หวัดดีครับ ผม อายุจะ 40 แล้ว ตอนนี้ ทำงาน เป็นพนักงานรัฐวิสาฯแห่งหนึ่ง ทำมา 10 กว่าปี เงินเดือน แค่ 2หมื่น นิดๆ มีลูก 2 คน ต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ มือสองอีกต่างหาก แถมมีหนี้สิน รอบตัว

เนื่องจากผมเองก็มาจาก ครอบครัว ตจว.บ้านยากจน ตั้งใจเรียน ตอนเรียนก็ ทำงานตามห้างไปดด้วย

ยอมรับว่าต้องเหนื่อยมาก เลิกงานห้างฯ มา 3 ทุ่ม กลับมาห้อง

อ่านหนังสือกว่าจะได้นอนก็เที่ยงคืน และต้องตื่นแต่เช้าเพื่อ ไปทำงานตามเวลาห้างฯ

ทำแบบนี่จนจบ ป.ตรี มหาลัยฯเปิดของรัฐ หางานทำตามมีตามเกิด เพื่อที่จะทำได้

แล้วก็ อ่านหนังสือตะเวน สอบเพือ่ รับราชการ เพื่อให้ แม่ สบาย  

10 ปีก่อนสอบหน่วยงาน รัฐวิสาฯ แห่งหนึ่งได้ ก็ตั้งใจทำงาน

และมีครอบครัว แต่.....

ตอนนี้

ผมรู้สึกเบื่อๆมากๆ รู้สึกว่า มนุษย์เงินเดือน  สิ้นเดือนรับเงินเดือน

เพื่อส่งค่าบ้าน ค่ารถ(มือสอง) ใช้หนี้สิน เหลือให้ลูกใช้จ่ายได้นิดเดียว จนรุ้สึก

สมเพสตัวเอง เราเรียนมา - ทำงานมา ขนาดนี้ ทำไมถึง มามีวังวนชีวิตแบบนี่

ไม่มีเวลาแหม่แต่ จะดูแลลูก วัย 3 ขวบ กับ 8 เดือน ได้อย่างเต็มที่เลย ต้องฝาก รร.อนุบาล ฝาก คนอื่นเลี้ยง บ้าง (

ผมต้องเดินทางทำงาน ไป-กลับ รวม 80 กม.ในสภาพรถติดๆใน กทม.)

พอมานั่งคิดๆดูแล้ว เราทำผิดตรงใหน ทำไมเราไม่มีเวลา ดูแลลูกที่รักสุดหัวใจ

ได้อย่างเต็มที่ ทำไมต้องมานั่ง ผ่อนบ้าน แทบชั่วชิวิต  ซื้อรถ แค่มือสองให้ลูกได้นั่ง ทั้งที่อายุ จะ 40 แล้ว 

       ประเด็น ที่อยากรบกวน ทุกท่านคือ

ผมอยากรู้ว่า คนที่เค้า ซื้อบ้านเงินสด ซื้อรถโดยไม่ต้องผ่อน ออกไปเที่ยวพักผ่อน

ปีละ 6 เดือน เค้าทำอย่างไงกัน 
       สุดท้าย กระทู้นี้ บางท่าน

อาจเป็นเพียงแค่ก็บ่นของผม แต่ หากท่านใดมี ข้อแนะนำผม

มีข้อคิดให้ผมได้เป็นข้อมูลในการปรับปรุงชีวิต ผมก็ยินดี และขอบคุณทุกคำแนะนำครับ