ลูกเรามีปัญหาทางด้านสายตา น้องเป็นโรคไร้ม่านตา (คือไม่มีม่านตา) อาการของโรคคือตาสู้แสงแดดไม่ได้ ถ้าโดนแสงแดดมากๆ หรือค่าความดันลูกตาสูง อาจจะทำให้ตากลายเป็นโรคต้อหิน (ซึ่งหมอบอกว่าอาจจะทำให้ตาบอดได้) +สายยาว ที่ไม่ใช่คนที่สายตายาวเค้ายาวกัน (คือยาวแบบโฟกัสลายละเอียดของภาพไม่ได้) เป็นมาตั้งแต่กำเนิด รักษามาตั้งแต่เล็กๆจนปัจจุบัน ซึ่งหมอบอกว่าไม่วิธีการรักษา นอกจากประคับประคองอาการไม่ให้แย่ลงกว่าเดิม โดยการที่หมอให้น้องตัดแว่นที่ค่าสายตายาว+เลนส์ขยาย+กรองแสงไปด้วยในตัว ซึ่งจะทำให้น้องมองเห็นชัดขึ้นและป้องกันแสงแดด
ตอนนี้น้องเรียนอยู่ชั้นป.1 น้องเรียนโรงเรียนเอกชชนปกติ เพราะเคยปรึกษาหมอว่าควรให้น้องเรียนโรงเรียนคนตาบอดหรือเปล่า หมอบอกว่าไม่ควรให้เรียน เพราะการมองเห็นของน้องไม่ได้หนักถึงขั้นนั้นเพราะถ้าน้องเรียนที่นั้น น้องจะเป็นคนที่เรียนเก่งที่สุด เพราะน้องมองเห็นมากกว่าคนอี่น แต่จะทำให้พัฒนาการทางสมองและร่างกายของน้องช้าลงมากๆ ด้วยสถาพแวดล้อม หมอจึงแนะนำให้เรียนโรงเรียนปกติ หมอบอกว่าน้องจะมีปัญหาในการเรียนมาก แต่หมออกว่ามันก็เป็นทางเลือกที่ดีกว่า จึงแนะนำให้เราทำความเข้าใจกับครูที่สอนน้อง ว่าน้องจะเรียนช้ากว่าคนอื่น ให้เอาเท่าที่น้องทำได้ เราก็จึงบอกกับครูตามนั้น และขอให้ครูช่วยดูเรื่องการเรียนของน้องเป็นพิเศษ ดูเหมือนครูจะเข้าใจ แต่เปล่าเลย จึงทำให้มันก็เป็นปัญหามากจิงๆ คือต่อให้น้องใส่แว่นแล้ว นั่งแถวหน้าสุดแล้วก็ตาม น้องก็มองเห็นกระดานดำไม่ชัดอยู่ดี จึงทำให้น้องเขียนไม่ทันเพื่อน บางครั้งเพื่อนเขียนถึงหน้าที่10แล้ว น้องยังเขียนหน้าที่5อยู่เลย น้องเขียนไม่ทันเพื่อนแทนที่ครูจะเข้าใจ เปล่าครูกลับตี บางทีก็บิดหู (ที่รู้เพราะน้องร้องให้บอกว่าเจ็บหู) แถมข้ามหน้าที่น้องไม่ได้ทำไป เพื่อจะได้เรียนพร้อมเพื่อน จึงทำให้น้องไม่ได้เรียนหน้าที่ข้ามไป แทนที่ครูจะค่อยๆให้น้องทำไปที่ละหน้า ทำให้น้องเรียนไม่รู้เรื่อง แล้วครูก็ไม่ค่อยสนใจลูกเราเลย เพราะคงคิดว่าเป็นตัวถ่วงของห้องมั้ง ลูกเราเลยไม่ค่อยมีการบ้านเหมือนคนอื่น มีสัปดาห์ละครั้งได้หรือบางสัปดาห์ก็ไม่มีเลย เพราะน้องจดการบ้านที่ครูสั่งในกระดานไม่เห็น วันไหนที่มีการบ้านเพราะเพื่อนช่วยจดให้ แถมหนังสือเรียนเล่มหนึ่งๆ มีแบบฝึกหัดสัก100หน้า ลูกเราได้ทำสัก30หน้า นอกนั้นครูข้ามไป ที่แย่ไปกว่านั้นตอนใกล้จะสอบ RT (สอบวัดความรู้การเขียนการอ่านป.1) โรงเรียนมีการจัดสอนพิเศษติวเข้ม ให้นักเรียนในทุกๆวันเสาร์จนกว่าจะมีการสอบ เด็กในห้องทุกคนก็ไปติวกัน เราก็ให้ลูกเราไป ปรากฎไปได้หนึ่งเสาร์ ครูไลน์มาบอกว่าเสาร์หน้าน้องไม่ต้องไปติวแล้วก็ได้ เดี่ยวครูจะส่งแบบฝึกหัดที่ติวมาให้แม่ติวให้ เรางงมาก เพราะเด็กในห้องทุกคนได้ไปติว ยกเว้นลูกเราคนเดี่ยว ทั้งที่เด็กคนอื่นเก่งๆทั้งนั้นที่คูรติวให้ ลูกเราเรียนไม่รู้เรื่องกลับไม่ติวให้ เรากัติวให้ลูกได้นะ แต่เราคิดว่าถ้าครูติวให้มันคงดีกว่า เพราะถ้าอย่างนั้นเราคงไม่ให้ลูกไปโรงเรียน เราคงสอนหนังสือลูกที่บ้านเองไปแล้ว ไม่ใช่เราไม่ติวหนังสือหรือการบ้านให้ลูกนะ ติวทุกวัน แต่ระหว่างแม่กับครู แม่คิดว่าน้องเชื่อฟังครูมากกว่า เรากับแฟนเสียใจมากๆ กับการกระทำของครู เราร้องไห้เพราะสงสารลูก เพราะเราคิดว่าครูคงรังเกรียจลูกเรา คงเห็นว่าลูกเรามีความผิดปกติจึงปฏิบัติกับลูกเราแบบแปลกแยกแตกต่างจากเด็กคนอีน ครูสมัยนี้ทำมั้ยไม่ค่อยมีจรรยาบรรณของคำว่าครู สนใจเฉพาะเด็กเก่ง เด็กเรียนไม่เก่งคือไม่สนใจ เราจะแก้ปัญหาเรื่องลูกของเรายังไงดี จะย้ายโรงเรียน หรือเรียนแบบโฮมสคลู
ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆหน่อย
ลูกเรียนป.1 มีปัญาด้านสายตา ทำให้การเรียนช้ากว่าเด็กวัยเดียวกันควรทำงัยดี