คือเราชอบรุ่นพี่คนนึง เขาก็ไม่ได้ ลักษณะออกหุ่นหมี(เราไม่ได้ชอบคนที่น่าตาเพราะตัวเองก็ไม่ได้สวย) คือเราไม่ได้ตั้งใจชอบเขาแต่เพื่อนปั่นจนชอบ คือปั่นไปปั่นแล้วเราคิดว่าเขาน่ารักดี
จุดเริ่มต้นก็คือเพื่อนปั่นแชท ก็คุยกันแบบปั่นๆไม่ได้จริงจังช่วงนั้นเราอยู่ ม.3เทอม2 อีกประมาณ3เดือนเราจะจบ พี่เขาอยู่ ม.4 พอเริ่มชอบพี่เขาก็มารู้ข่าวว่าม.5้ขาต้องย้ายไปเรียนที่ รร อื่น แต่ก็ไม่ได้ไกลเกินเหตุจาก รร เก่ามากเราก็รู้สึกน้ำตาคลอเลย พอถึงวันปัจฉิมพี่เขาก็เอาดอกไม้มาให้ ยิ้มแบบแก้มปริสุด
แล้วก็ห่างหายกันไป เราเริ่มคุยกับพี่เขาจริงจังก็ตอนจะขึ้นม.4 ไปดูหนังกันไม่ได้ไปสองต่อสองสวีทอะไร เขาเอาเพื่อนไป4เราเอาเพื่อนไป2 นี่จะเรียกว่าเดทป้ะ 5555555 แต่ก็นั่งใกล้เขานะ อยู่ในโรงก็หลับโอ๊ยยยย ดูจบแยกย้ายไม่มีคำลาอะไร แล้วก็ไม่ได้คุยกันเหมือนถ้าเราไม่ทักเขาก็ไม่ทักเหมือนกัน พอเปิดเทอมม.4วันแรกก็นัดไปกินชาบูกัน เหมือนเดิมเขาเอาเพื่อนไป1เราอ่อทั้งแก๊ง 5555 แต่ก็ดูเหมือนจะมีความสุขแต่ก็ไม่พอเขาคุยเรื่องไปเรียนต่อที่อื่นกับเพื่อนเราล้ะคือแบบนั่งเงียบเลย น้ำตาคลอนิดๆ พอกินเสร็จก็เจากร้านไปท่ารถพอึงเวลาแยกย้าย เขาเอ่ยคำลาด้วยคำว่า ไว้เจอกันนะ เหมือนเป้นคำลาที่ไม่มีหวัง รร เขาก้แงะมาเยี่ยม รร นะมาหาเพื่อนเขานะ55555 ครั้งเดียวมั้งที่กลับมาเยี่ยมแล้วมานั่งคุยกับเรากับเพื่อนเรา ตั้งแต่วันแรกที่ชอบยันตอนนี้ก็น่าจะ1ปีแล้วไม่เคยมีวันไหนเยจริงๆที่ลืมได้ ระยะก่อนประมาณก่อนวันที่เขียนกระทุ้เหมือนจะลืมๆแต่พอวันที่เขียนกระทู้เจอหน้าเขาความรุ้สึกมันกลับมาหมดเลย ตลอดระยะเวลาที่ผ่สนมาไม่เคยลืมคนๆนี้ได่เลยจริงๆ ได้ยินชื่อก้เสร้าตลอดเลย เราควรทำยังไงดีคะหรือมันเรียกว่าความรักไปแล้ว
ถ้าเราชอบคนๆนึงเคยคุยแต่ไม่เคยคบแต่ไม่สามารถลืมได้เลย
จุดเริ่มต้นก็คือเพื่อนปั่นแชท ก็คุยกันแบบปั่นๆไม่ได้จริงจังช่วงนั้นเราอยู่ ม.3เทอม2 อีกประมาณ3เดือนเราจะจบ พี่เขาอยู่ ม.4 พอเริ่มชอบพี่เขาก็มารู้ข่าวว่าม.5้ขาต้องย้ายไปเรียนที่ รร อื่น แต่ก็ไม่ได้ไกลเกินเหตุจาก รร เก่ามากเราก็รู้สึกน้ำตาคลอเลย พอถึงวันปัจฉิมพี่เขาก็เอาดอกไม้มาให้ ยิ้มแบบแก้มปริสุด
แล้วก็ห่างหายกันไป เราเริ่มคุยกับพี่เขาจริงจังก็ตอนจะขึ้นม.4 ไปดูหนังกันไม่ได้ไปสองต่อสองสวีทอะไร เขาเอาเพื่อนไป4เราเอาเพื่อนไป2 นี่จะเรียกว่าเดทป้ะ 5555555 แต่ก็นั่งใกล้เขานะ อยู่ในโรงก็หลับโอ๊ยยยย ดูจบแยกย้ายไม่มีคำลาอะไร แล้วก็ไม่ได้คุยกันเหมือนถ้าเราไม่ทักเขาก็ไม่ทักเหมือนกัน พอเปิดเทอมม.4วันแรกก็นัดไปกินชาบูกัน เหมือนเดิมเขาเอาเพื่อนไป1เราอ่อทั้งแก๊ง 5555 แต่ก็ดูเหมือนจะมีความสุขแต่ก็ไม่พอเขาคุยเรื่องไปเรียนต่อที่อื่นกับเพื่อนเราล้ะคือแบบนั่งเงียบเลย น้ำตาคลอนิดๆ พอกินเสร็จก็เจากร้านไปท่ารถพอึงเวลาแยกย้าย เขาเอ่ยคำลาด้วยคำว่า ไว้เจอกันนะ เหมือนเป้นคำลาที่ไม่มีหวัง รร เขาก้แงะมาเยี่ยม รร นะมาหาเพื่อนเขานะ55555 ครั้งเดียวมั้งที่กลับมาเยี่ยมแล้วมานั่งคุยกับเรากับเพื่อนเรา ตั้งแต่วันแรกที่ชอบยันตอนนี้ก็น่าจะ1ปีแล้วไม่เคยมีวันไหนเยจริงๆที่ลืมได้ ระยะก่อนประมาณก่อนวันที่เขียนกระทุ้เหมือนจะลืมๆแต่พอวันที่เขียนกระทู้เจอหน้าเขาความรุ้สึกมันกลับมาหมดเลย ตลอดระยะเวลาที่ผ่สนมาไม่เคยลืมคนๆนี้ได่เลยจริงๆ ได้ยินชื่อก้เสร้าตลอดเลย เราควรทำยังไงดีคะหรือมันเรียกว่าความรักไปแล้ว