คือ..
ผมเป็นคนที่โคตรจะไม่มีความมั่นใจ กลัวการบอกชอบตั้งแต่เรียน จนตอนนี้ไม่กล้าที่จะบอกชอบใครเลย
ย้อนกลับไปตอนที่เรียนอยู่ เคยชอบเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนชั้นเดียวกัน แล้วทักเฟสไปคุย คุยได้สักพักบอกชอบแล้ว เค้าก็นิ่งไปพักหนึ่งและตอบมาว่าขอเป็นแค่เพื่อนพอนะครั้งนั้นเป็นครั้งแรกยังไม่เป็นไรทำใจได้ ครั้งที่2 ชอบรุ่นน้องตอนนั้นผมไม่รู้หลอกว่าเขาคิดยังไงแต่ตอนเจอเค้าชอบยิ้มให้ แล้วผมเคยไปคุยด้วยหลายครั้งเคยคุยเฟสด้วยแทบจะทุกวันแต่ไม่เคยบอกชอบเคยแต่ยอดมุขจีบอะไรอย่างนี้แต่บอกชอบจิงๆจังๆไม่เคยผมว่าผมจะมาบอกชอบวันวาเลนไทน์แล้วมาถึงวันวาเลนไทน์ ผมคิดว่าวันนี้หละจะบอกชอบ ผมก็ไปซื้อดอกไม้กับตุ๊กตาตัวเล็ก ว่าจะเอาไปให้ตอนเย็นพอตกเย็นไกล้โรงเรียนจะเลิก สิ่งที่ไม่อยากเจอที่สุดก็มาถึง วันนั้นผมนั่งอยู่ แถวหน้าห้องเรียน ผมเห็นน้องเค้าเดิมมาพร้อมกับ ช่อดอกกุหลาบ ที่ใหญ่กว่าของผม2เท่า เดินมายืนหน้าผมก็นั่งมองอยู่อย่างนั้นห้องแล้วถามเพื่อนผู้หญิงแถวหน้าห้องว่า  พี่A(นามสมมุติ) ว่าอยู่ไหมแล้วเพื่อนก็ไปเรียกมา พอมายืนหน้าห้องมองกัน ตามองตาสายเราก็จ้องมองกัน(มาเป็นเพลง) แล้วน้องเค้าก็พูดว่าพี่ a หนูชอบพี่นะ แล้วน้องเขาก็ให้ช่อดอกไม้ที่โคตรมหาใหญ่ให้ความรู้สึกตอนนั้นคือเหมือนนั่งๆ อยู่แล้วมีคนเอามีดมาแทง เจ็บโคตรๆ เจ็บกว่าแม่ตี เจ็บกว่าครูตีเพราะครูให้การบ้านแล้วไม่ทำอีก ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่กล้า บอกใครเลย เรียนต่อ ปวช ก็ชอบเพื่อนในห้องแต่ก็ไม่กล้าผมทำได้แค่มองห่างตอนเรียนปวชผมเรียนสาขาคอมผมชอบมากคนหนึ่งเพื่อนผมที่สนิทมากสนิทขนาดให้ยืมตังไม่ต้องคืนก็ได้ผมไม่สนใจได้นั่งข้างๆผมนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเลยหันหลังชนกันผมนี้โคตรอิจฉาเลยที่นั่งคือนั่งตามเลขที่ การบอกชอบผมไม่กล้าผมทำได้แค่ ถ้าเค้ามีปัญหาอะไรผมจะช่วยให้ถึงที่สุด ตอนเรียนถ้าเค้ามีปัญหาอะไรผมผมจะชอบไปแก้อย่างเช่นมีการเขียนโค๊ดโปรแกรมรันไม่ได้จะไปชวนแก้ให้ถ้าผมไม่โดนไอ้เพื่อนสนิทแย่งช่วยนะมันนั่งข้างๆส่วนมากเค้าจะให้มันแก้ให้แต่ผมชอบไปนั่งข้างๆนะถ้าโต๊ะข้างเพื่อนผมมันว่างคนข้างๆไม่มาเรียนผมจะไปนั่งข้างมันแล้วผมมีปัญหาอะไรผมจะไปแก้ให้แทนทำอยู่อย่างนี้ ถ้าผมพูดถึงรอยยิ้มของคนนี้ หวานมากหวานขนาดเอารอยยิ้มของเค้าไปจุ้มทะเลสัก3วิจากน้ำเค็มจะกลายเป็นน้ำหวาดเลยบอกได้แต่มองแล้วแอบชอบ ผมคิดว่าไม่มีความกล้าพอที่จะไปบอกชอบแล้วผมก็ไม่ได้หน้าตาดีบอกใครเค้าเลยคิดว่ายากได้แต่แอบชอบแล้วขอให้เค้าไปเจอคนดีๆ ปี2เค้าก็มีแฟน แล้วจนจบปี3เค้าก็ไปต่อที่อื่น ผมก็ทำอย่างนั้นหละแต่ก็บอกชอบไม่ได้เพราะมีแฟนแล้ว ปล.ผมทำตั้งแต่ยังไม่มีแฟน
ปัจจุบัน แอบชอบผู้หญิงคนหนึ่ง บ้านอยู่ไม่ไกล้กันห่างไปสัก10กิโล ผมไม่เคยชอบใครแบบนี้มาก่อน ผมชอบมากแต่ผมก็ไม่กล้าบอกเคยเจอกันบ่อยเจอที่ตลาดเจอผมไม่รู้ผมน่าจะคิดไปเอง เค้าชอบยิ้มให้ ยิ้มที่นี้ไม่ต้องพูดถึงใจละลาย แบบถ้าผมมองรอยยิ้มนั้นสัก 10วิผมคงได้นอนตายตรงไหนผมใจละลาย น่ารักเกิน ผมแอบชอบมากจนรู้สึกทรมาน ผมก็บอกไม่ถูกว่ามันรู้ยังไงแต่มันทรมานแล้วอืดอัด อืดอัดกว่านั่งรถตู้เบียดกันเข้าไปคัดเดียว50คนอีกผมไม่รู้ว่าผมจะเริ่มยังไงดีวันที่ผมโพสนี้ผมก็เจอ ก็เดินมาเจอกันนะที่ตลาดเค้าก็ยิ้มผมก็รีบหันหน้าหนีละเดินต่อ
อยากถามว่าผมอยากบอกชอบผมจะเริ่มยังไงดี เพราะคนนี้ผมไม่มีเฟสผมทำได้แค่เจอตัวจิงผมไม่ค่อยกล้าพูดต่อหน้าเพราะแค่มองหน้าผมยังไม่กล้าเลย
ผมจะเริ่มยังไงดี