สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา อยากจะมาขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าน้องหมาที่บ้านเราตายค่ะ ซึ่งปกติน้องจะอยู่กับแม่เราตลอดเวลาเรียกได้ว่าอยู่ด้วยกัน24ชั่วโมงก็ว่าได้เลยค่ะ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ทุกที่ที่แม่ไปต้องมีน้อง แต่พอน้องเสียไปแม่เราทุกข์ใจมาก วันแรกร้องไห้หนักมากๆเลยค่ะ รวมถึงเราก็ร้องด้วยเพราะเราก็อยู่กับแม่และน้องตลอดเวลาเหมือนกัน ผูกพันกันมากๆ ทุกที่ๆอยู่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นน้องอยู่ด้วยตลอดเลยค่ะ วันต่อๆมาก็ยังร้องไห้อยู่แต่เราไม่อยากให้แม่จมลงไปกว่านี้เลยคุยเรื่องน้องอยู่ตรงโน้นตรงนี้ในบ้าน พูดถึงความน่ารักของน้อง แม่ก็มีหัวเราะบ้างแต่แม่ก็ยังรู้สึกผิดกับน้องพูดว่าแม่ผิดเองๆ แล้วก็ถอนหายใจตลอดเวลา ซ้ำๆทั้งวัน ข้าวแม่ก็ไม่ค่อยกิน ทำงานแม่ก็ทำๆไปให้เสร็จหรือสิ่งที่แม่ชอบทำแม่ก็ไม่อยากทำ แล้ว เราพยายามไม่ร้องไห้เพราะไม่อยากให้แม่คิดมาก ไม่อยากให้แม่มาห่วงเราอีก เราเลยเข้มแข็งเข้าไว้ รับฟังแม่ทั้งวัน แต่เราเหมือนจะไม่ไหวแล้วค่ะ เราก็เศร้าเหมือนกัน อยากร้องไห้ออกมามากๆ อยากระบายให้ใครสักคนฟัง วันๆเราได้ยินแต่สิ่งที่แม่พูดกับเสียงถอนหายใจแม่ตลอดเวลา เราเครียดมากๆควรทำยังไงดีคะ หรือเราควรจะปลอบแม่ว่ายังไงดี ทำยังไงแม่ถึงจะอาการดีขึ้นคะ
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ เมื่อน้องหมาตาย มีวิธีจัดการความรู้สึกอย่างไร ทำยังไงดี?