะเรียนผ้าม่าน  ต้องมาเรียนกับครูเท่านั้น ผมเลยไม่ลังเล วางแผนทั้งหมด โดยการจัดสรร

ให้ใครดูแลน้องแล้ว เดินทางมาทำพาสปอร์ต นั่งนอน อยู่เฉยๆ 21 วันที่ย่างกุ้ง ในใจผมคิดว่าต้องมาเจอครูให้ได้ โอ้โห

หัวใจคุณทั้งสองนี่น่า ประทับใจจริงๆ เราแค่คิดค่ะ ไม่ได้พูด...  หลังจากผมมารอ พอได้พาสปร์อต ผมก็มาทำวีซ่าต่อ แล้วเดินทาง

ผ่านช่องทาง ท่าขี้เหล็ก ข้ามดินแดน ระหว่างประเทศ นั่งรถทัวร์ ลงมาจากทาง สายภาคเหนือ แล้ว ลงมาหาครูที่ กรุงเทพนี่แหละครับ เข้าใจคำว่าเกือบเดือน แล้วค่ะ ...

     ** ระหว่างเรียน คุณวิชัย มีความตั้งใจเรียนเป็นอย่างมาก  ในห้องเรียน มีคนไทยด้วยค่ะ แต่ คุณวิชัย รู้ว่า บทบาท และหน้าที่ ที่ตนต้องกระทำคืออะไร เวลา

ทุกนาทีมีค่า สำหรับเขาแค่ไหน ครูเร่งสอนให้เขา แบบไม่คิดชีวิต อัดให้แน่น ให้ทุกอย่างที่ให้ได้ คนแบบนี้ต้องสบันสนุน แต่ในใจ
     ก็แอบคิดว่า เขาอาจจะงง เพราะมันเป็น การคำนวน พร้อมปฎิบัติ แบบเข้าข้นในใจ กลัวเขารับไม่ไหว .ที่ไหนได้ ตามทันทุกกระบวนการ  

                      การเรียน การสอนของเราคือ เรียน เช้า เทสบ่าย  คุณวิชัย  ทำทุกวินาทีมีค่าจริงๆ เห็นหัวใจแล้ว ต้องขอชื่นชมด้วยหัวใจเลย เขาแบ่งหน้าที่กัน
                              โดย สามีทำ จำ/จดทฤษฏี ตัด และ ภรรยาเป็นช่างเย็บ มีหน้าที่สานต่อทุกเทส ผ่านหมด ไม่มีที่ติ เพอร์เฟค ลูกหลุยส์ จับสวยมาก นี่เรียนหลุยส์วันเดียว แต่ สามารถทำได้งาม และมีเสน่ห์ ขนาดนี้ เทสผ่านฉลุย ยกนิ้วให้กับความตั้งใจค่ะ

     สาเหตุที่เขาต้องวางแผนวางระบบมาขนาดนี้เพราะ  เขาคิดถึงลูกเหลือเกิน แต่ ความรู้เขาจำเป็นต้องต่อยอด 

          ได้มีโอกาส สัมภาษณ์เขา  คุณวิชัย เล่าให้เราฟังว่า ผมเป็นคนไทยครับ ช่วงที่มีการแบ่งแยกดินแดน ที่ ที่ครอบครัวเราอยู่ เป็นภูเขาล้อมรอบ เราอยู่ตรงกลาง เหมือนเป็นแอ่งกะทะ  อดีต ที่ผ่านมา พวกเราได้ติดไปทางด้านโน้น เราเลยได้ ภาษาหลายภาษา รวมทั้งมีภาษาไทยในพื้นเพเดิมติดมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ 

                  ผมมาเรียน  เพื่อที่ต้องการนำกลับไปต่อยอดที่บ้านผม เพราะผมรักและชอบอาชีพนี้มาก  ผมมาเรียนที่ไทย ทางบ้านผมเขาจะเปิดโอกาสให้ผม และมั่นใจในฝีมือผมอีกมาก  ลูกค้าผมค่อนข้างเยอะครับ แต่งานบางตัวผมยังไม่รู้หลัก ยังไม่มั่นใจ และบางอันยังทำไม่เป็น  จึงจำเป็นต้องมาเรียนรู้เพื่อ ต่อยอดไวขึ้น 

                    วันนั้น นอกจากคุณ จะได้ วิชาผ้าม่าน กลับไป เกิน 100 ที่ครู และสามี ส่งมอบให้แล้ว  คุณ..ยังส่งมอบความประทับใจไว้ที่เรา

เป็นสิ่งที่ครูและสามีไม่เคยลืมเลย และนำมัน มาไว้เป็นกำลังใจเสมอๆ 
   
 ครูมาคิดถึง บางท่าน ที่ อยู่ในกรุงเทพ แต่ต่าง อำเภอกับครู  เขายังบอกว่าไกล มาเรียนไม่สะดวก   แล้วเรื่องราว คุณวิชัย และ ภรรยา คือคำตอบค่ะ  
 
                             ช่วงที่ ดิฉันเปิดสอน ดิฉันมีความสุขมาก สุขที่ได้ให้  แถมได้เงิน มากมาย อีกต่างหาก