ถ้าเรายอมรับผิดทุกอย่างที่ทำลงไป ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำ คิดว่าแบบไหนดีกว่ากัน

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราต้องยอมรับผิดทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นคนทำ เรายอมรับผิดเพื่อที่เราต้องการตัดปัญหาหลายๆอย่างเพื่อที่จะให้มันจบ แต่ทุกคนก็มองว่าเราผิด แต่เราก็ไม่อยากอธิบายกลัวว่ามันจะเป็นคำแก้ตัวมากก

คือเด็ก เกือบๆ 5 ขวบแล้ว เวลาทำผิดแล้วถามว่าใครทำ จะพูดโบ้ยคนอื่นจนติดเป็นนิสัย ว่า น้องทำบ้าง คนอื่นทำบ้าง ทั้งๆที่เราเห็นกับตา ว่ามันไม่ใช่ อันนี้ เราควรจะเริ่มสอนให้รู้จักยอมรับผิดและแก้ไขไหมคะ คื

วันนี้ 12/11/68 เกิดอุบัติเหตุเราเป็นฝ่ายถูก แต่เราไม่มีประกัน ทางคู่กรณีมีประกันมิตรแท้ จบกันที่โรงพัก คู่กรณียินยอมรับผิด ตามใบแจ้งความแต่ทางประกันไม่ออกใบเคลมให้ ให้เพียงใบติดต่อ และมีเบอโทร โทรไ

เนื่องจากผมถูกรถชนแขนหักตอนแรกคู่กรณียอมรับผิดกับตำรวจทุกอย่างแล้ว แต่เคลียเรื่องเงิน ค่ารักษาและค่าสินไหมไม่ลงตัว เขาเลยมาพร้อมทนายแล้วทนายก็บอกว่าขอเปลี่ยนคำให้การ เป็นไม่ยอมรับผิด ทั้งๆที่ครั้งที่1

เค้าไม่มีทางออกบางอย่าง เราเลยออกหน้าแทน รับผิดแทนทุกอย่าง คนที่เข้าใจผิดมาด่าเราเสียๆ หายๆ ว่าเราคือต้นเหตุ ไปโพสต์ด่าลอย ๆ เรารู้ว่าเค้าโกรธมาก แช่งสารพัด ทั้งๆ ที่เรากับเค้าก็เคยดีต่อกัน แต่จ

มีคนขโมยมือถือเรา แล้วตอนแรกเขาปฏิเสธว่าไม่ได้เอาไปทั้งๆที่มีหลักฐาน  เราสามารถนำไปดำเนินคดีได้มั้ย

คนที่ลำบากมาด้วยกันผ่านอะไรมาด้วยกัน ทำไมเขาถึงกล้านอกใจมีคนอื่น ทำผิดไม่ยอมรับผิด พอเราจับได้ก็มาบอกว่า เขาไม่อยากให้ใครแสดงตัวเป็นเจ้าขอฃชีวิตเขา ทั้งๆที่แต่งงานกันแล้ว